(vocaloid) ยัยเมี๊ยวน่ารัก ปล้นหัวใจ คุณชายสุดซึน

ลำดับตอนที่ #20 : กลายเป็นแมว!?!

ตอนที่ 18 กลายเป็นแมว!?!
 

คากามิเนะ เลนกะ ภาค

ในวันต่อมา(จากตอนที่แล้ว~)

เลนกะ// งืม...ฮ้าว~

ฮ้าว~ อรุณสวัสดิ์ค่ะทุกคน ตอนนี้เป็นตอนที่ฉันพึ่งจะตื่นนอนค่ะ 

เลนกะ// หือ! ทำไมห้องดูกว่าจัง แถมเตียงใหญ่ผิดปกติ 

ฉันเริ่มยันตัวลุกขึ้น หือ? นี้ก็ห้องเรานี้น้าทำไมมันดูกว้างแปลกๆ แถมเหมือนรู้สึกว่าเราตัวเล็กลง

ยังไงยังงั้นล่ะ ฉันยันตัวลุกขึ้นก่อนจะกระโดดลงเตียง เฮ้ย! ทำไมรู้สึกเหมือนจากพื้นไปถึงด้าน

บนเตียงมันสูงๆ น่ะ - -''

ฉันเดินไปจากเตียงก่อนจะสะดุดกึก...กระจกมัน...สะท้อนตัวฉันเป็น...

เลนกะ// เมี๊ยว...

กระจกมันสะท้อนตัวฉันเป็น แมว!!! ม่ายจริ๊งงงงง!!!

 (ฒประมาณนี้แหละค่ะ)

โธ่ๆ แล้วแบบนี้ฉันจะออกไปทำงานยังไงเนี้ยเมี๊ยว! ฉันรีบเดินไปที่นอนก่อนจะค่อยๆ ตะเกีย

ตะกายตัวขึ้นไปบนเตียงและรีบเดินไปดุนาฬิกา... 07:30 น. นะ นี้มันใกล้เวลาแล้วนี้น้า!!!

เอาไงดีๆๆ เอาไงดี!!! ถ้าเป็นแบบนี้เราก็ออกไปหาคุณหนูไม่ได้น่ะสิ เอาเป็นว่าเราออกไปด้าน

นอกก่อนล่ะกัน

ฉันกำลังเดินไปที่ประตู...ลืมไปเลยว่าตอนนี้เราเป็นแมว จะทำอะไรก็ลำบากไปหมด แล้วทีนี้

ตรูจะเปิดประตูไงฟร่ะ!?! ยิ่งตัวเล็กๆ อยู่ด้วย =[]=''

แก๊กๆๆ แค๊ก!

ฉันพยายามเอาเล็บขวนประตูแค่กๆ จนเป็นลอย...ประตูราคา 20,000 =[]='' กรี๊ด!!!

เลนกะ// เมี๊ยว...

ฮื่อๆ หมดหนทางแล้วค่า...เอาไงเอากันว่ะ! ฉันตัดสินใจกระโดดลงหน้าต่าง...แล้วจะกระโดดยัง

ไงล่ะ = ='' สูงลิบลิ่วขนาดนี้ ฮื่อๆ 

ผ่านไป 10 นาที

โคร่ก...

เลนกะ// เหมี๊ยว =[]=''

หิวง่า~ ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงเลยค่า! โฮ่ๆ แล้วทีนี้จะออกไปจากห้องนี้ยางง้าย!!!

แก๊ก...แอ๊ด~

ริน// พี่เลนกะค่ะ?

แมว(เลนกะ)// แง่วๆๆๆ เหมี๊ยว! // อ๊าย! รินจังน้องรักมาช่วยพี่ช่ายป่าว!

ริน// เอ๋!? แมวหรอ? 

แมว// เมี๊ยวง่าว~

ริน// นะ น่ารักจ๊าง~

โคร่ก...

ริน// หือ? ท่าทางเธอจะหิวสิน่ะ

แมว// มะ เมี๊ย-ว...

ริน// ฮ่ะๆ นั้นสิน่ะ งั้นฉันจะพาไปกินข้าวน่ะ ว่าแต่พี่เลนกะ?

แมว// แง่วๆ เมี๊ยวๆๆ (พี่อยู่นี้! รินจังๆๆ)

ริน// พี่เลนกะค่า~ เพ่เลนกะ!!!

เพ่อยู่เน้!~ รินจ๊าง~ ฮื่อๆ T[]T แง่วๆ เค้าอยากกลับร่างเดิมอ๊า!!!

ตัดฉากหลังจากทีเลนกะกินข้าวเสร็จ

ตอนนี้เราอยู่ในห้องพักคนรับใช้อยู่น่ะเมี๊ยว โดยที่ฉันกำลัีงนั่งกินข้าวเป็นปลาทูน่าคลุกกับข้าว

โดยที่รินจังนั่งดูอยู่

แอ๊ด...

เลน// ริน?

ริน// อ๊ะ! คุณหนูเลน

เลน// มาอยู่ที่นี้เองหรอ? แล้วนั้น...แมว 0 0

ริน// ค่ะ พอดีเจอในห้องของพี่เลนกะเขาน่ะค่ะ 

รินโตะ// เลน? รินจัง?

เลน// พี่ มาทำไมฮ่ะ! =*=

รินโตะ// แกนี้ ห่วงของได้ทุกเมื่อจริงๆ เลยน่ะ พอดีฉันมีเรื่องจะถามอ่ะน่ะ

เลน// ว่ามา =*=

รินโตะ// รินจังเห็นยัยเลนกะบ้างรึเปล่า? เลนด้วย

เลน// ไม่น่ะ ปกติจะเดินมากับเธอไม่ใช้หรอริน?

ริน// ใช้ค่ะ แต่วันนี้ฉันไปหาพี่เลนกะที่ห้องก็ไม่เจอ หาทั่วบ้านก้ไม่เจอ แต่กลับเจ้านี้อยู่ในห้อง

รินจังพูดเสร็จก่อนจะย่อตัวลงมาอุ้มฉันขึ้นชูให้คุณหนูทั้ง 2 ดู 

รินโตะ// แล้วยัยนั้นไม่ได้ไปไหนหรอ? 0_0 

ริน// ถ้าพี่เลนกะจะไปไหนพี่เลนกะก็จะบอกฉันเสมอค่ะ

รินโตะ// l_l

คุณหนูรินโตะจ้องฉันเขม็งจนตาแทบทะลักออกมาเลยเมี๊ยว ก่อนจะยื่นมือมา หือ?

ริน// หือ?

เลน// =*=

แมว(เลนกะ)// เมี๊ยว~

รินโตะ// ฉันขอดูแลเจ้านี้ได้ไหม?

ริน// หา! ดูแลเจ้าเหมี๊ยวนี้?

รินโตะ// ใช้ 

เลน// พี่จะเอามันไปเลี้ยงทำไมล่ะ บ้านเราห้ามไม่ใช้หรอ? ถ้าคุณโซมิรู้ล่ะ

งั้นจะขออธิบายเกี่ยวกับคุณโซมิค่ะ เขาคือคนที่ก่อตั้ง ตระกลู Vocaloid และเขาเป็นรุ่นที่ 1 ของ

ตระกลูนี้ ส่วนพวกคุณหนูก็รุ่นที่ 2 ค่ะ =w=

ริน// นั้นสิค่ะ คุณโซมิก็ออกจะเด็ดขาดขนาดนั้น 0.0

เลน// นั้นสิ

รินโตะ// เอาเถอะ ยังไงๆ ฉันก็จะเอามันไปดูแล ส่งมา - -

แมว// แง่ว?

ริน// อา...ก็ได้ค่ะ

รินจังค่อยๆ ยื่นตัวฉันที่อุ้มอยู่ในอ้อมกอดก่อนจะส่งให้คุณหนูรินโตะที่กำลังจะยื่นมาอุ้มฉัน

รินโตะ// ว่าแต่...มันมีชื่อรึยังล่ะ?

ริน// ยังเลยค่ะ 

รินโตะ// นั้นสิน่ะ งั้นตั้งให้เป็น...

เลน/ริน// ???

รินโตะ// หึๆ งั้นไปล่ะ

เลน/ริน // ???? (งงยกกำลัง 2)

ตัดฉากมาที่ห้องของรินโตะ

รินโตะ// เฮ้อ...นี้ก็จะเที่ยงแล้วแหะ - - ยัยเลนกะหายไปไหนน้า

แมว// เมี๊ยว~

รินโตะ// อ้อ! ส่วนชื่อของแกก็...เลนกะ

แมว// เมี๊ยว???

หือ!? ตั้งชื่อเลนกะงั้นหรอ แหม่...เอาชื่อฉันมาตั้งชื่อแมวเชียวรึเจ้าค่ะ =w=''

รินโตะ// เลนกะ...เลนกะจัง ^_^

แมว// 0w0

รินโตะ// ฮ่ะๆ แกนี้เหมือนยัยเลนกะเลยน่ะ

เเมว// เมี๊ยว!

รินโตะ// สีขนของแกก็เหมือนกับผมยัยนั้น หน้าตาก็น่ารักเหมือนกัน ตัวเล็กคล้ายๆ กันด้วย

เฮ้ๆ ยัยไรต์ = ='' นี้เธอขี้เกียจขนาดนั้นเชียวรึไง ถึงคิดจะตัดฉาก- (พอๆๆ ไปต่อเลย //ไรต์)

ตัดฉากมาตอนกลางคืน

แมว// เมี๊ย-ว...

ตอนนี้ฉันกำลังนั่งหดหู่อยุ่บนเตียงของคุณหนูนี้มันก็ผ่านมาจวนจะ 1 วันแหละ ทำไมฉันถึงยัง

ไม่กลับเป็นคนเหมือนเดิมสักที 

รินโตะ// เลนกะมานี้ๆ

แมว// เมี๊ยว?

ฉันค่อยๆ เดินเข้าไปนั่งบนตักคุณหนูก่อนจะเงยหน้ามอง หือ? ปะ ปลอกคอสีแดง?

รินโตะ// ฉันจะใส่ปลอกคอให้ มันอาจหลวมไปหน่อยอ่ะน่ะแต่ก็น่าจะใส่ได้

กรุ๊งกริ๊งๆ

รินโตะ// น่ารักดีน่ะ ^_^

แมว// เมี๊ยว 0w0

รินโตะ// ฮ้าว~ เฮ้อ ชักจะง่วงนอนแล้วแหะ -3-

คุณหนูรินโตะยันตัวลุกขึ้นไปนั่งบนเตียงโดยอุ้มฉันไปด้วยก่อนจะจัดผ้าห่มมาห่มตัวเองกับตัวของ

ฉันที่นั่งอยู่ข้างๆ และก็ปิดไฟ

รินโตะ// ราตรีสวัสดิ์ เลนกะจัง ^_^

เลนกะ(ในร่างแมว)// เหมี๊ยว~

จัดฉากไปตอนเช้าโล๊ด!!!

จบตอนจ้า เดี๋ยวไปต่อกับตอนต่อไป