(vocaloid) ยัยเมี๊ยวน่ารัก ปล้นหัวใจ คุณชายสุดซึน

ลำดับตอนที่ #18 : อาหารสุดอร่อย

ตอนที่ 16 อาหารสุดอร่อย
 

ฮัตสึเนะ มิคุ ภาค

มิคุ// เย้!!! เสร็จแล้ว!!! 

สวัสดีค่า! ทุกท่าน ต่อจากตอนเดิมที่แล้วเลยน่ะค่ะ พวกเราทุกคนดันมีหูแมวโผล่ขึ้นมา ในตอน

นี้จะเป็นตอนของมิคุน่ะค่ะ! ตอนนี้ฉันก็พึ่งทำงานบ้านเสร็จโดยมีคุณหนูมิคุโอะช่วยอ่ะน่ะ =w=''

เหนื่อยสุดๆ เลยอ่ะ 

มิคุโอะ// ยัง...

มิคุ// เอ๋!? ยังเหลือห้องไหนอยู่อีกหรอค่ะ?

มิคุโอะ// ห้องของเธอ...

มิคุ// อะ! อะเร๊ะ? จริงด้วย =[]=''

ฟุบ!

โธ่เอ๊ย! ลืมห้องตัวเองไปได้ไงเนี้ย =3='' ฉันกำลังนั่งงุดๆ เอาของพวกไม้กวาด ไม้ถูพื้นไรเงี่ย

คุณหนูมิคุโอะก็เอามือมาลูบหัวฉัน ฉันเองก็หันขวับไปมอง คุณหนูกำลังยิ้มอยู่...คะ คาวาอี้!!!

มิคุโอะ// ขี้ลืมจริงน่ะ

มิคุ// มะ เมี๊ยว~ 

มิคุโอะ// เหมือนแมวสุด-

ฟุบ...

มิคุ// เมี๊ยว~

มิคุโอะ// อึ๊...=//////////=''

เมี๊ยว~ คุณหนูลูบหัวฉัน จนฉันเพลินไปเลย ฉันเดินเข้าไปหาคุณหนูและก็ซบ...ขอย้ำ! ซบค่ะ!

ซบที่หน้าอก ฮื่อๆ สัญชาตญาณของแมวสิน่ะ ฉันกำลังนัวเนียนๆ อยู่ที่อกคุณหนู =///////////=

มิคุ// เมี๊ยว~ อุ่นจัง

มิคุโอะ// เฮ้! ละ เลิกเอาหน้ามาถูกับ- อึ๊...>//////////<

มิคุ// เนี๊ยว~

มิคุโอะ//โว๊ย!!! เลิกนัวเนียฉันสักที! เธอไม่คิดจะไปทำความสะอาดห้องของเธอรึไง!!!

มิคุ// เนี๊ย! จะ จริงด้วย =w=''

มิคุโอะ// เธอนี้มัน...

ฉันค่อยๆ เดินถอยออกมาทีละเก้าๆ ก่อนจะเงยหน้าไปมองคุณหนู...คุณหนูมีสีหน้าที่แดงฉ่า 

แถมทำหน้าโกรธสุดๆ ด้วย แทนที่เราจะกลัวแต่ทำไมเรารู้สึกแปลกๆ ใจเต้นตึกตักๆ อึ๋ย...

มิคุโอะ// อะ อะไรเล่า! มองหน้าฉันทำไม มีอะไรติดรึไง =//////////=

มิคุ// ป่าวค่ะ...น่ารักดีน่ะค่ะ!

มิคุโอะ// หา! วะ ว่าไงน่ะ!

มิคุ// คุณหนูตอนหน้าแดงนี้ น่ารักมากเลยค่ะ! 

มิคุโอะ// อึ๊...โธ่เอ๊ย! 

ฉันกำลังจ้องหน้าคุณหนูมิคุโอะแบบตาไม่กระพริบ คุณหนูนี้น่ารักเนอะ ^w^ 

ฉันค่อยๆ ก้มลงไปเก็บของที่วางอยู่ตรงพื้นก่อนจะมุ่งหน้าวิ่งไปที่ห้องของตัวเอง โดยมีคุณหนู

ตามมาติดๆ 

แอ๊ด~

พรึ่บ!

มิคุ// โอ้โห...ฝะ ฝุ่นเกาะเพียบ = =''

มิคุโอะ// เเบบนี้มันเรียกว่า รังหนูชัดๆ = =''

มิคุ// เมี๊ยว~ แต่เค้าเป็นแมวน่ะเออ =w=''

เวลาผ่านไป 25 นาที

มิคุ// เสร็จแล้ว!!!! เหมือนใหม่เลยแหะ!

ฉันกระโดดโลดเต้นไปมาทันทีเมื่อทำงานเสร็จ เย้ๆ เสร็จแล้ว! กว่าจะเก็บของทำความสะอาด

เสร็จ เหนื่อยแทบตายนี้แค่ห้องตัวเองน่ะ = ='' 

โคร่ก...

มิคุโอะ// ท่าทางเธอจะหิวสิน่ะ = =''

มิคุ// แหะๆ พอดีตอนเช้ากินน้อยไปน่ะค่ะ 

มิคุโอะ// งั้นฉันทำให้เอาไหม?

มิคุ// หือ!? คุณหนูจะทำอาหารให้กิน!?!

มิคุโอะ// ทำไม? น่าตกใจขนาดนั้นเชียวรึไง?

มิคุ// ก็...มันไม่น่าเชื่อว่าคุณหนูจะทำอาหาร...เป็นรึเปล่าหวา =w=''

มิคุโอะ// ไม่รู้อ่ะ ลองชิมเอาเองละกัน ^_^

มิคุ// เมี๊ยว~

คุณหนูมิคุโอะรีบเดินออกไปจากห้อง ฉันเองก็เดินตามมาติดๆ เลยล่ะ คุณหนูมุ่งหน้าตรงไปที่

ครัวก่อนจะเอาผ้ากันเปื้อนมาใส่ แล้วก็เริ่มทำ...

มิคุโอะ// ว่าแต่เธออยากกินอะไรล่ะ

มิคุ// เนี๊ยว~ อืม...งั้นเอาข้าวผัดปลาค่ะ!!

มิคุึโอะ// ok

ผ่านมา 5 นาที...

ตึก...(เสียงวางจานข้าว)

มิคุ// หะ โห!! สุดยอดน่ากินจัง!!

มิคุโอะ// เป็นไง ทีนี้เชื่อรึยังว่าฉันทำอาหารเป็น

ฉันไม่ตอบอะไร ก่อนจับหยิบช้อนและใช้ตักข้าวขึ้นมา นะ น่ากินจัง...หมายถึงคนทำอะน่ะ

^/////^ โฮะๆ

มิคุ// งั่ม...

มิคุโอะ// อร่อยไหม?

มิคุ// สะ สุดยอด...อร่อยจัง!!

มิคุโอะ// 0_0

ฉันก้มหน้าก้มตากินๆๆ กินจนเกือบจะหมดจานอยู่แล้ว ฉันก็เงยหน้าขึ้นไปมองคุณหนูที่นั่งดูฉัน

ทานข้าวอยู่ หือ? คุณหนูเอามือล่วงกระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบ...ผ้าเช็ดหน้า?

มิคุโอะ// หันมานี้ 

ฉันรีบหันหน้าขวับ! ไปหาคุณหนูมิคุโอะทันทีก่อนจะโดนอะไรซักอย่างมาแตะีที่บริเวณปากกับ

แก้ม อืม...เราก็นึกว่าจะโดนจูบที่ไหนได้...คุณหนูเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดที่ปากกับแก้มฉัน

มิคุโอะ// เลอะเทอะไปหมดแล้ว - -''

มิคุ// อะ อา...ขะ ขอบคุณค่ะ

มิคุโอะ// ไม่เปนไรหรอก 0U0

อ๊า...น่ารักจัง คุณหนูมิคุโอะว่าพลางเช็ดปากฉันไปพลาง คุณหนูยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน ว้าว...

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

มิคุ// อ๊ะ? ใครมากันเนี้ย

มิคุโอะ// เดี๋ยวฉันไปดูให้

มิคุ// อะ! ฉันไปด้วยค่ะ

แก๊ก...แอ๊ด~

มิคุ// อ้าว!? ลูกะจังมีอะไรหรอ?

ลูกะ// มาร่วมตัวกันที่บ้านของรินจัง

มิคุ// หือ? ทำไมล่ะ

ลูกะ// เอาเถอะ รีบๆ ไปน่ะ!

ตึก ตึก ตึก...

งงรับประทานค่ะ =w='' อะไรน่ะ ให้ไปเจอที่บ้านของรินจังงั้นหรอ? ไปทำไมน้า~