(vocaloid) ยัยเมี๊ยวน่ารัก ปล้นหัวใจ คุณชายสุดซึน

ลำดับตอนที่ #17 : หูแมวโผล่!?!

ตอนที่ 15 หูแมวโผล่!?! 
 

ia หรือ เอีย ภาค

เอีย// นี้...คุณหนูค่ะ

อิโอะ// อะไร?

เอีย// มะ เมื่อไหร่จะปล่อยฉันซักทีค่ะ

อ้าโลฮา!!! สวัสดีทุกท่าน ข้าน้อยเอียจังเองเน้อ! ต่อจากตอนที่แล้วฉันถูกคุณหนูอิโอะช่วยงาน

บ้าน และตอนนี้ก็เกือบจะเสร็จแล้วอ่ะน่ะ แต่...ฉันโดนคุรหนูกอดอยู่ ขยับไปไหนไม่ได้อ่ะ -/////-

อิโอะ// ทำไม? รังเกียจฉันรึไง

เอีย// ปะ ป่าว! ฉะ ฉันแค่จะไปทำงานบ้าน 

อิโอะ// ฉันช่วย

เอีย// โอ้! ไม่เป็นร๊ายค่า!!! 

อุ๊บ! เผลอพูดเสียงหลงไปจนได้ รู้สึกว่าหน้าจะร้อนๆ ผิดปกติด้วย แถมคุณหนูยังเอาหน้ามาใกล้

อิโอะ// พูดซะเสียงหลงเชียวน่ะ ทำไม? ฉันช่วยงานบ้านเธอไม่ได้รึไง

เอีย// ก็...นี้มันบ้านฉันนี้ค่ะ คุณหนูไม่จำเป็นต้องช่วยก็ได้ค่ะ (.////////.)

อิโอะ// ทีเธอยังทำความสะอาดบ้านฉันได้เลยนี้

เอีย// กะ ก็นั้นมันหน้าที่ของฉันนี้ค่ะ แต่นี้มันไม่ใช้หน้าที่ของคุณหนู

อิโอะ// งั้นไม่ปล่อย -3-

เอีย// เหมี๊ยว!!! ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ!

อิโอะ// อ๊ะ!?! 

เอีย// หือ!? ปะ เป็นอะไรไปหรอค่ะ คุณหนู...หมะ เหมี๊ยว~

เฮ้ย! ทำไมฉันถึงร้องเหมี๊ยวออกมาล่ะ คุรหนูมีท่าทีที่ตกใจมาก ด้วยสีหน้าสุดอึ้ง! ทึ้ง! อะไรๆ

อิโอะ// หะ หูกับหางแมว!?

สตั้น 10 วิ...

เอีย// เหมี๊ยว!!!!!

ตึง ตึง ตึง!!!

ฉันร้องกรี๊ด(ออกเป็นภาษาแมวอ่ะน่ะ =w='' //เอีย)ออกมา ก่อนจะรีบวิ่งตึงๆ ไปที่กระจกที่ติด

อยู่ในห้องน้ำ กรี๊ด!!! หูกับหางแมวจริงๆ ด้วย!?! 



แหม่...ในสถานการณ์จริงกับในรูปมันคนละเรื่องเลยยัยไรต์! แต่ชั่งเหอะ 

อิโอะ// เฮ้! เอีย! หูกับหางแมวนั้นมันอะไรน่ะ

เอีย// เหมี๊ยว! คะ คุณหนู

ฉันรีบเดินถอยหลังไปทันทีจนหลังติดกำแพ แง! คุรหนูเห็นแล้วง่ะ!? ฉันจะต้องโดนเอาไปทด

ลองแน่ๆ เลย หรือไม่ก็ บลาๆๆ เหมี๊ยว!!!

ติ๊ดๆๆๆ ติ๊ด~

เอีย// เอ๋!? โทรศัพท์เข้า

ฉันรีบใช้มือล่วงลงไปในกระเป๋าก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู พะ พี่ลูกะ?

ติ๊ด.

เอีย// ฮะโหล เอียพูดค่ะ

(ลูกะ// เอียจัง! แย่แล้วล่ะ! หูแมวของพวกเราดันโผล่ออกมา)

เอีย// อ๊า! เหมือนกันเลยค่ะ หนูก็เหมือนกัน

(ลูกะ// แถมแต่ละคนก็โดนคุณหนูเห็นหมดแล้วด้วยน่ะ!)

เอีย// หา!! จริงหรอค่ะ

(ลูกะ// ใช้! แต่ว่า...)

เอีย// แต่ว่าพวกเราพึ่งกินยาที่ทำให้หูแมวหายไปไม่ใช้หรอค่ะ!?

(ลูกะ// ใช้แล้วล่ะ แต่พี่พึ่งเห็น...)

เอีย// เห็น?

(ลูกะ// มันมีวันหมดอายุด้วย...)

สตั้น 3 วิ...

เอีย// เหมี๊ยว!!! จะ จริงหรอค่ะ! ที่ว่ามีวันหมดอายุด้วย!!!

(ลูกะ// ใช้จ๊ะ! มันมีหมดทุกขวดเลย)

เอีย// โธ่! ทำไมพ่อกับแม่ไม่เคยบอกพวกเราล่ะ!

(ลูกะ// นั้นน่ะสิ! ไม่มีใครบอกให้เรารู้เลย แถมเราก็ไม่เคยสังเกต)

เอีย// =w=''

อืมก็จริงอ่ะน่ะ ที่ว่าไม่เคยสังเกตสิ่งที่อยู่รอบขวดเลยอ่ะ แหะๆ งั้นจะขออธิบายเกี่ยวกับขวดยาที่

ทำให้หูแมวหายไปน่ะเคอะ! ยาที่ว่านั้นเป็นยาที่พ่อกับแม่ของพวกเรา 9 สาว สร้างขึ้นมา เพราะ

พวกเราที่ดันเกิดมาผิดแปลกกับมนุษย์ทั่วไป พวกเรามี 4 หู!! ในเวลาที่หูแมวหายไปหูปกติ

ธรรมดาๆของมนุษย์อย่างเราก็จะโปล่ แต่ถ้าตอนไหนที่หูแมวโผล่ หูของมนุษย์ปกติก็จะหาย

ไป...พูดไปคงจะงงสิเนอะ ฉันเองก็งงอยู่เหมือนกัน =w=''

ฉันกดวางสายพี่ลูกะ ก่อนจะค่อยๆ หันไปสบตาคุรหนูอิโอะที่ยืนหน้าเอ๋อไปเลย น่าร๊าก!!!

หันไปดูทางของรินจังบ้าง and เปลี่ยนคนภาค

คากามิเนะ ริน.

ติ๊ด.

โอหายโยะ! (ผิดแล้ว! //ไรต์) สวัสดีทุกท่านค่า! ในที่สุดฉันก้ได้ภาค เมื้อกี้นี้ฉันพึ่งโทร.ไปบอก

ข่าวที่ว่าหูแมวของฉันมันโผล่ =w='' โทร.ไปหากุมิจังอ่ะน่ะ  

เลน// งั้นตอบมาว่าหูแมวกับหางของเธอมันคืออะไร

แง! พึ่งเคลียร์กับกุมิจังเสร็จ ก็ต้องมาเจอคุรหนูเลนอีก ฉันกำลังอ้ำอึ้งกับคำถาม ฮื่อๆ พี่เลนกะ

รีบๆ กลับทีสิค่ะ =0='' 

ตอนนี้พี่เลนกะของดิฉันออกไปซื้อของด้านนอกกับคุณหนุรินโตะ ซึ้งแน่นอน...ฉันอยู่กับคุณหนู

2 ต่อ 2  อึ๊ก...(เสียงกลืนน้ำลาย)

หมับ! ดึง!!!

ริน// เมี๊ยว!!!!! เจ๊บ!!!

ผลัก!!

กรี๊ด!!! อยากจะกรี๊ดให้บ้านแตกจริ๊ง จริง! คุณหนูเลนจับหูกับหางแมวของฉันแล้วดึง! ดึงพร้อม

กันอีกต่างหาก!?! เจ๊บสุดๆ อ่ะ ฉันเผลอไปผลักคุณหนูก่อนจะมุ่งหน้าวิ่งไปทางหลังบ้านทันที

ตึกๆๆๆๆ

ปึง!

แอ๊ด! ปัง!!!

เลน// - -''

เปลี่ยนคนภาค คากามิเนะ เลน ภาค

ผมโดนรินจังผลักออกมาแบบไม่ใยดี เธอวิ่งตรงไปทางหลังบ้าน แน่นอน...เธอวิ่งไปชนประตู!

ก่อนจะล้มลงและก็เปิดประตูเข้าไปทางหลังบ้าน เอ่อ...ซุ่มซ่ามได้โล่จริงๆ = =''

เลน// เฮ้ๆ เจ๊บขนาดนั้นเชียวหรอ?

ริน// ก็ใช้น่ะสิค่ะ!!! นี้มันของสำคัญน่ะค่ะ!

เลน// หูกับหางแมว? เนี้ยน่ะ!?

ริน// ก็ใช้น่ะสิค่ะ! ฉันมีหูกับหางแมวนี้มาตั้งแต่เกิดแล้ว!

เลน// หา!!! เป็นไปไม่ได้ =[]=''

ริน// เป็นไปแล้วค่ะ! 

เลน// งะ งั้นฉันขอโทษล่ะกันที่เผลอไปดึงหูกับหางเธอ =^=''

แก๊ก...แอ๊ด~

รินจังค่อยๆ เปิดประตูออกมาแต่ก็ไม่ได้เปิดแล้วเดินออกมาหรอกน่ะ แค่แหงมๆ ดู อุ๊บ! น่ารัก...

 

ริน// เมี๊ยว...

เลน// อึ๊! =////,.////= น่ารัก...

ริน// ขอโทษจริงๆ หรอค่ะ

เลน// กะ ก็ใช้ไง! เธอไม่เชื่อหรอ

ริน// ค่ะ ก็ปกติแล้ว เวลาคุณหนูแกล้งฉันก็จะขอโทษออกมาแต่มักจะแกล้งต่อ...

เลน// เอ่อ...ครั้งนี้ฉันไม่ได้โกหก ฉันขอโทษจริงๆ 

ริน// สาบาน?

เลน// คร๊าบ! สาบานเลย! ว่าถ้าผิดคำสาบานเมื่อไหร่ขอให้ฉันหกล้มหัวแตกเลย โอเคไหม?

ริน// โอเคค่า!~



เลน// เฮ้ๆ ขนมในมือนั้นมันอะไร = =''

ริน// ก็คือ...พอดีมันหิวอ่ะค่ะ แหะๆ งั่ม... =w=''

เลน// ฉันละหนักใจกับเธอจริงๆ ยัยริน = =''  

ริน// เมี๊ยว~

จบตอนน่ะเมี๊ยว~ เม้นต์ด้วยน่ะเมี๊ยว!