(vocaloid) ยัยเมี๊ยวน่ารัก ปล้นหัวใจ คุณชายสุดซึน

ลำดับตอนที่ #14 : ขอโทษน่ะที่เผลอแกล้งเธอ

ตอนที่ 12 ขอโทษน่ะที่เผลอแกล้งเธอ
 

ia หรือ เอีย ภาค

ตึก ตึก ตึก...

เอีย// ...

กราบสวัสดีทุกท่านค่ะ! ฉันเอียจังเองเจ้า =w='' ตอนนี้ฉันกำลังออกมาเดินเล่นย่อยอาหารใน

กระเพาะอยู่ที่หลังอาคารเรียนของฉัน

จิ๊บๆ จิ๊บ~

เอีย// หือ? ลูกนกหรอ?

ลูกนก// จิ๊บๆ

เอีย// หือ? ต้นไม้? อย่าบอกน่ะว่าเธอตกลงมาจากต้นไม้น่ะ สงสัยจะเจ๊บน่ะ

ลูกนก// จิ๊บๆๆ จิ๊บ!! (แปล// พี่สาวช่วยพาผมขึ้นไปบนบ้าน(รัง)ที TT^TT)

เอีย// งั้นมานี้สิ มาๆ ฉันจะพาเธอกลับบ้านไปเอง~

ลูกนก// จิ๊บๆ (แปล// ขอบคุณครับ! พี่สาว)

เจ้าลูกนกค่อยๆ ตะเกียตะกายขึ้นมาบนมือฉัน ฉันลุกขึ้นมาก่อนจะค่อยๆ เดินหารังของมันแล้วก็

พึ่งสังเกต...แล้วตรูจะเดินหาต้นไม้ทำไมฟร่ะ! -*- ทั้งๆ ที่ตอนไปเก็บลูกนก มันก็อยู่ตรงใต้

ต้นไม้แท้ๆ เสียแรงฟรีจริงๆ TwT 

เอีย// อืม...จะใช้แค่มือข้างเดียวปีนต้นไม้ก็ไม่ได้ แถมสูงลิบลิ้วอีกด้วย อาจตกลงมาก็ได้แหะ 

อ้อ! งั้นเจ้าลูกนกเดี๋ยวลงไปอยู่ในกระเป๋าเสื้อฉันแป๊บหนึ่งน่ะ ^_^

ลูกนก// จิ๊บ~ (แปล// คร้าบโผ๊ม~)

ฉันเอาเจ้าลูกนกมาใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อ ก่อนจะเอามือจับต้นไม้แล้วก็ปีนขึ้นไป อื้อหือ? = ='' 

สูงเกิ๊น!!!

ผ่านไป 10 นาที

เอีย// แฮ่กๆ ถะ ถึงแล้วเจ้าลูกนก =3=''

สะ สุดยอดกว่าฉันจะตะเกียตะกายขึ้นมาได้ เหนื่อยแทบตาย! ฉันค่อยๆ ยันตัวขึ้นมานั่งบนกิ่งไม้

ก่อนจะจับลูกนกที่อยู่ในกระเป๋ามาวางไว้ในรังที่ลูกนกตัวอื่นอยู่ 2 ตัว และก็ยังมีไข่ที่ยังไม่ฟัก

ตั้ง 3 ฟองแน่ะ 

ลูกนก// จิ๊บๆๆๆ จิ๊บ~ (แปล// ขอบคุณน่ะครับ พี่สาว ผมจะไม่ลืมบุญคุณของพี่สาว)

เอีย// อ่ะแหะๆ คือฉันฟังไม่รู้เรื่องอ่ะน่ะเจ้าลูกนก งั้น-

พรึ่บๆๆ

เอีย// เอ๋!? นะ นก... O_O

นก// แคว่กๆ แคว่ก!!! (แปล// แกคิดจะทำอะไรลูกฉ้าน!!!)

เฮ้ย!!! เจ้านกนี้ต้องเป็นแม่ของเจ้าลูกนกที่ฉันพาขึ้นมาเเน่ๆ เจ้านกนี้มันคงคิดว่าฉันจะมาเอาลูก

มันไป เฮ้ย! ไม่ใช้น่ะ!?!

จิกๆๆ พรึ่บๆ

เอีย// โอ๊ย! เจ๊บน่ะ!

นก// แคว่กๆๆๆ แคว่ก! (แปล// ออกไปจากรังของฉ้านเดี๋ยวนี้! นี้แน่ะๆๆๆ)

ลูกนก// จิ๊บ!!! จิ๊บๆๆๆ (แปล// ม๊ามะอย่าทำร้ายพี่สาวน้า~ ม๊ามะ!!!)

เอีย// โอ๊ย!!! เจ๊บๆ 

กรี๊ด!!! เจ้านกบ้าเอ๊ย! มันจิกหัวฉัน แขนฉันจนเลือดไหล ฮื่อๆ เจ๊บอ๊า!!

แคร่ก...แคร่ง

เอ๊ะ? เสียงอะไรน่ะ! คล้ายๆ กับเสียงอะไรจะหักเลยน่ะ เหมือนไม้มันจะหะ หัก...กรี๊ด!!!

ลูกนก// จิ๊บ!!!! จิ๊บๆๆๆ (แปล// ม๊ามะ!!!! ฟังหน่อยสิพี่สาวเขามาช่วยผมที่ตกลงไปจากต้นไม้

น่ะ!!! ม๊ามะ! )

นก// แคว่ก? แคว่กๆๆๆ (แปล// หา? จริงหรอลูก!? งั้นแม่ขอโทษน่ะๆๆ)

แคร่ง...

ฮื่อๆ ดีน่ะที่ฉันนั่งอยู่บนกิ่งไม้คนละอันกับอันที่มีรังนกอยู่ ฮื่อๆ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน แต่ตอนนี้ฉัน

จะตกแล้ว!!! ม่าย!!! 

ป็อก!!! (เสียงไม้หัก)

เอีย// กรี๊ด!!!!!!!

กรี๊ด!!! นี้ฉันจะตายแล้วหรอเนี้ย! ไม่เอาฉันยังไม่อยากตายน้า!?! อ๊าย!!!

ฉันหลับตาปี้ เอ๊ะ! กะ กระโปรงฉันจะเปิดแล้ว!!! ฉันรีบเอามือปิดกระโปรงก่อนจะหลับตาปี้อีก

ครั้ง ฉันหล่นมาจากต้นไม้ที่สูงลิบลิ้วจนมองไม่ค่อยเห็นยอด ลมเย็นสบายดีจัง TT^TT

ฟุบ!!!

เอีย// เอ๊ะ!?

อิโอะ// เฮ้อ เกือบรับไม่ได้แน่ะ

สตั้น 3 วิ...

เอีย// กรี๊ด!!! คะ คุณหนูอิโอะ!?!

อิโอะ// เป็นไงมั้ง เจ๊บตรงไหนรึเปล่า

เอีย// อ๊ะ! เอ่อ มะ ไม่มีค่ะ...

อิโอะ// โห~ เชื่อตายล่ะ!!! แล้วไอ้แผลเลือดไหลซิบๆ นั้นที่แขนกับหัวเธอมันอะไร!!!

เอีย// เหมี๊ยว... Q^Q // ร้องด้วยเสียงน่าสงสารสุดๆ

ฮื่อๆ เมื่อกี้คุณหนูอิโอะตะโกนใส่ฉันซะน่ากลัวเลย ฉันหลับตาปี้ก่อนจะหดตัวเก็บแขนเก็บขา

ฮื่อๆ ทั้งเจ๊บแผลแถมยังจะต้องมาเจอคุณหนูดุใส่อีก แง้~ T^T 

อิโอะ// อ๊ะ!? เอีย...

เอีย// ฮึกๆ นะ น่ากลัว...

อิโอะ// อา...บ้าจริงฉัน โอเคๆ ฉันจะไม่ดุเธอแล้ว = =''

เอีย// อื้อ...ฮึกๆ

อิโอะ// เฮ้~ หยะ หยุดร้องได้แล้วมั้ง

เอีย// ทั้งน่ากลัว ทั้งเจ๊บแผล...

อิโอะ// อื้อ...

จุ๊บ!

เอีย// O//////////O

อิโอะ// หยุดร้องไห้ได้แล้ว! ฉันจะพาไปทำแผลอยู่นิ่งๆ อย่าดิ้น! ไม่งั้นฉันจูบเธอแน่!!!

อ๊าย!!! คะ คุณหนูจุ๊บหน้าผากฉันงั้นหรอ!? นี้ฉันฝันอยู่รึเปล่าเนี้ย!? ฉันพยายามตบแก้มตัวเอง 

ไม่สิ ไม่ใช้แค่ตบแก้มอย่างเดียวหยิกด้วยต่างหาก เจ๊บจัง =^=''

เอีย// เอ่อ...

อิโอะ// อะไรอีก = =''

เอีย// มะ เมื่อไหร่จะปล่อยฉันลงพื้นซักทีละค่ะ ฉันบาดเจ๊บที่แขนกับหัวไม่ใช้ขา...

อิโอะ// ไม่...

เอีย// เอ๋! ทำไมล่ะค่ะ!? ฉันไม่ได้มีแผลที่ขานี้!

อิโอะ// ก็ขาเธอมันชำอยู่ ไม่สังเกตบ้างรึไง - -

เอีย// แค่ขาช้ำเอง ฉันเดินได้น้า! ปล่อยเถอะค่ะ ปล่อยๆ

อิโอะ// -*- พูดไม่รู้เรื่องใช้ไหม! ฉันบอกว่าขาเธอช้ำอยู่! ฉันจะอุ้มเธอไปห้องพยาบาล พาไป

ทำแผล เข้าใจไหมเนี้ย!!!

เอีย// เข้าใจค่ะ! แต่ช่วยปล่อยฉันลงเถอะค่ะ!

อิโอะ// ได้...จัดให้ตามคำขอครับ -*- ฮึม!

ฟุบ! ตึก!!!

เอีย// โอ๊ย!!!

แง้! ไม่น่าตื้อให้ปล่อยเลยฉัน! คุณหนูปล่อยตัวฉันลงพื้นแบบที่ว่าอุ้มอยู่ดีๆ แล้วปล่อยลงพื้นจน

ก้นมันกระแทกกับพื้น หรือไม้ก็หัวกับแขนที่กระแทก เจ๊บ!!!

อิโอะ// เป็นไง! สมใจเธอรึ-

เอีย// ฮึกๆ ฮื่อๆๆ จะ เจ๊บ...

อิโอะ// อ๊ะ!? ละ เลือด...

เอีย// แง้ๆๆ แง้!!!! แงๆๆ แง้! แง้ๆๆ

อิโอะ// เฮ้ย! ฉะ ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจแค่เผลอ...

เอีย// ฮึกๆ แค่เผลอ...งั้นหรอค่ะ ไม่มีทาง!!!

ฉันตะโกนออกไปทั้งน้ำตา ฮื่อๆ TT[]TT แขนฉันเลือดไหลใหญ่เลย แถมดูเหมือนขาจะโดนหิน

จนมันช้ำกว่าเดิมอีก ฮึกๆ เจ๊บอ๊ะ!!! 

อิโอะ// ก็ฉันบอกว่าขอโทษไง!?! เลิกร้องไห้ได้แล้วน้า! 

เอีย// ฮื่อๆ ไม่ยอมยกโทษให้ง่ายๆ หรอกค่ะ! ฮึกๆ ฮื่อ~

อิโอะ// อา...โอเคๆ ฉันยอมรับว่าฉันจงใจจะปล่อยเธอลงพื้น แต่ไม่คิดว่ามันจะเจ๊บขนาดนั้น

เอีย// ลองมาเป็นฉันดูไหมล่ะค่ะ T^T

อิโอะ// ไม่ล่ะ เกรงใจ - -'' 

แหม่... ยังมีหน้ามาบอกว่าเกรงใจอีก มันไม่ตลกน่ะ =^='' 

ฉันค่อยๆ พยายามลุกขึ้น แต่ขามัน...เจ๊บง่า!?! ฉันลุกขึ้นยืนแทบไม่ไหวจนเผลอล้มไปทางคุณ

หนูอิโอะ บอกตามตรงน่ะ...ฉันรู้สึกไม่ค่อยอยากจะเห็นหน้าคุณหนูสักเท่าไหร่ = =''

อิโอะ// อ่ะ! อา...ตกลงฉันคงต้องหามเธอขึ้นไปห้องพยาบาลสิน่ะ

เอีย// ...

อิโอะ// ตกลง เธอจะเดินไปเองหรือจะให้ฉันอุ้มไป?

เอีย// เอ่อ...

อิโอะ// ตอบมา -*-

เอีย// อุ้มไป...

อิโอะ// ห้ามเปลี่ยนใจน่ะ! ไม่งั้นฉันปล่อยลงพื้นรอบ 2 

เอีย// คะ ค่า...

นะ น่ากลัวเกินไปแล้วง่า...ฮื่อๆ อยากกลับบ้านไปแล้วเจอพ่อกับแม่จริงๆ เลยเรา T3T

ณ ห้องพยาบาล...

แปะ!

อิโอะ// เสร็จแล้ว...

เอีย// ขะ ขอบคุณค่ะ...แต่คุณหนูไม่จำเป็นจะต้องทำแผลให้ฉันก็ได้

อิโอะ// ไม่เป็นไรหรอก อีกอย่างฉันอยากจะขอโทษที่ปล่อยเธอลงพื้นไปเมื่อตอนนั้น

เอีย// อืม...งั้นหรอค่ะ

คุณหนูอิโอะหันหลังไปเก็บกล่องพยาบาลก่อนจะเดินเอาไปเก็บไว้ในตู้ ฉันลองเอามือจับๆ ดู

แถวๆบริเวณที่ทำแผล ถึงมันจะมีแค่ 2-3 จุดก็เหอะ แต่เจ๊บไม่ใช้น้อย

เอีย// เออ! แล้วคาบเรียนตอนบ่าย...

อิโอะ// ฉันบอกอาจารย์ให้แล้วล่ะ เดี๋ยวเธอนอนอยู่นี้น่ะ เดี๋ยวฉันไปหายาทาแผลมาให้

เอีย// อ้าว? คุณหนูไม่ได้ไปเรียนคาบบ่ายหรอค่ะ?

อิโอะ// ก็ฉันขอลาคาบบ่าย มาดูแลเธอน่ะ

เอีย// เอ๋!? ไม่เห็นจะจำเป็นสำหรับคุณหนูเลยนี้ค่ะ ไม่ต้องมาดูแล-

จ๊วบ...