[Vocaloid] Happy New Year!! ของขวัญจากซานต้าที่รัก

ข้อมูลเบื้องต้น

[Happy new year!!

 Merry Chritsmas!!]


พูดคุยกันก่อนอ่านจ้า =_=''

สวัสดีค่ะ! ได้พบกับไรต์เตอร์น้ำตาลคนนี้อีกเช่นเคยนะค่ะ ในเรื่องนี้ไรต์จะมาฉลองเนื่อง

ในโอกาสวันขึ้นปีใหม่และวันคริสมาสต์นั้นเอง แต่งรวมๆ กันไปนี้แหละ

ขี้เกียจ -O-;; //โดนตื้บ

:-Daisy ✿

 

Karakuri 卍 Burst
ยัยเหมียว Ver.เก่า
Happy new year & Merry X'mas
แจกรูป Vocaloid
ยัยเหมียว Ver.รีไรต์
©oÐeR £eβel

-0- -3- -v- =_='' ;0;

เนื้อเรื่อง

[Vocaloid] Happy New Year ของขวัญจากซานต้าที่รัก

{บทนำ...}

 

''พ่อ...''

''ครอกกกก...''

''พ่อ!! ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ! ตื่นๆๆๆ >O<''

''อื้อ!! อย่ามายุ่ง''

''พ่อ!! TOT''

''โว๊ย...มีอารายยยย''

''นี้มันจะวันคริสมาสต์แล้วนะค่ะ ยังไม่คิดจะไปทำหน้าที่ของซานต้าครอสอีกหรอค่ะ!''

''พ่อแก่แล้ว พ่อไม่ปายยยย''

''พ่อ!!!''

''โธ่! พวกลูกๆ ก็โตจนโนตมกันหมดแล้วนะ ทำไมไม่หัดทำหน้าที่ของแซนดี้-
 

ครอสกันบ้างล่ะลูก อนาคตจะได้สืบทอดธุรกิจ(?)ได้อย่างง่ายดายไม่ต้องมาคอยให้นั่ง

หลังขดหลังแข็งสอน หาววววว''
 

''พ่อ!! -///-''

''พ่อแก่แล้ววววว ทำแทนพ่อที T^T/''

''พ่อ!!''

''โธ่! พ่อบอกว่าพ่อแก่แล้วไง! ไปแทนพ่อทีน้า''

''. . .''

''เดี๋ยวพ่อจะเตรียมกวางเรนเดียร์กับรถลากให้นะ''


เป๊าะ!!

พึ่บๆๆๆๆๆ


''=[]=;;''

''Bay Bay นะลูกร๊ากกกก ^O^/''

''พะ...พ่อ!!!!!''

-----------------------------------------------------------------------------------
 

{ตอนที่ 1 คืนวันคริสมาสต์}
 

Hatsune mikuo Talk...

วันที่ 25 ธันวาคม...


''เยส!! ในที่สุดก็ถึงวันคริสมาสต์ o(*^*)O''

''วันคิดมาก?''

''คริสมาสต์เฟ้ย!! ว้าว!! ฉันจะได้ของขวัญจากซานต้าแล้ว อุตสาร์ทำตัวเป็นเด็กดี
 

ตั้งนาน ฮี่ๆ''
 

''แกบ้าไปแล้ว...ไอ้เลน =_=''

''ผมไม่ได้บ้านะพี่!! ผมรอวันนี้มานานจริงๆ''


โอ๊ย...ผมล่ะหนักใจกับไอ้น้องชายคนนี้จริงๆ ถึงวันคริสมาสต์เมื่อไหร่เป็นต้องตะโกน
 

แหกปากแหกขี้ตาหาซานต้าครอสๆ ตลอดทุกปี จนผมจะเปลี่ยนชื่อจากวันคริสมาสต์เป็น

วันคิดมากแล้ว ปวดหูโว๊ย...

 

''ปีนี้แกอยากจะได้อะไรล่ะ!''

''ฉันอยากได้...''

''อยากได้อะไร!''

''คะ...ความรัก (.///.)''


ความรัก!!?

โว๊ะ =O=''


''ฮ่ะๆ ฮ่าๆๆๆๆ แกบ้าไปแล้วหรอวะ ไอ้เลน! ซานต้าครอสเขาไม่ให้ของแบบนี้กัน
 

หรอกนะ! อีกอย่างซานต้าครอสก็ไม่มีจริง''
 

''มีจริงสิ!! พี่ไม่เคยเจอล่ะสิท่า''

''เออ พี่ไม่เคยเจอ ซานต้ามันก็แค่ตัวละครในนิทานบ้าๆ บ๊องๆ แค่นั้นแหละ ไม่มีทาง
 

มีจริงหรอก ของขวัญพวกนั้นก็หลอกเด็ก แอบย่องเอาไปยัดใส่ในถุงเท้า เหอะ!''
 

''ไอ้หลังๆ น่ะมันก็จริง แต่ไม่แน่นะ!! ซานต้าต้องมีจริง!! มีจริง!! >O

''ไอ้เลน! ตอนนี้แกอายุเท่าไหร่แล้ววะ?''

''สะ...สิบสี่''

''โตเป็นกระบือแล้วยังจะเชื่อเรื่องนี้อีกหรอ?''

''พี่ชาย... (;A;)''

''น่าๆ มิคุโอะ อย่าไปทำลายความฝันเด็กเลยน้า''

''ไอ้กาคุโปะ! แกมาไงวะ''

''มุดดินมามั้ง! เดินสิเว้ย''

''อ้าวหรอ? นึกว่ามุดดินมาจริงๆ''

''เดี๋ยวๆ นี้แกกำลังจะด่าอะไรฉันป่ะเนี้ย =O=''

''เปล๊า! ('3')''

''หร๋าาาา!! เดี๋ยวเรียกพวกมารุมตื้บเลยนิ''

''ขอโทษก๊าบ TOT''


งั้นผมขอบอกกล่าวสถานการณ์ ณ ตอนนี้ก่อนนะครับ ผมกับเพื่อนๆ น้องๆ จำนวน
 

รวมผมด้วยก็ 7 คนครับ ได้แก่ ผมมิคุโอะ ไอ้เลน ไอ้กาคุโปะ ไอ้กุมิยะ ไอ้อิโอะ ไอ้ยูคาชิ

และก้ไอ้ลิอิครับ พวกเรากำลังเดินกลับบ้านกันหลังเลิกเรียนครับ อากาศหนาวจริงๆ

 

''แล้วถ้าสมมุติว่ามันมีจริงๆ ล่ะ จะขอของอะไรดี''

''. . .''


ความรัก...

ผมก็อยากได้เหมือนกันนะ QAQ;;

โสดมาตลอดชีวิต ผู้หญิงไม่เห็นจะมีใครดีเท่ามะม๊าเลยสักคน แงงงงง 


''ถึงบ้านแล้ว กลับล่ะ''

''บ้านแกก็บ้านพวกฉันนะแหละ =_=''


เออเนอะ...พวกเราเป็นเด็กกำพร้านะครับ ไม่มีพ่อมีแม่ถูกรับเลี้ยงอยู่ในสถานสง
 

เคราะห์เด็กมาหลายปีจนพวกเรา 7 คนได้ถูกรับเลี้ยงโดยฝรั่งคนหนึ่ง ตอนนี้ผมก็ยังสงสัย

อยู่ว่าท่านจะรับเลี้ยงพวกเราทำไมตั้ง 7 คน!! เฮือก =_=''

 

''วันนี้พ่อไม่กลับสินะ''

''ใช้! ยังคงทำงานอยู่ที่ปารีสเหมือนเดิมอ่ะแหละ''

''วันนี้จะกินอะไร -3-''

''แกงกะหรี่!!! >O<''

''โอเค''


กุมิยะเดินไปคว้าเอาผ้ากันเปื้อนสีเขียวมาสวมก่อนจะเดินเข้าห้องครัวไปอย่างชิวๆ
 

ไม่ถามอะไรพวกเราเลยสักคำ

 

''ไอ้อิโอะ!! =_=/''

''จึ่ย! พร้อมใจกันตะโกนชื่อผมเชียวนะ''

''ใครอยากจะกินแกงกะหรี่กับแก หา!!''

''เอ้า! ก็ผมอยากกินอ่ะ''

''แต่เมื่อวานแกเพิ่งกินไปไม่ใช้เรอะ!''

''นี้กินติดต่อกันมาตั้งอาทิตย์หนึ่งแล้วนะ หน้าฉันจะเป็นแกงกะหรี่อยู่แล้ว''

''ง่าาาา (. .)''


เซ็งโว๊ย!! วันนี้ต้องกินแกงกะหรี่อีกแล้ว เฮ้อ =O=;;


--------------------------------------------------------------------------------------
 

{ตอนที่ 2  ไม่นะ! ถูกเจอเข้าแล้ว}
 

Hatsune miku Talk...


''ฮึ่บ!!''


วูบบบบ

''ดันมาอีกๆ''

-รีบๆ เข้าไปเซ่!! >O<-

''พี่ก็อยากรีบนะ แต่หน้าจอนี้มันแคบอ่ะ''

-ก็บอกแล้วไงว่าให้วางถุงของขวัญไว้ก่อนแล้วเข้าไป เห็นมั้ยล่ะ! ติดเลยเนี้ย-

''ก็ช่วยไม่ได้นี้น้า! พี่ไม่มีประสบการณ์ TOT''

-โธ่! พี่มิกุ!! งั้นหนูเข้าไปเอง!''


วูบบบบบบ


''ก็ไม่เห็นจะติดอะไรเลยนี้น้า >.O''

''=()=;;''




''งั้นฉันกลับนะ!''

''เดี๋ยว! ช่วยดึงฉันก่อน''

''ฉันก็จะกลับเข้าไปดันก้นพี่นะแหละ ฮึ่บ!!''


ตุบ!

วูบบบบบบ





''นี้!! เข้าไปดีๆ หน่อยสิ''

''ขอโทษค่ะๆ ฮึ่บ!! ไหงตอนเข้ามันไปไม่ได้อ่ะ >O<''


ตึก ตึก ตึก

เสียง!! เสียงฝีเท้านี้น้า!! ไม่นะๆๆๆ


''รีบเข้าไปเร็วเข้า!!!

''ฮึ่บ!!!''


แกร๊ก...

แอ๊ดดดดด...


''กรี๊ด!!!''

''อะไร! อะไรหรอ!! >_<''

''O_O''

''เฮ้ย! OoO;;''




ไม่นะๆ ถูกเจอเข้าจนได้อ่ะ แง TOT''


''อะไรน่ะๆๆ''

''เจอแล้ว...พวกเขาเจอเราแล้ว''

''เอ๋!?''

''พวกเธอ...เป็นใครกัน!? โจรหรอ!!'' 

''โจรบ้าบออะไรกันล่ะพี่!! แซนดี้ครอสต่างหากล่ะ!! ยิปปี้! *O*/''

''ซะ...แซนดี้ครอส? น่ารักเกิ๊น!!''

''เอ๊ะ? แล้วนั้นอะไรนะ''


แย่ล่ะ! รินจังยังติดอยู่ตรงนี้อยู่เลยนี้น้า ซวยล่ะ! ไหงตอนเข้าเข้ามาได้ ตอนกลับ กลับ
 

ไม่ได้เฉยเลย! โอ๊ยๆ ตายแล้วเว้ย! พ่อนะพ่อ!! หาเรื่องให้ฉันจนได้อ่ะ TOT

''นั้น! เพื่อนเธอติดอยู่หรอ?''

''อะ...อื้อ! ช่วยกันดึงยัยนี้ให้ออกมาหน่อยสิ''

''ได้ครับ! *^*''

''ง่ายไปมั้งไอ้เลน!! บางทียัยพวกนี้อาจจะเป็นโจรปลอมตัวมาเป็นซานต้าก็ได้''

''โอ๊ย!!! ถ้ายอมช่วยฉัน ฉันจะให้ของๆ ที่นายอยากได้! ให้ได้หมดทุกอย่าง!!''

''จริงนะ!!''

''จริงสิ!! ฉันคือลูกสาวของซานต้าครอสนะ!! สามารถเสกของที่นายอยากได้ให้หมด
 

ทุกอย่างเลย!''

''รวมถึง...ความรักด้วยใช้ไหม!''


ความรัก!!

อูย...ป๊าดดดด หาไม่ได้เว้ย TOT;;

ตวามรักมันไม่ใช้ของที่จะผลิตขึ้นมาได้ด้วยเครื่องจักรนะเฟ้ย! คิดยังไงถึงขอความรัก
 

จากซานต้าเนี้ย โอ๊ย!! เอาไงเอากันวะ! ฉันไม่อยากอยู่ติดในหน้าจอแคบๆ กับยัยรินหรอก

นะ อึกอัดมากๆ 

 

''ดะ ได้สิ!! แต่ก่อนที่ฉันจะให้ช่วยดึงยัยนี้ออกไปก่อน!!''

''อะไรกันน่ะ!! พี่มิกุ''

''หยุดนิ่งๆ นะรินจัง ดึงเลย >O<''

''งั้น...สาม สอง หนึ่ง ฮึ่บ!!''


วูบบบบบ

โครม!!


''ว๊าก!! T^T''

''หลุดแล้ว =O=;;''

''เฮ้ย! นาย!! นาย!!''

''??? (' ')''

''พี่! พี่มิกุ!!''


วูบบบบบบ

ตุบ!

พึ่บ!!


''เฮ้ย!''


อ๊าก!! อีตาหน้าหล่อค่า! จะคว้าถุงของขวัญฉันไปทำไหมล่ะเนี้ย คนยิ่งอามรมณ์ไม่ดี
 

อยู่ด้วย! เดี๋ยวแม่ก็ไม่ให้ของขวัญเลยนิ 

''ยึดไว้ในฐานที่เธอบุกรุกเข้าบ้านคนอื่น แถมยังอ้างว่าเป็นซานต้าครอส แซนดี้-
 

ครอสอีก ขอจับกุม -__-*''
 

''หา!!?''

-------------------------------------------------------------------------------------
 

{ตอนที่ 3 ช่วยเค้าด้วย! T^T}
 

Kagamine rin Talk...


''(. .)''

''- -*''

''ตกลงพวกเธอเป็นโจรสินะ''

''ไม่ใช้นะ พวกเราไม่ใช้โจรนะค่ะ พวกเราคือซานต้าครอส''

''ซานต้าครอสบ้าบอที่ไหนเขาออกมาจากในจอคอมพิวเตอร์ล่ะ?''

''แล้วโจรที่ไหนเขาออกมาจากจอคอมพิวเตอร์ค่ะ?''

''. . .''


ฮึๆ เงิบเลยล่ะสิท่า ในขณะนี้ฉันกับพี่มิกุกำลังนั่งพับเพียบหลังตรงโดยมีพวกหนุ่มๆ 
 

จำนวน 7 คน รายล้อมอยู่เป็นวงกลม ฉันนั่งอย่างนิ่งและสงบ ส่วนยัยพี่มิกุก็ลอกแลกมอง

ซ้ายมองขวาอยู่ตลอดเวลา 
 

''ตกลงพวกเธอคือซานต้าครอส?''

''ใช้ค่ะใช้''

''ไม่จริงมั้ง...''

''งั้นเธอลองเอาของขวัญออกมาสิ''

''ของขวัญอะไรล่ะ?''

''อะไรก้ได้เหอะน้า -0-''

''โอเค (. . )''


คลุกคลักๆๆ

พึ่บ!


''รถของเล่น (' ')/''

''ของเด็กๆ''


คลุกคลักๆๆ


''งั้นตุ๊กตา!''

''(- - ) ( - -)''

''งั้นไอ้นี้! ไอ้โน่น ไอ้นั้น บลาๆๆๆๆ >O<''

''ไม่เอาเฟ้ย...เธอต้องการอะไรกันแน่''

''พวกเราต้องการจะมาทำหน้าที่ของซานต้าครอสแทนคุณพ่อที่แก่แล้ว - -*''

''หรอ? แล้วพวกเธอชื่อะไรกันล่ะ''

''มิกุจ้า ('o')/''

''รินค่ะ''

''เอาล่ะ!! ไม่รู้ล่ะว่าพวกเธอเป็นใครอะไรยังไงกันแน่ แต่ขอลงโทษในฐานที่บุกรุก
 

บ้านคนอื่นล่ะกัน''

''เอ๋...? (''o_O)(-0-;;)'' หันมามองหน้ากัน


ปึง!! ปึงๆๆๆ


''เปิดเดี๋ยวนี้เลยนะเฟ้ย!! รินจัง มิกุจัง''

''พี่ลิลลี่ *^*''

''หา? พวกเธอหรอ?''

''พี่ลิลลี่แน่ๆ เลย!! พี่สาวค่า *O*''


ฉันลุกขึ้นยืนก่อนจะตบมือแปะๆ สองสามรอบและถูกกดให้นั่งลงเหมือนเดิมตามเคย

ชิ! ไอ้พวกบ้า -3-


''ฉันไปเปิดเอง''

''ฉันไปด้วย''

''ไปด้วย -0-/''


3 หนุ่ม 3 สี ม่วงเข้ม บรอนทอง เขียวก็พากันจับกลุ่มเดินไปที่ประตูหน้าบ้านทันที
 

เหม่! ทำไมไม่เอาไอ้หัวเหลืองนี้ไปด้วยล่ะ เดี๋ยวฉันร้องเพลงสี่คนให้ สี่คน สี่คน สี่คน อ้าย

มาสี่คน วู้ฮู่! >O
 

แล้วนี้มันใช้เวลามาร้องเพลงไหม!?

แอ๊ดดดด


''น้องฉันอยู่ไหน!!! >_<''

''น้อง...เธอ? O///O''

''รินจัง! พี่มิกุ''

''??? o///O''

''ถอยไปนะพวกนาย!! >[]<''

''เดี๋ยว! เธอไม่มีสิทธิที่จะเข้าไป -///-''

''ทำไม! ก็น้องสาวฉันอยู่ในนั้นอ่ะ''

''ไม่ได้!!! ที่นี้มันบ้านพวกฉัน เธอเข้าไปไม่...ได้''

''จะถอยไม่ถอย ฮ่ะ?'' 


อุ๊ย! เจ๊ลิลลี่เจ๋งเป้ง ยกกำปั้นขึ้นมาขู่แล้ว...ทำไมอีตานั้นหน้าแดงวะ? =_=''

 

''มะ...ไม่ถอยอ่ะ ยัย 2 ตัวนี้น้องเธอหรอ?''

''เออ! แกถอยไป!!''

''นี้! อย่ามาทำตัวไร้มารยาทหน่อยเลยน้า เจ้าของบ้านเขาไม่อนุญาตก็อย่าขัด''

''แต่ว่าพวกคุณจับตัวเพื่อนของฉันอยู่นะค่ะ -*-''

''ก็เพื่อนเธอมันเป็นโจร''

''โจรบ้าบออะไรกันค่ะ! แซนดี้ครอสต่างหากล่ะ''

''ก้เพื่อนเธอเล่นลับๆ ล่อๆ เข้ามาในบ้านฉันเองนี้น้า ใครๆ ก็คิดว่าโจรทั้งนั้น แล้วมีที่
 

ไหนที่ซานต้าครอสจะมาเวลานี้ล่ะ''
 

''นี้มันก็ 4 ทุ่มตามกำหนดที่เราจะต้องออกมาทำหน้าที่แล้วนี้น้า''

''4 ทุ่มบ้าอะไร นี้มันพึ่งจะหกโมงครึ่งเอง!''

''อะเร๊ะ?''

''ดูนี่ -*-/''


นายหัวเขียวยืนข้อมือที่ใส่นาฬิกาสีขาวให้กุมิจังดู เธอเอื้อมมือไปจับและปรับมุมให้
 

ตรง เธอมองหน้าปัดนาฬิกาสลับกับหน้าของนายหัวเขียวไป 

 

''งั้นก้แปลว่าเรามาทำงานก่อนเวลางั้นหรอ?''

''ใช้!''

''อึ่ย...งั้นก็แปลว่าที่บ้านนาฬิกาตายอ่ะดิ หวา...''

''ทีนี้ก็เอาเพื่อนเธอกลับไปได้แล้ว เฮ้อ! แกงกะหรี่ไหม้แล้วมั้งนิ''

''เฮ้ย! ผมไม่ยอมนะ!! >_<''


นายหัวสีเนื้อลุกขึ้นมาพร้อมกับวิ่งเข้าไปในห้องๆ หนึ่งแล้วตามด้วยนายหัวเขียวที่เดิน
 

ตามไปติดๆ อะไรวะ =O=?

 

''งั้นฉันขอน้องสาวฉันคืน''

''ก็ได้! เข้าไป''

''ยิปปี้! มิกุจัง''

''ลูกะจัง ลิลลี่จัง >O<''

''รินจัง T^T/''

''กะ กุมิจัง ^ ^;;''


อย่าร้องไห้ออกมาเชียวนะ! ฉันยังไม่ทันได้หาที่อุดหูมาเลยนะ ว๊ายๆๆๆ

ฟุดฟิดๆๆ

กลิ่น...หอมจัง แผล่บ... =O=;;

ฟุดฟิดๆๆ


''กลิ่นหอมจัง =^=''

''ฟุดฟิดๆ กลิ่นเครื่องเทศนี้มันอะไรกัน'' พี่ลูกะ

''อิหย๋า...ท้องร้องอ่ะ'' กุมิจัง

''นั้นมันอะไรกัน!'' พี่ลิลลี่

''ขอ 1 จานค่า! ('O')/''

''เอาด้วยค่ะ กำลังหิว แผล่บ...''

''เอ่อ...ไอ้ยูคาชิ แกไปสั่งให้มันทำเพิ่มที น้ำลายหกจะเต็มบ้านอยู่ล่ะ''

''คะ...ครับ =O=''


หลังจากนั้นจ้า -3-/


''ขอบคุรค่ะ งั้นกลับ!''


พึ่บ!!

หมับ!

ควับ! (' '*)


''นั่งลงก่อน - -*''


อ๊าก...ไอ้หัวม่วง ไอ้หัวมะเขือม่วงยาว! จะมาจับขาพี่ฉันทำเบื๊อกอะไร! หา? -__-++


''มะ...มีอะไร''

''คุยกันก่อน''

''คุยอะไร''

''พวกเธอแอบลอบเข้าบ้านคนอื่นแถมยังมากินข้าวบ้านฉันด้วย มานั่งเคลียร์กันก่อน''

''=O=''


พวกเราหันมามองหน้ากันเลิ่กลั่กและตัดสินใจนั่งลงอย่างพร้อมเพียง หันหน้าไปสบ
 

ตากับพวกหนุ่มๆ หัว 7 สี เหอะ! -0- (หัวพวกหล่อนก็ 7 สีย่ะ -__-* //ไรต์)

 

''เอาล่ะ! ก่อนอื่นเลย...ทำไมซานต้าครอสออกมาจากทางนั้นอ่ะ ปกติในนิทานเขาจะ
 

เข้ามาในป่องไฟแล้วก็แอบย่องเอาของขวัญไปยัดในถุงเท้าหรอไม่ก็วางไว้ข้างๆ ตัว แต่นี้

เล่นโผล่ออกมาจากจอคอมพิวเตอร์ ผีป่ะเนี้ย''
 

''แฮ่!! ผีบ้าอะไรน่ารักขนาดนี้ =_=''

''หลงตังเอง''

''แล้วพวกฉันไม่น่ารักรึไง?''

''พอๆ ฉันขอไม่เถียงแล้วกันว่าพวกเธอ...น่ารัก''

''-__-++''


นายหัวมะเขือม่วงพูดพร้อมกับใช้นิ้วเขี่ยๆ แก้มแก้เขิน โดยมีพวกเพื่อนๆ ของนายนั้น
 

หัว 6 สีจ้องมองอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ

 

''เออ...เอาเป็นว่าบอกเหตุผลเรื่องที่ฉันถามมา''

''เทคโนโลยีสมัยนี้มันก้าวไกลมามากแล้วนะ เรื่องที่ 2 คนนี้โผล่ออกมาหน้าจอคอม
 

ในห้องนายได้ก็เพราะ...''
 

''เพราะอะไร หา? - -*''


นายหัวเขียวน้ำทะเลพูดพร้อมกับนั่งเท้าคาง อ้อ...จอคอมพิวเตอร์ที่ฉนโผล่ออกมา
 

คงจะเป็นของนายนั้นและอยู่ในห้องนายนั้นสินะ อืมๆ (- -) (_ _)

 

''บอกไม่ได้น่ะ คุณพ่อห้ามบอกเรื่องแบบนี้กับมนุษย์''

''แล้วพวกเธอไม่ใช้มนุษย์หรอไง?''

''ไม่รู้สิ! ตระกลูซานต้าของฉันน่ะ ถึงภายนอกจะเหมือนมนุษย์แต่ภายในมีสิ่งที่ซ้อน
 

อยู่มากมายเลยนะ ฮึๆ''
 

''อะไรของเธอ! ฉันไม่อยากรู้''

''ก็ไม่ได้บอกให้แกฟังนิ -*-''

''ว่าไงนะ! เหอะ...ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะฟังหรอก''

''หรอ? เหอะ! แล้วใครอยากจะพูดดังๆ ให้นายได้ยินกันล่ะ ทีนี้พวกฉันกลับได้รึยัง''

''ยัง -*-''

''อะไรอีกล่ะเนี้ยหา? เพื่อนฉันก็บอกเหตุผลไปแล้วไง ยังอยากจะได้อะไรอีก ฉันมี
 

หน้าที่ที่จะต้องไปทำนะ ฉันคือแซนดี้ครอสหรือซานต้านั้นแหละ''
 

''เหตุผลที่ว่าพ่อห้ามอ่ะนะ?''

''เออ! -0-''

''ฟังไม่ขึ้นวะ''

''ไอ้บ้านี้... -__-*''

''พอๆ ทั้ง 2 คนเลิกกัดกันได้แล้ว''

''-_-++''

''หงิงๆ (;A;)''

''เงียบไปก่อนรินจัง''

''โด่...พี่ลิลลี่อ่ะ =O=''

''เอาเป็นว่าฉันกลับไปทำงานก่อนดีกว่า ทำก่อนเวลาก็ดีเหมือนกัน จะได้เสร็จเร็วๆ''

''งั้นฉันช่วยไหม?''

''หน้าที่นี้เป็นของซานต้าครอสอย่างฉัน อย่ามายุ่ง''

''งั้นหรอ? แล้วของในนี้มีอะไรมั้งล่ะ''


คลุกคลักๆๆ


''เฮ้ย! - -;;''

''โอ้โห! น่ารักดีนี่...บ้านของเล่น''

''นี้! อย่ามาแตะถุงของขวัญของฉันน่ะ''

''ทำไมหรอครับ? คุณซานต้า''

''กรี๊ด! นาย -*-/'' ยื่นมือไปคว้าถุงของขวัญ

''ใครจะให้ง่ายๆ ล่ะครับ คุณซานต้า ^O^'' ไอ้นี้ก้ได้เปรียบที่ตัวสูงกว่า

''นี้นาย!! ฉันมีงานที่จะต้องไปทำนะ! ของในนั้นเป็นของตอบแทนสำหรับเด็กๆ ที่ทำ
 

ตัวดีไม่ใช้ทำตัวเกเรแบบนาย!! เอาคืนมานี้เดี๋ยวนี้เลยนะ ย๊ากกก''
 

''โหย...แน่จริงเอาให้ได้สิ =w=/''

''เอาคืนมา!!''


พึ่บ!


''แกกล้าดียังไงมาแกล้งพี่สาวฉัน ฮ่ะ? - -*''

''อ๊ะ! ยูคาริจัง O_o''

''สวัสดีค่ะ พวกพี่ๆ ทำงานเสร็จกันรึยัง''

''ยังเลยยย ('w')'' พี่มิกุ


พี่มิกุพูดพร้อมกับเดินไปกอดคอเอียจังที่มาพร้อมกับยุคาริจังสาวสวยของเรา ฮิ้วๆ


''นี้ยังไม่เสร็จอีกหรอค่ะ? หือ...หรือว่าจะไปไอ้พวกนี้ที่ถ่วงเวลาเรา''

''ใช้แล้วๆ มันมาแย่งถุงของขวัญของพี่ไปอ่ะ! จัดการมันเลย''

''นายชื่ออะไร?''

''ลิอิ - -*''

''อายุเท่าไหร่''

''สิบหก''

''อายุเยอะกว่าฉันอีกแหะ...ลุง''

''เธอพูดว่ายังไงนะ!! ลุงเลยเรอะ TOT*''

''ก็ลุงแก่อ่ะ''

''ฉันอายุห่างจากเธอแค่ 2 ปีเองนะเฟ้ย! เรียกลุงเลยเรอะ''

''ไม่สนอ่ะ กลับกันเถอะ''

''เยส! >w<''

''เดี๋ยวดิ! เรายังคุยกันไม่จบเลยนะ''

''มีอะไรต้องให้คุยอีกล่ะค่ะ?''

''เธอเป็นซานต้าครอสจริงหรอ?''

''ใช้''

''ไหนล่ะกวางเรนเดียร์''

''บนหลังคา''

''ไหนล่ะของขวัญ''

''นี้ไง -0-'' ชู่ถุงของขวัญขึ้นมา

''แล้วไหน...''

''พอๆ พอได้แล้ว ฉันจะไม่ตอบคำถามนายแล้ว ไปกันเถอะค่ะ''


อ๊าย!! ฉันล่ะชอบในความสวย เริด เชิด หยิ่งของเธอจริงๆ เลยยูคาริจังสุดที่รัก! จุ๊บๆ
 

แม่สาวพราวเสน่ห์ที่ทั้งเก่ง เท่ ฉลาด เชิด เริด หยิ่ง ทุกๆ คนในบ้านต่างพากันพึ่งที่เธอ

หมด แต่ก็แค่บางเรื่องล่ะนะ 

''แต่นี้อีกไม่กี่นาทีก็จะหนึ่งทุ่ม เวลาแบบนี้เด็กๆ เขายังไม่นอนกันหรอก''

''. . .''

''มาเล่นเกมด้วยกันหรอไหม?''


ขวับ! (*o* )

ซวยล่ะตู =_=;;

--------------------------------------------------------------------------------------
 

{ตอนที่ 4 }
 

Yuzuki yukari Talk...

บึ้ม!!!


''ง่ะ! แพ้อีกแล้วอ่ะ =O=;;''
 

''บอกแล้วไงว่าจะกี่ครั้งๆ ก็ชนะผมไม่ได้''

''หน็อย! งะ งั้นเปลี่ยนเกมใหม่ดีกว่า พี่ลูกะ''

''นี้จ๊ะ (=_=)/''

''เกมนี้ล่ะ! ฉันจะต้องชนะนายให้ได้''

''ได้เลยสาวน้อย''

''ฉันไม่ใช้สาวน้อยสักหน่อย!''


อ๊ากกก...เกิดมาไม่เคยแพ้ใคร เกิดมาไม่เคยเสียหน้าขนาดนี้มาก่อนเลย T^T ฉันเล่น
 

เกมแพ้อีตาหัวม่วงนี้อ่ะ! ไม่อยากจะเชื่อเลย งี้สโลแกนสวย เริด เชิด หยิ่ง ก็ใช้การไม่ได้

แล้วอ่ะดิ โด่ว...
 

จากผลการแข่งขันที่ฉันนั่งเล่นเกมกับอีตาหัวม่วงนี้มา 7 เกมด้วย ขอเล่นซ้ำ 24 รอบ
 

ผลปรากฎออกมาร่วมๆ ก็คือฉันแพ้มัน!! แพ้ทุกตาที่เล่น ว๊าก!! เค้าไม่ยอมน้า TOT

ปิ๊บๆๆ


''ยิง! ยิงอีก -*-''

''ใจเย็นน้า สาวน้อย''

''ฉันไม่ใช้สาวน้อยนะ!'' หันไปแว้ดใส่

''ได้โอกาสล่ะ! > <''


ปิ๊บๆๆ

ปังๆๆๆๆ

บึ้ม!!


''เยส! ชนะแล้ว o(>w<)Y''

''ละ เล่นทีเผลอนี่หว่า! เอาใหม่เลยนะ! ฉันไม่ยอมอ่ะ''

''จุ๊ๆๆ สาวน้อย แพ้ก็ต้องเป็นแพ้ ชนะก็ต้องเป็นชนะ สัจจะในหมู่เกมเมอร์อย่างฉันมัน
 

ไม่มีหรอกนะ >.O''

 

เหม่...ขยิบตาซะน่ารักเลยนะจ๊ะ พ่อคู๊ณณณณ...

น่าเตะจริงๆ


''ชิ! งั้นขออีกรอบ!''


จึ๊งๆ


''อะไรหรอเอียจัง?''

''นี้มันจะสามทุ่มแล้วนะ รีบกลับไปทำงานกันดีกว่าไหม?''

''อ่า...โอเค''

''จะไปแล้วหรอ?''

''อืม ไว้ถ้ามีโอกาสอีกฉันจะมาเล่นกับนายอีกนะ คราวหน้าฉันไม่แพ้แน่!''

''แล้วฉันจะรอนะสาวน้อย ฮ่าๆ''

''งั้นไปกันเถอะ''

''อ๊ะๆ เดี๋ยวก่อน ให้พวกเราไปด้วยสิ''

''หา?? จะบ้าหรอ? =O=''

''ไม่ได้บ้า คือพวกเราเบื่อๆ นะ...วันคริสมาสต์ทีไรก็ไม่เคยได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา
 

กันฉลองสักทีหนึ่งหรอก พ่อเลี้ยงกับแม่เลี้ยงน่ะ''

''หือ...''


พวกเราหันมามองหน้ากันโดยอัตโนมัติทันที จะให้ไอ้พวกนี้ไปแจกของขวัญกับเรา
 

นะหรอ?  พวกเขาไม่ใช้ซานต้าครอสนะ? ทำไมได้หรอก

 

''คงไม่ได้อ่ะ หน้าที่นี้สำหรับซานต้าครอสอย่างเดียว''

''หรอ? ไม่เป็นไรหรอก''


ง่ะ...อย่าทำหน้าหงอยแบบนั้นสิ =O=;;


''ไปด้วยกันก็ได้นะ! เดี๋ยวฉันเรียกกวางเรนเดัยร์มาเพิ่มอีกก้ได้ (' ')''

''จริงหรอ!?''

''อืมๆ งั้นรอแป๊บหนึ่งนะ''


หลังจากนั้น...

กริ๊งๆๆ

เสียงกระดิ๊งดังขึ้นเมื่อร่างของฉันกับนายยูคาชิ (พึ่งรู้ชื่อ) ขึ้นนั่งที่รถลาก กวางเรน-
 

เดียร์หันมาจ้องหน้าฉันตาแป๋วจนน่าถีบ (อยากถีบมานานล่ะ -*-) ก่อนที่ฉันจะส่งสัญญาณ

ให้บินขึ้นสู่ท้องฟ้า

กริ๊งๆๆ

ฟิ้วววววว


''เอาล่ะ! เด้กคนแรกเลยก็ คนนี้!''

''ของขวัญอะไร?''

''รถบังคับของเล่น''


คลุกคลักๆๆ


''อันนี้หรอ?''

''เออ นั้นแหละๆ ว่าแต่นายหยิบถุกด้วยแหะ''

''ก็มันมีชื่อติดอยู่อ่ะ นี้ไง -0-/''

''โด่ว...มักง่ายจังเลยนะค่ะคุณพ่อ กลับไปต้องเคลียร์!!''

''- -;;''

--------------------------------------------------------------------------------------

 

{ตอนที่ 5 อำลา...}

ทุกๆ คนต่างพากันช่วยส่งของขวัญอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งมาถึงเวลานี้...

23.55 นาที


''นี้! ของขวัญของนายไง''

''ขอบคุณคร้าบ *^*''

''เอาล่ะ...ทีนี้ก็ถึงเวลากลับแล้วล่ะ 

''อะ อื้อ...ไว้เจอกันใหม่''

''คงจะไม่มีวันนั้นแล้วล่ะ''

''งั้นไปดีมาดีนะ''

''อืม บ๊ายบาย''

''มีความสุขมากเลยล่ะ! ถ้ามีโอกาสฉันจะมาหานะ''

''บ่อยๆ ก็ดีเหมือนกันนะ''

''จ้า! บ๊ายบายนะมิคุโอะคุง''

''อืม...''

''พอๆ เลิกหวานกันสักทีเหอะ งั้นกลับล่ะนะ บ๊ายบาย''

''บ๊ายบายลูกะจัง''

''อืม บ๊ายบายนายมะเขือม่วง''

''บ๊ายบายยูคาชิคุง บ๊ายบายนะลุง -w-/''

''ฉันไม่ใช้ลุงเฟ้ย -__-*''

''อย่าไปถือสาเด็กน้า บาย''

''บ๊ายบายนะ ยัยเตี้ยลิลลี่''

''เดี๋ยวแม่ถีบก้านคอเลยนิ -0-''

''กลัวแล้วครับๆๆ >O<'' << พึ่งโดนไปหมาดๆ

''อ๊ะ!''

''พวงกุญแจ...รูปแครอท?''

''อืม! เอาไว้ดูต่างหน้าฉันไง''

''จะเก็บไว้อย่างดีก็แล้วกัน...''

''ฮิๆ''

''เอ้า! เก็บไว้ดีๆ ล่ะ''

''ขอบคุณครับ! พวงกุยแจรูปส้มหรอเนี้ย *0*''

''จะเอาไม่เอา?''

''เอาจ้าเอา''

''เอ้านี้! พวงกุยแจรูปปลาทูน่าของโปรดฉัน เก็บไว้ดีๆ ล่ะ''

''ได้เลยครับลูกะจัง''

''อันนี้พวงกุญแจรูปโซ่ ฉันให้นาย (' ')''

''ขอบคุรนะ มาไม่เหมือนคนอื่นเลยนะเนี้ยเอียจัง''

''ดีแล้ว ฉันไม่ชอบซ้ำกับใคร''

''อันนี้ต้นหอม เก็บไว้ดีๆ ล่ะ แล้วฉัจะมาเอาคืน >_O''

''หึ...โอเค ฉันจะเก็บไว้อย่างดีเลย''

''นี้รูปกระต่าย เก็บไว้ดีๆ อย่าหาย ถ้าฉันมาเอาคืนเมื่อไหร่แล้วนายทำหาย โดนดีแน่''

''ครับๆ''

''นี้...พวงกุญแจรูปพระจันทร์เต็มดวง เอาไว้ดูต่างหน้าฉันล่ะกัน -///-''

''ครับๆ ดูต่างหน้ากับของที่อยู่บนฟ้า ฮ่ะๆ ^//^;;''

''งั้นกลับล่ะ! บ๊ายบาย''

''อืม...บ๊ายบาย''


กริ๊งๆๆ

ฟิ้ววววววว...

ความเงียบเข้าปกคลุม...ลมหายใจเริ่มแผ่วเบา ไอหมอกของความหนาวเย็น สีขาวๆ
 

เย็นๆ ที่เรารู้จักกันในนามของ 'หิมะ' ก็ล่วงโรยลงมาอย่างเชื่องช้า ใบหน้าของชายหนุ่ม

ผู้ค้นพบบ้างอย่างก็คลี่ยิ้มออกมา

 

''หนาววะ...เข้าบ้านดีกว่า''

''แล้วแกจะเข้าบ้านทางป่องไฟหรอ?''

''ฉันไม่ใช้ซานต้าครอสเฟ้ย มีหวังไฟไหม้ตูดพอดีนะสิ''

''หรอ? แล้วใครน้า...ขอให้ยัยพวกนั้นพาไปเป็นซานต้าครอส ฮ่าๆ''

''ไอ้...ไอ้พี่ลิอิ!! -///-*''

''ฮ่าๆๆ''


จบแล้วจ้า =O=''

ติดตามภาค 2 ในวันคริสมาสต์ของปีต่อไป 25 ธันวาคม 2014 (อีกนานเลย TOT)