เจมีน่า เจ้าหญิงจอมแก่น

ลำดับตอนที่ #2 : บท 1 การพบกันที่แสนจะ(ไม่)ประทับใจ

                   เช้าวันหนึ่งในเดือนตุลาคม  แสงแดดเริ่มจับที่ขอบฟ้าเป็นสีทองอำไพอยู่บนท้องนภาที่กว้างใหญ่  ลมพัดอ่อนๆพาความเย็นเข้ามาในห้อง เป็นสัญญาณว่าหน้าหนาวกำลังจะมาเยือน ฝูงนกต่างออกมาหากินในยามเช้า  ส่งเสียงเจื้อยแจ้วดังเพลงบรรเลงกล่อม  บรรยากาศช่างเป็นใจแก่การนอนหลับซะเหลือเกิน  เจ้าหญิงเจมีน่ายังคงหลับอยู่บนเตียงแบบไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น  หากมีใครที่เป็นคนนอกมาเห็นการนอนของเจ้าหญิง  หล่อนคงจะไม่ได้แต่งงานไปชั่วชีวิตแน่ๆ  ทั้งท่านอนจระเข้ฟาดหาง  ชุดนอนที่ถูกบังคับให้ใส่แบบกระโปรงที่ตอนนี้ก็…..........

“ว้าย!!! ฝ่าบาททรงนอนแบบนี้อีกแล้วนะเพคะหากเสด็จแม่ของฝ่าบาทได้มาเห็น ต้องทรงกริ้วหม่อมฉันว่าไม่สอนมารยาทกุลสตรีให้ฝ่าบาทแน่เลย” เพอร์ซิส  เมื่อเปิดประตูเข้ามาก็แทบจะเป็นลมเมื่อเห็นท่าทางการนอนของเจ้าหญิงที่ไม่สมหญิงเอาซะเลย  

“ฝ่าบาท  ทรงนอนดีๆสิเพคะหม่อมฉันจะเป็นตากุ้งยิงอยู่แล้ว”เพอร์ซิสยังคงบ่นต่อไปอย่างเหลืออดเหลือทน

“อืม.............” เจ้าตัวดียังคงหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง  แล้วดึงผ้าห่มชึ้นมาคลุมโปงทำเป็นไม่สนใจ

“ฝ่าบาท  ตอนนี้ฝ่าบาทไม่ได้ใส่ชุดนอนแบบเก่าแล้วนะเพคะ”เพอร์ซิสยังคงบ่นต่อไป พลางเก็บกวาดห้องที่รกอย่างกับรังหนูของเจ้าหญิง ทั้งนิตยสาร การ์ตูน เสื้อผ้า กระจัดกระจายไปหมด

พอพูดถึงเรื่องนี้เจ้าหญิงก็มีโทสะขึ้นมาทันที

“นับตั้งแต่เสด็จพ่อคิดแผนการหมั้นนี่แหละ  เสด็จแม่เลยบังคับหญิงให้ใส่ชุดนอนบ้าๆนี่ ทุกทีให้ใส่กางเกงก็ดีอยู่แล้ว จะเปลี่ยนทำไมก็ไม่รู้” เธอลุกขึ้นมานั่งแล้วเริ่มบ่นเกี่ยวกับชุดนอนวันพีชสายเดี่ยวกระโปรงสีฟ้าที่เธอใส่อยู่

แล้วทำหน้าเบ้

“องค์ราชินีน่ะ ทรงคิดถูกแล้ว  ฝ่าบาทก็โตเป็นสาวอายุปาไปตั้ง16 แล้วนะ ควรจะทำตังเป็นกุลสตรี เป็นผู้หญิงที่ดี พอแต่งงานไปก็จะได้คอยดูแลพระสวามีและพระโอรส พระธิดา.............”แล้วคำสาธยายยืดยาวก็ตามาอีกชุดหนึ่ง

ทำเอาสาวน้อยที่นั่งอยู่บนเตียงหูชา

“โอ๊ย  อยากจะบ้าตาย ทำไมหญิงต้องเกิดมาเป็นผู้หญิงด้วยนะ  ถ้าต้องทำอย่างที่ท่านสาธยายมานี่ล่ะก็ หญิงไม่หมั้น ไม่แต่งงาน ไม่มีสามี ไม่มีลูกสบายกว่าเยอะ”พูกเสร็จก็ดึงผาห่มขึ้นคลุมโปงแทนความหมายว่าไม่อยากฟังต่อ  เพอร์ซิสจึงได้แต่ถอนหายใจเบาๆ

“วันนี้กษัตริย์โฮอาร์เพื่อนขององค์ราชาและคู่หมั้นของฝ่าบาทจะมาที่นี่ ที่ท้องพระโรงใหญ่เวลาสามโมงเช้านะเพคะ ตอนนี้ใกล้จะสองโมงแล้วถ้าฝ่าบาทจะไม่ไปก็ได้แต่น่าเสียดายนนะเพคะที่จะไม่ได้เจอหนุ่มรูปงาม นิสัยดีอย่างเจ้าชายลีฟ ที่เป็นคู่หมั้นของฝ่าบาทน่ะ”เพอร์ซิสพูดประชดเจ้าหญิงจอมแก่นที่ตอนนี้กำลังจะหลับต่อ

ได้ผลเจ้าหญิงเริ่มเปิดผ้าห่มออกมาพูดด้วย

“เจ้าก้อนน้ำแข็งงี่เง่านี่นะคือหนุ่มรูปงามนิสัยดีที่ท่านว่า  ทำไมลูเซียลูกท่านถึงบอกว่าเป็นเจ้าชายที่หยิ่งยโส

ชอบสร้างกำแพงน้ำแข็งนิสัยไม่ดี  ปากร้าย โหดเหี้ยม และยังมีอีกต่างๆนาๆ”

“ยัยลูเซียน่ะเหรอ มันจะไปรู้อะไร วันๆมันก็เล่นอยู่กับฝ่าบาทตลอด มันจะไปรู้มากว่าฝ่าบาทได้อย่างไร”

“งั้นเขาอาจจะเป็นจ้าชายรูปงามนิสัยดีกได้ใช่ไหม”เจมี่กล่าวนัยน์ตาลุกวาว “อย่างนี้ต้องไปดูหน่อยแล้ว คู่หมั้นฉัน”พูดเสร็จก็กระโดดลงจากเตียงวิ่งไปหยิบผ้าเช็ดตัว  เข้าห้องน้ำแล้วปิดประตูเสียงดัง

ปัง!!! เสียวนี้ทำเอาเพอร์ซิสสะดุ้งโหยง แล้วส่ายหน้าอย่างปลงอนิจจัง

อย่างนี้จะเป็นเจ้าสาวที่ดีได้ไหมเนี่ย  ไม่มีมารยาทเอาซะเลย  ทำตัวอย่างกับเด็กอยู่ได้  

น่าสงสารเจ้าชายลีฟจริงๆเลย





-------------------------------------+++++++++++++++++++++++++++++++---------------------------------------------------------



            

              เสร็จภารกิจก็วิ่งออกจากห้องลงมาจากหอคอยทางทิศใต้ห้องนอนของเธอ แล้ววิ่งลงมาตามโถงทางเดินที่กว้างและยาวนี้ไปเรื่อยๆจนถึงท้องพระโรงใหญ่ที่ใช้รับแขก  

“เสด็จพ่อ” ตึง  ตึง  ตึง  เนื่องจากเธออาบน้ำนานไปหน่อยจึงเหลือเวลาไม่มาก เลยต้องวิ่งมา

“ฝ่าบาทระวัง!!!!”

“กรี๊ดดดดดดดด”   โครมมมมมมม    

เพอร์ซิสพูดยังไม่ทันขาดคำ  ร่างบางของเจ้าหญิงก็ปะทะเข้ากับร่างใหญ่ของเจ้าชายลีฟ

“โฮ่  ลูกสาวท่านนี่แข็งแรงดีนะ คงจะช่วยผลิตทายาทที่ดีให้โคลเวียร์ได้” กษัตริย์โฮอาร์กล่าวขึ้นอย่างถูกใจ ขณะที่กษัตริย์เบรนกำลังกุมขมับเมื่อเห็นลูกสาวแสนน่ารักในชุดวันพีชสีขาวกำลังนอนทับชายหนุ่มคู่หมั้นของตัวเองอยู่

“อะไรนะ!  ท่านพ่อ ผลิตทายาทอะไร???”เจ้าชายผู้นิ่งเงียบมานาน  ถามตัวบงการด้วยเสียงอันดังพลางลุกขึ้นปัดฝุ่นตามตัว

“อ้อ ใช่ ฉันยังไม่ได้บอกแกเลยนี่นะว่าแม่หนูที่วิ่งมาล้มทับแกเมื่อกี๊น่ะแหละ  คู่หมั้นของแก  ฉันจะจัดงานหมั้นให้แกกับเจ้าหญิงแห่งวอเรสหลังเปิดเรียน 1 เดือนจะได้ชวนเพื่อนไปด้วย  แล้วอายุครบ 18 กันเมื่อไหร่ค่อยแต่งงาน”เมื่อแจกแจงเสร็จก็หันไปพูดกับกษัตริย์เบรนต่อ “เบรน  เราออกไปคุยข้างนอกกันดีกว่า ข้างในนี้ปล่อยให้หนุ่มสาวเขาคุยกันตามสบาย”พูดเสร็จก็ตบไหล่เพื่อนพากันเดินออกไปปล่อยให้เจ้าชายแห่งโคลเวียร์ยืนงงเป็นไก่ตาแตกกับเจ้าหญิงเจมีน่าที่ตอนนี้หน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกไปเรียบร้อยแล้วได้แต่หัวเราะ แหะ แหะ.......แก้เขิน

“ง่า....นายเพิ่งรู้เหรอ  ของฉันน่ะรู้เมื่อวาน”เจมีน่าพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบที่น่าอึดอัดนี้

“ท่านพ่อนะท่านพ่อ กลับไปได้เห็นดีกันแน่”ลีฟพึมพำกับตัวเองแล้วตีมาดน้ำแข็งดังเดิม

“แต่ก็ช่างเถอะ ถือซะว่าช่วยประเทศบ้านเกิด เป็นผู้ชายไม่มีอะไรเสียหายอยู่แล้ว”เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

แล้วจินตนาการของเธอก็พลันดับวูบเรื่องบุคลิกและนิสัยคู่หมั้นของเธอ  มันถูกแค่ข้อเดียวตรงหน้าตาดี  

ส่วนนิสัย.......

‘โอ๊ย   อยากจะบ้าตาย  นี่ฉันต้องมาหมั้นกับอีตาน้ำแข็งงี่เง่านี่เหรอเนี่ย   เพอร์ซิสก็เหมือนกัน ถ้าฉันเชื่อลูเซียหน่วยข่าวกรองส่วนตัวก็ดีหรอก’

“แล้วขอบอกไว้ก่อนว่า  ฉันจะไม่ผลิตทายาทให้กับคนที่ฉันไม่ได้รักเด็ดขาด เข้าใจไหม”

พอพูดถงเรื่องผลิตทายาทเท่านั้นแหละหน้าของเจ้าชายแห่งโคลเวียร์ก็แดงขึ้นมาซะเฉยๆ   แล้วความคิดเจ้าเล่ห์ก็แล่นเข้ามาในสมองของเจมีน่า  ‘อ๋อ  มันเป็นเจ้าชายอ่อนต่อโลกอย่างนี้เอง  น่าแกล้งชะมัด’คิดแล้วก็ยิ้มกว้างกับตัวเอง

“ว่าแต่นายเหอะ  อย่าเผลอมาหลงเสน่ห์ฉันละกัน”พูดเสร็จก็หัวเราะเสียงดังแล้วเดินจากไปอย่างมีความสุข

ลีฟ  เวนเดอคอล  เด็กหนุ่มผมสีฟ้าอ่อนดุจท้องฟ้ายามเช้ายาวระต้นคอ  นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มดุจผืนทะเลสาบ  ผิวขาวราวเกล็ดหิมะ

จมูกโด่ง ปากเรียวสีแดงกลีบกุหลาบ  และสายตาที่ดูเย็นชานั้น  ทำให้เข้าดูมีเสน่ห์แบบที่ใครๆเห็นเป็นต้องตกหลุมรัก  ยกเว้นหญิงสาวที่เพิ่งเดินจากเขาไปเมื่อครู่  ทำให้เขารู้สึกแปลกใจ  และรู้สึกสนใจเธอไม่น้อย







------------------------------^-^-^-^-^-^-^-^-^-^-^-^---------------------------------------

มาอัพแล้วนะคะ ตัวละครอาจคล้ายบารามอส

แต่ปกติก็เป็นคนชอบแบบนี้อยู่แล้วทำให้คล้ายกัย(เหมือนเลยแหละ)T-T

ถ้าพิมผิดที่ไหนหรือผิดพลาดประการใดก็ขอภัยด้วยค่ะ(-_-)(_ _)(-_-)(_ _)



เอาใจช่วยนักเขียนมือใหม่คนนี้ด้วยนะคะ ^_^