คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [SF] Minhyun Special part < อยากเป็นคนนั้น >
อยากเป็นคนนั้น
“อยากเป็นคนนั้น”
‘เธอไม่เคยจะรู้และไม่เคยเข้าใจ
สิ่งที่ตัวฉันเองนั้นทนเก็บไว้ภายใน
ที่มันอยู่ในใจฉัน
เธอไม่เคยจะเห็นและไม่เคยได้ยิน
แต่ละหยดน้ำตาที่มันต้องไหลโรยริน
นองอยู่ในหัวใจ
เพราะฉันนั้น รู้สึกกับเธอมากไป
รู้สึกกับเธอทั้งใจ แต่ก็รู้เป็นไปไม่ได้
อยากเป็นคนนั้น คนที่เธอรักกันด้วยหัวใจ
อยากเป็นคนนั้น คนที่เขาได้มีเธอข้างกาย
อยากจะทำทุกทาง เพื่อให้เธอหันมองและสนใจ
แต่ไม่รู้ต้องทำยังไง ไม่รู้ต้องทำแค่ไหน เธอจะรักกัน’
ผมตัดสินใจแล้ว ผมจะทำบางสิ่งที่ผมควรจะทำ สิ่งที่มันจะทำให้อารอนมีความสุข ผมรู้ว่าเรื่องของเรามันคงจะเป็นไปไม่ได้ แม้ผมจะรักเค้ามากแค่ไหน แต่ในเมื่อที่ทำยังไงก็ไม่สามารถจะเข้าไปอยู่ในหัวใจของเค้าได้เลย ผมคงทำได้เพียงแค่ตัดใจ และคงจะทำได้เพียงช่วยให้เค้ากลับมามีความสุขที่แท้จริงอีกครั้ง
“ฮัลโหล มินฮยอนว่าไงมีอะไรหรอ”
“อารอนครับ พรุ่งนี้ไปเจอผมที่โซล ทาวเวอร์ตอนหกโมงเย็นนะครับ”
“ได้สิ ว่าแต่มีอะไรหรอ”
“ถ้าคุณไปคุณก็จะรู้เอง แค่นี้นะครับ ผมรักคุณนะ”
“อื้อ”
หวังว่าสิ่งที่ผมทำนี่มันจะถูกนะ หวังว่ามันคงไม่ได้เป็นการทำร้ายอารอนอีกครั้ง
ผมตัดสินใจและสืบข้อมูลมาอย่างดีแล้วว่าแบคโฮเองก็ยังไม่ได้มีใครใหม่อีกเลยเหมือนกัน ผมจึงกล้าที่จะตัดสินใจทำสิ่งต่อไปนี้ได้อย่างไม่ลังเล ถ้าหากแบคโฮมีคนอื่นไปแล้วจริง ๆ ผมจะไม่มีทางทำอย่างนี้แน่นอน
“หวัดดีคังแบคโฮ ขอบใจที่นายมาหาฉันตามนัดนะ” แบคโฮคนรักเก่าของอารอนมาแล้ว วันนี้ผมต้องคุยกับเค้า เบื่อจะบอกอะไรบางอย่างที่เค้าควรจะรู้ ผมจึงนัดเค้ามาวันนี้
“นายฮวังมินฮยอนสินะ”
“ใช่ฉันมินฮยอน”
“นายคือคนที่มากับอารอนวันนั้นใช่ไหม”
“ใช่ฉันเอง”
“ว่าแต่นายนัดฉันมามีอะไร”
“ฉันขอถามนายหน่อยว่าคนนั้นที่สวนสนุกเป็นแฟนนายรึเปล่า” ก่อนที่ผมจะบอกอะไรไป ผมก็ต้องแน่ใจซะก่อนว่าคนคนนี้ไม่ได้มีใครคนใหม่แล้วจะมาทำให้อารอนเสียใจอีก แม้ก่อนหน้านี้ผมจะรู้ข้อมูลของคนคนนี้มาบ้างแล้วก็เถอะ
“ไม่ใช่เร็นไม่ใช่แฟนฉัน ว่าแต่นายถามทำไม”
“ก็ดีแล้วที่คนนั้นไม่ใช่แฟนนาย แล้วนายอยากรู้เรื่องของอารอนบ้างรึเปล่า”
“ทำไมฉันต้องอยากรู้ด้วยล่ะ ในเมื่อตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว”
“นั่นสินะตอนนี้นายกับอารอนไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว”
“ตอนนี้อารอนมีความสุขดีใช่ไหม นายคงดูแลเค้าอย่างดีสินะ”
“อารอนมีความสุขดี แล้วฉันเองก็ดูแลเค้าอย่างดีเลย”
“ขอบใจนายมากนะที่ดูแลเค้า ฉันว่านายคงไม่ทำให้เค้าเสียใจเหมือนกับฉัน”
“นายพูดถูกที่ว่าฉันไม่เคยทำให้อารอนเสียใจเลย อารอนมีความสุขเสมอ มีรอยยิ้มตลอดเวลา แต่พอวันนั้นวันที่เค้าเจอนายอีกครั้งอารอนก็เอาแต่ซึม รอยยิ้มที่เคยมีเริ่มหายไป ฉันไม่เข้าใจนายจะกลับมาอีกทำไม กลับมาทำให้เค้าเสียใจอีกทำไม” ใช่คนคนนี้จะกลับมาอีกทำไม ผมก็ไม่พอใจกับการกลับมาของคนคนนี้เพราะเพียงลึก ๆ ผมก็หวังว่าวันนึงอารอนอาจจะตัดใจแล้วหันมารักผมบ้างเหมือนกัน
“แล้วนายมาบอกฉันทำไม”
“ให้นายกลับไปแก้ตัวไง” หลายคนอาจจะคิดว่าผมคงบ้าไปแล้ว ที่ทำแบบนี้ แล้วผมก็คิดว่าผมคงบ้าไปจริง ๆ
“แก้ตัว แต่นายตอนนี้นายกับอารอนเป็นแฟนกันไม่ใช่หรอ นายยอมหรอ”
“ถ้าไม่ยอมฉันจะนัดนายมาที่นี่ทำไม”
“อีกอย่างนึงคืออารอนไม่เคยตกลงเป็นแฟนกับฉัน ไม่เคยแม้แต่จะบอกรักฉันเลยสักครั้ง หรืออาจจะไม่เคยรักฉันเลยก็ได้” เพราะอารอนยังรักนายแค่คนเดียว ประโยคหลังที่ผมไม่ได้พูดออกไป มันเจ็บเกินไป
“วันนี้ฉันนัดอารอนไว้ที่โซลทาวเวอร์ตอนหกโมงเย็น”
“ไปหาเค้าซะหากว่านายยังรักเค้าอยู่”
“ฉันจะเปิดโอกาสให้นายได้พูดกัน ครั้งนี้แค่ครั้งเดียว ถ้านายทำให้อารอนเสียใจอีกฉันก็จะไม่ยอมอีกแล้วเหมือนกัน อารอนรอนายอยู่เสมอ รออยู่ทุกวัน แล้วเค้าก็ยังเชื่อว่านายจะกลับมาหาเค้าอีกครั้งพร้อมกับเปลี่ยนตัวเอง”
“ขอบใจนายมากนะ”
“นายรีบไปเถอะ เดี๋ยวจะสายนะ นายไม่ควรทำให้อารอนรออีกแล้ว”
“อืม”
เมื่อเห็นว่าอีกคนที่เค้าคุยด้วยจากไปแล้ว ร่างกายของมินฮยอนก็ทรุดลงกับพื้นทันที ไม่ได้อยากเป็นคนดีแบบนี้ ไม่ได้เป็นคนดีที่พร้อมจะเสียสละแบบนี้ แต่จะให้เห็นแก่ตัวรั้งเค้าไว้ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเค้าไม่รักมันก็ทำไม่ได้ แต่พร้อมที่จะทำให้เค้ามีความสุข แม้มันจะทำร้ายตัวเองก็ยอม
ตอนนี้มินฮยอนร้องไห้ออกมาแบบไม่อายใคร น้ำตาลูกผู้ชายออกมาจากความเสียใจและความเจ็บใจ ทำไมต้องเป็นคนดีแบบนี้ ทำไมต้องเป็นคนที่เสียสละแบบนี้ ไม่เข้าใจตัวเองเลย
“อ่ะ นายผ้าเช็ดหน้า อยากเป็นพระเอกแต่กลับต้องมานั่งร้องไห้คนเดียวเนี่ยนะ” ชายคนมาใหม่ ที่ยืนดูเหตุการณ์มาตั่งแต่แรก เดินเข้ามาหาอีกคนที่กำลังร้องไห้อย่างหนักพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้แล้วก็นั่งลงข้าง ๆ คืออารมณ์ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดีอ่ะ
“ขอบใจ” “นะ นายมาที่นี่ได้ไง” มินฮยอนยื่นมือออกไปรับผ้าเช็ดหน้าที่อีกคนยื่นให้ก็ต้องตกใจ เมื่อพบว่าคนที่ส่งผ้าเช้ดหน้ามาให้คือคนที่มากับแบคโฮที่สวนสนุกวันนั้น
“ฉันเร็น แล้วก็ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นหรอก พ่อพระเอก”
“นายมาที่นี่ได้ไง”
“ฉันตามแบคโฮมาหน่ะ ทีแรกก็ว่าจะตามไปดูสถานการณ์คืนดีระหว่างสองคนต่อ แต่พอฉันเห็นสภาพนายตอนนี้แล้วสงสาร เอ๋รึสมเพชนายก็ไม่รู้เลยคิดว่าอยู่เป็นเพื่อนนายดีกว่า ฉันคงมีประโยชน์มากกว่า” เร็นพูดพร้อมมองหน้าอีกคน อยากจะขำแต่ก็ขำไม่ออกพระเอกเหลือเกิ้น แต่ต้องมาร้องไห้คนเดียวไม่มีใครมาสนใจ
“นายอยากสมเพชฉันก็เอาเถอะ เพราะฉันก็สมเพชตัวเองเหมือนกัน”
“เฮ้ย อย่าพูดแบบนั้นดินายทำดีแล้ว โคตรหล่อเลย ฉันชอบมากเลย”
“ฮ๊ะ!”
“อะไร ตกใจอะไร แค่บอกว่าชอบที่นายทำมันแมนดี เอ่อคือไม่รู้สิ ช่างมันเถอะ” คนอ่านคงเข้าใจใช่ไหมคับที่เร็นหมายถึงอ่ะ เร็นอธิบายไม่ได้
“ว่าแต่นายแน่ใจได้ไงว่าแบคโฮ จะไม่ทำให้แฟนนาย เอ่อ....ไม่ใช่สิ เอาเป็นว่าคนนั้นอ่ะไม่เสียใจอีก”
“สายตาไง สายตาของแบคโฮที่มีให้อารอน”
“นายเลิกร้องไห้แล้วนี่ ฉันภูมิใจในตัวเองจัง ทำให้นายอารมณ์ดีขึ้นได้”
“ก็นายน่ารักดีนี่”
“น่ารักก็รักซะเลยซิ * ยิ้ม * ”
“ O_O ”
กรี๊ดดดดดดด ชเวเร็นจะเอาคนนี้ คนอะไรนิสัยโคตรหล่อ หน้าตาก็โคตรหล่อเลย แถมเป็นหมอด้วย ถ้าได้ชเวเร็นจะได้มีแฟนเป็นคนในเครื่องแบบด้วย ใครไม่สนใจชเวเร็นไม่รู้ รู้แต่ว่าคนนี้ชเวเร็นชอบ ชเวเร็นจะเอา >_<
ความคิดเห็น