คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : [SF] แค่คำว่ารัก... (ch.1)
Baekho x Aron
‘พี่อารอน’ เสียงเรียกแบ๊ว ๆ ของใครบางคนดังมาแต่ไกล
น้ำเสียงของเค้าเป็นเสียงที่พยายามทำให้มันแอ๊บสุด ๆ เท่าที่จะทำได้
ชายคนที่ถูกเรียกก็หันไปมองต้นเสียงที่เรียกเค้าด้วยสีหน้าที่เพลียสุด ๆ พลางนึกในใจว่า จะแอ๊บทำไมแอ๊บเพื่ออะไรตัวก็ไม่ใช่ตัวน้อย ๆ ถ้ารูปร่างหน้าตาน่ารักแบ๊ว ๆ แบบชาวบ้านเค้าก็พอว่า แต่ก็ยังจะพยายามแอ๊บตลอดเวลา ไม่อายก็สงสารคนที่นั่งดูอยู่นี่บ้างเฮอะ
“มีอะไรหรอ” ตอบรับไปพร้อมกับใบหน้านิ่ง ๆ เพลีย ๆ
“พี่อารอน ทำหน้าแบบนี้อีกแล้วไม่ชอบหรอ น่ารักน่ารักแบบนี้อ่ะ” ว่าแล้วก็แอ๊บทำท่าน่ารักใส่คนตรงหน้าอีกที แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ
“ทำอะไรเนี่ย” เงยหน้ามองคนตรงหน้าที่เข้ามาใกล้ซะเหลือเกิ้น เบิกตาโตแล้วกระพริบตาปริบ ๆ “พอเถอะฉันสยองแกว่ะ” แล้วหันหน้าหนีอย่างรวดเร็ว ไอ้ที่ว่าผมสยองมันก็สยองจริง ๆ อ่ะนะ ก็ดูมันดิตัวตั้งเบ่อเริ่มเทิ่มแต่มาแอ๊บใส่อย่างงี้ก็ขนลุกเป็นนะ (แต่ว่าผมว่ามันก็น่ารักเหมือนกันนะบางที >///<)
“ฮ่าๆๆ พี่หน้าแดง” เสียงคนที่พยายามแอ๊บแบ๊วเมื่อกี้ หัวเราะร่วนชอบใจที่ทำให้อีกคนเขินได้ “เวลาพี่เขินนี่น่ารักสุด ๆ เลยอ่ะ รู้ป่ะ” ว่าแล้วก็ไปนั่งข้าง ๆ ชายคนที่กำลังนั่งก้มหน้างุดอยู่
“อะไร ไม่ได้เขิน ไม่ได้หน้าแดงด้วย อย่าพยายามคิดไปเองดิ” แม้ปากจะพูดออกไปแบบนั้น แต่หารู้ไม่ว่าหน้าของตัวเองตอนนี้นั้นมันแดงไปจนถึงหูล่ะนั่น
“ครับ ๆ ผมเชื่อครับว่าพี่ชายไม่ได้เขินเลยสักนิด” ว่าแล้วก็ยิ้มที่มุมปากอย่างมีความสุข แล้วก็มองหน้าคนที่บอกว่าไม่เขินสักนิดอย่างชอบใจ ปากก็บอกอย่างแต่หน้าตาและอาการที่แสดงออกนี่มันบ่งบอกหมดเล้ย
“หยุดความคิดไปเลยไอ้คุณน้องชาย รู้นะว่าคิดเข้าข้างตัวเองอยู่ ดังนั้นเลิกซะ ว่าแต่มีอะไรล่ะ ที่เรียกเนี่ยรึว่าเรียกเฉย ๆ ไปงั้น หรือว่าพยายามเรียกร้องความสนใจ” อารอนพยายามตีหน้านิ่ง ทำหน้าบึ้งใส่คนตรงหน้า แล้วมองหน้าแบบกวน ๆ
“อ๋อเปล่า ไม่ได้เรียกร้องความสนใจ พี่ก็อย่าคิดไปเองซิ๊ -v- *ยิ้มเจ้าเล่ห์”
“งั้นมีอะไรก็บอกมาดิ” พูดแก้เขินอีกรอบ ไม่ว่าอยากจะให้คนฝ่ายตรงข้ามเขินหรือไปไม่ถูกยังไงเค้าก็โดนตอกกลับมาจนต้องเป็นฝ่ายเขินเองทุกที <โธ่ อารอนยังไงก็สู้ไอ้เด็กเจ้าเล่ห์คนนี้ไม่หร้อก>
“คืนนี้ทุ่มตรงผมมีเล่นเปียโนที่ร้านพี่จะไปดูไหม”
“นายอยากให้ฉันไปดูไหมล่ะ”
“ไม่อยากหรอกแค่ถามดู”
“อืม งั้นฉันต้องไปเตะบอล ตีกอล์ฟ ว่ายน้ำ ดำนา ตกปลา ดูแมวกับหมาตีกัน วิ่งจับกระต่ายเข้ากรง บลาบลาบลา กับเพื่อนนะไม่รู้ว่าจะไปได้ไหมอาจจะเลิกดึกหรืออาจจะเช้าเชียวล่ะเห็นไหมกิจกรรมฉันมีเยอะแยะเลย”
“เอ๋ นี่แสดงว่าพี่เห็นบอลและก็อะไรไม่รู้นั่นสำคัญกว่าผมงั้นสิ”
“ถูกต้องคร้าบ” ทำท่าคุณปัญญาแล้วชี้ใส่หน้าคุณน้องแบคโฮ “อ่าได้เวลาพอดีเลย” ก้มมองดูนาฬิกาตัวเอง
“ฉันไปก่อนนะ” พูดจบก็ลุกออกไปทันทีโดยไม่หันมามองคนข้างหลังเลย
....ปากแข็งแบบนี้ต้องแกล้งให้เข็ดเลยแบคโฮ
ส่วนอีกด้านหนึ่ง
เมื่อได้รับคำตอบเป็นเชิงว่าเห็นบอลและก็อะไรโน่นนี่นั่นสำคัญกว่าตนแล้วนั้น มือทั้งสองกำแน่น หน้าตาบ่งบอกว่าโกรธจริง ๆ ค่ะ เหมือนว่าคราวนี้อารอนจะทำสำเร็จ เพราะสามารถยั่วให้แบคโฮโกรธได้ แต่อารอนจะรู้ไหมนะว่าตอนนี้ลางร้ายกำลังมาเยือนตนเองแล้ว
‘ควักยองมิน ถ้าคืนนี้ผมไม่เห็นพี่ที่ร้าน โดนผมควักสมชื่อแน่ ๆ’ แบคโฮพูดขึ้นมาหลังจากที่อารอนเดินจากไป
“เฮ้ยพวกเรา ทุ่มกว่าแล้วจะเลิกกันยังว่ะ” เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งจากพวกคนที่เล่นบอลกันอยู่ตะโกนขึ้นมา
“มึงว่าไรนะกี่โมงแล้วนะ” อารอนหยุดเล่นแล้ว หันกลับไปถามเสียงเมื่อกี้ทันที
“กูบอกว่าทุ่มนึงแล้ว”
“ชิบหายแล้ว กูต้องเลิกแล้วว่ะ ไปก่อนนะโว้ย” พูดจบก็รีบวิ่งออกจากสนามไปอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ย แม่งไรว่ะ จะรีบไปหาสามีรึไงสาดรีบซะ” คนในสนามสักคนบ่น “แม่งก็มืดแล้วเลิกก็ดีเหมือนกันว่ะ” แล้วทุกคนในสนามก็แยกย้ายกันไป
ทางด้านอารอน ก็กำลังวิ่งมุ่งหน้าไปยังร้านอาหารของแบคโฮสุดกำลังเท่าที่จะทำได้ เพราะว่าร้านก็ไม่ได้อยู่ห่างไกลสักเท่าไหร่ วิ่งไปก็ดูนาฬิกาไป
....จะทันไม่เนี่ย ขืนไปไม่ทันมีหวังคราวนี้ไอ้อ้วนนั่นโกรธจริง ๆ แน่ ๆ
[แฮ่กๆๆๆ] เสียงลมหายใจหอบเหนื่อยอารอนซองขณะวิ่งมาถึงหน้าร้าน ตอนนี้ตัวของเค้าเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เสื้อที่ใส่เป็นแค่เสื้อกล้ามที่เค้าใส่เล่นบอลเมื่อกี้เท่านั้น เพราะเค้ารีบวิ่งมาจากสนามโดยไม่ได้เปลี่ยนเสื้อมาเลย จะว่าไปเรือนร่างของอารอนตอนนี้ก็ดูเซ็กซี่ไม่เบาเลยนะเนี่ย เหงื่อที่ไหลผ่านช่วงอกที่ขาวเนียนของเค้ามันช่าง >///<
พนักงานของร้านเมื่อเห็นอารอนมาถึงก็ยิ้มต้อนรับอย่างดีใจมากมาย เพราะว่าร้านนี้อารอนก็มีหุ้นส่วนอยู่เหมือนกัน และก็มาที่นี่บ่อยมากเป็นที่หมายปองของบรรดาพนักงานสาว ๆ ทั้งหลายในร้านทั้งหลาย เมื่อมาถึงเค้าก็เดินเข้าไปในร้านและก็ยิ้มให้กับพนักงานทุก ๆ คนเหมือนที่เค้าเคยทำทุกครั้งที่มาที่นี่
“เจ้านายมาช้าจังเลยนะ เจ้านายใหญ่เค้ากลับไปแล้วเสียดายจังเลยที่เจ้านายมาช้า” พนักงานชายคนหนึ่งที่รูปร่างหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มราวกับว่าเป็นนางฟ้าลงมาเกิดสวยกว่าสิ่งใดในโลกหล้า <เวอร์ไปไหม> แต่ติดอย่างเดียวที่ว่าสวย ๆ นั่นหน่ะเค้าเป็นผู้ชาย ส่งเสียงทักทายเมื่อเห็นอารอนเข้ามาในร้าน
“เร็นนายว่าไงนะ แบคโฮกลับไปแล้วหรอ”
“ใช่แล้ว กลับไปแล้วพี่มาช้าไปนิดเดียวเอง”
<ไม่ต้องแปลกใจไปที่พนักงานจะดูคุยเป็นกันเองมากกับเจ้านายก็เพราะว่าเร็นก็เป็นหนึ่งในหุ้นส่วนของร้านด้วยเช่นกัน แต่ด้วยที่เป็นคนรักสนุกและชอบใช้กำลังเป็นพิเศษ ชอบหาอะไรทำลองอะไรใหม่ไปเรื่อยบางวันอาจเห็นเค้าเป็นนักร้อง บางวันอาจจะมาเป็นเด็กเสิร์ฟ หรืออะไรอย่างอื่นในร้านที่เค้าจะทำได้เค้าจะทำมันไปซะทุกอย่างไม่เว้นแม่แต่พนักงานทำความสะอาด ตัดต้นไม้ ตัดหญ้า แบกโต๊ะ ขนของ เค้าทำมาหมดแล้ว เพราะเค้าคิดว่างานทุกอย่างมันคืออะไรที่ท้าทายและก็สนุกมาก ๆ อะไรที่ใช้แรงกายเนี่ยชอบนักแหล่ะคนคนนี้ (ร้านนี้มีหุ้นส่วนห้าคนนะค่ะ ^^) >
“แล้วก่อนกลับ เค้ามีอาการยังไงบ้างล่ะ ฉันต้องรีบกลับไปง้อมันที่ห้องไหมเนี่ย” อารอนเริ่มทำหน้ากังวล และเริ่มคิดว่าตัวเองควรรีบกลับห้องโดยไว
“ปกติดี ร่าเริงแจ่มใสเกรียนใส่ทุกคนตามปกติครับท่าน”
“เฮ้อ ค่อยโล่งใจหน่อย งั้นฉันขอไม่รีบกลับก็แล้วกัน ขอกินอะไรก่อนดีกว่า ว่าแต่เร็นวันนี้มีอะไรกินบ้าง หิวมากเลยเนี่ย” สีหน้าอารอนเริ่มสดใสขึ้น และก็คิดว่าคงไม่ต้องรีบกลับก็ได้แล้วมั้ง
“นี่คุณเจ้านายเป็นเจ้าของร้าน ไม่รู้หรอว่าร้านนี้มีอะไรกิน”
“อ๋อ ขอโทษครับคุณเด็กเสิร์ฟ ขอโทษที่เป็นเจ้าของร้านแต่ไม่รู้ว่าวันนี้มีอะไรกิน”
“ให้มันได้อย่างงี้ ให้มันรู้มั่งใครเป็นใคร วันนี้คุณลูกน้องคนนี้จะให้อภัยคุณเจ้านายนะ”
“คร้าบ ๆ คุณลูกน้องทีหลังเจ้านายจะศึกษามาก่อนนะว่าวันนี้มีอะไรกิน”
“ดีมาก เจอาร์หาอะไรให้พี่ชายสุดหล่อที่นั่งตรงโต๊ะนี้ทานหน่อยสิครับ ดูท่าทางจะหิวมากนะ” <เจอาร์หนึ่งในหุ้นส่วนของร้านอีกหนึ่งคน วัน ๆ ไม่ได้มีหน้าที่ทำอะไรมากมายนอกจากนั่งหล่อเรียกลูกค้าไปวัน ๆ แล้วอีกหน้าที่ที่สำคัญเลยก็คือเป็นคนรับใช้น้องชายที่ต้องเคารพที่ชื่อว่าเร็น>
“ได้เลยครับ” คนตัวบางรีบลุกขึ้นอย่างไวด้วยความเต็มใจตามคำสั่งของน้องชายที่เคารพ และรีบไปจัดการทันที
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงของประตูห้องดังขึ้น คึก คึก และก็เปิดออก
“แบคโฮฉันกลับมาแล้ว” เมื่อกลับมาถึงห้องก็ส่งเสียงทักทายคนที่น่าจะอยู่ในห้องแล้ว เพราะกลับมาก่อนเค้าตั้งนาน
<แบคโฮกับอารอนอาศัยอยู่ที่หอพักที่เดียวกัน เนื่องจากทั้งสองไม่ได้มีพื้นเพเป็นคนที่โซลนี้เลย>
“.......” เงียบสงบ
“เงียบ รึว่าหลับไปแล้ว สงสัยจะอยู่ที่ร้านนานไปหน่อย แต่ไม่สินี่แค่สามทุ่มเอง ทำไมถึงจะรีบนอนจัง” พูดพลางเดินไปที่ห้องนั่งเล่นด้านใน ก่อนที่หางตาของตัวเองจะมองเห็นประตูห้องของตัวเองที่เปิดอยู่ แล้วก็มีเหมือนอะไรไม่รู้กองอยู่บนที่นอน เมื่อเห็นดังนั้นจึงถอยหลังไปและเข้าไปยังห้องนอนของตัวเอง เพื่อดูว่าไอ้สิ่งที่กองอยู่นั่นมันคืออะไร
“อ้า แบคโฮอะไรเนี่ย นี่มันที่นอนฉันนะ รีบลุกออกไปเลย” เมื่อเข้ามาก็พบว่าไอ้สิ่งที่กอง ๆ อยู่บนที่นอนนั่นก็คือแบคโฮนั่นเอง
<รึว่าคังแบคโฮจะเริ่มปฏิบัติการควักอารอนกันนะ>
อารอนเดินเข้าไปข้างเตียงแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ สิ่งมีชีวิตที่นอนอยู่บนเตียงของเขา เพื่อดูให้แน่ใจว่าสิ่งมีชีวิตสิ่งนั้นหลับแน่แล้วจริง ๆ ไหม
“นี่แบคโฮ หลับแล้วหรอ” อารอนพยายามเรียกคนบนเตียงแต่สิ่งมีชีวิตตรงหน้าไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง “หลับแล้วจริง ๆ อ่ะนะ ถ้างั้นก็...”
“ตื่นเดี๋ยวนี้นะไอ้อ้วนนนนนนนนนนนนน” ตะโกนข้าง ๆ หูของสิ่งมีชิตอย่างสุดเสียง แล้วก็มายืนมองผลงาน
สิ่งมีชีวิตบนเตียงดูท่าทางแล้วจะมีความอดทนสูงนะเพราะว่าท่านชายยังไม่ขยับ
“ -3- อะไรมันจะทนทานขนาดนี้เนี่ยไอ้อ้วน จะลุกดี ๆ ไหมเนี่ย -_-* ”
“นี่ ตื่นเดี๋ยวนี้ ตื่นเด้” อารอนพยายามทั้งเรียกทั้งเขย่าตัวสิ่งมีชีวิตตรงหน้าอยู่สักพัก ไอ้สิ่งมีชีวิตด้านหน้าก็ดูจะทนทานงานสร้างเหลือเกินยังไง้ก็ไม่ตื่น
“เฮ้อ” ถอนหายใจแรง ๆ หนึ่งครั้งให้กับคนตรงหน้า ทำไมไอ้บ้านี่มันทนขนาดนี้ “โอเคได้ งั้นก็นอนไปก่อนนะ ขอไปอาบน้ำสักครู่เดี๋ยวจะออกมาจัดการ” พูดจบก็เดินไปหยิบนู่นนี่นั่น แล้วก็เดินเข้าน้องน้ำไป
โดยมีสายตาบวกสีหน้าเจ้าเล่ห์บวกหื่นมาก ๆ มองตามไป ฮึฮึฮึ คนที่เดินเข้าห้องน้ำไปอาจเป็นคนที่เหมือนว่าจะไม่รู้อะไรเลย
“เฮ้อ ยังไม่ลุกอีกหรอเนี่ย” อารอนออกมาจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จ ก็พบว่าสิ่งมีชีวิตคนนั้นก็ยังคงนอนอยู่บนเตียงและก็ยังไม่ลุกไปไหนอีก ตอนนี้อารอนพึ่งออกมาจากห้องน้ำ ที่ตัวของเค้ายังมีน้ำติดอยู่ที่ลำตัว เพราะว่ายังเช็คตัวไม่แห้งมากนัก และใส่เพียงแต่กางเกงขาสั้น อีกมือหนึ่งก็ถือผ้าขนหนูเช็คผมตัวเองที่กำลังเปียกอยู่ เพียงแค่อารอนโชว์หน้าอกขาว ๆ มันก็เป็นอะไรที่น่าดึงดูดมากแล้วล่ะ -.,- แต่ ๆ อารอนของเราก็เดินไปยังตู้เสื้อผ้า เปิดประตูออกแล้วหยิบเสื้อยืดสีดำที่ดูสบาย ๆ ออกมาตัวหนึ่ง แล้วก็สวมมันลงไปบนร่างกายอย่างรวดเร็ว
…. อารอนจะรู้ไหมว่าในระหว่างที่เค้าทำการใส่เสื้อผ้าอยู่นั้นมีสายตาคู่หนึ่งมองเค้าอยู่ตลอด
“ไอ้อ้วน ตื่นได้แล้วลุกขึ้นมาซะที ฉันจะนอนแล้ว” เมื่อจัดการกับตัวเองเสร็จอารอนก็เริ่มมาจัดการกับคนที่อยู่บนเตียงต่อ เพราะว่าเค้าก็ง่วงมากแล้ว ทั้งเล่นบอลจนมืดไหนจะวิ่งมาที่ร้านอีก อยากจะผักผ่อนเต็มทีแล้ว
“หืม” สิ่งมีชีวิตบนเตียงเริ่มมีปฏิกิริยาตอบรับ โดยแสร้งทำเป็นว่าตัวเองนั้นพึ่งตื่นขึ้นมาจากการนอน
“ตื่นซะที ในเมื่อตื่นแล้วก็ลุกไปนอนห้องตัวเองได้แล้ว”
“ไม่เอาผมขี้เกียจลุกแล้ว ผมจะนอนที่นี่แหละ”
“ไม่ได้กรุณาลุกไปเดี๋ยวนี้ ฉันนอนไม่ได้”
“ไม่! จะนอนที่นี่แหละ ผมไม่สนก็พี่อยากกลับมาช้าเองทำไม ผมรอตั้งนานรอจนหลับไปหลายรอบแล้วพี่ก็ยังไม่มา”
“ไม่ได้ถ้านายนอนนี่ฉันจะนอนยังเล่า กรุณาลุกไปที่ตัวเองซะทีซิ ฉันง่วงแล้วนะ” อารอนพูดพร้อมกับเอามือดันอีกคนให้ลุกขึ้นจากเตียงของเขา แต่ดันยังไงก็ไม่ขยับเลยสักนิดเดีเยว
“ก็นอนด้วยกันเนี่ยแหละ”
“ไม่ได้ฉันนอนดิ้น”
”ไม่เห็นเป็นเลย”
“ไม่เอากลับห้องไปเลย” ว่าแล้วอารอนก็จับมือแบคโฮแล้วพยายามดึงให้ลุกขึ้น แต่นะด้วยความที่แบคโฮมีแผนการอะไรที่เตรียมไว้อยู่ตั้งแต่แรกแล้ว เพียงแค่รอเวลาที่เหมาะสมจะยอมลุกขึ้นให้อย่างงั้นหรือ แน่นอนว่าไม่มีทาง
“ง่วงก็นอนสิครับ” แบคโฮเอามือข้างที่ถูกดึงและก็มืออีกข้างหนึ่งจับแขนของอารอน จากนั้นก็ใช้แรงดึงตัวของอารอนลงมาให้นอนข้าง ๆ ส่วนไอ้คนที่ถูกดึงก็นะ มันไม่ทันได้ตั้งตัว แทนที่จะได้ลงนอนดี ๆ หัวก็ทิ่มใส่ตัวของไอ้คนที่ดึงนั่นแหละ
“เล่นไรเนี่ย หน้าทิ่มเลยเนี่ย เจ็บนะ” อารอนพูดพร้อมกับเอามือของตัวเองทั้งสองข้างดันร่างของตัวเองให้ลุกขึ้น แต่ก็เท่านั้น เมื่อพยายามดันตัวเองขึ้น แต่มือคู่ที่ดึงเค้าลงมาก็กอดตัวเค้าแล้วกดให้นอนลงไปที่เดิม O///O พร้อมกับคำพูดที่น่าขนลุกเป็นอย่างยิ่งว่า
“อยู่ใกล้ ๆ แบบนี้แล้วตัวพี่นี่หอมจังเลยนะ แล้วถ้าพี่พยายามลุกหรือขยับอีกละก็พี่จะโดนคังแบคโฮคนนี้ ควักนะครับควักอารอน”
โอ้ พระเจ้าขู่กันอย่างงี้เพื่อความปลอดภัยเป็นอันว่าขอนอนนิ่ง ๆ ไปก่อนก็แล้วกัน นี่ไม่ได้กลัวนะบอกเลย
“ดีมากเลยครับเด็กดี นอนนิ่ง ๆ อย่างงี้คืนนี้จะได้สบาย”
“พูดงี้หมายความว่าไง ฉันเป็นพี่ชายนายนะไม่ใช่เด็ก แล้วคิดว่าควักคนนี้จะยอมให้นายควักฉันได้ง่าย ๆ สมชื่อหรอ เดี๋ยวก็โดนพี่ควักคนนี้เปลี่ยนจากคัง เป็นควักซะหรอก”
“กล้าหรอควัก” แบคโฮใช้มือผลักอารอนออกจากตัวให้ไปนอนข้าง ๆ แล้วเค้าขึ้นไปค่อมตัวของอารอนเอาไว้ จากนั้นก็ค่อย ๆ ยื่นหน้ามาเข้าไปใกล้หน้าของอีกฝ่าย แต่ ๆ อารอนไม่ยอมง่าย ๆ หร้อก
“หยุดความคิดและการกระทำไว้ตรงนั้นเลยแบคโฮ พอเลยฉันง่วงและก็เหนื่อยมากแล้วด้วย ถ้าไม่หยุดฉันจะไปนอนที่อื่นจริง ๆ ด้วย” อารอนเอามือของเค้าดันหน้าของแบคโฮที่พยายามเข้ามาใกล้ ๆ เอาไว้
…..คนอย่างควักอารอนไม่ยอมเป็นลูกไก่ตัวน้อย ๆ ในกำมือของใครง่าย ๆ หรอกนะ โดยเฉพาะไอ้เด็กตัวแสบปากแข็งคนนี้
“ไออ่าอี่อาออน อ่าอำอี้อิ (ไรอ่ะพี่อารอนอย่าทำงี้ดิ)” แบคโฮพูดจาอู้อี้เนื่องจากมีมือกำลังดันหน้าตัวเองอยู่
“งั้นก็นอนเฉย ๆ สิ อย่าวุ่นวายกับฉันคนนี้ เข้าใจไหม ถ้าอยากให้ฉันคนนี้เป็นพี่ที่น่ารักของนายอยู่อ่ะนะ”
“เฮ้อ ก็ได้ แต่วันนี้ผมยังไม่ได้ลงโทษพี่เลยนะโทษฐานที่ไม่ได้ไปดูผม ดังนั้นอย่างน้อย ๆ วันนี้ผมต้องได้นอนกอดพี่เพื่อลงโทษ และก็หอมแก้มทีนึงด้วยนะ” ถอนหายใจ แล้วก็ยอมลุกออกมาจากตัวของอารอนอย่างเซ็ง ๆ พร้อมกับทำหน้าเว้าวอนคนตรงหน้า
“จะลงโทษเพื่ออะไรก็ในเมื่อนายไม่ได้อยากให้ฉันไปดูซะหน่อยจริงไหม” คำพูดนี้เหมือนกับจะเป็นการท้าทายอำนาจคนร่างใหญ่อีกครั้ง
“พี่ควักนี่อยากจะโดนควักจริง ๆ ใช่ไหมพูดอย่างงี้เนี่ย อย่าให้ผมเอาจริงนะ” แบคโฮมองหน้าของอารอนด้วยสีหน้าที่จริงจัง และด้วยความเริ่มจะมีอารมณ์นิด ๆ แล้ว (อารมณ์โกรธนะค่ะทุกคน ^^)
“อ่ะงั้นให้กอดก็ได้ แต่กอดนะห้ามทำอย่างอื่น” แล้วพี่อารอนของเราก็ขยับตัวไปใกล้ท่านชายแบคโฮเพื่อให้ง่ายต่อการกอดของน้อง นี่ไม่ได้กลัวอะไรสักนิดบอกเลย แค่ยอมเพราะจะได้ไม่มีปัญหาในอนาคตเกิดขึ้นแค่นั้นเองจริง ๆ
“อ่าดีมากเลยเด็กดียอมง่าย ๆ อย่างงี้ก็ดีครับ แต่ต้องน่ารักอย่างงี้ทั้งคืนนะไม่งั้น โดน” ในเมื่อพี่ชายตัวดียอมแล้วคุณน้องชายก็กอดพี่ชายไว้ในอ้อมกอดของตัวเอง
‘ฟอดดด’ เสียงคุณแบคโฮของเราหอมแก้มคุณพี่ร่อนไปซะหนึ่งที
“เอ้ย อะไรเนี่ยบอกให้กอดอย่างเดียวไง” คนที่โดนหอมแก้มแบบไม่ทันตั้งตัวตกใจอย่างแรง
“ก็แก้มนุ่ม ๆ ของพี่เนี่ย ใครเห็นก็ต้องอยากจะเข้ามาสัมผัสนี่ครับ แล้วผมอยู่ใกล้ขนาดนี้ผมจะอดใจไหวหรอ” พูดพร้อมกับมองไปที่หน้าของอารอนที่ตอนนี้ก็นอนกอดกันอยู่ หน้าทั้งสองก็ห่างกันแค่นิดเดียวเอ้ง
“ไอบ้า!” อารอนพูดขึ้นแล้วรีบหลับตาลงทันที พร้อมกับหน้าที่แดงก่ำด้วยความเขิน
“พี่ครับถ้านอนกอดกันอย่างงี้ไม่ชอบหรอ ชอบไหม ถ้าชอบเรามานอนกอดกันอย่างงี้ทุกคืนเลยดีป่ะ”
........คำถามแบบนี้จะตอบยังไงล่ะ -_-'' ไม่หรือใช่ผมก็เสียเปรียบ เฮ้อ เอาเป็นว่าผม....
“ย๊า อะไรหลับแล้วหรอบอกมาก่อนสิ เฮ้ย จะหลับง่าย ๆ อย่างงี้เนี่ยนะ”
นี่แหละวิธีของควักอารอน ไม่รู้ไม่ชี้ ไม่รู้เรื่อง ผมหลับครับผมหลับ ก๊ากกกกกกก
“พี่ชายนี่น่ารักชะมัดเลย ขนาดหลับอยู่แล้วยังหน้าแดงได้อีกนะ หลับฝันดีนะครับพี่ชาย” อะไรคือสาเหตุที่ทำให้อารอนหน้าแดงอีกครั้งหน่ะหรอ ก็แบคโฮเค้าได้ทำการจุ๊บที่หน้าผากของอารอนไปหนึ่งทีเพื่อบอกราตรีสวัสดิ์ มันเลยทำให้คนที่แกล้งหลับอย่างอารอนเก็บอารอนเขินไว้ไม่อยู่
......จากนั้นทั้งคู่ก็หลับไป โดยที่ควักอารอนนั้นอยู่ในอ้อมกอดของคังแบคโฮ
......โธ่ในที่สุดปฏิบัติการควักอารอนของคังแบคโฮก็ไม่สำเร็จ
ทุกท่านยังไม่จบนะ ยังมีต่อ
“เสียงอะไรหล่นเนี่ย แบคโฮนายได้ยินไหม” อารอนได้ยินเสียงเหมือนของอะไรหล่นลงจากที่สูงลงสู่ภาคพื้นดิน เค้าจึงตื่นขึ้นมา ขยี้ตาเล็กน้อยแล้วมองไปรอบ ๆ มือนึงก็ควานหาคนที่น่าจะนอนอยู่ข้าง ๆ ตัวเอง
“หายไปไหน ไม่เห็นมีกลับห้องไปแล้วล่ะมั้งเนี่ย” สองมือที่ใช้ควานหาคนข้าง ๆ ตัวเองแต่ก็ไม่พบเจอใคร ก็เลยคาดการว่าแบคโฮคงจะกลับห้องไปแล้ว
“นั่นก้อนอะไร อยู่ข้าง ๆ เตียง” แต่แล้วสายตาของเขาก็ไปพบก้อนอะไรกองอยู่ข้างเตียง ก็เลยชะโงกหน้าไปดูให้เห็นเต็ม ๆ ตา แล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่าก่อนที่เค้าจะได้ยินเสียงอะไรหล่น เค้ารู้สึกได้ว่าเท้าของเค้าได้สัมผัสไปที่บางสิ่งบางอย่างอย่างแรงเลยล่ะ ดวงตาดวงเล็ก ๆ ของเค้าเบิกกว้างขึ้นมาทันใด “รึว่าจะ เฮอ ๆ ใช่แน่ ๆ แต่นับถือจริง ๆ ยังคงหลับได้อีกนะไอ้อ้วน” เค้าพอจะเดาได้แล้วแหล่ะว่าชายแบคโฮลงไปนอนที่ตรงนั้นได้ยังไง
“ดีแล้วนอนตรงนั้นไปนะ เตือนแล้วไม่ฟัง” ยิ้มเยาะอย่างชอบใจ แล้วก็กลับไปนอนอย่างสบายใจ
แต่เดี๋ยวก่อน .........
แบคโฮไม่ได้หลับไม่รู้เรื่องขนาดนั้นหรอก ถ้าโดนบาทาของใครอย่างแรงจนล่วงลงมากองที่พื้นแล้วยังคงนอนหลับได้อยู่นี่คงจะน่านับถือมากใช่ไหมล่ะ แต่แบคโฮไม่ใช่เค้าตื่นมาตั้งแต่โดนแรงบาทาแล้ว แค่แกล้งหลับไปเพราะจะดูปฏิกิริยาของคนที่ส่งเค้าลงมาอยู่เบื้องล่างนี่ต่างหาก
“ควักอารอนคราวนี้พี่โดนผมควักจริง ๆ แน่” พูดพร้อมกับกระโดดขึ้นมาบนเตียงที่อีกบนกำลังนอนอย่างสบายใจ
“เฮ้ยอะไรเนี่ยปล่อยนะ” อารอนที่ไม่ทันตั้งตัวก็โดนชายแบคโฮเค้าขึ้นคล่อมตัวซะแล้ว พร้อมกับกดแขนทั้งสองข้างของเขาเอาไว้อย่างแน่น เพื่อไม่ให้ดิ้นหลุดไปไหนได้
“บอกแล้วใช่ไหมว่าให้ทำตัวน่ารัก ไม่งั้นโดน”
“อะไรฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”
“แล้วที่เมื่อกี้หล่ะเอาบาทาส่งผมลงไปข้างล่างทีแรกก็ว่าจะไม่อะไรแล้วนะ เพราะรู้ว่าไม่ได้ตั้งใจแต่แรก แต่พอรู้ตัวแล้วก็ไม่ยอมช่วย แถมยังจะปล่อยให้ผมนอนอยู่ตรงนั้นอีก อย่างงี้มันต้องโดนนนน”
“ย๊า ไม่เอา ฉันขอโทษ ฉันยอมแล้วววววววววววว”
นาฬิกา เพดาน แจกัน ดอกไม้ กรอบรูป ฯลฯ เลือกมองได้ตามสบายนะค่ะ ไรเตอร์เห็นมีฉากงี้ในละครทีไรก็ต้องได้ดูไอ้พวกนี้ทุกที งั้น รีดเดอร์ทุกคนก็เลือกมองกันตามสบายนะค่ะ ^^
ความคิดเห็น