ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [NU'EST BAEKRON] รวมฟิคเรื่องสั้นของแบคร่อน

    ลำดับตอนที่ #1 : [SF] Aron part < Evening Sky >

    • อัปเดตล่าสุด 31 ก.ค. 57





    Aron part.

    Evening Sky

     
     

    어떤 날에든 저녁하늘은 올려보는 습관이 있어

    ฉันมีนิสัยอย่างหนึ่งคือไม่สามารถแหงนมองท้องฟ้ายามเย็นได้
    세상이 떠나는듯한 이상한 기분이 싫어

    ฉันเกลียดความรู้สึกที่ว่าโลกทั้งใบนั้นกำลังจะทอดทิ้งฉันไป

    멀리 떨어지는 해는 내일 다시 텐데

    ดวงอาทิตย์ที่ตกลงในที่แสนห่างไกลจะกลับมาทอแสงในวันพรุ่งนี้
    나를 비춰줬던 햇살은 아닐 같아

    แต่ดูเหมือนแสงสว่างของมันไม่อาจส่องมาถึงฉันได้เลย

     
     

                    ทุกครั้งที่มองท้องฟ้าในเวลานี้ ท้องฟ้าในยามที่พระอาทิตย์ใกล้จะลับขอบฟ้าไปอ ารอนมักคิดถึงเรื่องราวในวันนั้นทุกครั้งวันที่ทะเลาะกัน  วันที่คนคนนั้นจากเค้าไป มันคือช่วงเวลาที่เจ็บปวดที่สุด เค้าจากไปทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้รู้อะไรจากปากของคนคนนี้เลย มีตั้งหลายเรื่องที่อยากจะพูดตั้งหลายเรื่องที่อยากจะบอก

     

                    “มานั่งตรงนี้อีกแล้วหรอครับ เดี๋ยวก็ป่วยอีกหรอก วันนี้อากาศเย็นมากนะ” ร่างสูงของอีกคนเดินมาทางด้านหลังของร่างบางอีกคน พร้อมกับผ้าผืนหนามาคลุมให้ร่างบาง

                    “ไม่หรอกมินฮยอน มานั่งสูดอากาศบริสุทธิ์บ้างมันก็น่าจะดีต่อร่างกายไม่ใช่หรอ นายเป็นหมอนายก็น่าจะรู้นี่”

                    “ก็พูดแบบนี้ทุกที แล้วเดี๋ยวก็ป่วยอีก พูดอะไรไม่ฟังกันบ้างเลยเด็กน้อยคนนี้เนี่ย” ร่างสูงของอีกคนพูดพร้อมกับเดินมานั่งข้าง ๆ ร่างบาง มือข้างนึงโอบกอดร่างบางของอีกคนให้มาพิงที่ตัวของเขา

                    อารอนไม่พูดอะไรได้แต่ยิ้มบาง ๆ ให้ร่างสูงที่กอดเค้าไว้ตอนนี้

                    มินฮยอนรู้ดีว่าที่อารอนมานั่งตรงนี้เพราะอะไร อารอนคงคิดถึงคนคนนั้นคนที่จากอารอนไป คนที่ทำให้อารอนไม่ยอใเปิดใจให้กับเขาเสียที
     

     

    니가 가도 사랑은 다시 오고   ,  소란스런 이별을 겪어봐도

    ความรักยังเข้ามาหาฉันอีกครั้งถึงแม้ว่าคุณจะทิ้งฉันไป , ถึงเราจะแยกจากกันด้วยความวุ่นวาย

     

               

                    “อารอน พรุ่งนี้ฉันต้องไปต่างประเทศแล้วนะ”

                    “นายว่าไงนะ”

                    “ฉันกำลังจะไปทำงานต่างประเทศพรุ่งนี้ คราวนี้ฉันคงจะไปนานเลย”

                    “แบคโฮนายพูดอะไรออกมา นายจะไปพรุ่งนี้นายพึ่งจะมาบอกฉันเนี่ยนะ”

                    “ฉันขอโทษนะอารอน ฉันทำงานจนลืมบอกนายเลย”

                    “แบคโฮนายเห็นงานสำคัญกว่าฉันอีกแล้วงั้นหรอ”

                    “ฉันขอโทษนะอารอน ฉันมันไม่ดีเอง”

                    “ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ พูดได้แค่นี้หรอ นายพูดได้แค่นี้หรอ” คนตัวเล็กกว่าย้ำคำคำเดิม คำว่าขอโทษที่อีกคนมักพูดมันมาเสมอ พร้อมกับน้ำตาที่เริ่มจะไหลซึมออกมาจากดวงตาคู่สวย

                    “ฉันรู้ว่าฉันทำผิดต่อนายมามาก มากพอแล้ว ดังนั้นเวลาที่ฉันไม่อยู่นายก็ลืมฉันคนนี้ออกจากชีวิตไปเถอะนะ นายอาจจะพบคนที่เค้ารักนายมากกว่าฉัน พร้อมที่จะดูแลนายได้ดีกว่าฉัน”

                    “ไอ้ชั่ว ไอ้คนเห็นแก่ตัว ไอ้เลว” อารอนพูดพร้อมกับใช้สองมือทุบไปที่แผ่นอกของร่างสูงอีกคน พร้อมกับน้ำตาที่พรั่งพรูออกมา

    คำพูดที่เห็นแก่ตัวของผู้ชายคนนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเค้ายอมทนมาตลอด แม้แบคโฮจะสนใจงานมากกว่าเค้า แต่เค้าก็ยอมทนอยู่ข้าง ๆ คนคนนี้มาตลอด แล้วอะไรกันคำพูดวันนี้มันคืออะไร คำพูดที่ไร้ความรับผิดชอบสิ้นดี ถ้าแบคโฮจะบอกให้เค้ารอเค้าก็พร้อมที่จะรอคนคนนี้ตลอด เค้าไม่คิดว่าแบคโฮจะพูดคำนี้ออกมาได้ง่าย ๆ แบบนี้ ตอนนี้อารอนไม่มีแรงแม้แต่จะยืนอยู่ได้แล้ว ร่างบางค่อย ๆ ทรุดลงนั่งกับพื้นตรงหน้าของชายอีกคนที่เค้ารักมาก

                    แบคโฮที่เห็นคนตรงหน้าร้องไห้แบบนี้ ความรู้สึกตอนนี้ทำให้เค้าใจแทบขาด ไม่อยากให้คนตรงหน้าร้องไห้แบบนี้ ไม่อยากให้คนตรงหน้าร้องไห้เพราะสาเหตุมันเกิดมาจากเค้าอีกแล้ว

     

                    “ออกไป!  จะไปไหนก็ไปไม่ต้องมาแตะตัวฉัน” อารอนออกแรงผลักอีกคนที่พยายามจะเข้ามาปลอบใจเค้า

                    “ฉันเกลียดนายแบคโฮ ออกไปจากบ้านฉันสักที ถ้านายคิดจะไปก็ไปเลย ไม่ต้องมาสนใจอีกแล้ว คำสัญญาที่ตอนนายให้ฉันไว้ตอนเราตกลงคบกัน มันคงไม่เคยจริงเลยใช่ไหม ที่นายบอกว่าจะดูแลเอาใจใส่ฉัน ให้ความสำคัญกับฉัน แต่พอเราคบกันนายก็ทำแต่งาน คำสัญญาที่นายบอกนายไม่เคยทำได้สักนิด แต่ฉันก็ไม่เคยว่าอะไรสักคำ จนมาวันนี้ นายทำร้ายฉันมากแบคโฮ มันเกินฉันจะทนแล้วนะ”

     

    คำพูดของตัวเองที่กำลังออกมาจากปากตอนนี้มันทำให้อารอนยิ่งเจ็บ แม้จะพูดไปอย่างงั้นแต่มันกลับเจ็บที่หัวใจซะเกิน เหมือนมีใครเอามีดคม ๆ มากรีดที่หัวใจของเขา คำพูดที่พูดออกมาด้วยอารมณ์ตอนนี้ คำพูดที่อัดอั้นมาตลอดเวลาที่ยาวนานกับคนเห็นแก่ตัวคนนี้ กับคนนี้เลว ๆ ที่กำลังจะทิ้งเค้าไป แต่ทำไมคำพูดพวกนี้มันเหมือนกับยิ่งพูดยิ่งทำร้ายตัวเองมากขึ้นไปอีกก็ไม่รู้ได้เลย

     
     

    이렇게 너는 너는 너는 자꾸 맘에 걸려  ,  가끔씩은 좋아서 웃긴 하고

    แต่คุณยังคงมีน้ำหนักอยู่ในหัวของฉันมากขนาดนี้   ,   แต่ถึงยังไงคุณก็ยังคงอยู่ในส่วนลึกของจิตใจฉัน

     
     

                    ทำไมนะแบคโฮทั้ง ๆ ที่นายทิ้งฉันไปแบบนั้น ทิ้งฉันไปแบบไร้ความรับผิดชอบ ทำไมหัวใจของฉันยังไม่สามารถลบนายออกไปได้เลย ทั้ง ๆ ที่นายไม่เคยให้ความสำคัญกับฉันคนนี้เลย

                    ทั้ง ๆ ที่คนที่อยู่ข้างฉันในเวลานี้ดูแลฉันอย่างดีเสมอมา ไม่เคยทำให้ฉันเสียใจ ร้องไห้หรือผิดหวัง แต่ทำไมฉันไม่สามารถหัวใจให้คนคนนี้ได้ซักทีนะ ทำไมทุกครั้งที่เค้าทำดีกับฉัน ทำไมฉันต้องคิดถึงนายเห็นหน้านายด้วยนะ


     

    가끔씩은 행복의 맛을 봐도 , 아직도 너는 너는 너는 Deep in me

    ในบางครั้งฉันก็รู้สึกมีความสุขมากขึ้นยิ่งกว่าเดิม , แต่ถึงยังไงคุณก็ยังอยู่ในส่วนลึกของฉัน


     

                “มินฮยอน จะทำอะไรอ่ะเนี่ย” อารอนเดินเค้ามาหาร่างสูงอีกคนกำลังง่วนกับการเตรียมข้าวของเพื่อทำอะไรสักอย่างอยู่ในห้องครัวด้วยความสงสัย           

    “เค้กหน่ะ จะกินไหมครับ” ร่างสูงตอบกลับไป แล้วก็จัดแจงกับอุปกรณ์ต่าง ๆ ต่อ

                    “มันจะกินได้ใช่ไหม” ร่างบางมายืนข้าง ๆ ของร่างสูงอีกคน พร้อมกับแกล้งแซวอีกคนไปด้วย

                    “กินได้สิครับ ฝีมือมินฮยอนคนเก่งซะอย่าง” มินฮยอนพูดพร้อมกับยืนกอดอกอย่างภูมิใจเพื่อโชว์คนตรงหน้า

                    “อืม อืมพ่อคนเก่ง พ่อหลงตัวเอง” ไอ้เก่งก็เก่งจริง ๆ อ่ะนะ แต่หมั่นไส้ขอทีเฮอะนะ

     

                    “เล่นอะไรเนี่ย! มันเลอะนะครับ” ร่างสูงพูดเป็นพลางดุเด็กจอมซนตรงหน้า ที่เล่นอะไรไม่รู้ ตอนนี้หน้าเค้าขาวไปหมดแล้ว แต่คนตรงหน้าก็ไม่ได้รู้สึกผิด แถมหัวเราะชอบใจอีกต่างหาก

                    “ฮ่า ฮ่า ฮ่า เลอะ ๆ แบบนี้ก็น่ารักดีออก”

                    “อ๋อ จะเล่นแบบนี้ใช่ไหมได้เลย” ว่าแล้วร่างสูงก็เอาแป้งมาป้ายหน้าคนตรงหน้าบ้าง ในเมื่อแกล้งกันแบบนี้ก็ขอเอาคืนบ้างแล้วนะ

                    “มินฮยอนอ่า อย่าแกล้งกันสิ เลอะหมดเลย”

                    “ก็อารอนแกล้งผมก่อนนี่นา แต่ว่าเลอะ ๆ แบบนี้ก็ยังน่ารักนะครับ”

                    “นี่เอาคืนกันใช่ไหม”

                    “ก็ต้องเอาคืนบ้าง ก็เด็กคนนี้มันดื้อซะจริง ๆ เลยนี่นา แถมซนอีกต่างหาก นี่ถ้าเค้กไม่เสร็จจะว่ายังไงครับ” ร่างสูงพูดพร้อมกับคว้าเอวของร่างบางที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มากอดเอาไว้

                    “มินฮยอนปล่อยหน่า นี่มันในห้องครัวนะ แล้วฉันก็ไม่ใช่เด็กด้วย” ร่างบางพยายามขยับตัวให้หลุดจากอ้อมแขนของอีกคนที่กำลังกอดเอวบางของเค้าเอาไว้

                    “นี่นะหรอไม่เด็ก แต่ว่าถึงจะยังไงผมก็รักเด็กดื้อ เด็กซนคนนี้นะครับ” ร่างสูงพร้อมกับมองตาของร่างบางอีกคน กับสายตาที่บอกว่าเค้ารักคนคนนี้คนในอ้อมกอดของเค้าจริง ๆ

                    “พูดอะไรเนี่ย” ร่างบางเอ่ยออกมาพร้อมกับแก้มแดงที่ขึ้นสีระเรื่อกับคำพูดและสายตาของอีกคน ที่ส่งมาให้เค้าตอนนี้

                    “ผมดีใจนะที่อย่างน้อย ๆ ผมก็ทำให้คุณหัวเราะได้ เพราะผม” อยู่ใกล้กันแค่นี้กับคนตรงหน้า ผมก็ห้ามใจไม่อยู่ ร่างสูงค่อย ๆ เลื่อนหน้าของตัวเองเข้าไปใกล้ร่างบางเค้าอยากจะได้สัมผัสแผ่วเบาจากคนตรงหน้า ถ้าเค้าตอบรับสัมผัสจากผม นั่นอาจจะแสดงว่าเค้าเริ่มเปิดใจให้ผมแล้วใช่ไหม

                    “อ๊ะ! มินฮยอนอย่า” ก่อนที่ร่างสูงจะเข้ามาใกล้มากกว่านี้ เค้าก็ผละออกมาจากอ้อมกอดของอีกคนได้สำเร็จ

    “ขอโทษนะครับ ผมจะรอนะอารอน”

    “ฉันขอโทษนะมินฮยอน นายรู้ใช่ไหม”  อารอนขอโทษมินฮยอนจากหัวใจจริง ๆ รู้ว่ามินฮยอนรักเค้าแค่ไหน แต่หัวใจมันก็ไม่ยอมที่จะรักคนคนนี้ได้สักที ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน

    “ครับ ผมจะรอวันที่อารอนจะหันมารักผมแบบเต็มหัวใจ”

    “แล้วถ้าคนนั้นกลับมา”

    “ถ้าเค้าพร้อมเปลี่ยนแปลงและสามารถดูแลพี่ไม่ให้เสียใจแบบเมื่อก่อนอีก ผมจะคืนคุณให้เค้า”

    “ขอโทษนะมินฮยอน ฉันพยายามลืมแล้วแต่มันทำไม่ได้เลย”

    “ผมเข้าใจครับ คุณไปล้างหน้าล้างตาก่อนนะ เลอะไปหมดแล้ว เดี๋ยวผมทำเค้กนี่เสร็จผมจะเอาไปให้ทานนะครับ”

     

    ผมก็หวังให้เค้าแบ่งหัวใจมาให้ผมบ้าง ผมหวังให้เค้าลืมคนคนนั้นไปได้สักที แต่ผมก็รู้ว่ามันอาจเป็นไปไม่ได้ แค่วันนี้ทุก ๆ คนนี้ผมทำให้เค้ามีความสุข ทำให้เค้าหัวเราะได้เพราะผม ผมก็ดีใจแล้ว

     
     

    누군가에게 맘을 때면 , 반을 남기는 습관이 있어

    ถึงแม้ว่าฉันจะให้หัวใจไปกับใครบางคน , แต่ฉันยังคงเก็บอีกครึ่งหนึ่งไว้
    줘버리면 떠날 같은 , 이상한 예감이 싫어

    ฉันเกลียดลางสังหรณ์ที่ว่าฉันให้ใจไปทั้งหมด , เขาก็จะทอดทิ้งฉันไป

               

    ขอโทษนะมินฮยอนตอนนี้ยังไม่พร้อมที่จะให้หัวใจกับใครไป และขอโทษที่ฉันยังลืมคนคนนั้นไม่ได้ ไม่รู้เพราะอะไร ไม่รู้ว่าอะไรทำให้เค้ารู้สึกว่าแบคโฮก็ยังรอและพยายามปรับปรุงตัวเพื่อมาหาเค้าเหมือนกัน ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันเหมือนเป็นการหรอกตัวเองไหม นายดีกับฉันมากจริง ๆ มินฮยอนแต่หัวใจฉันมันลืมคนคนนั้นไม่ได้เลย ขอโทษนะ



    반쯤 아껴둔 누구 조차 없는데

    ฉันไม่สามารถยกหัวใจอีกครึ่งหนึ่งให้กับใครได้
    반쯤 고장 나버린

    แต่ฉันไม่ต้องการให้ใครรับรู้ว่า

    나를 들키긴 싫어

    อีกครึ่งหนึ่งของหัวใจได้แตกสลายไปแล้ว

     
     

                    ไม่ใช่เป็นคนใจแข็งหรือไร้ความรู้สึก การกระทำทุกสิ่งทุกอย่างของมินฮยอนที่ดูแลเอาใจใส่เค้าอย่างดี เค้าบอกได้เลยว่าก็หวั่นไหวและรู้สึกดีมากจริง ๆ แต่ไม่ตอนนี้ไม่อยากให้หัวใจของตัวเองกับใคร โดยเฉพาะคนดีอย่างมินฮยอน กลัวคนคนนั้นกลับมา กลัวเราจะต้องทำร้ายมินฮยอน ไม่ได้เป็นคนเห็นแก่ตัวที่จะเก็บมินฮยอนไว้ ๆ ทั้ง ๆ ที่ใจไม่อยากรัก พยายามบอกให้มินฮยอนไปหลายครั้งแล้วก็เค้าเลือกที่จะอยู่ตรงนี้ ขอบคุณมินฮยอนจริง ๆ ทั้งรู้สึกผิดทั้งเสียใจ

     

                    บางทีหัวใจของฉันมันอาจพังทลายไปเพราะคนคนนั้นวันที่เค้ามาบอกลา อย่างใจร้ายที่สุด ทำให้ตอนนี้ไม่สามารถรักใครได้อีก มันอาจจะกำลังรอคนคนนั้นมาดูแลหัวใจดวงนี้ให้แข็งแรงเหมือนที่มันเคยเป็นเมื่อก่อนก็ได้

     
     

    니가 가도 사랑은 다시 오고

    ความรักยังเข้ามาหาฉันอีกครั้งถึงแม้คุณจะทอดทิ้งฉันไป
    소란스런 이별을 겪어봐도

    ถึงเราจะแยกจากกันด้วยความวุ่นวาย
    이렇게 너는 너는 너는 자꾸 맘에 걸려

    แต่คุณยังคงมีน้ำหนักอยู่ในหัวใจของฉันมากขนาดนี้

    가끔씩은 좋아서 웃긴 하고

    ในบางครั้งฉันก็หัวเราะในความรักของฉัน
    가끔씩은 행복의 맛을 봐도

    ในบางครั้งฉันก็รู้สึกมีความสุขมากขึ้นยิ่งกว่าเดิม

    아직도 너는 너는 너는 Deep in me

    แต่ถึงยังไงคุณก็ยังคงอยู่ในส่วนลึกของฉัน


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×