คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Devil Guy :: The first confrontation (HunTae) EP 1 100% [Rewrite]
Devil Guy :: EP 1
The first confrontation
When a good deed to it futile.
Why do we have dogmatic?
Why we don't come to worse?
Because it is profitable, it is already satisfied.
ในเมื่อทำความดีไปก็ไร้ประโยชน์
แล้วเราจะดันทุรังทำไปทำไม?
งั้นเรามาทำความเลวกันมั้ย?
เพราะยังไงๆมันก็มีผลกำไรคือความสะใจอยู่แล้ว
คุณคิดว่าคนที่ถูกเติบโตมาโดยไร้ซึ่งความรักจะเป็นยังไง
ไร้หัวใจ?
ไร้จิตใต้สำนึก?
ไร้ความรู้สึก?
ขอโทดด้วยนะแต่เท่าที่บอกมามันก็ตรงกับฉันทุกข้อเลย ฉันมันไร้หัวใจ ไร้จิตใต้สำนึก ไร้ความรู้สึก แต่นี่มันก็คือตัวตนที่แท้จริงของฉันนี่ ฉันไม่จำเป็นต้องเสแสร้งแกล้งทำเป็นคนดี เพราะยังไงคนมันจะเลวก็เลวอยู่วันยันค่ำ
แล้วที่ด่าฉันว่าเลว เลว เลว ถามว่าฉันรู้สึกอะไรมั้ย? ตอบเลยว่าไม่ เพราะอะไรน่ะหรอ ก็เพราะว่าความดีมันกินไม่ได้น่ะสิ
ถ้าคุณจะมองว่าฉันเลว ฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ ฉันกลับรู้สึกเฉยๆซะด้วยซ้ำ ความเลวกับผู้หญิงอย่างฉันมันเป็นของคู่กันอยู่แล้วและฉันก็ไม่ใช่ผู้หญิงสารเลวคนเดียวบนโลกนี้ซะด้วยสิ ในเมื่อเพื่อนๆอีก 4 คนของฉันก็ร้าย เลว แรง ไม่ต่างกันเลย
และตอนนี้ฉันก็กำลังนั่งดริ้งค์กับเพื่อน หนึ่งในแก๊งนางฟ้าอยู่ จะเรียกว่าดริ้งค์ก็คงไม่ถูกถ้าจะให้ถูกน่าจะเป็น.....
ฉันมาเป็นเพื่อนยัย 'ยูริ' ที่กำลังจะหาเหยื่อรายใหม่ต่างหากล่ะ
"แทยอน แกว่าผู้ชายโต๊ะนั้นหล่อป่ะๆ โต๊ะ3อ่ะ หล่อโคตรอ่ะ หล่อเหี้ยๆอ่ะมึง~" เสียงหวานๆของควอนยูริเพื่อนสาวสุดสวยของฉันพูดขึ้น
"คนไหนล่ะแก ก็แม่งหล่อยกโต๊ะ ฉันจะรู้มั้ยว่าคนไหนเหยื่อรายใหม่ของแก" ฉันตอบไปอย่างเพลีย พลางสังเกตผู้ชายโต๊ะ3
"คนที่สูงๆอะแก คนที่สูงสุดในกลุ่มนั้นอะ" ยูริตอบพลางชายตามอง
"คนที่หนังหน้าแก่ๆหน่อยปะ?" ฉันถามออกไป พลางมองผู้ชายที่เป็นเหยื่อของยัยยูริ ก็หน้าตาดีดีนี่ แต่....
"ก็หล่อดีอะนะ แต่ผู้ชายโต๊ะนั้นมันเป็นรุ่นน้องมหาลัยเราไม่ใช่?" ฉันพูดพลางจิบค๊อกเทลอย่างงามๆ คนมันสวยอะค่ะ
"ก็ใช่ แต่แล้วไงถึงไอเด็กพวกนี้จะเป็นรุ่นน้องแต่มันก็เป็นเด็กที่ไม่ดี อายุยังไม่ถึงแต่แรดเข้าผับ ถ้าฉันจะสั่งสอนมันคงไม่แปลก" ยูริตอบมาพร้อมทำหน้ารำคาญฉันนิดๆ มันใช่ความผิดฉันมั้ยเนี่ย ฉันไม่ชอบของเล่นที่มันเด็กๆนี่หว่า เดี๋ยวคนอื่นจะนินทาว่าฉันเป็นวัวแก่กินหญ้าอ่อนเอาได้ ถึงฉันจะเลว แต่ก็เลวแบบมีคติธรรมเว้ย ฉันไม่กินเด็กเพราะเด็กมันไม่เด็ดแต่ถ้าเจอเด็กที่เด็ด มันก็อีกเรื่องนึงนะ
"งั้นก็เรื่องของแก อยากจะได้ของเล่นใหม่ก็เชิญ แต่ฉันขอบายนะ พอดีไม่ชอบกินเด็กอะค่ะ" ฉันตอบก่อนจะเดินออกมาจากโต๊ะไปยังห้องน้ำ
ยัยยูริยังคงทำสีหน้าไม่พอใจฉันอยู่ ก็อย่างที่บอกฉันไม่กินเด็ก แต่สำหรับยัยยูริน่ะมันไม่ใช่ เราสองคนแตกต่างกัน เพราะยัยนั่นน่ะไม่ว่าจะเด็กกว่าหรือแก่กว่า แค่ขึ้นชื่อว่าผู้ชายที่มีหน้าตาและการเงินที่ดีมันก็คว้ามาเป็น'ของเล่น'ชิ้นใหม่หมดแหละ
ฉันสาวเท้ายาวๆมายังห้องน้ำ ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วจริงๆ โอ้ย อยู่ดีๆทำไมโลกถึงหมุนแบบนี้ รู้สึกเมายังไงๆชอบกล ปวดหัวเป็นบ้าเลยให้ตายเหอะ ฉันรีบก้าวเท้าไปยังที่ล้างมือก่อนจะ
'อ้วกก~ แหวะ' ฉันอ้วกออกมา โอ้ยนี่ฉันเมาได้ไง ยัยยูริต้องสั่งค็อกเทลกระจอกๆมาให้ฉันดื่มแน่นอนเลย ฉันถึงเมาแอ๋แบบนี้
ความจริงฉันเป็นคนคอแข็งจะตายต่อให้ดื่มเป็นสิบๆแก้วก็สบายๆ แต่นี้อะไรกันฉันเพิ่งดื่มไปแค่สองสามแก้ว ฉันกลับเมาหัวราน้ำแบบนี้นี่นะ
ยูริ เพื่อนอย่างแกนี่มันจริงๆเหอะ รู้ว่าจนไม่ค่อยมีตังค์ แต่ไม่เห็นจำเป็นต้องมาสั่งค็อกเทลกระจอกๆให้ฉันดื่มเลยนี่หว่า ทุเรศจริงๆเลย
ฉันล้างหน้า ล้างมือแล้วค่อยๆพยุงตัวเองออกมาจากห้องน้ำ โอ้ยปวดหัวไปหมด ให้ตายสิ ทำไมฉันต้องมามึนเมาๆแบบนี้ด้วยวะ
'ปึก พริ่บ' ฉันชนกับผู้ชายคนนึงเข้า ไม่ใช่ชนธรรมดามันคือการชนอย่างแรง แรงจนฉันแทบจะเซล้มลงไปเลยล่ะ ฉันค่อยๆเงยหน้ามองผู้ชายตรงหน้า ถึงแม้ว่ามันจะเบลอๆ แต่ฉันก็จำได้ว่าผู้ายตรงหน้าคือเด็กที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกันกับ'ของเล่นชิ้นใหม่'ของยัยยูรินี่นา
"ขะ ขอโทดค่ะ" ฉันพยายามพูดออกไปให้ชัดถ้อยชัดคำที่สุด คือแบบตอนนี้สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วไง จะเดินฉันยังเดินเซเลย
เอ๊ะ! แล้วทำไมฉันรู้สึกหนักๆที่อกวะ ฉันค่อยๆก้มหน้าลงช้าๆ
"กริ๊ดดดดดด~"ฉันกรีดร้องไปด้วยความดัง180เดซิเบล ไอ้หื่นนี่มันจับหน้าอกฉันอยู่อ่า มันคงไม่แค่จับแล้วมั้งมัน'ขยำ'เลยต่างหาก
นมกูยิ่งไม่ค่อยมี มึงยังจะมาขยำเล่นอีก TT ฉันพยายามอดทนให้มากที่สุด ห้ามมีเรื่อง ห้ามทำร้ายร่างกายคนอื่นท่องไว้ๆ
"คุณคะ กรุณาปล่อยมือจากอกฉันด้วยค่ะ^^" ฉันพูดขึ้นแล้วค่อยๆคลี่ยิ้มจอบปลอมแบบที่ถนัดอย่างใจเย็นที่สุดเท่าที่จะทำได้
"นูน่าคับ c จริงๆสินะ ผมว่าแล้วไม่ผิดจริงๆ" แทนที่ไอผู้ชายข้างหน้าฉันจะสำนึกผิดกลับมาพูดจากวนTeenฉันอีก อดทน อดทน อดทน
"คือกูไม่ใช่เพื่อนเล่น คุณมึงนะคะ รักษามารยาทกับกูด้วยค่ะ" คงเป็นเพราะอาการมึนเมา ทำให้ฉันพูดอะไรแบบนี้ออกไป ฉันรู้ตัวเลยว่าตอนนี้ฉันเมา เมามากซะด้วย ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ และตอนนี้อารมณ์มันขึ้นแบบฉุดไม่อยู่แล้วล่ะ ถ้าได้ต่อยไอเด็กนี่สักทีจะดีมาก
"อย่าเล่นตัวเลย นูน่าจะเอาเท่าไรบอกผมมาดิ" ไอ้เด็กตรงหน้ากลับทำเป็นทองไม่รู้ร้อน แถมพูดดูถูกฉันเหมือนฉันเป็นผู้หญิงอย่างว่า เจอแบบนี้อดทนไม่ไหวแล้วเด็กนิสัยไม่สิ'สันดานเสีย'แบบนี้มันต้องสั่งสอนให้หาย จะได้ไม่ทำสันดานต่ำๆแบบนี้กับคนอื่น
"หึ หึ อีเด็กเปรต ตายซะเหอะ!!" ฉันตะโกนใส่หน้าไอ้เด็กนรกนี่ก่อนจะถีบไปที่เป้าของไอเด็กนรกนี่ ก่อนจะค่อยๆผละขาออกอย่างงามๆ
หึ ขอโทดนะยะเห็นฉันสวยๆ เริ่ดๆ แบบนี้ไม่ใช่ขี้ๆ ฉันเรียนมาหมดทุกอย่างแหละ ไอ้วิชาการต่อสู้นี่ฉันเก่งขั้นเซียนเลยแหละ
"อ้ากกกกกกก!" เสียงร้องของผู้ชายตรงหน้าฉันดังขึ้นทันทีที่ฉันถีบลูกถีบมหาประลัย(เพิ่งตั้งชื่อลูกถีบให้)ไปที่เป้า ซึ่งฉันก็ไม่ได้ประหลาดใจในผลงานอันน่าภูมิใจ(?)ของฉันซักเท่าไร เพราะจุดที่ฉันถีบน่ะ มันเป็นจุดที่เสี่ยงต่อการเป็นหมันสูงมาก พูดได้เลยว่าถ้าถูกถีบไปเต็มแรงผู้ชายร้อยทั้งร้อยจะมีอาการ จุก เจ็บ จิ๊ด เจียนตายเลยล่ะ ฉันก็สงสารเด็กนี่อยู่เหมือนกัน แต่ก็ช่วยไม่ได้อยากมาลองดีกับฉันก่อนเอง เด็กนี่มันมากวนบาทาฉันก่อน ฉันก็แค่สนองความต้องการที่อยากจะทำหมันฟรีให้ก็เท่านั้นj
ฉันค่อยๆก้าวขาออกมาจากบริเวณนั้น ก่อนจะนึกออกว่าลืมอะไรไป ฉันรีบเดินตรงไปหาเด็กนรกนั่นอีกครั้งก่อนจะพูดว่า
"ลืมบอกไปว่าอย่าเพิ่งขยับตัวนะ ถ้านายขยับตัวตอนนี้ฉันไม่รับรองว่าปิกาจู้ของนายจะปกติอยู่หรือเปล่า ถ้ามันเกิดพังหรือใช้งานไม่ได้ขึ้นมาก็ช่วยไม่ได้นะ ฉันเตือนนายแล้ว อ่อๆไม่ต้องห่วงว่าฉันจะทำร้ายร่างกายนายแล้วหนีนะ ถ้ามันพังหรือใช้งานไม่ได้จริงๆนายก็โทรมาเบอร์นี้ละกัน ฉันจะจ่ายค่าเสียหายให้ บายนะจ๊ะ" ฉันพูดก่อนจะหยิบนามบัตรยื่นไปให้ แล้วยิ้มหวานๆอย่างสะใจไปให้ก่อนจะเดินไปยังโต๊ะ
ฉันใจดีใช่มั้ยล่าา? อุส่าต์เป็นห่วงกลัวเด็กที่ลวนลามไม่มีตังรักษาปิกาจู้
ฉันเดินตรงมายังโต๊ะที่ได้ชื่อว่าโต๊ะประจำของแก๊งค์นางฟ้า ทำไมถึงได้ชื่อนี้น่ะหรอ ก็เพราะเวลาเรามีปัญหาหรือธุระอะไรเราก็จะมาที่นี่น่ะสิที่ที่ได้ชื่อว่าคลับ Satan claus หรือที่เรียกว่าคลับซาตานคลอสนั่นแหละ ทำไมถึงชื่อซาตานน่ะหรอก็เพราะซาตานกับซานต้าชื่อมันคล้ายๆกันมากน่ะสิ แต่ความหมายของซาตานกับซานต้าน่ะ มันต่างกันโดยสิ้นเชิง 'ซานต้า' พอนึกถึงชื่อนี้ทีไรก็นึกถึงผู้ชายคนนั้นทุกทีสินะ ผู้ชายที่เป็นรักแรกของฉันตอนนี้เค้าจะเป็นอย่างไรบ้างนะ คิดถึงจังเลยค่ะ คุณพ่อ...
ภาพความทรงจำในตอนนั้นยังคงอยู่ ความทรงจำของรักครั้งแรกของฉัน ฉันยังจำมันได้ถึงแม้มันจะผ่านมา 15 ปีแล้วก็ตาม...
15 ปีที่แล้ว
'เพล้ง' เสียงแจกันกระทบกับพื้นดังขึ้น ทำให้หนุ่มวัย 25 ปี รีบไปที่ต้นกำเนิดเสียงเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น และเมื่อไปถึงแหล่งกำเนิดเสียงเขาก็
พบหญิงสาววัย 6 ขวบ นั่งร้องไห้งอแงอยู่ใกล้ๆแจกันที่แตก
"เกิดอะไรขึ้นคะ เจ้าหญิงตัวน้อยของพ่อไหนบอกคุณพ่อหน่อยสิหื้มมม" เสียงของหนุ่มวัย 25 ปี ผู้ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อดังขึ้น
"คุณพ่อคะ แททำแจกันแตก ฮือๆ แทขอโทดนะคะ แทไม่ได้ตั้งใจ คุณพ่ออย่าฟ้องคุณแม่นะคะ" เด็กน้อยวัย 5 ขวบพูดพร้อมร้องไห้งอแง
ด้วยความหวาดกลัวว่าเรื่องที่เธอทำข้าวของเสียหายจะเข้าไปถึงหูผู้เป็นแม่
"โถๆ แทครับแค่ทำแจกันแตกเอง คุณพ่อไม่ฟ้องคุณแม่หรอกครับ แค่เจ้าหญิงตัวน้อยของพ่อไม่เป็นอะไรก็พอแล้วครับ และถึงแม้คุณแม่จะรู้คุณแม่ก็ไม่ว่าหนูหรอกครับ" ผู้เป็นพ่อพูดพร้อมยิ้มให้กับความไร้เดียงสาของลูกสาว เด็กหนอเด็ก ผู้เป็นพ่อได้แต่คิดในใจ
"ไม่ได้นะคะคุณพ่อ คุณพ่อห้ามฟ้องเรื่องนี้กับคุณแม่เด็ดขาดเลยนะคะ ไม่อย่างนั้น..." เด็กสาวพูดพร้อมร้องไห้หนักกว่าเดิม
"ไม่อย่างนั้นอะไรคะ" ผู้เป็นพ่อถามออกไปด้วยความสงสัย
"แทบอกคุณพ่อไม่ได้ค่ะ ถ้าแทบอกคุณพ่อไปคุณแม่จะต้องตีแทแน่ๆเลย"เด็กสาวพูดแล้วร้องไห้ด้วยความหวาดกลัว
"ตี? คุณแม่เคยตีแทด้วยหรอลูก" ผู้เป็นพ่อถามออกไปอย่างประหลาดใจ
"ไม่ค่ะ คุณแม่ไม่เคยตีแทเลยค่ะพ่อ"เด็กสาวพูดโกหกคำโตออกไปเพราะความหวาดกลัวผู้เป็นแม่
"อย่าโกหกคุณพ่อสิครับ คนดีไหนบอกพ่อซิว่าคุณแม่ตีแทหรือเปล่า พูดความจริงนะครับอย่าโกหกคุณพ่อนะ" ผู้เป็นพ่อถามต่อ
"คุณแม่สั่งว่าห้ามบอกคุณพ่อว่าคุณแม่เคยตีแทค่ะ ไม่งั้นคุณแม่จะตีแทอีก" ด้วยความไร้เดียงสาเด็กน้อยวัย 6 ขวบจึงเผลอหลุดพูดออกไป
"โถๆ คนดีของพ่อ ไม่ต้องกลัวนะครับเดี๋ยวคุณพ่อจัดการให้เองนะ" สิ้นเสียงพูดของผู้เป็นพ่อ เด็กสาวตัวน้อยก็วิ่งเข้าสู่อ้อมกอดของผู้เป็นพ่อก่อนจะผลอยหลับไป
และนั่นก็คือความรักครั้งแรกที่ฉันได้รับ ฉันได้แต่หวังว่าซักวันจะได้เจอกับชายคนนั้นอีก ชายที่ได้ชื่อว่า'พ่อ'
ฉันสะบัดความคิดฟุ้งซ่านของตัวเองไปก่อนจะเดินไปยังโต๊ะของพวกเรา แต่ฉันกลับไม่พบร่องรอยยัยยูริเลย ยัยนั่นหายไปไหนเนี่ย หรือจะกลับบ้านไปก่อนแล้ว ให้ตายสิ จะไปไหนไม่เคยบอกกันสักคำ ฉันได้แต่ก่นด่ายูริในใจ คงได้แต่นั่งรอยัยยูริไปก่อนสินะ เฮ้อ
'Rrrrrrrr~' เสียงโทรศัพท์ขึ้นหลังจากฉันนั่งรอยัยยูริอยู่ไม่นาน
"ฮัลโหล นี่ยัยยูริ ฉันรู้นะว่าแกอยากเล่นของเล่นใหม่ แต่แกช่วยอะไรอย่างนึงหน่อยได้ไหม แกจะไปไหนแกช่วยกรุณาบอกฉันก่อน ฉันจะได้ไม่ต้องตามหาแกให้วุ่นวาย โอ้ยคนสวยเซ็ง" ฉันพูดขึ้นทันทีหลังจากที่ยัยยูริรับสาย
'แทยอน~ แกช่วยฉันด้วย โอ้ยเจ็บมือชะมัดให้ตายสิ' เสียงตอบมาอย่างแผ่วๆ กับเสียงสบถของยัยยูริ ดังขึ้น ทำให้ฉันรู้ว่ายูริอาจจะตกอยู่ในอันตราย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับยัยยูริ หรือว่ายัยยูริกำลังจะถูกลักพาตัวแล้วเอาไปฆ่าหมกป่า โถ่ อาเมนอย่าเพิ่งตายนะยูริ
"ยูริ แกอยู่ที่ไหนเนี่ย แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ใครทำอะไรแก" ฉันถามออกไปด้วยความเป็นห่วง
'แกอย่าเพิ่งถามอะไรมาก แกรีบมาช่วยฉันก่อน " ยูริพูดเสียงแผ่วลงซึ่งนั่นทำให้ฉันรู้สึกใจหายแบบบอกไม่ถูก อย่าเป็นอะไรเลยนะยูริ
"แล้วแกอยู่ไหน? รีบๆบอกมาเลยฉันจะรีบไปหา" ฉันถามอย่าใจร้อน
'ฉันอยู่ในโกดังอะไรก็ไม่รู้อะแก ฮึก มันมืดมากอะ แกรีบมาช่วยฉันหน่อยสิ' ยูริตอบมาพร้อมเสียงสะอื้น เวรเอ้ย เป็นครั้งแรกเลยที่ยัยยูริร้องไห้ มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย ฉันรีบวิ่งไปยังโกดังร้างรอบๆคลับ แล้วมันโกดังไหนวะ มีเป็นสิบๆโกดังฉันจะรู้ไหมวะเนี่ย เวรชิบ
ฉันได้แต่สบถอยู่ในใจแล้วค่อยๆวิ่งตามหายูริทีละโกดัง หวังว่ายัยยูริคงไม่เป็นอะไรไปก่อนหรอกนะ
ฉันเข้าไปหาทุกโกดังแล้วแต่ก็ยังไม่เจอ ให้ตายสิเหลือเพียงแค่โกดังนั้นโกดังเดียวแล้วสินะ โกดังที่ถูกสั่งห้ามไม่ให้คนภายนอกเข้าโกดังของลูกชายเจ้าของผับแห่งนี้ ฉันก็ไม่รู้ว่ามันเป็นความลับอะไรนักหนาแต่ที่รู้ๆตอนนี้ฉันคงต้องทำนิสัยที่ถนัดแล้วสิ การแหกกฏไงล่ะ...
ฉันค่อยๆแงะประตูโกดังแล้วเปิดออกอย่างสบายๆ แบบของถนัดพวกนี้ ชิวชิวอยู่แล้วเรื่องพวกนี้ฉันเก่งอะ <<< ควรภูมิใจมั้ยเนี่ย
ทันทีที่ฉันเปิดประตูโกดังได้ ฉันก็รีบเข้าไปข้างในนั้นทันที ป่านี้ยัยยูริจะเป็นไงมั่งนะ แล้วยัยยูริอยู่ในนี้หรือเปล่าเนี่ย ฉันได้แต่คิดอยู่ในใจ
เมื่อบานประตูโกดังปิดสนิทโกดังแห่งนี้ก็ตกอยู่ในความมืด ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย ฉันจึงค่อยๆหยิบไอโฟน 5 ที่เพิ่งถอยใหม่มาเปิดไฟฉายไว้แล้วค่อยๆเดินสำรวจพื้นที่สักหน่อย
"ยูริ แกอยู่ในนี้หรือเปล่า ถ้าอยู่แกตอบฉันหน่อยสิ " ฉันถามออกไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเพราะกลัวว่าจะมีคนอื่นอยู่ในนี้
'พริ่บ' มือของใครบางคนวางอยู่บนไหล่ของฉัน ฉันหวังว่าจะเป็นยัยยูรินะ กลัว ฉันกลัวว่าจะเป็นมือของเจ้าของที่นี่ ฉันค่อยๆหันหน้าไปอย่างช้าๆ แล้วพบกับใบหน้าอันคุ้นเคย
"1 2 3 Happy birth day to you happy birth day to you ~" และเสียงร้องเพลงสุขสันต์วันเกิดดังขึ้นพร้อมกับไฟที่เปิดขึ้น พร้อมเค้กวันเกิด นั่นทำให้ฉันรู้ว่าไอ้เรื่องถูกลักพาตัวบ้าบออะไรนี่ มันเป็นเพียงแค่เรื่องหลอกลวง ยัยยูริกับเพื่อนๆในแก๊งค์รวมหัวกันหลอกฉันทุกคนเลย
"แกหวังสิ่งใดก็ขอให้สมหวังนะ มีความสุขมากๆ ฉันรักแกเว้ยเพื่อน " ทิฟฟานี่พูดอวยพรฉันคนแรก พร้อมกับเดินมาโอบฉันเบาๆ
ฉันเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าวันเกิดมันมีดีขนาดนี้ ถึงแม้ยัยเพื่อนตัวดีทั้งหลายของฉันจะทำฉันใจหายด้วยเรื่องลักพาตัวบ้าๆนั่นก็เหอะ
อันยองงค่ะ รีดเด้อทู๊กคนนน ไรท์ของโทดที่หายไปนานนะคะ
ไรท์ติดอ่านหนังสือสอบอ่า เข้าใจไรท์ด้วยนะTT
ไรท์รีไรท์ใหม่นะคะเพราะว่าไรท์อ่านแล้วรู้สึกแปลกๆก็เลยเปลี่ยนเนื้อเรื่องใหม่นิดหน่อยนะคะ
1คอม = กำลังใจ แต่อ่านแล้วจะคอมเมนต์หรือไม่ก็ได้นะคะ ไรท์ไม่บังคับ
แค่มาอ่านไรท์ก็ดีใจแล้วค่ะ^^ อีกอย่างไรท์เข้าใจว่ามันขี้เกียจเพราะไรท์ก็เป็น 555
ปล. ไรท์จะมาอัพบ่อยๆนะคะ ไรท์รักรีดเด้อทู๊กกกกคนเลย ^3^
ความคิดเห็น