ตอนที่ 21 : 💔 PHILOPHOBIA {19} บทส่งท้าย
บทส่งท้าย
สนามแข่งรถ
-00.00 น.-
พี่ซองกยูชวนผมมาที่สนามแข่งรถ ผมเลยซ้อนมอไซค์เขามา และรู้ในทันทีที่มาถึงว่าเขานัดใครไว้ คู่รักข่าวใหม่ปลามันกำลังนั่งเล่นอยู่บนสแตนโดยไม่ทันได้สังเกตด้วยซ้ำว่าผมกับพี่ซองกยูมาหา
“พี่ชวนผมมาดูเขาจีบกันเนี่ยนะ?” ผมหันมาถามคนตรงหน้าที่กำลังขะมักเขม้นอยู่กับการถอดหมวกให้ผมจนแทบจะไม่ได้ฟังที่ผมถามด้วยซ้ำ
“เปล่า มันชวนพี่มาล้างตา แต่ถ้าเราไม่อยากให้พี่แข่งพี่ถอนตัวก็ได้นะ”
“ทำไมผมต้องไม่อยากให้พี่แข่งด้วย?”
“ก็ที่สัญญาไว้ไง ว่าถ้ามีมยองซูอยู่ด้วย พี่จะไม่ขับรถเร็ว”
“งั้นแสดงว่าที่พี่เลิกแข่งรถไปพักนึงเป็นเพราะพี่รักษาสัญญานี่อยู่หรอ?”
“อืม”
“แต่ก็ผิดสัญญาไปแล้วนิ”
“ก็ตอนนั้นมันจำเป็น ถ้าพี่ไม่แข่งพี่ต้องเสียมยองซูไป แต่ครั้งนี้เริ่มต้นใหม่แล้วนี่ไงครับ” พี่ซองกยูโอบไหล่ผมแล้วพาเดินขึ้นไปบนสแตนตรงที่พวกพี่โฮวอนนั่งอยู่ “แล้วอีกอย่าง พี่ยังไม่อยากเป็นอะไรไปอีก เพิ่งได้มยองซูคืนมาด้วย ยังไม่หายคิดถึงเลย”
“อย่ามาฉวยโอกาสนะ” พี่ซองกยูขโมยหอมแก้มผมไปได้ฟอดนึง ผมเลยหนีไปนั่งข้างหลังพี่ดงอู
“แกล้งอะไรน้องอีกล่ะมึง?”
“มานี่เลยเราอ่ะ” พี่ซองกยูดึงมือผมให้ไปนั่งบนตักเขาแล้วล็อคผมไว้แบบนั้น ผมเองก็สู้แรงเขาไม่ไหว แถมอีกสองคนที่นอกจากจะไม่ช่วยแล้วยังนั่งหัวเราะผมอีก “อย่าไปกวนคู่นั้นดิ มากวนพี่ดีกว่า”
“เดี๋ยวนี้เป็นคนแบบนี้หรอ?” ผมหันไปมองแรงใส่แต่เจ้าตัวกลับเอาแต่มองหน้าผมนิ่ง
“รักพี่มั้ย?”
“ไม่รักมั้ง”
“…” คนฟังทำหน้าหงอยทันทีที่ได้ยิน จนผมต้องเอนหัวตัวเองไปพิงหัวเขาอีกทีทั้งๆที่ผมยังนั่งตักเขาอยู่
“ก็รักไง ก็บอกไปตั้งหลายรอบแล้วทำไมชอบให้พูดบ่อยๆ”
“ก็อยากฟัง”
“อื้อก็รักไง ผมรักพี่”
“พี่ก็รักเรานะ”
“อื้อ รู้แล้ว”
“พี่ถามอะไรเราอย่างได้มั้ย?”
“ว่า?”
“ทำไมวันที่พี่รถล้ม เราถึงขับตามได้ ไม่กลัวความเร็วแล้วหรอ?”
“กลัว” ผมจับมือพี่ซองกยูทั้งสองข้างให้กระชับอ้อมแขนที่กอดผมอยู่ให้แน่นขึ้นซึ่งเขาเองก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร กลับยิ่งกระชับแน่นกว่าที่ผมดึงเข้ามาด้วยซ้ำ “แต่กลัวพี่เป็นอะไรไปมากกว่า”
“ขอบคุณนะ”
“งั้นผมถามพี่บ้าง”
“ว่า?”
“ทำไมวันนั้นที่ผับ พี่ถึงบอกซองจงว่าอูฮยอนเป็นแฟนพี่ ในเมื่อพี่กับเขาก็เลิกกันไปแล้ว”
“พี่อยากรู้ว่าเราจะทำยังไง อยากดูปฏิกิริยาเรา”
“ปฏิกิริยาผมมันทำไม?”
“ถ้าวันนั้นพี่ไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไป พี่คิดว่าที่เรากันซองจงออกจากพี่เป็นเพราะเราหึงพี่ นั่นแสดงว่าเรายังรักพี่อยู่”
“พี่แม่งโคตรนิสัยไม่ดีเลย”
“พี่เดาถูกใช่มั้ยล่ะ หึงพี่ใช่มั้ยครับ?”
“คิดไปเอง” พี่ซองกยูหัวเราะเบาๆก่อนจะหลับตาพริ้มแล้วซบไหล่ผมจากข้างหลังอยู่อย่างนั้นนิ่งๆ “เอ้อพี่ซองกยู”
“ครับ?”
“ซองยอลมันคบกับซองจงแล้วนะ พี่โอเคมั้ยอ่ะ?”
“พี่มีเหตุผลที่จะต้องไม่โอเคด้วยหรอ?”
“เอ้า ก็ซองจงเป็นเด็กเก่าพี่ไม่ใช่หรอ?”
“กับซองจงมันไม่อะไรเลย พี่ไม่ได้จริงจัง ไม่ได้รัก ไม่เคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยซ้ำ ไม่คิดมากนะ”
“ผมเปล่าสักหน่อย”
“แน่ใจ?”
“อือ”
“แล้วเรื่องโฮวอนกับดงอูเราก็รู้แล้วใช่มั้ย?”
“คิดว่ารู้”
“ไม่ตกใจหรอ?”
“ก็นิดหน่อย แต่พอรู้ว่าเป็นพี่ดงอูผมก็โล่งอก ดีใจที่พี่โฮวอนเจอคนดีๆ”
“ไม่เป็นไรแน่นะ? นั่นแฟนเก่าเราไม่ใช่หรอ?”
“พี่ก็แฟนเก่าผมนะอย่าลืม”
“แต่ตอนนี้เป็นแฟนใหม่แล้ว” ผมส่ายหัวให้กับความมั่นอกมั่นใจของแฟนตัวเอง พี่ซองกยูเลยหลุดขำออกมาเบาๆ “ตอนที่พี่รู้ว่าดงอูมันแอบชอบโฮวอนมาสักพักแล้ว พี่โคตรตกใจเลย แล้วยิ่งมันบอกว่ามันบอกชอบไปแล้ว แล้วแถมไอ้โฮวอนยังเปิดใจคุยด้วยอีกพี่ยิ่งแทบช็อค”
“นินทาเหมือนกูไม่ได้นั่งอยู่ตรงนี้ด้วยอ่ะอีเลว” พี่โฮวอนว่า “ไป เลิกจีบกันแล้วไปแข่งกับกูได้แล้ว คราวนี้ห้ามล้มกลางทางนะมึง เอาให้รู้ผลซะที”
“แฟนไม่ให้ไปว่ะ”
“ผมพูดงั้นหรอ?”
“อ่าว ปอดเองแล้วอ้างน้องหรอไอ้กยู?”
“กูเปล่า”
“ไปเถอะ ผมอนุญาติ เอาให้ชนะด้วยนะ”
“แฟนกูนี่แม่ง…น่ารักจังวะ” คนชอบฉวยโอกาสพยายามจะหอมแก้มผม ผมเลยดิ้นลุกออกจากตักเขา แต่เจ้าตัวก็ยังมิวายจะตามมาโอบเอวผมต่อ
“ไปเลยยยยย อย่ามาฉวยโอกาสแถวนี้”
“พี่เปลี่ยนใจละ เราต้องซ้อนพี่ด้วย”
“อะไรเล่า ผมไม่เกี่ยวนี่!”
สุดท้ายผมก็โดนเขาลากมาเป็นตุ๊กตาท้ายรถจนได้ ไม่ต่างจากพี่ดงอู รายนั้นก็ขึ้นประจำที่ซ้อนท้ายพี่โฮวอนเรียบร้อยแล้วเหมือนกัน
“จับแน่นๆนะ” พี่ซองกยูหันมาพูดกับผมแถมยังจับมือผมให้ไปกอดเอวเขาอีก
“ครั้งนี้มีอะไรเป็นเดิมพันวะ?” พี่โฮวอนที่สตาร์ทเครื่องรออยู่สักพักแล้วหันมาถามคู่แข่งตัวเอง “คนซ้อนเป็นไง?”
“กูไม่ให้โว้ย!” พี่ซองกยูสวนกลับทันควันเรียกเสียงฮาจากสามคนที่เหลือได้เกินคาด
“แหม ล้อเล่นแค่นี้จริงจังไปได้”
“งั้นเอางี้ ใครชนะได้จูบคนซ้อน” พี่โฮวอนทำท่าจะโวยวาย พี่ซองกยูเลยชิงขยายความก่อน “ของตัวเอง”
“แล้วถ้าแพ้อ่ะ?”
“ถ้าแพ้โดนคนซ้อนจูบ”
“ดีล”
“ดีล”
"เฮ้ย! ถามกูสักคำยัง? อย่าตกลงกันเองดิวะ!"
ฟึบ!
บรื้นนนนนนนนนนนนนนนน!
ยังไม่ทันที่ผมกับพี่ดงอูจะโวยวายกับข้อตกลงที่ตกลงกันเองของทั้งคู่ สัญญาณเริ่มแข่งก็ดังขึ้นซะก่อน ทันทีที่ไฟสลับมาเป็นสีเขียว รถทั้งสองคันก็พุ่งออกไปทันที
ความเร็วเพิ่มขึ้นเรื่อยๆอย่างรวดเร็วจนผมต้องขยับแขนตัวเองไปกอดเอวคนขับแน่นขึ้น และเขาเองก็เหมือนจะรู้ตัว
“กลัวหรอ? ให้พี่หยุดมั้ย?”
“ไม่กลัว”
“แน่นะ?”
“อื้อ แค่มีพี่ซองกยูอยู่กับผม ผมก็ไม่กลัวอะไรแล้ว”
“พี่ก็เหมือนกัน”
“…”
“แค่มยองซูอยู่กับพี่ แค่นั้นก็พอ”
แค่สองหัวใจอยู่ด้วยกัน แค่นั้นก็พอแล้ว
Myungsoo. Sunggyu.
หัวใจซองกยู. หัวใจมยองซู.
THE END.
---------------------------The philophobia-------------------------------
จบจริงๆแว้วววววววววววว ;-; ขอบคุณที่ยังรอฟิคเรื่องนี้อยู่นะคะ
แล้วก็ขอโทษที่ให้รอนานด้วย ในที่สุดเดินทางมาถึงตอบจบแล้ว ฮือ แอบใจหายเบาๆ
ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามจนจบนะคะ ขอบคุณจริงๆ
แล้วแจกันเรื่องหน้าค่าาาา ._.
---------------------------The philophobia-------------------------------
ฝากเรื่องใหม่ด้วยน้า
จริงๆเราเปิดอีกเรื่องนึงไว้นานมากๆแล้ว5555กะว่าเรื่องนี้จบแล้วจะไปต่อ
ไปเฟบรอเล้ย (จิ้มที่รูปเลย)
ในจอยเราก็อัพ #แอลใจง่าย อยู่
กล้จบแล้วเหมือนกัน
ไปตำกันได้ในแท็กเล้ย
หรือจะฟอลแอคนี้ไว้ก็ได้ค่ะ เรื่องอัพเราแจ้งตัลหลอด
@bb.gum
#ฟิคฟีโลโฟเบีย
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
92 ความคิดเห็น
-
#92 Pinest (จากตอนที่ 21)วันที่ 26 กันยายน 2561 / 19:43ถึงตอนจบแล้ววว ขอบคุณที่แต่งคู่นี้ให้อ่านนะคะ^^#920
