pokemon special The Adventures of a pirate.

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของการเดินทาง

คุณเคยเชื่อเรื่องโจรสลัด........หรือไม่

โจรสลัด........บุรุษที่ำได้ทุกอย่างเพื่อสมบัติ.........

สมบัติ.....

เท่านั้น......

เกาะมรณะที่ไม่ว่าใครๆต้องยอมจำนนกับชื่อนี่


ไม่เคยมีโจรสลัดคนไหนรอดกลับมา...........ความโลภ.........เป็นสิ่งที่ทำให้เกาะนี้เกิดขึ้นมา....

ว่ากันว่า........มีปีศาจร้าย

ว่ากันว่า..........มีวิญญาณ

ว่ากันว่า............มีสมบัติมากมายมหาศาล

ถึงยังก็แล้วแต่.........มาเถิด..........เจ้าพวกมนุษย์ผู้โง่เขาทั้งหลาย................หึหึ
                                                                                     (ไรเตอร์:นะโม)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------


แอ๊ด!!!เสียงประตูบานใหญ่ดังขึ้น

เสียงฝีเท้าของผู้หนึ่งค่อยๆดังขึ้น ดังขึ้น ดังขึ้น ก่อนที่จะ ถอนหายใจออกมาอย่างรุนแรง

"เฮ้อ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~"เขาว่ากันว่า ถอนหายใจแบบนี้อายุจะลดลงไป 1 ปี แต่ฉันไม่เชื่อหรอก เพราะว่าฉัน คือ บลู  ยัยจุ้น ยัยจุ้นจ้าน ทุกคำฉันไม่แคร์ แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เบื่อโว้ย!!!
              ฉันแทบอยากกรื๊ดให้บ้านแตก พอบ่นว่าเบื่อ ก็โดนจับยัดเข้ามาในห้องสมุดนี่น่ะ
อ้อ ลืมบอก บ้านของฉันมีห้องสมุดอยู่ด้วย(ก็รวยอ้ะทำไงได้ โฮะๆ) เนื่องจากที่นี้ไม่มีใครสนใจมันอยู่แล้ว กลายเป็นที่เลี้ยงปีเตอร์ประจำบ้านได้อย่างดี แล้วอีกอย่าง นี่มันถูกไต้ฝุ่นไหนพัดมาว่ะนี่!!!! หนังสือกองละเรี่ยงละร่าเต็มไปหมด พูดแล้วรมเสีย!! 
 
ฉันค่อยๆเดินเก็ยหนังสือที่ตกหลดบนพื้นอย่างช้าๆ ก่อนที่จะสะดุดตากลับบางสิ่งบางอย่าง

หนังสือเล่มนี่ดูท่าจะไม่เหมือนเล่มอื่น เนื่องจาก มันเก่ามาก ย้ำ เก่ามาก!!! หน้าหนังสือก็ไม่มีอะไรมากก็แค่

The Adventures of a pirate.

Island of Death.

ดูแล้วหนังสือนี้มันไม่ได้พิมแน่ๆ  ทีเชือกเย็บติดเล่ม (อื้อ โบราณจริงๆ) 

ตุบ!

มีบางสิ่งบางอย่างที่ขั้นหนังสืออยู่ตกลงมา ลักษณะมันเหมือนกับนาฬิกาแต่ ไม่น่าจะใช่เข็มหนึ่งของมัยชี้ตรงไปตลอด ส่วนอีกเข็มหนึ่งกลับอยู่ไม่นิ่ง แต่สักพักมันก็

กิ๊ก!!

เสียงเข็มทิศดังขึ้น ปลายของทั้ง 2 เข็มทาบขนานกัน ตอนนี้ฉันงงๆมาก มันครืออ่าราย สักพักฉันเห็นกระดาษบางอย่างที่ขั้นสมุดไว้เหมือนกัน ฉันค่อยๆดึงมันออกมา ข้อความถูกเขียนด้วยลายมือสวย แต่กลับเป็นภาษาอังกฤษ - -*



One needle will point to your needs.
But another one needle point. To end your
                 Island of Death.

เข็มหนึ่งจะชี้ไปตามความต้องการของคุณ

แต่ อีกเข็มหนึ่งจะชี้ ไปถึงจุดจบของคุณ

                เกาะมรณะ

ฉันค่อยๆแปลไปตามความหมายที่ฉันคิดว่าใช่อ่ะน่ะ  อืม ฉันพอรู้บ้างแหละ ไอเข็มที่ดุกดิกนี้มัน คือ เข็มความต้องการใช่ป่ะ ส่วนไอเข็มที่นิ่งคือเข็มเกาะมรณะ (ชื่อน่ากลัว) แต่.....ไอ 2 เข็มนี้มันชี้ที่เดียวกันเลยนี่หว่า!!!! คิดว่าฉันเชื่อหรอเรื่องพวนี่ ................ใช่..ฉันเชื่อ

โชคชะตากำลังบังเกิดสิน่ะ

ok งั้นพรุ่งก็เตรียมแผนการสำหรับการเดินทาง โอ้ว!!! \ (^ ^) /

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

ตี้ๆๆๆๆ

"ฮะหลิว....."เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้น 

"ไงจ้ะ โกล์ด นี่พี่บลูเองน่ะจ๊า"

เหียก เจ๊บลู เจ๊แห่งจอมมายานั่นหรอ มีแผนอะไรอีกล่ะนี่ ไม่มีทางคนอย่างโกล์ดไม่มีทางยอมจำนนต่อผู้หญิงหรอก

"คือ...........ฝากเรียก รวมตัวผู้ถือสมุดภาพทั้ง 10 คนด้วยน่ะจ๊ะ"

"หา!!!!!!!!!!ทามไมอ่า"

"เมื่อวาน ตอนเย็น เวลา 18:12:59 นาที นายได้ขโมยโปเกบอลของคริสจังไป ไม่ใช่โปเกบอลธรรมดาน่ะ อุลต้าบอลอีกต่างหาก"

แง้ว

"มีอะไรให้ รับใช่ครับเจ้านาย"

"อ้าว เห็น นายเคยประกาศว่าจะไม่ยอมผู้หญิงไม่ใช่รึ"

เจ้ากรรมนายเวรจริงๆ

"ครับ คุณครูบลู กรุณาอย่าบอกยัยคริศเลยน่ะคับ"

"เค แต่ยังไงก็ไปชวน นักสมุดทั้ง 10 คนมาแหละ มาเป็นน่ะไม่ใช่มาตาย"

"ครับ ผมพามาทั้งเป็นๆนั้นแหละ"

"ไม่ ฉันหมายถึงนาย โฮะๆๆๆ"



"- * -"

"ล้อเล่นจ๊ะ แต่ว่าน่ะ...."

" -  - *"

"วิดิโอพร้อมอีเมลเตรียมก๊อปส่ง ถ้าอีก 5 นาที ถ้านายหาทั้งหมดไม่ครบ รับประกัน....นายตาย"

โหนี่ เจ๊แกเล่นรัวที่เดียว 2 ช่องทางเล่นรึไงฟร่ะ แล้วยัยคริสเป็นพวกหัวรุนแรงอยู่ด้วยแค่โปเกบอล ฉันก็โดนซัดเปรี้ยงแล้ว แล้วนี้อุลต้าบอลอีก ไม่น่าเล่นโกล์ดลูกพ่อ

"ผ่าน ไป 1 นาที"

"คร้าบ ซักครู่!!!!"


----------------------------------------------------------------------

ตี้

"พี่กรีน พี่เร้ด มารวมตัวที่สถาบันวิจัยด่วน!"

ตี้

กรีน กับ เร้ด ตอนนี้เอ๋อแดกไปเรียบร้อย ก่อนจะตะโกนออกมาเบาๆว่า

"อะไร ของมัน"

-------------------------------------------------------------------------

ตี้

"รุ่นพี่เยลโล่ไปที่สถาบันวิจัย ด่วน"

ตี้

เยลโล่ที่นั่นตกปลาอยู่ริมตลิดอยู่ ทำอะไรไม่ได้นอกจาก เอ๋อแดกไปอีกคน

แต่เยลโล่ที่ไม่รู้สาอะไร กำลังรีบอยากสุดชีวิด โดยที่ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น (ยังไงนี่)

"ค่ะๆๆๆรอสักครู่น่ะค่ะ ^ ^;"
-------------------------------------------------------------------------------

ตี้

"แซฟไฟร์ รูบี้ รีบไปสถา...."

"อะไรของนายหา!!!!"

"เธอนั่นแหละยัยบ้า"

เสียงแทรกของการทะเลาะกลบเสียงของโกล์ดไปอย่างเรียบร้อยแล้ว เรื่องที่ไม่ห่างจากการทะเลาะสองสองคนนี้ก็คือ เสื้อผ้า
(??)

"นี่!!"

"ว่าไงหา ไม่ใส่ย่ะ"

"ไม่ได้ ต้องใส่"

"ไม่!!"

"นี่!!"

"ใส่!!!"

"โธเว้ย สั่งให้ไปสถาบันวิจัยก็ไปกันสิฟร่ะ ทะเลาะกันอยู่ได้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

ตี้

รูบี้รีบตรงดิ่งไปยังตู้เสื้อผ้า ก่อนที่จะเก็ยอุปกรณ์ต่างๆอย่างเร่งรีบ โดยที่ทั้ง 2 คนนี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา

"มัว!! !ทำอะไรอยู่เล่าตาบ้ารีบไปเร็วสิ"

"ไม่ได้!!! เดี๋ยวก่อน ไอนี้ก็ต้องเอาไป นี่ด้วย นี่.. นี่...และ นี่"

"..................พอๆๆๆ ยัดหมดนี่แหละ"

ว่าเสร็จแซฟไฟร์ก็เดินตรงไปหาอีกฝ่ายก่อนที่จะรีบ(จุก)สิ่งของต่างๆลงในเป้เล็กๆโดยไม่สนใจอีกฝ่าย

"จะทำอะไรน่ะ!! ไม่ได้อย่าจุกสิยัยบ้า" 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนต่อไป

ไหนกัปตันหรอ  คำถามที่ลูกเรือจะต้องสยบ

"อ้าว ไม่รู้หรอ ก็ฉันนี่ไง บลู กัปตันบลู"

ว่าไงน้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

จอมมายาที่สุด กลับกลายไปเป็นกัปตันได้ นี่ มันยังไงกันนี่!!!

                                                                                                                  เหอๆเป็นฟิคเรื่องแรก จะพยายามอัพน่ะค่ะ
ถ้าไม่มีเวลาจะให้ไปนะโมมันอัพเองน่ะค่ะ
 (ไรเตอร์:ณมน)