ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : The Witch Island
(Blue talk)
โอย!!! นี่ยังไม่มีอะไรลงท้องมาเลยน่ะ....ตั้งแต่เมื่อข้าวยันเที่ยงเเล้ว ถึงจะเห็นฉันหุ่นยังงี้ก็เถอะ แต่ฉันต้องกินข้าวน่ะ T^T//
ไม่รู้พวกนั้นอึดเป็นควายมาจากไหน ทนได้ขนาดนี้ข้าวเช้าเป็นมื้อสำคัญน่ะ แล้วไข่เจียวนั่นน่ะเสร็จแมลงวันหมดพอดี จะทำทานรึไง!!
ว่าแล้ว...พอจะมีเกาะบ้างไหมน่ะ จะได้ซื้อของมาตุนไว้บ้าง ใช่แล้วหนังสือนั่นไง มันเป็นหนังสือโบราณ น่าจะมีเขียนบอกไว้ด้วย
...............ง่ะ.........มันมีก่อนจริงน่ะ แต่รารับประทานไปเกียบหมดแล้ว จนฉันไม่กล้าแตะเลยน่ะ!! มันดองมากี่ปีแล้วเนี๊ยะ!!!
แล้วเหตุผล 2 ฉันอ่านแผนที่ไม่เป็น อาเจ๊มาดสวย ฉลาด ไม่อยากเชื่อว่าจะแพ้ภาษา บาลี (มันเขียนเป็นภาษาบาลีทุกคำเลยอ่า)
เหตุผล 3 สมุดภาพใช้ไม่ได้ อาจเป็นเพราะออกนอกเขต
เหตุผล 4 แล้วฉันจะไปรู้ไหมว่าอยู่ส่วนไหนของโลก นู้นก็ทะเล นี่ก็ทะเล จะไปรู้ไหมเนี๊ยะ พอมีเข็มทิศก็มีแต่เข็มทิศติสแตก ไม่ยอมบอกทิศแต่...บอกทางไปเกาะมรณะ เออ.....ฉันรู้ แต่ถ้าไม่ได้แดกข้าวเนี๊ยะก็ไปไม่ถึงน่ะโว้ย นี้ฉันเป็นกัปตันบ้าอะไรเนี๊ยะ ต้องให้ลูกน้องมานอนอดตายอยู่อย่างนี้เนี๊ยะ!!!!
ถ้ามีทางบอกได้ว่าเราจะไปเกาะยังไงล่ะก็
...
.....
.......
ปิ๊ง!!
โฮะๆๆๆๆๆๆๆว่าแล้วเชียว ไอคิวล้านแปดของฉันในที่สุดก็ใช้ได้ ฉันวางหนังสือลงบนพืชก็จะคว้าหยิบเข็มทิศติสแตกที่ห้อนคอฉันอยู่วางลงบนหนังสือ แล้วชี้(หน้าด่า)<-----เดี๊ยะ โดนถีบ ทำไมฉันโง่อย่างนี้น่ะ มันมีอยู่ 2 เข็ม เข็มที่ 2 จะชี้ไปทางที่เราต้องการ โฮะๆๆ แค่บอกให้มันนำทางไปที่เกาะใกล้ๆนี้ก็จบ โฮะๆๆๆ
ว่าเสร็จ ฉันก็ค่อยสูดลมหายใจเข้าลึกๆปล่อยออกอย่างรวดเร็ว!!ค่อยเพ่งพระจิตที่เหลือน้อยนิดของฉัน ไปใส่มัน
กึกๆๆ
ว่าแล้ว ตามสูตร มันก็หมุนเป็นลมบ้าหมู 3 รอบก่อนจะหยุด
แต๊น!!!!เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะเอย
"นี้ๆทุกคน ฉันรู้ทางไปเกาะใหล้ๆนี้แล้วล่ะ"
"จริงหรอแฮะ!!!"ว่าแล้วโกล์ดก็หันควับมาเป็นคนแรก ก่อนจะส่งสายตาหมาน้อยแถมหางดุกดิดด้วย - -*
"เอางี้ คนเมื่อกี้ที่แพ้น่ะ ไปซื้อของมาก็แล้วกันทำโทษ"
"เย้!!!"นี่เขาเรียกว่าทำโทษรึเปล่าค่ะ - -*
ว่าแล้วเหล่าผู้ถูกทำโทษทั้งหลายก็อลเวงโดดเข้าเรือเล็กที่อยู่ข้างเรือสำเภา
แต่ก่อนที่ฉันจะออกคำสั่งกลับได้ยินการสนทนาของคู่หนึ่งเกิดขึ้น
"นี้.....เยลโล่"
"อ่ะ....ค่ะ มีอะไรหรอ"
".......ระวังด้วยล่ะ"
คำพูดที่เหมือนกับทิ้งๆขว้างๆอย่างนั่น เธอคงไม่เข้าใจสิน่ะ ว่าัมนแฝงไปด้วยคำบางคำ ที่มีความหมายมากกว่านั้น
ฉันแต่ยืนมอง 2 คนนั่นลำลากันก่อน เห้ย งี่เง่า + บื้อ นี้ก็หนา
"โอ้ว อาเจ๊มัวทำอะไรอยู่ ผมหิวจะเป็นโรคกระเพาะแล้วน่ะ!!!"เสียงโกล์ด ที่ตามมาพร้อมกับความหิวโหย
"อา จ้าจ๊ะ "ว่าแล้วฉันก็หยิบขวานที่อยู่บริเวณนั่นก่อนจะใช้มันตัดเชือก
"ยิบบี้ ไปเลยกัปตันเรือเล็กโกล์ดออกโลง(?)"ว่าแล้วโกล์ดก็รีบประกาศตน ว่าตัวเองว่าเป็นกัปตันเรือเล็ก
ฉันได้แต่ยืนมองอย่างห่วงๆ ก่อนที่จะรู้สึกว่ามีใครกำลังสกิลหลังฉันอยู่
"เออ.....พี่...เอ้อ กัปตันค่ะ ปล่อยไปแบบนั้นจะดีแล้วหรอค่ะ ยิ่งมีหมอนั่นไปด้วยแล้วก็...."นั้นไงเสียงแอ๊ปแบ๊วของลูกเรือสุดน่ารักของฉันเอง คริสจัง^ ^
"เป็นห่วงหรอจ๊ะ ^ ^"ฉันถึงกับยิงคำถามที่ตรงกับหัวใจสุดๆเล่นทำให้อกฝ่ายอยู่ไม่นิ่งเลยทีเดียว
"เปล่า...ค่ะ...เปล่าค่ะ แค่กลัวเท่านั้นเอง O_o"แหม เล่นตอบมาตะกุก ตะกะอย่างนี้เนี๊ยะ ปากไม่ตรงกับใจชิมิ
"ไม่เป็นไร หรอกน่ามีกรีนไปด้วย แค่นี้ก็หายห่วงแล้วล่ะ"
ถ้าเป็นหมอนั่นล่ะก่อน ต้องทำได้อยู่แล้ว ฉันเชื่อน่ะ...........................
(Blue fin)
(Yellow talk)
อะ...อ้าว พออยู่บนเรือก็อยู่กันไม่นิ่งสะงั้น คุณโกล์ดที่ประกาศตนว่าเป็น กัปตันเรือเล็ก แซฟไฟร์ก็พลอยบ้ายอไปด้วยสิเนี๊ยะ T^Tทำไงดี ฉันบอกไปไม่รู้กี่รอบแล้ว ทำไมถึงไม่ฟังกันบ้างน่ะ คุณกรีนก็ด้วยนั่งดูเข็มทิศอยู่นั้นแหละ T^T
"นี่ ทุกคนค่ะ......"
"เอ้าๆ เงียบๆหน่อยจะถึงเกาะแล้ว"เย้ ในที่สุดคุณกรีนก็ช่วยฉันสักที ปล่อยให้พวกนั้นนั่งหน้าบูดเป็นตูดเป็ดอยู่อย่างนั้นแหละ
วะ.....ว้าว เห็นเกาะแล้ว ว่าแต่ทำไมมันดูคลิ้มๆจังเลยอ่ะ น่ากลัว เมืองเกาะปีศาจเลย O_O
จ่อม แจ่ม
เมืองถึงเกาะ คุณกรีนก็ผูกสายเชือกเข้ากับตอไม้แถวนั้น หาดทรายที่ส่องเหมือนกับกากเพรชที่โดยแสง ส่วนพวกที่เหลือก็ ลัลล้า เดินวิ่งเล่นอยู่แถวชายหาด แต่มันไม่เข้ากับบรรยากาศเลยน่ะสิ ฟ้าคลิ้มขนาดนี้ เหมือนฝนจะตกเลยอ่ะ T^T
"เห้ยๆ แซฟไฟร์ นั่นไงเมือง ที่เราเฝ้าหามันมาทั้งปี"
"นั่น น่ัสิ รุ่นพี่ไปเร็ว"
ว่าแล้ว สองคนนั้นก็วิ่งจ้อไปนู้นแล้ว.....คุณ..กรีน
คุณกรีนดูเมื่อมีสีหน้าแปลกๆตั้งแต่ตอนที่เข้ามาในเกาะนี้แล้ว พยายามลูบทรายที่อยู่บนหาดอย่างสงสัย ฉันไม่รู้หรอกน่ะ ว่ามันเป้นทรายหาอยากขนาดไหน แต่ ว่า 2 คนนั้น ไปนู้นแล้ว
"คุณกรีนค่ะ!!!"
"ออ..อ้อ โทษทีเยลโล่ ฉันแค่คิดว่ามันแปลกๆน่ะ"
"แปลกน่ะ ช่างมันเถอะค่ะ ไปกันเถอะ"ว่าแล้วฉันก็วิ่งนำคุณกรีนไป ทั้งที่สีหน้าของเขาจะดูกังวลมากๆก็เถอะ
The Town
"ว้าว สุดยอกเลยดูดี้ หนูมีปีก"คฃุณโกล์ดที่กำลังตื่นเต้นอยู่กับหนูมีปีก ที่ขายอยู่ในร้ายชำแห่งหนึ่ง
"ว้าว ดูหมวกนี้สิ เหมือนกับ หมวกแม่มดเลย"ส่วนแซฟไฟร์ที่เล่นหมวกสีดำที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวเธอ จะว่าไปเมืองนี้ทำไมทุกคนใส่เสื้อสีดำ กัน หมดเลย วันตายใครรึเปล่าค่ะ ^ ^;;
"เยลโล่ เราไปทางนั้นกันเถอะ มีป้ายเขียนว่าตลาดอยู่ด้วย อย่าสนใจพวกนั้นเลย"
"ค่ะ คุณกรีน"ฉันก็ได้แต่วิ่งตามคุณกรีนไปถึงแม้ว่ายังห่วง 2 คนนั้นอยู่
แต่ว่า พอเราไปถึงที่หมาย.....กลับเป็นลำคลองขนาดใหญ่ที่ขั้นระหว่าง ตลาดอยู่น่ะสิ T^T แล้วเราจะไปยังไงล่ะนี้
"เยลโล่ ตรงนั้นมีเรือ ไปขอเค้าดูสิ" ออ ใช่มีเรือให้เช้านิดีจังเลย แต่...เอ๋ มันกี่บาทล่ะ
เมื่อเราไปถึงลุงคนหนึ่งที่นั่งก้มหน้าอยู่ ร่างของเขาถูกคลุมด้วยเสื้อสีดำ มือข้างหนึ่งถือไม้พายอยู่ ท่าทางอิดโรยน่าดู
"มีเงินเท่าไร........ ล่ะแม่หนู"เสียงที่เมื่อ กับคนป่วยดังขึ้น ฉันได้แต่กลืนน้ำลายดังอึก ก่อนจะตอบกลับไปอย่างตะกุกตะกะ
"อะ...ออ....คือ...ว่า...ใช้..งะ...เงินนี้ได้ไหมค่ะ!!"ว่าแล้วฉันก็ส่งเงินไปให้คุณลุงดู ท่าทางสงสัยมาก ก็มันเป็นสีทองนิ ใครไม่สงสัยก็..
"ทองแท้....ทอง..ปลอม จ๊ะ แม่หนู"เสียงของคุณลุงดังขึ้นมาอีกครั้ง เอาไงดีเยลโล่ บอกไปเลยดีไหมเนี๊ยะ โกหกเราน่าจะได้เยอะกว่าไม่ ไม่ เราไม่โกหกเด็ด
"ขอโทษ น่ะค่ะ มันเป็นทองปลอมค่ะ "ในหัวของฉันตอนนี้กำลังคิดถึงคำพูดที่เขาจะด่ากลับมา แต่แล้ว
คุณลุงกลับยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะควักมือให้ฉันขึ้นมานั่งบนเรือ
"สำหรับคนซื่อสัตย์จ๊ะ ลุงเเค่จะดูเท่านั้นว่าหนูจะโกหกไหม เงินน่ะลุงไม่เอาหรอก ขึ้นมาเถอะจ๊ะ จะไปที่ไหน"ฉันถึงกับอึ้ง เมื่อได้ยินที่คุณลุง พูดออกมา ฉันไม่อยากจะเชื่อว่ายังมีคนที่ไม่ต้องการเงิน......แต่กลับต้องการแค่ความซื่อสัตว์เท่านั้น
คุณกรีนที่ได้ยืนมองอย่างอี้งๆ ก่อนที่ฉันจะถูกคุณลุงคนนั้นพายเรืออกไปยังฝั่งตรงข้าม
(Yellow fin)
(Green talk)
ผมไม่อยากจะเชื่อเลยน่ะ ว่าจะมีคนแบบนั้นอยู่อีก ถึงจะอึ้งไปสักหน่อยแต่ มันก็มีเรื่องที่น่าอึ้งตั้งแต่ตอนแรกอยู่แล้วนิ
อ้าว งั้นผมจะเฉลยก็ได้ ว่าทำไมผมถึงไปยืนดูทราย ดูเหมือนทุกคนจะไม่ได้สังเกตอะไรเลยสิน่ะ ทั้งๆที่ฟ้ามืดขนาดนั้น แต่ทรายกลับระยิบระยับอยู่นั้น นั้นไม่ใช่เพราะแสง แต่ทรานทุกเมล็ดกับเป็นประกายได้ด้วยตัวของมันเอง ถ้ตามที่ปฃผมคิด ไม่มีทรายที่เป็นแบบนี้หรอก ยกเว้นเวทมนต์
ตั้งแต่ผมเข้ามาในเมืองก็รุ็ได้ืันที่ว่า นี้ไม่ใช่เมืองธรรมดา เริ่มจากคนในเมืองที่ใส่ชุดประหลาดๆพร้อมกับไม่มีใครสนใจใคร แบบนี้มันเหมือนกับแม่มดชัดๆ ไม่สิ นี้มันไม่ใช่เวลานึกถึงเรื่องนั้น 2 คนนั้นล่ะ
ผมรีบวิ่งกลับมายังที่เดิม 2 คนนั่นหายไป โธ เอ๊กรีนไม่ได้คลายสายตาเลยยิ่งเป็นพวกนั้นด้วยแล้ว
"พี่กรีนค่ะ ดูนี้สิ รองเท้าติดปีกได้ด้วย"เสียงที่ดังขึ้นมาจากด้านบนผมค่อยเงยหน้าขึ้นไปมอง อุ ว้าก นั้นมันแซฟไฟร์ไม่ใช่หรอ ทำไมถึงบินอยู่แหละเนี๊ยะ!!
"ปัดโธ่ ย่าผมบอกแล้วว่านี้ทองจริง ขอผมเล่นไอนั่นมั้งสิ!!!!"เสียงโกล์ดที่กำลังทะเลาะกับย่าแก่ๆคนหนึ่งที่ขายของอยู่ข้างถนน
หรือว่า
"โกล์ด!!นายไปบอก ย่าใช่ไหมว่านี้ทองจริง!"
"อะ..คับ แต่ว่าหลอกไม่สำเร็จ ก็ดูดี้ แซฟไฟร์มันบอกแค่ว่าทองปลอมก็ได้บินแล้วอิจฉา"
นั้นไง ใช่แล้วเมืองนี้เป็นเมืองที่ไม่ต้องการเงิน ต้องการแค่จิตสำนึกของคนเราเท่านั้น แสดงว่า เยลโล่!!!!!!!
ผมรีบลาก 2 คนนั้นมา พร้อมกับช่วยถือของให้แซฟไฟร์ด้วย ไม่อยากจะเชื่อว่า หล่อนเป็นคนซื่อสัตย์ด้วยน่ะ
พอกลับมาถึงที่ท่าเรือ Oh My GOt เยลโล่ถูกกองทัพอาหารทับตัวอยู่ โอ้ โฮ้ นี้เยลโล่ เธอขายความซื่อสัตย์ไปได้เยอะขนาดนี้เชียวหรอ อาหารพวกนี้คงกินได้ ปีหนึ่งมั่ง - -*
กลับมาที่เรือเล็ก
เอาแหละขึ้นชื่อว่าเรือเล็ก มันก็เล็กของจริง โอ้โฮ เยลโ,่จังครับ อาหารของคุณปาไปครึ่งเรือแล้วครับ
ถึงจะนั่งเบียดกันก็เถอะแต่มันก็เกินไปน่ะ
"ออ นี้เเซฟไฟร์มีอะไรกินป่ะ กัปตันหิวแล้ว"
"อ้อ ถ้างั้น ก็.......นี้ คุกกี้รูปสัตว์!!!"
"น่ากินจังขอมั่งจิ"
"ได้เลย"
ว่าแล้วแซฟไฟร์ก็แบ่งคุกกี้รูปสุนัขให้โกล์ด ส่วนของตัวเองเป็นรูปแมว
หา แบ่งกันง่ายๆเลยหรอ ไม่ตรวจดูก่อนว่ามันเป็นอะไรงั้นหรอ
กุกๆ
ไปส่ะแล้ว
"โอ็โฮ อร่อยมาก อันนี้หวานโคตรอ่ะเเซฟไฟร์"
"ใช่ม้า ใช่ม้า รุ่นพี่เยลโล่สักอันสิ"
ว่าแล้วเยลโล่ก็เลือกรูปหนูไป
"ว้าว นี้เหมือนรัตจังเลย กุก!"
อ้าว เวรกินไปแล้ว - -*
"พี่กรีนก็ด้วยกินสิ!!!"
"ไม่เอา"
"นา"
"ไม่เอา"
"นาน๊ะ"
"ไม่เอา"
"ต้องเอา!!!"
จบแค่นั้นแหละผมก็ถูกยัดคุกกี้รูปอะไรก็ไม่รู้ เข้าปากไปแล้ว T^T
---------------------------------------------------------
แกร่กๆๆๆๆๆๆๆ
"แซฟไฟร์ เป็นอะไรน่ะคันหัวจัง"
"ไม่รู้สิ มันคันๆอ่ะ >^<"
"นั่นสิ พี่ก็คันตูดเหมือนกัน"
โกล์ดมาตรงสุดๆ แต่อย่าบอกเลยฉันก็คันหลังมากเลย - -*
"เอ๊ นั่นไงเรือเราจะถึงแล้วเย้!!!"
"โอ แซฟไฟร์..หูไวจัง....หู....เห้ย หูแซฟไฟร์!!!!"โกล์ดถึงกับอุทานเมื่อหันไปเห็นหูแมวที่อยู่บนหัวเเซฟไฟร์ ที่ดุกดิกไปมาตามสายลม
"ว้ากๆๆๆๆหางฉัน หาง!!!!ฉันมีหาง"โกล์ด กรื๊ด อีกครั้งเมื่อตัวเองเห็นหาง
"นั้นน่ะ สิค่ะของฉันมีหนวดหนูออกมาด้วย"
อ้าว เวรและไง คุกกี้แปลงร่างเป็นสัตว์ หือ..........ออ.....เข้าใจแล้วล่ะ ว่าพวกนั้นให้ฉันกินรูปอะไร.
นก............................................................
ก่อนที่ทุกคนจะค่อยๆย่อส่วนเหลือขนาดตามสัตว์ต่างๆที่ตัวเองกินคุกกี้นั้นเข้า เวร แล้ว เวร อีก แล้วจะทำยังไงดีเนี๊ยะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนต่อไป
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เย้ เสร็จแล้วภายในวันเดียว เก่งจังเลยเรา
ตอนต่อไปมีชื่อ ว่า โฮ่งๆเมียวๆน่ะค่ะ เตรียมตัวอ่านได้เลยค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่เม้นน่ะจ๊ะ!!!
โอย!!! นี่ยังไม่มีอะไรลงท้องมาเลยน่ะ....ตั้งแต่เมื่อข้าวยันเที่ยงเเล้ว ถึงจะเห็นฉันหุ่นยังงี้ก็เถอะ แต่ฉันต้องกินข้าวน่ะ T^T//
ไม่รู้พวกนั้นอึดเป็นควายมาจากไหน ทนได้ขนาดนี้ข้าวเช้าเป็นมื้อสำคัญน่ะ แล้วไข่เจียวนั่นน่ะเสร็จแมลงวันหมดพอดี จะทำทานรึไง!!
ว่าแล้ว...พอจะมีเกาะบ้างไหมน่ะ จะได้ซื้อของมาตุนไว้บ้าง ใช่แล้วหนังสือนั่นไง มันเป็นหนังสือโบราณ น่าจะมีเขียนบอกไว้ด้วย
...............ง่ะ.........มันมีก่อนจริงน่ะ แต่รารับประทานไปเกียบหมดแล้ว จนฉันไม่กล้าแตะเลยน่ะ!! มันดองมากี่ปีแล้วเนี๊ยะ!!!
แล้วเหตุผล 2 ฉันอ่านแผนที่ไม่เป็น อาเจ๊มาดสวย ฉลาด ไม่อยากเชื่อว่าจะแพ้ภาษา บาลี (มันเขียนเป็นภาษาบาลีทุกคำเลยอ่า)
เหตุผล 3 สมุดภาพใช้ไม่ได้ อาจเป็นเพราะออกนอกเขต
เหตุผล 4 แล้วฉันจะไปรู้ไหมว่าอยู่ส่วนไหนของโลก นู้นก็ทะเล นี่ก็ทะเล จะไปรู้ไหมเนี๊ยะ พอมีเข็มทิศก็มีแต่เข็มทิศติสแตก ไม่ยอมบอกทิศแต่...บอกทางไปเกาะมรณะ เออ.....ฉันรู้ แต่ถ้าไม่ได้แดกข้าวเนี๊ยะก็ไปไม่ถึงน่ะโว้ย นี้ฉันเป็นกัปตันบ้าอะไรเนี๊ยะ ต้องให้ลูกน้องมานอนอดตายอยู่อย่างนี้เนี๊ยะ!!!!
ถ้ามีทางบอกได้ว่าเราจะไปเกาะยังไงล่ะก็
...
.....
.......
ปิ๊ง!!
โฮะๆๆๆๆๆๆๆว่าแล้วเชียว ไอคิวล้านแปดของฉันในที่สุดก็ใช้ได้ ฉันวางหนังสือลงบนพืชก็จะคว้าหยิบเข็มทิศติสแตกที่ห้อนคอฉันอยู่วางลงบนหนังสือ แล้วชี้(หน้าด่า)<-----เดี๊ยะ โดนถีบ ทำไมฉันโง่อย่างนี้น่ะ มันมีอยู่ 2 เข็ม เข็มที่ 2 จะชี้ไปทางที่เราต้องการ โฮะๆๆ แค่บอกให้มันนำทางไปที่เกาะใกล้ๆนี้ก็จบ โฮะๆๆๆ
ว่าเสร็จ ฉันก็ค่อยสูดลมหายใจเข้าลึกๆปล่อยออกอย่างรวดเร็ว!!ค่อยเพ่งพระจิตที่เหลือน้อยนิดของฉัน ไปใส่มัน
กึกๆๆ
ว่าแล้ว ตามสูตร มันก็หมุนเป็นลมบ้าหมู 3 รอบก่อนจะหยุด
แต๊น!!!!เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะเอย
"นี้ๆทุกคน ฉันรู้ทางไปเกาะใหล้ๆนี้แล้วล่ะ"
"จริงหรอแฮะ!!!"ว่าแล้วโกล์ดก็หันควับมาเป็นคนแรก ก่อนจะส่งสายตาหมาน้อยแถมหางดุกดิดด้วย - -*
"เอางี้ คนเมื่อกี้ที่แพ้น่ะ ไปซื้อของมาก็แล้วกันทำโทษ"
"เย้!!!"นี่เขาเรียกว่าทำโทษรึเปล่าค่ะ - -*
ว่าแล้วเหล่าผู้ถูกทำโทษทั้งหลายก็อลเวงโดดเข้าเรือเล็กที่อยู่ข้างเรือสำเภา
แต่ก่อนที่ฉันจะออกคำสั่งกลับได้ยินการสนทนาของคู่หนึ่งเกิดขึ้น
"นี้.....เยลโล่"
"อ่ะ....ค่ะ มีอะไรหรอ"
".......ระวังด้วยล่ะ"
คำพูดที่เหมือนกับทิ้งๆขว้างๆอย่างนั่น เธอคงไม่เข้าใจสิน่ะ ว่าัมนแฝงไปด้วยคำบางคำ ที่มีความหมายมากกว่านั้น
ฉันแต่ยืนมอง 2 คนนั่นลำลากันก่อน เห้ย งี่เง่า + บื้อ นี้ก็หนา
"โอ้ว อาเจ๊มัวทำอะไรอยู่ ผมหิวจะเป็นโรคกระเพาะแล้วน่ะ!!!"เสียงโกล์ด ที่ตามมาพร้อมกับความหิวโหย
"อา จ้าจ๊ะ "ว่าแล้วฉันก็หยิบขวานที่อยู่บริเวณนั่นก่อนจะใช้มันตัดเชือก
"ยิบบี้ ไปเลยกัปตันเรือเล็กโกล์ดออกโลง(?)"ว่าแล้วโกล์ดก็รีบประกาศตน ว่าตัวเองว่าเป็นกัปตันเรือเล็ก
ฉันได้แต่ยืนมองอย่างห่วงๆ ก่อนที่จะรู้สึกว่ามีใครกำลังสกิลหลังฉันอยู่
"เออ.....พี่...เอ้อ กัปตันค่ะ ปล่อยไปแบบนั้นจะดีแล้วหรอค่ะ ยิ่งมีหมอนั่นไปด้วยแล้วก็...."นั้นไงเสียงแอ๊ปแบ๊วของลูกเรือสุดน่ารักของฉันเอง คริสจัง^ ^
"เป็นห่วงหรอจ๊ะ ^ ^"ฉันถึงกับยิงคำถามที่ตรงกับหัวใจสุดๆเล่นทำให้อกฝ่ายอยู่ไม่นิ่งเลยทีเดียว
"เปล่า...ค่ะ...เปล่าค่ะ แค่กลัวเท่านั้นเอง O_o"แหม เล่นตอบมาตะกุก ตะกะอย่างนี้เนี๊ยะ ปากไม่ตรงกับใจชิมิ
"ไม่เป็นไร หรอกน่ามีกรีนไปด้วย แค่นี้ก็หายห่วงแล้วล่ะ"
ถ้าเป็นหมอนั่นล่ะก่อน ต้องทำได้อยู่แล้ว ฉันเชื่อน่ะ...........................
(Blue fin)
(Yellow talk)
อะ...อ้าว พออยู่บนเรือก็อยู่กันไม่นิ่งสะงั้น คุณโกล์ดที่ประกาศตนว่าเป็น กัปตันเรือเล็ก แซฟไฟร์ก็พลอยบ้ายอไปด้วยสิเนี๊ยะ T^Tทำไงดี ฉันบอกไปไม่รู้กี่รอบแล้ว ทำไมถึงไม่ฟังกันบ้างน่ะ คุณกรีนก็ด้วยนั่งดูเข็มทิศอยู่นั้นแหละ T^T
"นี่ ทุกคนค่ะ......"
"เอ้าๆ เงียบๆหน่อยจะถึงเกาะแล้ว"เย้ ในที่สุดคุณกรีนก็ช่วยฉันสักที ปล่อยให้พวกนั้นนั่งหน้าบูดเป็นตูดเป็ดอยู่อย่างนั้นแหละ
วะ.....ว้าว เห็นเกาะแล้ว ว่าแต่ทำไมมันดูคลิ้มๆจังเลยอ่ะ น่ากลัว เมืองเกาะปีศาจเลย O_O
จ่อม แจ่ม
เมืองถึงเกาะ คุณกรีนก็ผูกสายเชือกเข้ากับตอไม้แถวนั้น หาดทรายที่ส่องเหมือนกับกากเพรชที่โดยแสง ส่วนพวกที่เหลือก็ ลัลล้า เดินวิ่งเล่นอยู่แถวชายหาด แต่มันไม่เข้ากับบรรยากาศเลยน่ะสิ ฟ้าคลิ้มขนาดนี้ เหมือนฝนจะตกเลยอ่ะ T^T
"เห้ยๆ แซฟไฟร์ นั่นไงเมือง ที่เราเฝ้าหามันมาทั้งปี"
"นั่น น่ัสิ รุ่นพี่ไปเร็ว"
ว่าแล้ว สองคนนั้นก็วิ่งจ้อไปนู้นแล้ว.....คุณ..กรีน
คุณกรีนดูเมื่อมีสีหน้าแปลกๆตั้งแต่ตอนที่เข้ามาในเกาะนี้แล้ว พยายามลูบทรายที่อยู่บนหาดอย่างสงสัย ฉันไม่รู้หรอกน่ะ ว่ามันเป้นทรายหาอยากขนาดไหน แต่ ว่า 2 คนนั้น ไปนู้นแล้ว
"คุณกรีนค่ะ!!!"
"ออ..อ้อ โทษทีเยลโล่ ฉันแค่คิดว่ามันแปลกๆน่ะ"
"แปลกน่ะ ช่างมันเถอะค่ะ ไปกันเถอะ"ว่าแล้วฉันก็วิ่งนำคุณกรีนไป ทั้งที่สีหน้าของเขาจะดูกังวลมากๆก็เถอะ
The Town
"ว้าว สุดยอกเลยดูดี้ หนูมีปีก"คฃุณโกล์ดที่กำลังตื่นเต้นอยู่กับหนูมีปีก ที่ขายอยู่ในร้ายชำแห่งหนึ่ง
"ว้าว ดูหมวกนี้สิ เหมือนกับ หมวกแม่มดเลย"ส่วนแซฟไฟร์ที่เล่นหมวกสีดำที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวเธอ จะว่าไปเมืองนี้ทำไมทุกคนใส่เสื้อสีดำ กัน หมดเลย วันตายใครรึเปล่าค่ะ ^ ^;;
"เยลโล่ เราไปทางนั้นกันเถอะ มีป้ายเขียนว่าตลาดอยู่ด้วย อย่าสนใจพวกนั้นเลย"
"ค่ะ คุณกรีน"ฉันก็ได้แต่วิ่งตามคุณกรีนไปถึงแม้ว่ายังห่วง 2 คนนั้นอยู่
แต่ว่า พอเราไปถึงที่หมาย.....กลับเป็นลำคลองขนาดใหญ่ที่ขั้นระหว่าง ตลาดอยู่น่ะสิ T^T แล้วเราจะไปยังไงล่ะนี้
"เยลโล่ ตรงนั้นมีเรือ ไปขอเค้าดูสิ" ออ ใช่มีเรือให้เช้านิดีจังเลย แต่...เอ๋ มันกี่บาทล่ะ
เมื่อเราไปถึงลุงคนหนึ่งที่นั่งก้มหน้าอยู่ ร่างของเขาถูกคลุมด้วยเสื้อสีดำ มือข้างหนึ่งถือไม้พายอยู่ ท่าทางอิดโรยน่าดู
"มีเงินเท่าไร........ ล่ะแม่หนู"เสียงที่เมื่อ กับคนป่วยดังขึ้น ฉันได้แต่กลืนน้ำลายดังอึก ก่อนจะตอบกลับไปอย่างตะกุกตะกะ
"อะ...ออ....คือ...ว่า...ใช้..งะ...เงินนี้ได้ไหมค่ะ!!"ว่าแล้วฉันก็ส่งเงินไปให้คุณลุงดู ท่าทางสงสัยมาก ก็มันเป็นสีทองนิ ใครไม่สงสัยก็..
"ทองแท้....ทอง..ปลอม จ๊ะ แม่หนู"เสียงของคุณลุงดังขึ้นมาอีกครั้ง เอาไงดีเยลโล่ บอกไปเลยดีไหมเนี๊ยะ โกหกเราน่าจะได้เยอะกว่าไม่ ไม่ เราไม่โกหกเด็ด
"ขอโทษ น่ะค่ะ มันเป็นทองปลอมค่ะ "ในหัวของฉันตอนนี้กำลังคิดถึงคำพูดที่เขาจะด่ากลับมา แต่แล้ว
คุณลุงกลับยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะควักมือให้ฉันขึ้นมานั่งบนเรือ
"สำหรับคนซื่อสัตย์จ๊ะ ลุงเเค่จะดูเท่านั้นว่าหนูจะโกหกไหม เงินน่ะลุงไม่เอาหรอก ขึ้นมาเถอะจ๊ะ จะไปที่ไหน"ฉันถึงกับอึ้ง เมื่อได้ยินที่คุณลุง พูดออกมา ฉันไม่อยากจะเชื่อว่ายังมีคนที่ไม่ต้องการเงิน......แต่กลับต้องการแค่ความซื่อสัตว์เท่านั้น
คุณกรีนที่ได้ยืนมองอย่างอี้งๆ ก่อนที่ฉันจะถูกคุณลุงคนนั้นพายเรืออกไปยังฝั่งตรงข้าม
(Yellow fin)
(Green talk)
ผมไม่อยากจะเชื่อเลยน่ะ ว่าจะมีคนแบบนั้นอยู่อีก ถึงจะอึ้งไปสักหน่อยแต่ มันก็มีเรื่องที่น่าอึ้งตั้งแต่ตอนแรกอยู่แล้วนิ
อ้าว งั้นผมจะเฉลยก็ได้ ว่าทำไมผมถึงไปยืนดูทราย ดูเหมือนทุกคนจะไม่ได้สังเกตอะไรเลยสิน่ะ ทั้งๆที่ฟ้ามืดขนาดนั้น แต่ทรายกลับระยิบระยับอยู่นั้น นั้นไม่ใช่เพราะแสง แต่ทรานทุกเมล็ดกับเป็นประกายได้ด้วยตัวของมันเอง ถ้ตามที่ปฃผมคิด ไม่มีทรายที่เป็นแบบนี้หรอก ยกเว้นเวทมนต์
ตั้งแต่ผมเข้ามาในเมืองก็รุ็ได้ืันที่ว่า นี้ไม่ใช่เมืองธรรมดา เริ่มจากคนในเมืองที่ใส่ชุดประหลาดๆพร้อมกับไม่มีใครสนใจใคร แบบนี้มันเหมือนกับแม่มดชัดๆ ไม่สิ นี้มันไม่ใช่เวลานึกถึงเรื่องนั้น 2 คนนั้นล่ะ
ผมรีบวิ่งกลับมายังที่เดิม 2 คนนั่นหายไป โธ เอ๊กรีนไม่ได้คลายสายตาเลยยิ่งเป็นพวกนั้นด้วยแล้ว
"พี่กรีนค่ะ ดูนี้สิ รองเท้าติดปีกได้ด้วย"เสียงที่ดังขึ้นมาจากด้านบนผมค่อยเงยหน้าขึ้นไปมอง อุ ว้าก นั้นมันแซฟไฟร์ไม่ใช่หรอ ทำไมถึงบินอยู่แหละเนี๊ยะ!!
"ปัดโธ่ ย่าผมบอกแล้วว่านี้ทองจริง ขอผมเล่นไอนั่นมั้งสิ!!!!"เสียงโกล์ดที่กำลังทะเลาะกับย่าแก่ๆคนหนึ่งที่ขายของอยู่ข้างถนน
หรือว่า
"โกล์ด!!นายไปบอก ย่าใช่ไหมว่านี้ทองจริง!"
"อะ..คับ แต่ว่าหลอกไม่สำเร็จ ก็ดูดี้ แซฟไฟร์มันบอกแค่ว่าทองปลอมก็ได้บินแล้วอิจฉา"
นั้นไง ใช่แล้วเมืองนี้เป็นเมืองที่ไม่ต้องการเงิน ต้องการแค่จิตสำนึกของคนเราเท่านั้น แสดงว่า เยลโล่!!!!!!!
ผมรีบลาก 2 คนนั้นมา พร้อมกับช่วยถือของให้แซฟไฟร์ด้วย ไม่อยากจะเชื่อว่า หล่อนเป็นคนซื่อสัตย์ด้วยน่ะ
พอกลับมาถึงที่ท่าเรือ Oh My GOt เยลโล่ถูกกองทัพอาหารทับตัวอยู่ โอ้ โฮ้ นี้เยลโล่ เธอขายความซื่อสัตย์ไปได้เยอะขนาดนี้เชียวหรอ อาหารพวกนี้คงกินได้ ปีหนึ่งมั่ง - -*
กลับมาที่เรือเล็ก
เอาแหละขึ้นชื่อว่าเรือเล็ก มันก็เล็กของจริง โอ้โฮ เยลโ,่จังครับ อาหารของคุณปาไปครึ่งเรือแล้วครับ
ถึงจะนั่งเบียดกันก็เถอะแต่มันก็เกินไปน่ะ
"ออ นี้เเซฟไฟร์มีอะไรกินป่ะ กัปตันหิวแล้ว"
"อ้อ ถ้างั้น ก็.......นี้ คุกกี้รูปสัตว์!!!"
"น่ากินจังขอมั่งจิ"
"ได้เลย"
ว่าแล้วแซฟไฟร์ก็แบ่งคุกกี้รูปสุนัขให้โกล์ด ส่วนของตัวเองเป็นรูปแมว
หา แบ่งกันง่ายๆเลยหรอ ไม่ตรวจดูก่อนว่ามันเป็นอะไรงั้นหรอ
กุกๆ
ไปส่ะแล้ว
"โอ็โฮ อร่อยมาก อันนี้หวานโคตรอ่ะเเซฟไฟร์"
"ใช่ม้า ใช่ม้า รุ่นพี่เยลโล่สักอันสิ"
ว่าแล้วเยลโล่ก็เลือกรูปหนูไป
"ว้าว นี้เหมือนรัตจังเลย กุก!"
อ้าว เวรกินไปแล้ว - -*
"พี่กรีนก็ด้วยกินสิ!!!"
"ไม่เอา"
"นา"
"ไม่เอา"
"นาน๊ะ"
"ไม่เอา"
"ต้องเอา!!!"
จบแค่นั้นแหละผมก็ถูกยัดคุกกี้รูปอะไรก็ไม่รู้ เข้าปากไปแล้ว T^T
---------------------------------------------------------
แกร่กๆๆๆๆๆๆๆ
"แซฟไฟร์ เป็นอะไรน่ะคันหัวจัง"
"ไม่รู้สิ มันคันๆอ่ะ >^<"
"นั่นสิ พี่ก็คันตูดเหมือนกัน"
โกล์ดมาตรงสุดๆ แต่อย่าบอกเลยฉันก็คันหลังมากเลย - -*
"เอ๊ นั่นไงเรือเราจะถึงแล้วเย้!!!"
"โอ แซฟไฟร์..หูไวจัง....หู....เห้ย หูแซฟไฟร์!!!!"โกล์ดถึงกับอุทานเมื่อหันไปเห็นหูแมวที่อยู่บนหัวเเซฟไฟร์ ที่ดุกดิกไปมาตามสายลม
"ว้ากๆๆๆๆหางฉัน หาง!!!!ฉันมีหาง"โกล์ด กรื๊ด อีกครั้งเมื่อตัวเองเห็นหาง
"นั้นน่ะ สิค่ะของฉันมีหนวดหนูออกมาด้วย"
อ้าว เวรและไง คุกกี้แปลงร่างเป็นสัตว์ หือ..........ออ.....เข้าใจแล้วล่ะ ว่าพวกนั้นให้ฉันกินรูปอะไร.
นก............................................................
ก่อนที่ทุกคนจะค่อยๆย่อส่วนเหลือขนาดตามสัตว์ต่างๆที่ตัวเองกินคุกกี้นั้นเข้า เวร แล้ว เวร อีก แล้วจะทำยังไงดีเนี๊ยะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนต่อไป
"ว้าว It's very cute CAT!!!!,มา มะ พ่อขอกอดหน่อย!!"
โฮ่งๆ เมียวๆ ทั้งหลาย เตรียมตัวตายได้เลย
โฮ่งๆ เมียวๆ ทั้งหลาย เตรียมตัวตายได้เลย
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เย้ เสร็จแล้วภายในวันเดียว เก่งจังเลยเรา
ตอนต่อไปมีชื่อ ว่า โฮ่งๆเมียวๆน่ะค่ะ เตรียมตัวอ่านได้เลยค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่เม้นน่ะจ๊ะ!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น