คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : มื้อเช้าสุดอลังการ 100%
"หาว~~~~~~~~~~~~"
ฉันหาวต้อนรับวันใหม่ได้อย่างสวยงาม
หมับ!!
มีมือใหญ่อันขยาบกระด้านมาปิดปากฉัน พร้อมกับหาวอันสดใสด้วย T^T
"ไม่ได้น๊า เป็นผู้หญิงห้ามหาวอย่างนี้น่ะ ^ ^;"
"คะ.....คุณเร้ด"
ฉันรีบดีดตัวพุ่งสปีดลาวาไปยัง.......
โป๊ก!!
นั้นไง เสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก!
"โอ้ย เจ็บๆๆๆ>o<"
"5555 รักษาโปเกมอนได้แต่รักษาตัวเองไม่ได้เลยน่ะ"
"คุณเร้ด >^< "
ฉันยิงหน้างอนอย่างเต็มที่ใส่ฝ่ายชาย ั
"เหอะๆ ขอโทษจ้า"
จะว่าไป เมื่อคืนเรานอนบนเตียงนี่นา
แสดงว่า คุณเร้ดนอนบนพื้นน่ะิ เรามัวแต่นอนสบาย อ๊าๆๆ เรานี่มัน แย่ แย่ แย่ จริงๆเลย
"คุณเร้ดค่ะ....ขอโทษค่ะ!!"
เอาเข้าไปคุณเร้ด งงๆเป็นไก่ตาแตกไปส่ะแล้ว T^Tทำไมฉันมัน งี่เง่า อย่างงี้เนี๊ยะ
"อะ....ออ ไม่เป็นไร - -*"
ยังตอบกลับมาได้อีก!! งี่เง่า + งี่เง่า = โคตรงี่เง่า!!
"ออ เรื่องเมื่อคืนน่ะค่ะ"
"ออ งั้นหรอ งั้นแสดงว่า....."
คุณเร้ดกลับเปลี่ยนน้ำเสียงปะ...ไปซะงั้น ทำไงดีอ่า คุณเร้ด โกรธเเล้ว \T^T/
"ผ้านี้เธอเป็นคนทำใช่ไหม"
"อะ...ค่ะ T^T"
"ฉันบอก.....เห้ย ช่างมันเถอะ!"
แงๆเค้าขอโทษ เค้าไม่ได้ตั้งใจจะนอนดึกน่ะ เค้าก็แค่......เค้าก็....ไม่อยากให้คุณเร้ดนอนบนพื้นนี่นา
"อะ...ออ คุณเร้ดค่ะ T-T"
"อ๊ะ จริงสิ ข้าวเช้านี่นา โอย พูดแล้วหิว เยลโล่!ไปกันเถอะ"
อะ....อะ ทำไมตักบทง่ายอย่างนี้แหละค่ะ ทำอย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่ะ คุณเร้ดก็อย่างนี้ทุกทีนั่นแหละ ไม่อยากให้คนอื่นเจ็บ ก็
เลยตัดเรื่องทุกอย่างให้จบลง ดีกว่า นั่นสิน่ะ ทำไมถึงเป็นคนที่ดีอย่างนี้น่ะ ^ ^
(Yellow fin)
(Ruby talk)
หลังจากเมื่อคืน พอได้พักรู้สึกสนชื่นกว่าเมื่อวานอีก แต่มันจะดีกว่านี่ ถ้ายัยนี้ไม่มานอนห้องนี้ด้วย เนี๊ยะ ดูดิ ถึงกับสร้างอาณาเขต
ส่วนตัวไปเลย - -* ผมเข้าน่ะว่าหล่อนเป็นผู้หญิง (ถึงจะไม่เคยคิด) แต่เล่นอย่างงี้ คิดว่าผมโรคจิตมากเลยงั้นหรอ
เส้นแบ่งเขตที่เหมือนกับไทยกับกัมพูชา
ผมค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง กะว่าจะเดินออกไป
ชิ!คิดหรอว่าผมจะมาเขตหล่อน ถ้าไม่ใช่เพราะ มันใกล้ประตูหรอก
ใบหน้าชมพูอมขาว เขี้ยวเล็กๆที่ถูกประดับไว้อยู่ที่ปาก ใบหน้าแบบทำไมผมพึ่งเห็นครั้งแรก โดยรวมแล้ว เขาเรียกว่า น่ารัก ใช่ไหม
หะ.....เห้ย นี่ผมแอบมองหล่อน ยังงั้นหรอ
บะ......บ้านา ยัยเถื่อนคนนี้นี่น่ะ แหวะ!
แอ๊ด
ในที่สุดผมก็สามารถเปิดประตูออกมาได้ แต่ทำไมใบหน้านั้นยังติดตาผมอยู่เลยน่ะ - -*
"โอ hi รูบี้"
น้ำเสียงทักทายของพี่เร้ด ทำให้ผมพอมีสติสตางขึ้นมาบ้าง
"คะ....คับ ว่าแต่ทำไมรุ่นพี่ตื่นเช้าจังคับ"
"หิวข้าว"
ตรงมาก - -
"ออ เรื่องนั้นผมจัดการเองคับ ยังพอมีพื้นฐานบ้าง ^ ^"
"เฮ้อ นายนี่มันชายแท้ หรือ เทียม เนี๊ยะ - -*"
"จะกินข้าวไหมครับ"
"จะ...จ้าจ๊ะ ^ ^;"
ผมนะเป็นชายแท้แน่นอนอยู่แล้ว ผมก็แค่ชอบการเย็บปักทักร้อยแค่นั่นเอง ไม่เห็นต้องว่ากันเลยนิ T^T
ห้องครัว
ผมค่อยถกแขนเสื้อขึ้นมาอยู่ระดับ ใส่ผ้ากันเปื้ยนเรียบร้อย หมวกถูกเปลี่ยนให้เป็นหมวกแชฟสีขาวสะอาด เหลืออยู่อย่างเดียว
อาหาร........กับ........เครื่องปรุง
"ออ พี่เร้ดครับ ผมขอกระเทียม เนื้อหมู พริกไทยด้วยครับ "
"ออ.....พี่ว่าไม่ต้องแล้วแหละ..."
"ทำไมครับ..."
"ก็มันมีแค่ ไข่ 4 ฟองนี่แหละ"
"ออ ครับ........เห้ย!!!"
ไข่ 4 ฟอง ผมเจียวไข่เจียวได้ 1 จานเองน่ะ
"ออ เรามีสามชิกกี่คนน่ะ ^ ^;;"
"8 คน T^T"
เวร ระมะณี
"จานหนึ่ง ก็ จานหนึ่ง T^T"
"ครับ T^T"
เอาแหละผู้ชายทุกคนเตรียมตัวนั่งมองข้าวได้เลย T^T
(Ruby fin)
(Gold talk)
โว้ยๆๆๆๆๆ หิวข้าว!!!
อะไรเนี๊ยะ ตั้งแต่เมื่อวานแล้วยังไม่มีอะไรลงท้องมาเลยน่ะ พระเจ้านี้ท่านจะฆ่าผมเลยรึไงหา!!!!
แล้วที่ยิ่งเลวร้ายกว่านั่น คือ......กับข้าวที่ผมอุสารอมานานแสนนาน กับเป็น.......ไข่เจียว...ย้ำ ไข่เจียว ของแท้ๆไม่มีเทียม
โอ้ OH MY GOT แถมยังรู้อีกว่า ผมต้องสละไข่เจียวของผมไปให้ เพศหญิง!!!!
ไม่เอามันไม่ยุติธรรม ผมไม่มีทางสละมันแน่นอน
"พี่บลูครับ!!!ผมว่ามันไม่ยุติธรรมน่ะครับ!!!"
"ตรงไหน"
เวร กัปตันยังผู้หญิงด้วย - -* โอย เหล่าชายชาติทหารอย่างเราประท้วงหน่อยเด้!!
"นี่โกล์ด สุภาพบุรุษน่ะมีไหม"
"แล้วเทอว์ล่ะ น้ำใจน่ะ!!มีไหม!!!"
"อี..../ยัย...."
"เอาแหละ เอาแหละ เข้าใจแล้ว งั้นตัดสินกัน"
"ตัดสิน"ทั้งหมดพูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
"yes sir"
...............................
....................................
...........................................
อ้าก!!!ไม่มีทางเล่ยมันเด็ดขาด อยากรู้ใช่ไหมครับ มันคืออะไร
เกมสื ครับ มันคือ เกมส์ T^T
เกมส์คาบป๊อกกี้
ชื่อ เกมส์ตอนแรกผมก็ขำจนงายท้องไปเลย แต่ พอรู้กติกา...............ช่างมันเถอะ
คือ พูดง่ายคือ ให้ฝ่ายหญิงคาบป๊อกกี้ด้านหนึ่งไว้ ส่วนฝ่ายชายก็คาบต่ออีกด้านหนึ่ง โดยใครเป็นคนทำหัก อดข้าว TOTมาย~~~~
"เอาแหละโกล์ด เพราะนายเป็นคนเริ่ม นายจับคู่กับคริสไปเลย"เสียงอันสดใสของกัปตันของเรา เล่นแทงจากด้านหลังทะลุด้านหน้า
อย่าไม่เหลืออะไร
กับ ยัยนี้นี้น่ะ just say no
"NO WAY"
"ไม่งั้นอดข้าว"
"ปฏิบัติเดี๋ยวนี้ครับ กัปตัน!!!"
ผมก้าวเท้า ฉับๆ ไปรับอาวุธที่อยู่ในมือของกัปตัน ก่อนที่จะหลังตรง ก้าวเท้าไปยัง "ฝ่ายหญิง"
"อะ...เอา"
"นายก่อน"
"เกรงใจ"
"ฉันให้"
"ฉันมีน้ำใจ"
"โอย ยัยบ้า คาบปสะ!!!"
ปั๊ก!!
คุณคงเข้าดีว่า ป๊อกกี้มันเป็นยังไง (ใครไม่รู้จักไปซื้อที่ seven ด่วน!!) มันเป็นอันเล็กๆคล้ายกับปากกา มีความยาวไม่ถึง 1 ไม้บรรทัด
แล้วทำไมผมต้องมันเจาะลึกป๊อกกี้ด้วยแหละ คุณคิดหรอว่ามันจะพอกับปาก 2 ปาก น่ะ แน่นอน
มันไม่มีช่องว่าง พอที่จะเหลือ
" O////O !!"
"O///O !!!!!!!!"
ป๊อก!!
นั่นคือ เสียงแห่งการตัดสินเกิดขึ้น
ผมของเอาหัวเป็นพยานว่านี่ คือ frist kiss ของผมจริงๆ ผมไม่เคยสำผัญริมฝีปากของผู้หญิงมาก่อน ผมไม่มีคิดว่ามันจะนุ่ม และ อ่อนหวานขนาดนี้ ถึงแม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะเป็น คริสก็เถอะ แต่หล่อนก็เป็นผู้หญิง
"ตาบ้า!!!!!!!!ใครใช้ให้นายพุ่งมาหา!! >/////<"
"กะ...ก็เทอไม่ยอมคาบนี่น่า O//////O"
"ไม่เกี่ยวย่ะ!!!!"
"เอาแหละ stop !!" เสียงของพี่บลูห้ามเอาไว้ก่อนน่ะ ไม่งั้นเทอได้เจอ second kiss แน่ๆ
"เอาแหละเมื่อกี้ถือว่าเป็นอุบัติเหตุแล้วกันน่ะ"
"พี่บลู!!"
"แต่ยังไงก็แล้วแต่ โกล์ด นายเป็นคนทำป๊อกกี้หัก อดข้าว!"
"อาเจ๊!!"
"อุบัติเหตุอะไรกันน่ะค่ะ พะ..พี่ก็เห็นอยู่ว่า หมอนี่มันชีกอ"
"เห้ยๆ ไรว้า ก็จูบเอง"
"กะ....ก็ หุบปากไปเลยตาบ้า!!"
"เอาแหละคู่ต่อไปน่ะ หือ เร้ด กับ เยลโล่"
"เอ๋/เห้ย!"
(Yellow talk)
อะไรน่ะค่ะ เมื่อคุณบลูพูดว่าอะไรน่ะ ทำไมต้องเป็นคุณเร้ดอ่ะ ไม่เอาน๊า~~~
"เอาเร้ด นายเป็นผู้ชาย อย่าป๊อดซะล่ะ"
"ออ..ว่าแต่ทำไมต้องเป็น..."
"กัปตันถูกทุกอย่าง!"
"ขอรับ...- -*"
อะ...เอ๋ กัปตัง กัปตันถูกอะไรนั่นน่ะ ไม่เอาด้วยน่ะ >0< ล่ะแล้วถ้าเกิด พลาดเหมือนโกล์ดกับคริสล่ะ จะทำยังไงดี จะทำยังไงดี T^T
(เยลโล่)
เอ๊ะ เสียงนี้มัน
(เธอน่ะสามรถอ่านจิตได้ใช่ไหม)
นี่มันเสียงคุณเร้ดนิ คุณเร้ดใช้จิตส่งมาหาเราเพื่อไม่ให้คนอื่นได้ยิน
(ดะ..เดียวฉันจะให้เธอคาบ แล้วหลังจากนั้นฉันจะเป็นคนกัดป๊อกกี้เอง)
แต่.....คุณเร้ดก็จะอดข้าวน่ะ!!
(อย่าเป็นหวงฉัน ฉันไม่เป็นไร เธอน่ะเป็นผู้หญิงน่ะ)
อีกแล้ว อย่ามาอ้างว่าเป็นผู้หญิงได้ไหมค่ะ T^T ฟังแล้วมันแทงหัวใจ
(oK น่ะ เดียวบลูจะสงสัย)
ดะ..เดียวก่อน
ว่าแล้ว สิ้นเสียงคุณเร้ดก็หยิบป๊อกกี้ออกมาจากมือของคุณบลู ก่อนจะเดินมาฉัน
(ทำตามแผนล่ะ)
นั่นคือเสียงสุดท้ายที่เค้าส่งผ่านจิตมาให้ฉัน
"เอา อ้าปาก"
"ดะ....เดีย...อุ๊บ"
ว่าแล้วคุณเร้ดรีบเอาปีอกกี้ใส่ปากฉันทันที ก่อนที่จะคาบต่อท้ายอีกด้านหนึ่ง
อีกแล้วหรอเยลโล่ เธอต้องทำให้คุณเร้ดลำบากอีกแล้วน่ะ อีกแล้วน่ะ ทุกทีเลย ทุกที.....
กึกๆ
แท่นป๊อกกี้เกิดสั่นขึ้นมา คุณเร้กเริ่มแล้วสิน่ะ จะทำเพื่อเราอีกแล้ว
แล้วเราแหละเคยช่วยอะไรเขาบ้างไหม
ป๊อก!!
เสียงป๊อกกี้ดังขึ้นอีกครั้งเป็นอันสิ้นสุดศึกครั้งนี้
"ยะ..เยลโล่...นี้.....เธอกัดป๊อกกี้ทำไม!!!!!!"
"แหะๆๆ"
ฉันก็หัวเราะแห้งๆไปแบบนั้นแหละ มีคำพูดค้างคาใจอยู่เพียบ แต่กลับไม่บอกเขาไป........นี้เราเป็นอะไรกันน่ะ
"เยลโล่!!!"
"เร้ดพอเถอะ...เจ้าตัวเป็นคนกัดเอง นายไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ กลับไปนั่งที่โต๊ะเถอะ"
เสียงของกัปตันบลู ห้ามสงครามไว้ คุณเร้ดถึงกลับหงุดหงิดไม่พอใจอย่างรุนแรง.....ก็....ฉันเองก็ไม่รู้เหตุเหมือนกัน..ว่าทำไมต้องกัดลงไป........รู้แต่ว่า......ฉันไม่ต้องจากให้เขาเสียสละไปมากกว่านี้อีก
แปะๆๆ
"เอาแหละ....ไม่ต้องซุบซิบนินทา คู่ต่อไปเลยก็แล้วกัน รูบี้ กับ.....ออ แซฟไฟร์ ก็แล้วกัน"
น่า แปลก น่ะ ทำไมพี่บลูชอบเรียกแต่งคู่ชาย หญิง จัง
(yellow fin)
(Ruby talk)
หา!!!!!ว่ายังไงน่ะ!!! อียัยมหาประลัยนั่นน่ะหรอ
ไม่มีทางเด็ดขาด ผมเป็นคนทำมีสิทธิที่จะเลือกสิ ทะ...ทำไม พี่บลูอย่าแกล้งกันสิครับ ผมไม่ชอบน่ะ T^T
"รูบี้....."
"พี่บลูครับ รูบี้เป็นทำน่ะครับ.....กรุณา ให้เขาเลือกเองเถอะครับ"
อา....พี่โกล์ด...คุณชั่งเหมือนพระเจ้าลงมาเกิด
"โกล์ดค่ะ......เดียวน้ำซักหยดจะไม่ลงคอเลยน่ะค่ะ"
พี่บลูโหด - -*
"เอาเร็วเข้ารูบี้.....นี้มันจะเป็นข้าวสายแล้วน่ะ"
"ก็ได้ครับ"
ผมเดินออกไปรับป๊อกกี้ที่อยู่ในมือของพี่บลู พร้อมกับส่งสายตาอาฆาตไปหายัยนั่น เช่นเดียวกัน อีกฝ่ายก็ไม่ยอมแพ้
"เข้าใจด้วยน่ะ...ที่ฉันทำ.."
"ถ้านายตุกติก...ก็ระวังลูกซองจอหัวด้วยแหละ"
เวร อีก ลืมไปว่าพ่อของยัยนี้ห่วงลูกสาวยิ่งกว่าอะไรอีก เชอะ ฉันก็พ่อห่วงเหมือนกันแหละ (แอบน้อยใจนิดๆ)
"ระวังน่ะจ๊ะ เดียวเหมือนคู่แรกอีกแหละ โฮะๆ"
ี่บลูพูดพลางส่งหัวใจมาทางนี้ ส่วนพี่โกล์ด คริส ก็ขนลุกซู่ซ่าขึ้นมาทันที แหม ก็เขาลืมไปแล้วยังจะขุดขึ้นมาอีกน่ะ เจ๊ - -*
"เอานี่..."
"นายก่อน"
อะ..มาแบบนี้อีกแล้ว - -*
"เอาเร็ว จะกินข้าวไหมนี้"
" กินก็กิน"
ออ....ก็ว่านอนสอนง่ายดีนี่
"แอ้ว อำไออ่อ"(แล้ว ทำไงต่อ)
"หา!!"
เอาแหละหล่อนแกล้งผมมามากแล้วขอเอาคืนแหละ
"แอ้ว อำไออ่อ"(แล้ว ทำไงต่อ)
"หา!!!"
"รูบี้คุงจ๊ะ..."
เเหม พี่บลูขอผมแกล้งยัยนี้อีกซักแปปนึงสิ ผมจะแกล้งให้ลิ้นพันกับป๊อกกี้เลยดูสิ 555(ชั่วร้าย - -*)
ก่อนที่ผมจะเอาปากกัดป๊อกกี้อีกด้านหนึ่ง
.
...
.........
..................................
............................................
เอ๊ะ ทำไมยัยนี้เก่งอย่างนี้น่ะ ผมไม่อยากติดสภาพแบบนี้น่ะ - -* ยิ่งจ้องยัยนี้แล้ว เหมือนจะเห็นโครงสร้างโครโมโซมเลยแหละ - -*
ยังงี้ต้องเล่นแผน ฮีฮี่ ซั่วร้ายอีกแหละ
"อี่!"(นี่!)
"......"
เชอะ ทำเป็นเงียบ ใช่ว่าผมไม่รู้ว่าทำไมถึงทนนานขนาดนี้ ก็ แหม ละสายตาจากผมขนาดนี่ คิดว่าผมอัปลักษณ์มากเลยหรอ
"เอ้อ...."(เท้อ)
"อือ.....- /// -"
แน่ะ หน้าแดงมาเชียว 5555 ก็ช่วยไม่ได้อะน่ะ พ่อหล่อ แม่สวย ลูกออกมาก็ prefect อย่างนี้แหละน่ะ โฮะๆๆๆๆ
"อิอิ....อัยออบเอวอิบอ้า"
"???"
เอาเข้าไป พูดได้แต่ ออ เออ อยู่นั้นแหละ แล้วยัยนี้จะรู้ไหมเนี๊ยะว่าผมต้องการพูดอะไร - -* ช่างม่าย ผมชั่งขี้เกียจพูดแหละ เมื่อยปาก
"............."
ออ เข้าไป คิดเข้า จะไปเข้าใจอะไรไหมนี้ - -*
"!!!!!!!!!!"
อะไร ตกใจ เหมือนกับใครเอาจาโมะแกไม่ย่างอย่างนั้นแหละ (ก็มันโปเกมอนไก่นี้หว่า)
"นี่นา...."
ป๊อก!!!
อะ....เอ๊ หักแล้ว ไชโย ยัยนี้ฉลาดกว่าที่ผมคิดแหะ 5555 หน้าโกรธ ขนาดนั้นกลัวว่าจะไม่ได้กินข้าวรึไง 5555
"นี่นาย หยุดหัวเราะเลยน่ะ!!! ฉันรู้น่ะว่านายหมายถึงอะไร!!!"
"อะไรหยอ ^ ^"
" (ยัยรอบเอว 15) ใช่ไหมแหละตาบ้า!!!นี่นายแอบ..."
"ที่ใครทีมันจ้า ^_^ v"
555 ดูดี้ พูดไม่ทันขาดคำ ยัยนี้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟแล้ว 555 คิดหรอว่าผมจะไม่แกล้งยัยนี้น่ะ ไม่มีทางหรอก เมื่อคืนน่ะ โฮะๆๆๆ
เมื่อคืนแค่รอบเอว วันนี้เอาอะไรดีน้า เอาเข้าไปโกรธเข้าไป 555 ทำไหมผมรู้สึกเหมือนกับว่า ผมชักจะชอบเวลาที่ยัยนี้โกรธขึ้นเข้าทุก
วันแล้วสิ ช่วยบอกที่สิ ว่าผมไม่ใช่โรคจิตใช่ไหม
(Ruby fin)
(Blue talk)
เอาเหอะ ข้ามๆๆๆ มะ...กรีนคุงเหลือเราสองคนแล้วน่ะจ๊ะ ^ ^ รู้ไหม ทำไมฉันถึงเหลือหมอนี่เป็นคนสุดท้าย ฉันจะทำให้หมอนี้เสียมาด
หล่อน่ะสิ โฮะๆ(บลูชั่วร้ายมาก)
ว่าแล้วฉันก็หยิบป๊อกกี้ออกมาจากกล่อง ก่อนจะเต้นระบำ(?)ไปหากรีน
"ว้า บังเอิญ บังเอิญจังเลยน่ะ กรีน โฮะๆๆ"
"เธอจงใจไม่ใช่หรอ"
แหะๆ ก็คนอ่านใจฉันออกน่ะสิ ฉันถึงชอบแกล้ง โฮะๆ
ว่าแล้วฉันก็รู้หน้าที่ รีบกัดป๊อกกี้อีกด้านหนึ่งก่อน ก่อนจะส่งด้านที่ไม่กัดให้หมอนั่น
"...................."
กะ...ไว้เชียว โทษทีน่ะฮอโมนเพศฉันกระตุ้นมากเกินไป มันอาจทำให้นายเสียวไปหน่อย ^ ^
".....................เห้ย!.."
อุ๊บ!
อะ...อ้า เข้ามาเองเลยหรอจ๊ะ ^ ^ เข้ามาแบบนี้เค้าก็ตกใจแย่ละสิ ไม่ทันได้ตั้งตัวก่อนเลยน่ะจ๊ะตะเอง ดีน่ะนี่....ที่...ฉันไม่ช่วย (?)
..
....
.....
......
.......
.........
..........
............
อุ้ย แรง!! ไม่สะทกสะท้าน ทนจริงๆน่ะนายเนี๊ยะ สงสัยฉันคงจะมองข้ามไปน่ะจ๊ะ แต่ยังไงก็แล้วแต่............คนอยากฉันน่ะไม่เคยมีแผน
เดียวหรอก หน้าฉันอยู่ขนาดนี้ นายคงไม่สะทกสะท้อนสิน่ะ ได้ค่ะ...แม่จัดให้!!
"......."
"......!"
"!!!"
"!!!!!!!!!!!!!!"
ตกใจละ.....สิ ก็ฉันไม่ได้คาบอย่างเดียวนี้ ฉันค่อยเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้นาย อยากจะทดสอบดูน่ะ จะเป็นไงบ้าง
เอาแหละ จาก 1 เซน เป็น 5 มิล จาก 1 มิล และ.............
ถึงตาหน้าตัดสินใจแล้วน่ะ ตอนนี้หน้าฉันกับหน้านายอยู่ไม่ห่างกันมาก ขนาดใหล้ถึงขั้น สัมผัสไออุ่นที่ออกมาจากการหายใจของอีกฝ่ายได้เลย
..
...
ป๊อก!
หึหึ โฮะๆๆ ในที่สุดนายก็ยอมกัดสิน่ะ ไม่อยากลองหรอ รอยจูบของนางมายา
"เอาแหละ ตรงลงก็เอาตามนี้น่ะ เร้ด คริส รูบี้ และก็ ฉัน กินข้าวได้ลุย!!!"
...
....ลุย
......
........ลุยสิย่ะ - -*
ทำไมกันเนี๊ยะ เกิดความเป็นคนดีมาจากไหนเนี๊ยะ เกรงใจหรอ - -* ไม่อยากจะเชื่อ โอย ไม่กินก็บอกไม่กินเส้ มานั่งจ้องข้าวอย่างนี้
ฉันเองก็กินไม่ลงน่ะ T^T เอาโ้ว้ย ไม่กิน ก็ ไม่กิน
อดข้าวทุกคน T^T//
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนต่อไป
The Witch island
คุณแน่ใจหรอว่า...
สิ่งที่คุณซื้อมาน่ะ ใช่อาหารที่ไว้กิน......
อ้าก มีเฮ้ ค่ะ มีเฮ้ ตามหน้าใครชอบหมาแมวต้องติดตามให้ได้เลยน่ะค่ะ
ไรเตอร์ก็จะพยายาม(สุดๆๆ)ในการอัพน่ะค่ะ (ไรเตอร์ ม.1 กลัวว่าจะตกอยู่เนี๊ยะ -0-)
คอมเม้นมากเท่าไหร่ ไรเตอร์จะติดสปีดมากเท่านั้น
ความคิดเห็น