สาวห้าวสุดเซ่อดันมาเจอกับยายสุดฮอต

ลำดับตอนที่ #2 : อ๊ากก เป้นแบบนี้ทุกทีสิน้า>

"อ้าวรู้จักกับคังฮอจุนแล้วหรอยองเฮ"นารีพูดขึ้น

"ไม่ร้จักกันหรอก ใครจะไปรู้จักตาบ้า อย่างงี้ละ"

"เธอว่าใครบ้าฮะยัยเบอะ" นั้นเค้าว่าฉันนิ ไม่อยู๋แล้ววว

"นารี ฉันไปก่อนนะไว้พรุ้งนี้ค่อยเจอกัน ฉันเพิ่งนึกได้ว่ามีธุระน่ะ"

"เดียวไหนเธอบอกว่าเธอว่างไง"

"ฉะ..ฉัน ปัก" แม่เจ้าพระคุณเอ๊ย ให้ได้งี้ดี๋ ซ้นรองเท้าหัก อ๊ากกก อายยยย ><////

ฉันรีบวิ่งด้วยความอายพร้อมเก็บเศษหน้าฉันที่แตกตรงพื้นด้วย - -*

เฮ้อออ -o- ทำมายทำมายต่อหน้านายนี้ฉันถึงได้เป็นอย่างงี้ทุกทีสิน้า

"ยองเฮเธอจะวิ่งออกมาทำไมน่ะ ฉันยังคุยกับ คิมฮอยอนไม่เสร็จเลยนะ"

"เธอก็กลับไปคุยกับเค้าสิ ฉันไม่อยากเจอนายนั้นแหล้ว><"

"โหนิเธอ หาโอกาสเจอเค้าที่นัดบอดน่ะ ยากนะเนี้ย ฮอจุนน่ะป๊อปจะตาย"

"นิสัยอย่างนั้นฉันไม่เอาด้วยหรอกนะ ป๊อปยังไงก็ขอผ่านยะ คนอะไรขวานผ่าซากชะมัดเลย"

"- -" " ยัยนารีทำหน้าด่าฉันเหมือนจะด่าว่า ทำไมฉันโง่อย่างงี้นะ

#วันต่อมาที่ ร.ร

"ยองเฮ จ๋าาา"เสียงโหยหวนมาแต่ไกล

"อะไรนารี"ตอบเสียห้วย

"เย็นนี้เธอว่างไหมจ๊ะฉันว่าจะชวนไปดูหนังเรื่องที่มันเพิ่งเข้าเมื่อวานอะ"

"เรื่องอะไรนะ..ฉันจำไม่ค่อยได้"

"เด๋ว เราค่อยไปเลือกก็ได้นิ เพื่อมีหนังเรื่องอื่นสนุกๆด้วย"

"ดีเหมือนกาน ฉันอยากจะผ่อนคลายละมันเบื่อๆ"

" ^^ "ยัยนันยิ้มชั่วร้ายออกมา ฉันว่ามันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมฉันถึงไม่ค่อยมีเพื่อน เพราะมีอยู่ช่วงเทอมก่อนตอนที่ฉันย้ายมา ร.ร  นี้ใหม่ๆกับนารี ฉันเกิดเป็นโรคปอดบวม (ฉันเป็นคนที่ไม่สบายง่ายค่ะ) ตอนนั้นเลยขาดเรียนไปสองอาทิตเค้าเลยมีเพื่อนเป็นกลุ่มๆ กันหมดแล้วยกเว้นแต่ฉัน…กับนารี

กรี้งง เสียงออดเลิกเรียน นี้ก็เป็นอีกวันที่เหมือนๆเคย ฉันเคยคิดว่าเฮ้ออทำไมชิวิตช่วงวัยรุ่นของฉันมันหน้าเบื่ออย่างงี้นะ และขณะที่ฉันเดินคิดอะไรเพลินๆอยู่เสียงดังๆ ของยัยนารีก็มากระทบกับโสดประสาทของฉัน - -อย่างจัง

"เธอจะเดินไปไหนนั้น ทางไปดูหนังมันทางนี้ต่างหากละ ยัยเอ๋อ"

"อ๊ากกก "ฉันรับวิ่งตามยัยนารีไปพร้อมกับตะโกนว่า

"หยุดนะ อย่าให้ฉันจับเธอได้ละ ไม่งั้นฉันเอาเทอตายแน่!"

"ฮ่าๆ แน่จริงเธอก็จับฉันให้ได้สิ แบร่ๆ^^"

และแล้วฉันก็วิ่งไปสะดุดกับกินก้อนเล็กๆเข้าดัง ปลัก# แง ยัยนารีนะ ทำฉันได้ลงคอ T-T

"อ้าวยองเฮฉันขอโทด ฉันไม่คิดว่าเทอจะเซ่อได้ขนาดนี้นะเนี้ย"-o-

"ไม่ต้องเลย ใครเป็นคนผิดละเทอก็ชอบว่าแต่ฉันอะ><" YoY

"ก็…"

"อ้าวนารีมาแล้วหรอ…เอ๋แล้วคูณยองเฮไปนั่งทำอะไรอยู่ตรงพื้นละครับ"

น้ำเสียงอันสุภาพเรียบร้อยของนายที่ฉันเคยเจอตอนไปนัดบอด ถ้าจำไม่ผิดคนนั้นมันเป็นเพื่อนของนายฮอจุนนิ ฉันรีบมองซ้ายมองขวา และก็ไปจ๊ะเอ๋กับนายฮอจุนเข้า

"เธออย่าไปนั่งพื้นสิ รู้ไหมมันสกปกนะ"ฮอจุนเอ่ยปากถาม

"ไม่เกียวอะไรกับนายนิ"><//อย่างงี้อีกละ...ทุกทีเลย

พอฉันทำท่าจะยืนขึ้นฉันก็เห็นเลือดตรงขาหยุด แมะๆ YOYซวยจิงๆ ทำไมคนที่มาเหงถึงต้องเป็นนายนั้นด้วยนะ!!

"ยองเฮเทอเลือดออกนิ"ฉันรู้แล้ว เธอก็อย่าพูดให้ดังนักซี้

"ไม่เป็นไรฉันไม่เจ็บเลยซักนิด" ไม่เจ็บเล๊ยYoY แต่พอลุกขึ้นปุ๊บก็ทรุดนิดนึง

"โอ๊ย!"

และนายฮอจุนก็พยุงฉันขึ้นมาพร้อมกับพูดว่า

"ผู้หญิงอะไร ตัวหนักเป็นบ้าเลย - -…"

"นายปล่อยนะฉันไม่อยากจะให้นายมาเตะต้องตัวฉัน"

"คิดว่าฉันอยากนักหรือไง นี้ถ้าไม่เป็น ผู้ ญ นะจะปล่อยให้ร้องไห้อยู่นี้แหละ"

อ๊ากกก คนอะไรกวนชะมัดเลย อยากจะฆ่าให้ตายฉันไม่ถูกชะตากับนายนี้จริงๆ

"อ้าวคนอย่างนายคิดเป็นด้วยหรอว่าต้องช่วยผู้ ญ น่ะ -*-"

ฉันเริ่มทะเลอะกันกับนายนั้นเหมือนเด็กอนุบาลจน นารีกับเพื่อนของนายนั้นต้องห้าม

"พอๆหยุดได้แล้วเป็นอะไรของเธอเนี้ย ฮอจุนเค้าอุส่าช่วยเธอนะยะขอบคุณเค้าสิ"

"เรื่องอะไรจะบอกละ ว่าแต่เธอนัดพวกเค้าว่าใช่ไหมนารี"

"เหะๆ ^^" ' ยั้ยนั้นยิ้มและไม่ตอบอะไร เฮ้ออเพื่อนทรยศ

"นารีฉันไม่อยากไปดูแล้วอะ พาฉันกลับหน่อยสิ"

"ไม่เอาหรอกฉันจะไปดูหนังกับพี่คิมฮอยองเค้าน่ะ เธอกลับไปกับพี่ฮอจุนก่อนแล้วกันนะ ^^""

ว๊ากก ดูเพื่อนเราสิเคาทำสิ มันน่านัก

"ไม่เป็นไรงั้นฉันกลับเองก็ได้" โอ๊ยยเจ็บขาจางงง

"เฮ้อ… เดียวฉันไปส่งให้ บ้านอยู่ไหนละ"เหมือนมันจะเป็นเรื่องตลกที่นายฮอจุนพูดขึ้นมา

"ไม่เป็นหรอกไม่ไกลจากนี้นัก"

ฮอจุนเดินหายไป ละ 2-3นาทีต่อมาก็มีรถ มอเตอไซ จอดอยู่ตรงหน้าฉัน

"ขึ้นมาสิ"

"ไปสิไป"นารีพูดไล่

ฉันคิดอยู่สักพักก่อนที่จะกระโดดขึ้นแล้วก็นั่งเฉยๆโดยที่ไม่จับเอวของตานั้น แล้วพอตานั้นเร่งเครื่อง ฉันแทบจะตกลงเลยต้องรีบเกาะแน่นๆ

"ฮ่าๆ"^^

"นายขำอะไรของนาย"

"เปล่าหรอก^^ เหะๆ" เออ…นายนั้นก็ยิ้มเป็นเหมือนกันเฮะ ^o^

"ว่าแต่บ้านเธออยู่ไหนหรอ จะได้ไปส่งถูก"

"เดี๋ยวเลี้ยวขวาข้างหน้านะบ้านหลังที่3 ในซอยน่ะ"

พอรถมาถึงหน้าบ้านฉัน ฉันก็รีบลงอย่างไม่รีรอ

"ขอบใจนะ"

"ขอบคุณป็นด้วยหรอ นึกว่าจะทำไม่เป็นซะแล้ว"

"อ๊ายยยย…"แล้วเค้าก็ขับรถออกไปไล่ด้วยเสียงกรีดของฉัน

เฮ้ออช่างเถอะอภัยให้ก็ได้อย่างน้อยก็ยังมีน้ำใจ
ติ๊ดๆ เสียงข้อความเข้า

:ยัยเซ่อ ระวังอย่าให้ล้มอีกละ:

:นาย! นายมันไอ้บ้า!:

เชอะคิดว่าเป็นคนดีแล้วที่ไหนได้นายมันก็แย่เหมือนเดิมละน้า…