คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : COMPLEX 01
ในยุคที่ คุณครูทุกๆคนควรถูกจับอบรมเรื่องความแตกต่างระหว่าง การ์ดยูกิ กับ ไพ่ปอกเด้ง ในวันหยุดศุกร์สัปดาห์ที่ศุกร์สบายวัยรุ่นมากมายเลือกที่จะมาเดินตากแอร์ชมสิ่งเจริญหูเจริญตามากมายในห้าง ในหมู่มวลวัยรุ่นมากมายมีชายหนุ่มใส่หูฟังเดินกระแทกไหล่เบียดเสียดกับบรรดาผู้คนในห้าง เขาคนนั้นคือ ตั้ม เด็กหนุ่มใส่หูฟัง ใส่เสื้อแขนสั้น กางเกงสีสด
“เอาหล่ะครับวันนี้ก็ได้ถึงเวลาเปิดห้าง Tri Park แล้วนะครับผม”
พิธีกรพูด ใช่นี่คืองานเปิดห้างใหม่ ห้างที่ครบครันทุกและฉีกแนวจากห้างทั่วๆไป และสัดส่วนที่ลงตัวทุกๆอย่างถูกแบ่งเป็นหมวดหมู่อย่างชัดเจนและสวยงาม ขณะที่ ตั้ม กำลังทำหน้าเซ็งอย่างบอกไม่ถูกเมื่อต้องไปเบียดเสียดกับผู้คนมากมายที่กำลังเดินสวนทางกับเขา ไปยังเวที
“เฮ้ย ตั้ม จะไปไหน”
ตู้เพื่อนของ ตั้ม ชายหัวโล้นหน้าตาหล่อเหลา
“กูว่าจะเดินออกไปจากไอ้ตรงเนี้ยะ แม่งวุ่นวาย”
ตั้ม ตอยกลับด้วยใบหน้าที่เซ็งมากๆ
“แต่กูได้ข่าวว่า วง paradog กับ richmen toys มาด้วยนะเว้ยไม่ดูเหลือ”
ตั้ม บอก
“เพลงพวกมันในโทรศัพท์กู ยังเพราะกว่าพวกมันร้องสดอีก ไม่ดูเว้ย”
ตั้ม บอกลา ตู้ แล้วเดินเบียดกับผู้คน ออกไปที่โซนอื่น ในระหว่างนั้นเขาก็เหยือบไปเห็น หุ่นลองเสื้อไม้ ในตู้กระจก หุ่นลองเสื้อในห้างนี้ได้มีการปรับเปลี่ยนให้มีข้อขยับต่างๆเหมือนมนูษย์เพื่อจะได้สามารถปรับท่าทางได้แปลกใหม่ ในระหว่างที่เขากำลังยืนดูหุ่นอยู่นั้น นิ้วมือของมันก็กระดิก ตั้มเพ่งมองด้วยคามสงสัย ก่อนที่หุ่นจะกระโดด ทะลุกระจกและกระโจนใส้ขาอย่างแรง หุ่นขึ้นค่อมตั้มแล้วชกหน้าเขาหลายหมัด ก่อนที่ตั้มจะยันหุ่นออกด้วยแรงทั้งหมดที่เหลืออยู่ ก่อนที่ทีมยามชุดใหญ่จะวิ่งเข้ามาแล้วปะทะกับหุ่นอีกหลายตัวที่กระโจนออกมาจากตู้กระจกสุดบาง
“ช่วยเราด้วยๆ ขอกำลังเสริมด่วน”
ตั้มได้ยินก่อนก่อนจะได้เห็นภาพยามตัวกระจุยหยุดออกมา ซึ่งมันเป็นคำเตือนที่บอกว่า กูจะนอนอยู่อย่างงี้ไม่ได้แล้ว ตั้มผลักตัวลุกขึ้นแล้ววิ่งอย่างไร้จุดหมาย พร้อมกับเสียงเท้าของหุ่นตัวหนึ่งที่วิ่งตามมา
“เหี้ยเอ้ยตามกูทำไมว่ะ”
ตั้มรีบวิ่งไปที่เวที ที่กำลังจัดงานเปิดห้างอยู่ โดยมีหุ่นตัวหนึ่งตามไปด้วย
“นอกจากห้างเราจะมีโซนอาหารที่ครบครันแล้วนั้น…”
ในขณะที่พิธีกรกำลังบรรยายความดีงามของห้างอยู่นั้น เสียงก็ถูกแทรกโดยตั้ม จนต้องหยุดชะงัก
“วิ่งเร็ว วิ่ง”
พิธีกรเหลือบไปเห็นหุ่นที่วิ่งตามหลังตั้มมา อย่างรวดเร็วแล้วแถเพื่อดึงคนเอา
“อ่า ลืมบอกไปนะครับหุ่นลองเสื้อของเรามี่เทคโนโลยีพิเศษล่าสุดสามรถช่วยคุณใส่เสื้อไดนะครับ”
“วิ่งสิโว้ย”
ตั้มแหกปากตะโกนเสียงดังก่อนที่หุ่นตัวอื่นๆจะวิ่งทะลักกันออกมาจำนวนมาก ซึ่งถ้าสังเกตบนเวทีดีๆ จะรู้ว่าอีพิธีกรหายไปแล้ว ผู้คนมากมายแตกตื่นวิ่งหนีหุ่นที่กับลังเข้าทำร้ายผู้คน บ้านถูกชก บ้างถูกฉีกเป็นชิ้นๆ ตั้มรีบวิ่งหาทางออกจากห้างแต่ห้างกลับถูกล็อกสนิทปิดตายด้วยระบบป้องกันที่หนาแน่นที่สูด
ดึง ดึ่ง ดึ้ง เสียงหญิงสาวโอเปอร์เรเตอร์ของห้างดังขึ้น
“ขณะ นี้ทางห้างได้ถูกบางสิ่งที่เคลื่อนไหวได้รบกวนทางห้างจึงขอเปิดระบบป้องกันไว้เพื่อไม่ให้สิ่งนั้นออกไปนอกบริเวณห้างได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
ตั้มชูนิ้วกลางใส่ลำโพงก่อนที่จะวิ่งหาที่ซ่อน
อ่ะ!! ตั้มสะดุดศพ ของตู้ที่นอนแน่นิ่งอยู่
“กูไม่ไปตายอย่างเมิงหรอก”
ตั้มพูดแล้วรีบวิ่งผ่าฝูงคนที่ปะปนกับเหล่าหุ่นลองเสื้อขึ้นไปที่ห้องของโอเปอร์เรเตอร์
“ปิดระบบป้องกันเดี๋ยวนี้ นะ”
ตั้มเปิดประตูแล้วตะโกนเข้าไป
“ลงไปแผงควบคุมสิย่ะชั้นไม่รู้เรื่อง”
โอเปอร์เรเตอร์ พูดก่อนที่จะก้มลงเก็บข้าวเก็บของ
“คุณจะไปไหน’’
ตั้มถามด้วยความสงสัย
ก็หนีไปห้องใต้ดินหน่ะสิ ใครจะยังโง่อยู่”
โอเปอร์เตอร์สาวตอบแบบรำคาญ
“ระวัง !!!”
ตั้มตะโกนขึ้น เมื่อเห็นหุ่นพังกระจกด้านข้างพุ่งเข้าใส่ โอเปอร์เรเตอร์อย่างจัง
“ห้องใต้ดินๆ ไปห้องใต้ดิน” ตั้มพูดในแล้วรีบซอยเท้าลงชั้นล่างไปห้องใต้ดิน เขาก็ไม่ลืมที่จะหยิบขวานทุบที่ดับเพลิงไปใช้ยามต้องบู้ด้วย เขาวิ่งรี่เข้าไปห้องใต้ดินอยู่เบื้องหน้าเขา เขาน้ำตาแทบไหลแล้วพลักประตูเข้าด้วยความดีใจ
ตึง!!! ประตูห้องใต้ดินปิดลง แล้วตั้มก็พลิกตัวกลิ้งลงกับพื้นด้วยความดีใจ
“เรารอดแล้วๆ”
ตั้มตะโกนเสียงดังอย่างมีความสุข ตั้มลุกขึ้นสำรวจดูรอบกายของเขา
ตึก!!!
มีของแข็งบางอย่างฟาดเข้าที่หน้าของเข้า ตั้มสลบไปนอนกองกายอยู่กับพื้น
“เหอะ แกนี่มันโง่จริงๆ”
เสียงสุดท้ายที่เขาได้ยันก่อนที่ภาพทุกอย่างจะดำมิดแล้วเขาก็ไม่รับรู้อะไรอีก
จบไปแล้วสำหรับตอนแรกติได้เลยนะครับ
IN COMIC Version Coming Soon
ความคิดเห็น