คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Love alway no end] - บทที่ 1 การกลับมา
บทที่ 1
การกลับมา
“สายยยยยไหมมมม”
“ลูกเกด!”
หมับ!
“ดีใจจังเลย ได้อยู่ห้องเดียวกันอีกแล้ว!/ ดีใจจังเลย ได้อยู่ห้องเดียวกันอีกแล้ว!” ฉันกับลูกเกด เพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กๆ พูดพร้อมกัน
ฉันกับลูกเกด เราอยู่ห้องเดียวกันมาตลอดตั้งแต่อนุบาล ซึ่งตอนนี้ฉันก็อยู่มัธยมปลายปีที่สองแล้ว (ไวอย่างกับนิยายเลย 555)
“ลูกเกด ปีนี้ ‘เขา’ ก็อยู่ห้องเดียวกับเรานะ!><” ฉันพูดด้วยความตื่นเต้นแบบสุดๆ
“ต้นข้าวอะนะ!?”
“ชู่วววววววว!!!เบาๆ สิ เดี๋ยวเขาก็ได้ยินหรอก! ><” ฉันใช้นิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากของตัวเองแล้วบอกให้เพื่อนตัวดีของฉันเงียบ เพราะมันเป็นความลับของฉัน
ใช่แล้วค่ะท่านผู้ชม เอ๊ย! ท่านผู้อ่าน คนที่ฉันแอบชอบก็คือ ต้นข้าว เพื่อนสมัยเด็กของฉันอีกคน ที่ฉันกับลูกเกดเรียนต่อที่ โรงเรียนแสงตะวันระดับชั้นมัธยม เพราะเขาเรียนนี่แหละค่ะ! จริงๆ โรงเรียนนี้ก็เป็นโรงเรียนระดับเขตอยู่แล้ว แถมมีเขาด้วย มันก็ยิ่งดีเข้าไปใหญ่เลย! ><
“เฮ้อ!ฉันไม่เห็นว่าไอ้คนแบบนั้นมันจะน่าสนใจตรงไหนเลย แอบมองอยู่ได้” ลูกเกดพูดพลางมองฉันอย่างหน่ายๆ
“ก็แหม่ ต้นข้าวน่ะ เรียนเก่งจะตาย เป็นที่สองของสายชั้นทุกปีเลย ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แถมเขายังไม่อวดเก่งอีก สุดยอดไปเลย!><” ใช่ค่ะท่านผู้อ่าน ต้นข้าวสอบได้ที่สองของระดับสายชั้นเสมอ แถมเขายังชนะการแข่งขันพับจรวดระดับจังหวัดอีกด้วย
“แต่ฉันเป็นที่หนึ่งของสายชั้นนะ!” ลูกเกดพูดจบก่อนจะสะบัดผมใส่ฉันอย่างเชิดๆ
“จ้าๆ ลูกเกดน่ะ สวย แถมยังเป็นที่หนึ่งของสายชั้น และตอน ม.ต้น ปีสุดท้าย เธอก็ยังทำคะแนน O-net ได้ติด Top 10 ของประเทศอีก” ฉันบรรยายคุณสรรพของเพื่อนฉันพอเป็นพิธี เพราะนั้นเป็นแต่งส่วนหนึ่งเท่านั้นที่เพื่อนฉันได้รับ “แต่ว่านะลูกเกด แล้วแกจะให้ฉันแอบชอบแกไหมละ!?”
“ไม่ต้องยะ!”
“เห็นมั๊ย ฉันถึงได้ชอบต้นข้าวไง!”
“ตะกี้หมายถึงฉันรึเปล่า? - - ”
“ต้นข้าว! / ต้นข้าว!” ฉันกับลูกเกดพูดพร้อมกัน
“แล้วพวกเธอจะเสียงดังทำไม.... ลูกเกดน่ะไม่เท่าไหร่ สายไหม หน้าเธอซีดๆ นะ - - ”
“คะ..คะ...คือว่า...” ฉันตอบไปอย่างตะกุกตะกัก แย่แล้วๆๆๆ ความจะแตกแล้วเหรอเนี้ย!?
“สายไหมบอกว่า หิวข้าว! นายมั่วแล้ว ใครหมายถึงนาย สายไหม หิวจนหน้าซีดแล้วนะ ไปโรงอาหากันดีกว่าเนอะ!” ลูกเกดพูดจบก็ลากฉันไปโรงอาหารอย่างรวดเร็ว
เมื่อถึงโรงอาหาร...
“ลูกเกด!!!!เขาต้องได้ยินแน่ๆ เลย! TT” ฉันเขย่าแขนเพื่อนฉันอย่างแรง ฉันจะบ้าตาย!
ฮือออออ TT
“ไม่หรอกแก ไอ้บ้านั้นเงียบๆ แบบนั้น คงไม่รู้เรื่องอะไรหรอก ไม่งั้นก็คงตามมาแล้วแหละ”
“ก็จริงของแกหวะ....”
ณ ห้องเรียน เวลาโฮมรูม
“เอาละนักเรียน นั่งที่ให้เรียบร้อย” เสียงคุณครูดังขึ้น นักเรียนทุกคนก็นั่งที่ของตัวเอง โดยที่โต๊ะเรียงเป็นที่นั่งคู่ ฉันจึงนั่งข้างๆ ลูกเกด และฉันเลือกที่จะนั่งหลังห้อง ... เพราะฉัน จะได้มองเห็นต้นข้าวได้ชัดๆ >< “วันนี้ห้องเรียนเรามีเด็กใหม่ย้ายเข้ามาสองคน ซึ่งคนนึงย้ายมาจากอังกฤษ อีกคนมาจากฝรั่งเศส”
ฮือฮา ๆ ซุบซิบ ๆ งุบงิบ ๆ
“เงียบๆ หน่อย!” เสียงคุณครูลั่นดังขึ้นมา ทำให้นักเรียนทุกคนตกใจ และเงียบลง โถ...คุณครู ตกใจหมดคะ! TT “เอาละ นักเรียนใหม่ เข้ามา แนะนำตัวด้วย”เมื่อคุณครูพูดจบ ก็มีเด็กผู้ชายร่างสูงสองคนเดินเข้ามา
...ทำไมหน้าคุ้นๆ...
“สวัสดี ฉันมาจากฝรั่งเศส .... -” เด็กผู้ชายคนแรกแนะนำตัว แต่ฉันไม่สนใจ... ฉันมองคนๆนั้นของฉันอยู่...
“สวัสดีครับ มาจากอังกฤษ ^^….-” เด็กผู้ชายคนที่สองพูดนะนำตัวด้วยน้ำเสียงสุภาพ แต่ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจฟังหรอก.... ฉันมองคนๆนั้นของฉันอยู่...
“กรี๊ดดดดด!แกกกก!!! หล่ออ่า!!!”
“มาจากยุโรปทั้งคู่เลยด้วยอะแก แบบว่า โดนใจ ใช่เลย”
“ฉันโสดนะคะ!”
บลาๆๆๆ
เด็กผู้หญิงในห้องเรียนเริ่มกรี๊ดกร๊าดกับนักเรียนใหม่ทั้งสองทำเอาฉันได้สติกลับมา
“ลูกเกด ทำไมผู้หญิงคนอื่นๆ ถึงดูตื่นเต้นกันจัง?”
“…” เพื่อนสนิทฉันมองเหม่อไปที่หน้าห้องเรียน
“เกด...ลูกเกด...”
“...” ยังไม่ได้ยินอีก!!!
“ลูกเกด!!!” ฉันตะโกนแข่งกับเสียงในห้องเรียนใส่หูของเพื่อนฉัน
“โอ้ย!!!!แสบหู! แกจะตะโกนทำไม? TT” ลูกเกดพูดก่อนจะเอามือปิดหูตัวเอง
“ก็ฉันเรียกแกหลายรอบแล้วอะ ฉันถามว่าทำไมผู้หญิงคนอื่นๆ ถึงดูตื่นเต้นกันจัง? แกตอบฉันหน่อยสิ” ฉันทวนคำถามให้ลูกเกดฟังอีกรอบ “นี่อย่าบอกนะ ว่าแกก็แอบกรี๊ดในใจแบบเพื่อนคนอื่นๆ ถึงได้ไม่สนใจกันเนี้ย”
“อ่า...มันไม่ได้แอบกรี๊ดอะไรหรอก แต่ฉันว่า พวกเขาก็หน้าตาโอเคนะ”
“เชอะ!สู้เขาคนนั้นของฉันก็ไม่ได้! ><” ฉันพูดจบก็หันมองแอบมองเขาคนนั้นของฉัน
“ที่แกไม่กรี๊ดก็เพราะแกมีคนที่กรี๊ดอยู่แล้วนี่ละฉันว่า....”
“เอาละ ในเมื่อแนะนำตัวเสร็จแล้ว นักเรียนใหม่ ไปนั่งตรงที่ว่างอยู่ก่อนละกัน”
“ครับ/ครับ” ทั้งคู่ตอบพร้อมกัน
“ลูกเกดๆ เขาคนนั้นของฉันยกมือแล้วชี้มาทางที่นั่งข้างๆ ตัวเองอะ” ฉันสะกิดลูกเกดให้หันมามองให้สิ่งที่ฉันเห็น นั้นก็คือ ต้นข้าวยกมือขึ้นชี้ไปที่นั่งตัวเอง โดยที่มีเด็กใหม่ที่มาจากฝรั่งเศสเดินไปนั่งที่ตรงนั้น ปกติแล้ว เขาจะไม่สนใจเรื่องพวกนี้ จะปล่อยให้มานั่งเอง ไม่บอกกล่าว
“จริงด้วยหวะแก รึว่าไอ้บ้านั้นชอบผู้ชาย?”
“ลูกเกด!”
“ฉันล้อเล่น อิอิ”
“ขอโทษนะครับ ที่ตรงนี้ว่างไหมครับ?” เด็กผู้ชายที่มาจากอังกฤษถามฉัน พร้อมชี้นิ้วไปทางโต๊ะที่อยู่ข้างหน้าฉัน
“อ๊ะ! ว่างค่ะๆ” ฉันที่มองไปทางต้นข้าวอยู่ หันมาตอบคำถามของนักเรียนใหม่อีกคน
“ขอบคุณนะครับ สายไหม ^^”
“เอ๋!?รู้จักฉันได้ยังไง!?” ฉันตกใจจนตะโกนออกมาซะลั่นห้องเรียน ทุกคนในห้องจึงหันมามองที่ฉันหมด
บ้าจริง! ซวยแล้วๆๆ ทำเรื่องขายหน้าแล้วสินะ แถมต้นข้าวยังเห็นอีก ไม่นะ! TT
“นั้นมัน สายไหม ไม่ใช่เหรอ!?” นักเรียนใหม่ที่นั่งข้างต้นข้าวลุกขึ้นยืนแล้วใช้นิ้วชี้มาทางฉัน
“แล้วทำไมพวกนายถึงรู้ชื่อฉันละ!!!?” ฉันมองนักเรียนใหม่ทั้งสองคนสลับกันอย่างงงๆ “แต่เดี๋ยวนะ พวกนายมาจากยุโรปไม่ใช่เหรอ?แล้วทำไมพูดไทยชัดละ!”
“แกกกก เขาบอกตอนแนะนำตัวแล้วว่าเขาเป็นคนไทย แค่ไปเรียนที่เมืองนอก แกนั้นแหละที่ไม่ฟัง” ลูกเกดหันมาพูดกับฉัน พอได้รู้ ฉันก็รู้สึกอายแปลกๆ …
“สายไหม จำไม่ได้จริงๆ เหรอ? คนนี้ก็ เซฟ ไง” ต้นข้าวพูดพลางชี้ไปที่เด็กนักเรียนใหม่ที่มานั่งข้างๆ เขา
เซฟ?
เซฟ….?
“อ๋อ ฉันจำได้แหละ ก็ที่มันปากเสียๆ ไง” ลูกเกดพูด
“เซฟไหนวะแก...” ฉันหันไปถามเพื่อนสนิท
“เฮ้อ ฉันว่าเธอ จำฉันได้ แค่เธอลืม” คนที่ชื่อเซฟลุกขึ้นยืน “นั้นฉันจะบอกอะไรบางอย่าง รับรอง เธอจำฉันได้แน่”
“อะไร?”
“ฉันรักเธอ”
…
..
.
เห้ย! เซฟ!!!!!!!!!!!!!!!!
farry 1000%
ความคิดเห็น