คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ✖○ บ ท เ ก ริ่ น น ำ ○✖
บทเกริ่นนำ
โรงเรียนแห่งนี้ไม่ได้เป็นโรงเรียนธรรมดา .....
ถึงมองจากภายนอกหรือผิวเผินจะคล้ายกับโรงเรียนธรรมดาทั่วๆไป
แต่ก็ไม่ใช่โรงเรียนธรรมดาเหมือนโรงเรียนเขา
โรงเรียนนี้ก็ไม่ได้สอนแค่เพียงมนุษย์เดินดินธรรมดาเท่านั้น
แต่โรงเรียนแห่งนี้ปกปิดเผ่าพันธุ์ของนักเรียนทุกคนไว้
เพียงแค่เพราะ...หนีจากพวกรัฐบาล...
โรงเรียนที่ขึ้นชื่อด้านการต่อสู้...
การประลอง...
ความรู้...
ยศฐานันดร...
ความเชื่อ...
เหล่าพวกที่เป็นมนุษย์และไม่ใช่มนุษย์...
ทุกอย่างนั้นเป็นเพียงแค่ชีวิตไฮ สคูลที่แตกต่างจากโรงเรียนทุกๆที่ในโลก!!
ยินดีต้อนรับสู่ .... “ เซนต์ เซราฟิม ไฮ สคูล ”
- ก่อนจะเป็นโรงเรียน -
“อา....โรงเรียนในตำนานถูกปิดตัวลงมานานแล้วรึนี่....” เสียงนุ่มๆแต่หากยังคงทรงพลังแห่งความน่านับถือลงไปในน้ำเสียงนั่น
“ใช่แล้วขอรับ...เป็นเพราะท่าน ‘ลูซิเฟอร์’ ไปทำงานที่โลกปีศาจน่ะขอรับ เลยไม่ค่อยรู้เรื่องบนโลกมนุษย์...” ชายหนุ่มผมสีบลอนด์ทองที่โค้งหัวลงอย่างนอบน้อมต่อเจ้านาย
“หึหึ....ในฐานะที่ข้าเป็นศิษย์เก่าคนโปรดของตาแก่นั่น ข้าต้องทำอะไรบางอย่างซะแล้ว นายคิดแบบนั้นมั้ยเบนจามิน?” ลูซิเฟอร์พูดขึ้นอย่างสนุกสนาน แล้วก็ยืนขึ้นจากอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ในสภาพเปลือยเปล่า
“ขอรับ...”ส่วนเบนจามินนั้นรู้หน้าที่พ่อบ้านของตนเองจึงรีบนำชุดคลุมมาคลุมตัวของลูซิเฟอร์ทันที
“หึหึ...แต่งตัวให้ฉันเสร็จเรียบร้อยแล้ว เตรียมรถม้าให้ฉันด้วย...” ลูซิเฟอร์ พูดพร้อมกับเดินนำไปที่ห้องแต่งตัวทันที
“ขอรับ...” เบนจามินรีบแต่งตัวให้ลูซิเฟอร์ทันที เมื่อแต่งตัวเสร็จเบนจามินก็ออกไปเตรียมรถม้าทันที เพราะรู้ดีว่าเจ้านายของตนเองนิสัยเช่นไร
-ในรถม้า-
“ทำไมนายท่านถึงไม่บินไปเอาล่ะขอรับ...” เบนจามินเอ่ยถามเจ้านายของตนเองด้วยความสงสัย
“....จะไปหาตาแก่นั่นทั้งทีทำอะไรที่มันสุภาพหน่อยไม่ดีรึไง? ฮึ...เบนจามิน ” ลูซิเฟอร์หลับตาลงพร้อมกับเอนตัวลงอีกหน่อย
“ก็ดีนะขอรับ..” เบนจามินเอ่ยขึ้นอย่างเรียบๆ
“ให้ถึงปราสาทตาแก่นั่นก่อนฉันลืมตานะ เบนจามิน..” ลูซิเฟอร์พูดบอกเบนจามินด้วยความสบายใจ
“ขอรับ...” เบนจามินตอบรับ ก่อนที่จะพึมพำคาถาบางอย่าง “swift land crab...” ทันทีที่เบนจามินเอ่ยคาถาเสร็จ ก็มี
ลมพายุขนาดใหญ่ เอ๊ะ...หรือจะเรียกว่าขนาดมหึมาก็ได้ พายุที่ว่านั่นได้มารองตรงล้อของรถม้าและเพิ่มความเร็วของรถม้าทันที
.....
ยังไม่ถึงสองนาทีดี ก็มาถึงปราสาทของ ‘ ดยุค เซราฟิม โวลล์ย่า ’ ผอ.คนเก่าของโรงเรียนเซราฟิม
หรืออีกนัยหนึ่งก็คือบิดาของ เซราฟิม ลูซิเฟอร์
“ท่านพ่อ!!!! อยู่ไหน!! ออกมาคุยกับผมเดี๋ยวนี้!!!” และเมื่อเท้าแตะเข้ามาในปราสาทลูซิเฟอร์
ก็แหกปากโวยวายทันทีทันใด
ฉึกกกกกกก! แคว่กกกก!
ลูซิเฟอร์ก้าวขาขึ้นบันไดได้แค่ขั้นแรกก็ถูกชูริเคนปริศนาโจมตี จนแขนเสื้อคลุมและเสื้อเชิ้ตขาดวิ่นเลยทีเดียว
“ฮ่าๆๆๆๆ ขอโทษทีนะเจ้าลูกชาย ทักทายเกินไปหน่อย..” ดยุค เซราฟิม โวลล์ย่า ยืนอยู่ข้างบนสุดของบันไดพร้อมกับเสียงหัวเราะ
“หรอครับ..งั้น...สวัสดีครับท่านพ่อ...” ลูซิเฟอร์ยิ้มก่อนที่จะหยิบชูริเคนที่ปักอยู่ตรงราวบันไดใกล้ๆ ขว้างไปใส่ดยุคโวลล์ย่า
“เสียเวลาเปล่าน่า..ถึงจะโยนมาเป็นร้อยก็ไม่โดนฉันหรอก แล้วแกมีธุระอะไรถึงมาหาฉันล่ะ?” ดยุคโวลล์ย่าปัดชูริเคนออกอย่างรวดเร็ว และวกเข้าหาประเด็นของลูซิเฟอร์
“อ๋อ...ว่าจะมาคุยเรื่องโรงเรียนน่ะท่านพ่อ...แต่ว่า..ไปที่ห้องทำงานก่อนดีไหมท่านพ่อ..?” ลูซิเฟอร์บอกเหตุผลที่ต้องมาหา แต่กลับเอ่ยให้ดยุคโวลล์ย่าพาเข้าห้องทำงาน เพราะเห็นว่าตอนนี้มีทั้งพ่อบ้าน แม่บ้าน คนสวน ฯลฯ ยืนมุงดูอยู่อย่างลับๆ (กลัวโดนลูกหลงล่ะมั้ง)
ดยุคโวลล์ย่าไม่พูดอะไรแต่ก็เดินนำลูซิเฟอร์ไปยังห้องทำงานของตน
“เข้าเรื่องเลยดีกว่านะท่านพ่อ ผมอยากปรับปรุงโรงเรียนใหม่ แล้วก็เปิดการเรียนการสอนตามเดิม เข้าใจมั้ยท่านพ่อ?...” ลูซิเฟอร์ที่นั่งไขว่ห้างจิบกาแฟพูดขึ้นอย่างตั้งมั่น
“โฮ่...พ่อว่าก็ดีนะ ที่พ่อต้องปิดตายโรงเรียนแบบนั้น ก็เพราะเจ้าพวกรัฐบาลน่ะซิ...ดันมาโรงเรียนเราก่อนได้รับอนุญาต แล้วดันมาเจอพวกนักเรียนที่น่ารักทั้งหลายของข้ากำลังประลองกันอยู่ จึงถูกปิดตาย กระซิกๆ~ พูดแล้วก็ใสเจีย~! ” ดยุคโวลล์ย่าพูดอย่างติดตลก
“หึหึ...ผมขอเป็นผอ.ได้มั้ย?” ลูซิเฟอร์ถามพร้อมกับในหัวที่มีแต่แผนเต็มไปหมด
“ได้สิ...ลูกรัก เพราะว่า...พ่อเพิ่งไปเจอมาดมัวแซลล์ เลร์วี่ ตอนงานปาร์ตี้เมื่อคืนน่ะสิ เลยคิดว่าจะพาหล่อนไปเที่ยวรอบโลก งั้นก็ฝากปราสาท ฝากโรงเรียนด้วยนะลูกรักของป๊า!~”
“ได้สิครับ...ท่านพ่อ...”
“เย้ห์~!~ เป็นอันเข้าใจแล้ว งั้นพ่อขอตัวไปก่อนนะ...” และเมื่อดยุคโวลล์ย่าพูดจบก็บินออกไปทันที
“หึหึ...มาเริ่มกันซักทีนะ โรงเรียนของข้า... J ”
ความคิดเห็น