คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ ๑ จ๊ะ ,, ทำไมหน้าร้อน ๆ
อากาศที่บรมโคตรจะร้อนอย่างนี้ผมต้องมานั่งอยู่คนเดียวเพียงเพราะหน้าที่อันแสนจะสำคัญ จองโต๊ะ ! - -* โดยที่ไอ้พวกเพื่อน ๆ สุดประเสริฐให้เหตุผลว่า
‘ มึงตัวเล็กแค่เนี๊ยะ ขืน เข้าไปเดี๋ยวโดนคนเขาเหยียบหรอก จองโต๊ะไว้ให้พวกกูเหอะ สบาย ๆ ‘
‘ เฮ้ย ! ไอ้ม้าตัวเล็กกว่ากูอีกนะ ทำไมมันเข้าได้ เสี่ยงกว่ากูอีก’
‘ มึงด้านไม่เท่ามันไง จบ !! ‘
หมดข้อโต้แย้งใด ๆ ทั้งสิ้น ผมต้องจำยอมนั่งเป็นหมาหงอยเฝ้าโต๊ะมองชาวบ้านแดกข้าวอย่างเมามัน แหก ! ท้องกูร้องเลย
ผลัวะ !
เควี้ย ! ( ควาย + ตัวเงินตัวทอง หึหึ - -++) ใครบังอาจตบหัวกู ผมหันไปมองเจ้าของมือปริศนา =[]=!!
“ นั่งจ้องชาวบ้านแดก น้ำลายไหลเชียวมึง “ ไอ้คุณชายต้นมองหน้าผมอย่างสมเพช
“ สัด ! ก็กูหิว ไหน ๆ อันไหนก๋วยเตี๋ยวกู “ ผมยกมือเช็ดน้ำลายที่มุมปาก ไอ้ต้นวางชามก๋วยเตี๋ยวสองชามบนโต๊ะ ก่อนจะทรุดนั่งตรงข้ามกับผม
.” อ้ะ ! นี่ของมึง “ มันพูดพลางดันก๋วยเตี๋ยวชามหนึ่งให้ผม
“ ของกู .. “
“ ไม่ใส่ถั่วงอกกับผักชี “ โอเคผ่าน
“ แล้วเครื่องปรุง “
“ น้ำตาลนิด ๆ พริกเยอะ ๆ “ แหม่ะ รู้ใจกูจริง ๆ
“ เค แดกเลยมึง “ ผมพูดแล้วยกตะเกียบคีบเส้นเล็กเข้าปากทันทีทันใด เอ .. เหมือนขาดอะไรไปอย่างนะ - -“
“ ต้น น้ำอะมึง “
“ หืม นั่นไง “ มันเงยหน้าจากชามก๋วยเตี๋ยวแล้วชี้ไปที่แก้วชาเย็น
“ แก้วเดียว ? “
“ อื้อ “
“ อ่าว ! แล้วของกูอ้ะ “ เอี้ย อย่าบอกนะว่าลืม
“ ก็แก้วเดียวกันนี่แหละ “
“ ห๊ะ ! ไม่เอาอ้ะ “
“ เป็นไรวะ เพื่อนกันแดกด้วยกันไม่ได้รึไง แดก ๆ ไปเหอะน่า “ มันพูดอย่างไม่สนใจผมที่ทำหน้าบู้ T^T หลอดเดียวกันนะมึง ถ้าเกิดกูติดเอดส์มึงขึ้นมาว่าไง ( ล้อเล่นนะเออ~ )
…..
ผมก้มหน้าก้มตากินก๋วยเตี๋ยวต่อ ฮึ่ย ! แก้วเดียวกันก็ได้วะ ไม่นานพวกเพื่อน ๆ ผมก็เดินมาสมทบ
“ ช้าจังวะ กูแดกจะหมดอยู่แล้วเนี๊ยะ “ ผมถามพวกมันหลังจากที่นั่งกันเรียบร้อยแล้ว ผมกวาดสายตามองพวกตัวแสบ อ่าว หายไปหนึ่ง
“ ไอ้ม้าละ ? “ ผมถาม ไอ้ตัวประกอบกำลังอ้าปากจะตอบ แต่..
“ สัดเอง ! กูชื่ออาชาเรียกดี ๆ ดิวะ ม้าเมิ้งอะไร “ เสียงมาก่อนตัวมันครับ พูดซะดังกลัวคนอื่นไม่ได้ยินรึไงวะ - -* โต๊ะข้าง ๆ ผมยังหันไปมองมันเลย
“ ไอ้ของมึนเมา หารู้ตัวไม่ว่ามึงเป็น “ ไอ้เอกตอบแบบเมา ๆ
“ มึงช่วยพูดอะไรให้พวกโง่ ๆ อย่างกูเข้าใจหน่อยได้ปะ “
“ เฮ้ย ! คาบต่อไปเรียนไรกันวะ “
“ ประสิทธิ์ ! “ ไอ้ม้าโผล่งขึ้นมา
“ ตัยโหง ! ประสิทธิ์สอบ !! “ ผมตะโกนออกมาเสียงดังไปสามบ้านแปดบ้านจนไอ้ม้าสะดุ้งโหยง จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงละครับ อาจารย์ประสิทธิ์เนี่ยะตอนสอนก็สอนไม่รู้เรื่อง แล้วยังเสือกออกข้อสอบตามใจตัวเองอีก มีที่ไหนโลกกลมเพราะซูปเปอร์แมนบินวนโลก =_=^ (อาจารย์ยังงี้มีจริงนะเออ โรงเรียนมุกเอง 55 )
“ มันจะไปยากอะไรว๊า ~ มึงก็แค่ ... มีจินตนาการ “ ไอ้เอกตอบด้วยเสียงเมา ๆ ตามคอนเซปต์ มันเป็นพวกจินตนาการสูงส่ง ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแหละครับ สอบของอาจารย์ประสิทธิ์ทีไรมันได้เกือบเต็มตลอดจนมันกลายเป็น ‘ หนูเอก ’ ลูกรักของอาจารย์ประสิทธิ์
“ น้องเอกขา ~ ขอพี่ตัวประกอบลอกบ้างน้า *0* “ ไอ้ตัวประกอบทำหน้าบ้องแบ้วเอาแก้มถูแขนไอ้เอก ผมเห็นแล้วจะอ้วก !
“ ของอย่างนี้มันลอกกันไม่ได้เว้ย มึงคิดหรอว่าประสิทธิ์จะไม่รู้ เทพ ๆ อย่างกูอ่ะ มีแค่คนเดียว วะฮะฮ่า ๆ “
ผลัวะ !!
“ ห่าเอก ! ลูกรักอาจารย์หนิมึง ติดใจของเก่าจนลืมของเก่ากว่าอย่างกูแล้วใช่ไหมละ ? โฮ ๆๆ T0T “ ไอ้ตัวประกอบแสร้งร้องห่มร้องไห้ พร้อมกับทุบอกไอ้ตัวเอกดังอั่ก ๆ กูว่ามันแรงอยู่นะไอ้กอบ - -*
“ เชี่ยกอบ ! ทุบกูจริง กูไม่ใช่กระท้อนนะเว้ย ! เดี๋ยวกูก็ไม่ให้ลอกจริง ๆ ซะเลย -*- “
“ ตัวเองจะให้ตัวประกอดลอกจริง ๆ หยอ *0* “ ไอ้กอบเปลี่ยนจากท่าทุบถี่ ๆ เป็นลูบแขนไอ้ตัวเอก พลางสบตาปิ๊ง ๆ แทน ( ผมเห็นไอ้เอกทำหน้าเคลิ้ม ๆ ด้วยนะ - -)
“ มึงสองคนไปไกล ๆ เลย กูยิ่งเครียด ๆ อยู่ โอยย ~ เสร่อไปนั่งอยู่ไกลกูจริง แล้วกูจะลอกใครวะ TT “ ผมโอดครวญด้วยท่าทางอยากตาย
“ ลอกกูสิ กูนั่งข้าง ๆ มึงอะ “ ไอ้ต้นโผล่งออกมาตามฉบับพระเอกขี่ม้าขาว .. เอ๊ะ ! ผมก็ต้องเป็นนางเอกสิ ไม่เอาได้ไหม T0T~
…..
~~ โต่ง ติ่ง น่อง หน่อง ติ่ง โหน่ง ติ่ง หน่อง ~~ ( เสียงออดโรงเรียนกูโคตรอุบาทว์ = = )
และแล้วเวลาตายของพวกผมก็มาถึงจนได้ ผมอยากจะเอาหัวอันสุดแสนจะทุยโขกโต๊ะเหลือเกินน อยากตายโว้ยยย !!!
หน้าตาของไอ้พวกตัวแสบแต่ละคนดูไม่ได้เลยครับ หน้านิ่วคิ้วขมวดกันให้พรึ่บ ! จะมีก็แต่ไอ้หนูเอกนั่งทำหน้าระรื่นอยู่ตังเดียว อ้อ ! แล้วก็ไอ้ต้น = =’ เหมือนมันจะไม่เครียดอะไรกับเขาเลย
“ ไอ้กอบ กูปวดขี้ บอกอาจารย์กูอาหารเป็นพิษ ไปห้องพยาบาล “ อาชา ( เรียกชื่อมันซะหน่อย ) ยกข้ออ้างเอาตัวรอด
“ เอี้ย ! ยังไงมึงก็ต้องสอบอยู่ดี อย่ามา ๆ “ ผมพูดขัดคอมันอย่างรู้ทัน มันทำหน้าเหยเกก่อนจะตอบว่า
“ ให้กูยืดเวลาตายไปหน่อยไม่ได้หรอมึง T^T “
“ ไม่ได้ ! “ ผม ไอ้กอบ ไอ้เอก และคุณชายต้นจอบพร้อมเพรียงกันเสียงดัง ก่อนไอ้กอบจะจับไอ้ม้าล็อคคอแล้วลากขึ้นห้อง ! ตามด้วยไอ้เอก โห่ย ย ! พวกมึงจะเล่น 3P กันหรอ สาดด !!
…..
พวกผมออกมาจากห้องสอบด้วยสภาพอิดโรย จะทำข้อสอบให้ผ่านนี่ว่ายากแล้วนะแต่ผมว่าจะลอกกันโดยไม่ให้เล็ดลอดสายตาอาจารย์ประสิทธิ์นี่ยากกว่าเยอะ
“ โอ๊ย ~ กูนึกว่ากูจะตายเพราะสายตาพิฆาตของประสิทธิ์ซะแล้ว ” ไอ้ตัวประกอบบ่นออกมาพร้อมกับนั่งเผละอยู่บนระเบียง มันโดนอาจารย์ประสิทธิ์จ้องครับ เพราะดันลอกข้อสอบของ ‘ หนูเอก ’ ไม่เนียน มันก็เลยไม่ค่อยได้ลอกไอ้ตัวเอกเท่าไหร่ ของผมยังพอไปได้ครับ ถึงไอ้ต่นจะไม่ได้ท็อปของอาจารย์ประสิทธิ์ แต่ก็ได้คะแนนสูงเสมอ แค่มันไม่เด่นอาจารย์เลยไม่จ้องเท่านั้นเองครับ ฮ่า ๆ
“ ฮ่า ๆ เป็นไงละมึง หัดรู้จักลอกให้ถูกคนอย่างกูซะมั่ง “ ผมหัวเราะสะใจ เยาะเย้ยไอ้ตัวประกอบ
“ แหม ~ ใครจะไปเหมือนมึงละวะ มีสามีเกื้อหนุน “ ไอ้อาชาเดินออกมาจากห้องปุ๊ป หมาในปากมันก็ทำงานทันที
“ ใช่ไหมคะ *0* เอกขา~ “ มันดัดเสียงแหลมเอามือไปเกาะแขนไอ้เอกลูบขึ้นลง ผมขมวดคิ้วให้กับความคิดบ้า ๆ ของมัน
“ เห้ย ๆ อย่าไปแซวมันดิ๊ เห็นไหมไอ้เองหน้าแดงแล้วเนี่ยะ “ ไอ้ตัวประกอบ กลัวไม่มีส่วนร่วม เลยมาแจมกับเขาซักหน่อย ห๊ะ ! กูนี่นะหน้าแดง
“ ฮิ้วว ววววว ~~~ “ สามเสียงโห่ร้องอย่างถูกใจ ตีนงาม ๆ ของผมเลยได้ประทับไว้บนก้นน่าทีบของสามตัวแสบ
“ มึงพูดห่าอะไรกันเนี่ยะ -*- ไปไกลละสัด ! มึงก็ไม่เดือดร้อนกับเขาเลยเนอะ “ ผมหันไปแยกเขี้ยวใส่ไอ้หน้าตายที่ตอนนี้ขยับยิ้มมุมปาก ยักคิ้วกวนส้น
“ จะให้กูเดือดร้อนทำไม ก็มันเป็นเรื่องจริงไม่ใช่หรอจ๊ะที่รัก ~ “ ว่าแล้วมันก็เอามือโอบไหล่ผมก่อนจะรั้งตัวผมเข้าไปใกล้จนจะกลายเป็นแฝดสยามอยู่รอมร่อ = =
“ ฮิ้ว ววว ~~ “ เสียงไอ้สามตัวแสบโห่ขึ้นอีกครั้ง ตามมาด้วยเสียงแซวไม่หยุด โอ๊ย !!! ให้ตายเถอะไอ้คุณชายต้นจะช่วยกูหน่อยก็ไม่ได้
“ เอี้ย ปล่อยเลย ๆ “ ผมดันมือไอ้ต้นออกจากไหล่ โว่ย ย !! =/////=’ ทำไมหน้ากูร้อน ๆ วะ
,, ไอ้เชี่ยต้น .. ไอ้เตาอบ !!
TBC.**
_________________________________________________________________________________________
พรุ่งนี้มุกจะมาอัพให้นะคะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน เม้นให้ด้วยนะ กำลังใจให้ไรเตอร์ ๆๆ ^^
ความคิดเห็น