คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ::intro::
เห้ย !!! โฟต เรื่องใหญ่ะว่ะ ไอ้ยีนมันไปมีเรื่องกับรุ่นพี่” ไอ้นามวิ่งมาหาผมพร้อมทำหน้าตาตื่น
“ห๊า แล้วมันอยู่ไหนว่ะ” ผมรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ ถามไอ้นามอย่างรีบร้อน ไม่ให้รีบได้ไงครับ ก็มันเพื่อนผมนี่นา
“อยู่หลังหอประชุมเก่าว่ะ” พอมันพูดจบ ผมก็วิ่งไปทันที หอประชุมเก่าห่างจากตึกเรียนของผมไม่มากนัก เลยใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีก็ถึง พอผมไปถึงสภาพที่ผมเห็นแทบลมจับ หน้าไอ้ยีนเยินไปข้างนึง พร้อมกันพวกรุ่นพี่อีกสามคนล้อมมัน ถ้านับพวกก็ เอิ่ม .. สามคนเท่ากันพอดี แต่ที่น่าเป็นห่วงนี่สิ ไอ้สามตัวนั้นมันตัวถึกชิบ !
“เห้ย ยีนกูมาช่วยมึงแล้ว” สัดนามมมม มึงจะพูดหาเตี่ยมึงเรอะ !
ไอ้ยีนหัดมามองพลางทำหน้าแหยๆ ก่อนจะหันมายิ้มให้ผม โอ่ มึงยังมีกะจิตกะใจมายิ้มให้กูอีกนะ
“อ่าว มึงมีพวกกะเขาด้วยหรอว่ะ ตัวแค่นี้ จะมาทำอะไรพวกกูได้ว่ะ” ไอ้รุ่นพี่ตัวหนึ่งในนั้นพูดขึ้นมาพลางมองพวกผมอย่างดูถูก สาดดด ถึงตัวกูจะเล็กกว่ามึงใช่ว่ากูจะสู้มึงไม่ได้
“ก็ดีกว่าพวกถึกๆ แต่พอเอาจริงๆแล้วแมร่งหมัดเดียวจอด” ผมพูดไปอย่างท้าทาย ที่พูดเนี่ยะไม่ใช่เพราะผมมั่นใจในฝีมือของผมหรอกนะครับ แต่ที่พูดอ่ะ เพราะอารมณ์มันขึ้น !!
“อ่อ อยากลองดีใช่ม่ะ ไอ้หนู” รุ่นพี่อีกคนหนึ่งพูดขึ้น
“เออ” ผมตอบพลางทำหน้ากวนตีน ไอ้นามกระตุกแขนเสื้อผม ผมหันไปมองหน้ามัน มันพยายามสื่อทางสีหน้าว่า กูกลัว สาด กูก็กลัว
“เพื่อนมึงท่าจะกลัวนะไอ้หนู ถอนตัวตอนนี้ยังทัน” รุ่นพี่อีกคนนึงพูดขึ้น นี่มึงกลัวไม่มีบทพูดรึไง แมร่งเอ้ย !
“อย่ามัวแต่พูดน่า เข้ามาเลยดิ” พอผมพูดจบ ไอ้รุ่นพี่ตัวหนึ่งในนั้นเข้ามากระชากคอเสื้อผมทันที เหอะ คิดว่าผมกลัวเรอะ
“กูจะซัดหน้าขาวๆของมึง ให้มีรอยช้ำเลยคอยดู” ว่าแล้วมันก็ง้างหมัดขึ้นครับ ส่วนเพื่อนมันอีกสองคน ก็ประกบไอ้นามกับไอ้ยีน เป็นคู่เลย
.
“คิดว่ากูกลัวหรอ” ผมต่อยหน้ามันตอนที่มันเผลอ มันหันมามองหน้าผมอย่างเอาเรื่อง และกำลังจะต่อยผมคืน
“ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดด !!!” พวกเธอทำอะไรกันนะ” อาจารย์พละวิ่งมาหน้าตั้ง พร้อมกับตะโกน ตามด้วยนักเรียนอีกสองสามคน เห้ยย เอาไงดีว่ะเนี่ยะ ไอ้รุ่นพี่รีบปล่อยมือจากคอเสื้อของผม แล้วรีบวิ่งหนีไปกับพวกของมัน ส่วนผมนะหรอ ก็ลากไอ้นามก่ะไอ้ยีนวิ่งซิครับ ถ้ามัวแต่อึ้งก้ถูกจับเข้าห้องปกครองดิ เว้ย ยยยยยย จะตามมาทันแล้ววววว
“ไอ้นาม ไอ้ยีน แฮ่ก ๆ มึงแยกกะกูไปคนละทางนะ ขืนอยู่กันเป็นกลุ่มจารย์ตามทันแน่แล้วค่อยเจอกันที่ห้อง !!” ผมพูดหอบๆ ไอ้สองตัวมันพยักหน้า แล้วพวกเราสามคนก็แยกกัน วิ่งกันไปคนละทาง ผมลัดเลี้ยวเข้าตามซอกตึก วิ่งๆๆๆ และวิ่ง
ผมหันไปทางด้านหลัง พอแน่ใจว่าไม่มีใครวิ่งตามมา ก็ค่อยๆ หลบตามกำแพง เหมือนสายลับ กลับไปที่ห้อง พอกลับไปถึงห้อง ผมก็เห็นไอ้ยีนก่ะไอ้นามยืนหอบ สภาพไม่ต่างจากผมซักเท่าไหร่ หลังจากที่ผมหายใจได้สะดวกแล้วก็รีบถามไอ้ยีนมันทันที
“สัดยีน มึงไปทำอีท่าไหนว่ะ ให้พวกรุ่นพี่มันต่อยเนี่ยะ”
“กูยังไม่ได้ทำไรเลยมึง กูก็เดินของกูอยู่ดีๆ ไอ้พวกนั้นมันก็เดินมาชนกู มันให้กูขอโทษ แต่กูไม่ยอม ก็กูไม่ผิดอ่ะมึง” มันพูดพร้อมทำหน้าว่ามันไม่ผิดซะเต็มประดา
“เออๆ อย่าให้มีอีกแล้วกัน”
“อือๆ กูขอบใจพวกมึงสองคนมากๆเลยว่ะ ถ้าไม่ได้พวกมึง กูคงแย่”
“ไม่เป็นไรหรอกมึง เพื่อนกัน” ไอ้นามตอบไอ้ยีน ไอ้ยีนยิ้มพร้อมบอกขอบใจพวกผมอีกครั้ง เห้อ คนเป็นเพื่อนกันก็ต้องช่วยกันละ
คุยกันจนพอใจแล้ว ก็ลากสังขารมาหาข้าวใส่ท้องกันครับ
“หิวเว้ยๆๆๆๆ” ผมบ่นพลางลูบท้องไปมา ไอ้นามหันมามองหน้าผม
“อ้วนแน่มึง กูเห็นวันๆไม่ทำไรนอกจากกิน” สาดดด มีอีกอย่างที่กูทำ นอนไงๆ ฟายย
“ว่าแต่กู ดูตัวเองมั่งมึง” ว่าแต่ผมเหอะ ตัวมันเองก็กินไม่น้อยไปกว่าผมเลย แต่โชคดีครับ ที่พวกผมยัดเท่าไหร่ไม่เคยอ้วน ฮ่าๆๆ
ผมซื้อข้าวเสร็จเป็นคนแรกก็เลยมาจองโต๊ะไว้ก่อน หาที่ได้ปุ๊ปก็โซ้ยปั๊ปเลยคับ ฮ่าๆ
“โฟต นั่งด้วยดิว่ะ” ใครว่ะ ขัดขวางการกินของกูจริงๆ ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง ก็เห็นหน้าอันหล่อเหลาที่น้อยกว่าผมนิดหน่อยของไอ้โซน(ชื่อเต็มๆมันชื่อโอโซนครับ) มันเป็นเพื่อนในห้องผมจะว่าสนิทไม๊ ก็พอสมควรแหละ แต่น้อยกว่าไอ้สองตัวนั้น แต่พักหลังๆมันอยู่กันพวกผมบ่อยๆนะ
“เออ เอาดิๆ” ผมพูดจบไอ้โซนก็ลงมานั่งทันที ไม่นานนักไอ้สองตัวนั้นก็เดินมา
“อ่าว โซน หวัดดีมานานยังว่ะ” ไอ้ยีนเอ่ยถามเป็นคนแรก ส่วนไอ้นามพอถึงโต๊ะ ก็นั่งลงโซ้ยลูกเดียวครับ เงยหน้ามายิ้มให้ไอ้โซนนิดนึง ก่อนจะกลับไปกินต่อ
“เมื่อกี้นี่เอง” โซนพูดพลางยิ้มๆ
“ว่าแต่ มีเรื่องอะไรกันหรอ เห็นโฟตกับนามวิ่งออกไป เรากะจะตามไปซะหน่อย แต่ไม่ทัน”
“มีเรื่องนิดหน่อยอ่ะ ไม่มีไรมากหรอก” ไอ้ยีนตอบ แล้วก็ก้มหน้าก้มตากินต่อไป พวกผมนั่งกินกันโดยไม่ได้คุยอะไรกันเลย คาดว่ากระเพาะมันเรียกร้อง เลยยัดเอาๆ พวกผมกินเสร็จก็รีบขึ้นไปเรียนต่อ คาบต่อไปเรียนไรว้า คณิต ตายๆ ทำไมน่าเบื่อยังงี้ว่ะ
หนังท้องตึงหนังตาก็หย่อน คาบนี้เป็นวิชาที่น่าเบื่อมากๆสำหรับผม มีอาจารย์หนังเหี่ยวๆยืนสอนอยู่หน้าห้อง ถามโน่น ถามนี่ ถามอยู่ได้! เป็นถึงอาจารย์แท้ๆ แค่นี้ก็คิดเองไม่ได้ ต้องถามนักเรียน วุ้ย หงุดหงิดๆ ข้างๆผมนี่เป็นไอ้โซนครับ ส่วนไอ้นามก่ะไอ้ยีนนั่งอยู่ข้างหน้าผม แถมนั่งริมหน้าต่าง ลมพัดเอื่อยๆ ยิ่งง่วงซิครับ!
“ห้าวววววว ~” ผมอ้าปากหาว ไอ้โซนหันมามองผม ยิ้มขำๆ
“ปิดปากบ้างก็ได้ อ้าปากจนแมลงวันบินเข้าล่ะๆ” อ่าว ไอ้นี้หาเรื่องกันหรอว่ะ แต่ไม่ไหวละครับไม่มีแรงเถียงกับมัน ง่วง ง่วงสุดๆ
“เออๆ ง่วงว่ะ กูจะนอนละ ถ้าจารย์ถามบอกว่ากูไม่สบายแล้วกัน”
“ แหม่ะ สบายจิงนะมึง” ผมยักคิ้วให้มันแล้วฟุบหน้าลงกับโต๊ะ เสียงรอบๆตัวผมเริ่มเบาลง ได้ยินเสียงจารย์เรียกไอ้โซนมันด้วย แต่ได้ยินไม่ค่อยชัดแฮะ แล้วผมก็หลับไป
“เห้ย โฟต ตื่นๆ กลับบ้านโว้ยๆ” เสียงใครว่ะ หงุงหงิงๆอยู่ได้ คนจะนอน ผมปรือตามองขวางๆ เห็นหน้าหล่อๆของไอ้โซน
“ตื่นเลยมึง ไม่ต้องมองตาขวาง เขาจะกลับบ้านกันแล้วเนี่ยะ ทำได้ไงว่ะ หลับไปตั้ง 4 คาบ” ห๊ะ ! นี่ผมหลับนานขนาดนั้นเลยหรอว่ะเนี่ยะ
“เห้ย จริง รอแป๊ปๆ เดี๋ยวกูเก็บกระเป๋าก่อน” ตาสว่างเลยผม ผมรีบยัดของใส่กระเป๋ากลัวว่าไอ้โซนมันจะรอนาน
“แล้วไอ้นามกับไอ้ยีนอ่ะ” ผมถามโดยที่ไม่หันไปมองมัน
“มันบอกว่ารีบไปกันอ่ะ แล้วบอกให้กูปลุกมึงเนี่ยะ” ผมเก็บของเสร็จพอดี เลยหันไปพยักหน้ารับรู้ แล้วชวนมันกลับบ้าน
“กลับด้วยกันปะ เดี๋ยวกูไปส่ง” ผมเอามอไซต์มาโรงเรียนครับ บ้านผมอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก
“รบกวนป่าวว่ะ”
“ไม่อ่ะ วันนี้กูไม่มีธุระ” ผมยิ้มให้มัน มันก็พยักหน้าหงึกหงัก แล้วบอกทางไปบ้านมัน
“ลาลาลาลาลาลาลาลาลา~” โทรศัพท์ของไอ้โซนก็ดังขึ้น มันทำหน้ายิ้มๆ รับโทรศัพท์ แฟนมึงโทรมาละซิ ไอ้โซนมันมีแฟนแล้วครับ ก็ปกติของคนหน้าตาดีอ่ะแหละ แต่ผมนี่ซิ ก็ยังโสดไร้คนควง คิดแล้วเครียด อิจฉาคนมีแฟนเว่ยยยย !!
“ครับๆ งั้นแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวถึงบ้านแล้วโซนโทรไปบอกนะครับ ครับๆ บาย ”
“ไง แฟนโทรมาหน้าบานเลยนะมึง”
“นิดหน่อยว่ะๆ” มันยิ้มหน้าบาน
“เออๆ กลับกันเถอะ” ผมไปส่งมันบ้านเสร็จ ก็ขี่รถกลับบ้านตัวเอง ระยะทางจากบ้านไอ้โซนมาบ้านผมก็พอสมควร ผมอยู่บ้านกับพ่อแม่ครับ จริงๆผมมีพี่น้องนะ แต่ตอนนี้มันอยู่ที่หอของมหาลัย แล้วพ่อกับแม่ไม่ค่อยอยู่บ้านด้วย สบายๆครับ
พอถึงบ้านผมก็ขึ้นมาบนห้อง อาบน้ำ แล้วก็มานั่งคิด ชาตินี้จะมีแฟนกับเค้าบ้างหรือป่าว หรือว่าคู่ผมยังไม่เกิด ฮ่าๆ ไม่นานนักผมก็เผลอหลับไป
ความคิดเห็น