สามีส้มหล่น

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ ๑/๓

        อ่าวเปอเซียร์

        เรือสำราญขนาดใหญ่ คลาคล่ำไปด้วยผู้มีอันจะกิน เดินอวดโฉมไปทั่วทั้งลำเรือขนาดสามชั้น จุผู้คนนับห้าพันคน บริเวณด้านในสุดของบ่อนกาสิโน มีกลุ่มคนจัดเป็นสองฝ่าย เจ้าของเรือลำใหญ่นั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้บุนวมกำมะหยี่สีน้ำตาลไหม้ ในมือข้างขวานั้นถือแก้วบรั่นดี ส่วนอีกข้างกำลังอัดซิการ์เข้าปอด ดวงตาดุดันเหลือบมองบุรุษหนุ่ม เจ้าของนัยน์ตาสีถ่านเนื้อดีตาไม่กะพริบ

        ด้านคนที่ถูกจับจ้อง อยู่ในชุดสูทราคาเรือนแสน นั่งหลังตรงคอตั้ง โดยมีบอดี้การ์ดคนสนิทยืนขนาบข้างและห้อมล้อมอยู่เบื้องหลังนับห้านาย ปลายนิ้วเรียวขยับขึ้นมาเกลี่ยเบาๆ บนปลายคางสากระคาย ส่วนดวงตาจับจ้องอยู่กับหน้าหนังสือสัญญาซื้อขายฉบับหนึ่ง ซึ่งระบุเกี่ยวกับเงื่อนไขต่างๆ ของธุรกิจค้าขายอสังหาริมทรัพย์

        “รีบลงนามซะสิคุณฟาร์เชส”

ชายอายุวัยเกือบห้าสิบปีเร่งเร้าบุรุษหนุ่มรูปงาม ผู้ถือกรรมสิทธิ์อันชอบธรรมในอสังหาริมทรัพย์เก่าแก่ ซึ่งตั้งอยู่กลางเมืองมาดริด สถาปัตยกรรมงามงดนั้นทำให้บุคคลผู้นี้หลงใหลจนนึกอยากครอบครอง ซึ่งมูลค่าของมัน ณ ปัจจุบันอยู่ในหลักพันล้าน หากถือเก็งกำไรต่อไปสักห้าปีสิบปี คงได้กำไรเป็นเท่าตัวแน่ๆ

        “ผมไม่คิดจะขายสมบัติของบรรพบุรุษ”

        ฟาร์เชส ฟรานติการ์เซียส เจ้าของทรัพย์สมบัติล้ำค่า ตวัดดวงตาคมวาวมองคู่สนทนาด้วยความไม่ชอบใจ จากนั้นก็ฉีกกระดาษสัญญาขาดเป็นสองส่วนแล้วโยนลงบนโต๊ะต่อหน้าต่อตาของอีกฝ่าย ไร้ซึ่งความกริ่งเกรงในอำนาจที่คนตรงหน้ามี อึดใจร่างสูงก็ดีดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้เนื้อนุ่ม ยืดตัวเต็มความสูง เตรียมหมุนกายกลับไปหาความสำราญ ตามประสาหนุ่มที่ชื่นชอบใฝ่หาความสุขในชีวิต

        “เดี๋ยวสิ!”

เจ้าของเรือสำราญร้องห้าม พลางผุดลุก “คิดว่าจะมาหักหน้าฉันแล้วจะไปง่ายๆ อย่างนั้นรึ!”

นัยน์ตาสีสนิมวาวโรจน์ด้วยไฟโกรธ มองเด็กหนุ่มที่อายุอ่อนกว่าตัวเองนับสิบห้าปีเขม็ง ดวงตาตวัดมองการ์ดที่ล้อมรอบตัวนับยี่สิบนายเป็นสัญญาณให้เตรียมพร้อม ผู้ชายที่กล้าหักหน้าตนในเวลานี้ต้องถูกสั่งสอน ถึงแม้คนหนุ่มตรงหน้าจะยิ่งใหญ่ขนาดไหนในสเปน แต่เมื่ออยู่บนเรือลำนี้ก็ไม่ต่างจากลูกไก่ในกำมือ

        “คุณคิดจะทำอะไร”

ราอูล ซิลบาส บอดี้การ์ดคู่กายของฟาร์เชสกระชากเสียงถาม ขณะกระชับปืนที่เหน็บอยู่ด้านหลังเอวสอบไว้แน่น จับจ้องปฏิกิริยาของคนห้อมล้อมผู้เป็นนายด้วยใบหน้าเคร่งเครียด เขาพลาดไปแล้วจริงๆ ที่ปล่อยให้ผู้เป็นนายขึ้นมาบนเรือของผู้ชายตรงหน้า ซึ่งเหลี่ยมจัดและมีเขี้ยวเล็บรอบตัว “ถ้าไม่อยากมีปัญหาแล้วละก็ อย่าคิดขวางทางคุณฟาร์เชสเป็นอันขาด”

        “ฟาร์เชส ฟรานติการ์เซียส จะยิ่งใหญ่สักแค่ไหนเชียว”

คนพูดหัวเราะจนดวงตาที่มีรอยร่องลึกหยีติดกัน

“พวกแกอย่าลืมสิ นี่มันเรือสำราญของฉัน ไม่ใช่แดนกระทิงดุอย่างสเปน” ว่าพลางกลอกตาสั่งให้ลูกน้องกรูกันเข้ามาล้อมอีกฝ่าย ซึ่งตกเป็นลูกเจี๊ยบตัวน้อยๆ “ถ้าไม่อยากตาย ก็เซ็นสัญญานั่นซะ แล้วฉันจะปล่อยให้แกกลับไปซุกหัวอยู่ในรู โดยไม่มีรอยขีดข่วนใดๆ”

        “ฮึ!” นายหนุ่มแห่งฟรานติการ์เซียส หัวเราะเบาๆ ในลำคอ “รู้จักคนอย่างฉันน้อยเกินไป”

        ฉึก!

        พริบตาเดียวมีดสั้นขนาดเล็ก ก็ถูกฟาร์เชสขว้างไปปักบนกลางคอหอยของอีกฝ่ายเข้าอย่างจัง จนดวงตานั้นเบิกถลนออกมานอกเบ้า เลือดสีแดงฉานไหลอาบลงมาท่วมตัว ลูกน้องของตาแก่ชะงักงันไปชั่วครู่ ก่อนเสียงปืนหลายนัดจะดังก้องไปทั้งโซนการ์สิโน และลุกลามสร้างความตื่นตระหนกไปทั้งลำเรือ