มารยารักจอมมาร (Love of black) - นิยาย มารยารักจอมมาร (Love of black) : Dek-D.com - Writer
×

    มารยารักจอมมาร (Love of black)

    ความรักสำหรับเธอช่างหอมหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า แต่...สำหรับเขา มันเป็นเพียงฉากหนึ่งที่ไร้ความหมาย

    ผู้เข้าชมรวม

    11,508

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    55

    ผู้เข้าชมรวม


    11.5K

    ความคิดเห็น


    90

    คนติดตาม


    122
    หมวด :  รักสีเทา
    จำนวนตอน :  42 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  5 ก.พ. 61 / 19:38 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


     

     

    ตัวละครหลัก

               พระเอก               มาร์ซิโอ ชไวส์เซอร์  อายุ ๓๕ ปี 

            นางเอก               ลักขณา โจนส์ เบรกเกอร์ อายุ ๒๕ ปี         

       

    กดแอดแฟนพันธุ์แท้ที่ภาพ

     

    โปรย

            “จะบังคับให้ฉันเป็นคนแบบนั้นจริงๆ ใช่ไหม” มาร์ซิโอกาวยาวๆ เข้ามาประชิดด้านกายส่วนหน้า เขาจงใจแนบสะโพกแกร่งบดเบียดเสียจนหญิงสาวต้องถอยร่นและตอนนี้ก็พลาดท่าเสียหลักล้มตึงไปกับโซฟากว้าง โดยมีเจ้าของความกำยำแนบสนิทอยู่ด้านบน โชคดีหน่อยที่เขาใช้มือข้างหนึ่งยันกายไว้ให้เธอได้หายใจหายคอคล่องขึ้น “ต้องการให้ฉันแสดงบทรักแบบป่าเถื่อนจริงๆ น่ะหรือ”

            “ถ้าคุณกล้าทำแบบนั้น ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้คุณ”

            “ถ้าไม่อยากให้ฉันทำแบบนั้น แล้วทำไมถึงไม่ลองพยายามร่วมมือกันสักหน่อยล่ะ”

            “ร่วมมือหรือคะ ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย ในเมื่อฉัน...ไม่ได้พิศวาสในตัวคุณเสียหน่อย อีกอย่าง...ฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเคยรักคุณแค่ไหน รู้แค่เพียงว่า รู้สึกเกลียด...และตอนนี้ก็ยังเกลียดอยู่”

            “เธอจำไม่ได้จริงๆ หรือ”

            “ทำไมฉันต้องจำด้วย” หญิงสาวส่ายหน้าแรงๆ พร้อมเมินเฉยต่อนัยน์ตาอ้อนวอนของเขา “ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าตัวเองจะหลงรักผู้ชายอย่างคุณ อีกอย่างฉันก็เคยบอกคุณไปแล้วไม่ใช่หรือ ว่าฉันมีคนรักอยู่แล้ว”

            “คนรักเช่นนั้นหรือ...”

            “แล้วฉันก็จำได้ว่า...ฉันรักเขามาก มากเสียจนตอนนี้ฉันคิดถึงช่วงเวลาที่ได้อยู่กับเขา เรากินข้าว ดูหนัง ฟังเพลง เดินเล่น แล้วก็ทำหลายๆ อย่างด้วกัน เราเคยว่ายน้ำ เล่นเทนนิสแล้วก็...อยู่ในห้องด้วยกันสองต่อสอง คงไม่ต้องบอกใช่ไหมคะ ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเราบ้าง”

            “รักมันมากนักหรือ...ไอ้แฟนเก่านั่น”

            “ค่ะ แต่ฉันคงต้องขอแก้ข่าวสักหน่อยนะ”

            “อะไร”

            “ดูปากฉันให้ชัดๆ นะคะ เพราะฉันจะบอกคุณว่า เขาไม่ใช่แฟนเก่า แต่เป็นแฟนคนเดียวของฉันต่างหาก”

            “ลักขณา...” ลมหายใจแห่งความโกรธจัดกำลังรินรดผิวแก้มอยู่ไม่หยุด มาร์ซิโอพยายามแล้วที่จะควบคุมร่างกายและอารมณ์ของตัวเองให้เป็นที่เป็นทาง แต่พอได้ยินแบบนี้มันขัดหูขัดใจเสียจนอยากจะกำราบคนปากดีให้รู้ตัวเสียบ้าง ว่าไม่ควรเอ่ยถึงผู้ชายคนอื่นในขณะที่เขายังคร่อมเธออยู่แบบนี้ เพราะมันจะทำให้เขาหมดความอดทน

            “รู้ไหมว่าหลังจากที่เธอบอกให้ฉันสำนึกผิด สิ่งแรกที่ฉันคิดจะทำคืออะไร”

            “ฉันจะไปรู้ได้ยังไง” ลักขณาเบือนหน้าหนี แต่ต้องสูดอากาศเข้าปอดลึกเมื่อลมหายใจอุ่นจัดของเขารินรดอยู่กับพวงแก้มเสียจนทำเอาผิวหน้าของเธอร้อนราวกับโดนไฟอังอยู่ก็ไม่ปาน

            “ฉันพยายามทำสิ่งดีๆ เพื่อเธอ ไม่ว่าจะเป็นอาหาร ดอกไม้ แสงเทียน แล้วก็ของขวัญ แต่เธอก็ทำให้ฉันโกรธโดยการไม่ให้ความร่วมมือใดๆ แถมยังราดน้ำมันลงไปในไฟโกรธของฉันให้โหมกระพือด้วยการ พูดถึงผู้ชายคนอื่นด้วยสีหน้ามีความสุข”

            “นั่นทำให้คุณโกรธหรือคะ”

            “ใช่!” มาร์ซิโอกัดฟันรับ แล้วไล้ปลายนิ้วไปกับผิวแก้มเรื่อเบาๆ “เธออยากรู้ไหมว่าจะดับความโกรธของฉันด้วยวิธีใด”

            สะโพกแกร่งที่ถูไถอยู่กับหนาขาเล็กเรียว ทำให้ลักขณารู้ถึงความหมายที่เขาจงใจสื่อเป็นอย่างดี ดังนั้นจึงเอาแต่ตวัดดวงตาดำขลับมองเขาด้วยความโกรธปนหวานหวั่น และดูเหมือนเขาจะพอใจกับปฏิกิริยาของเธอไม่น้อย เพราะมุมปากนั่นกำลังกดเป็นรอยยิ้มน้อยๆ ซึ่งทำเอาเธอถึงกับต้องออกแรงดันแผ่นอกกว้างให้ออกห่าง

            “ถอยไปนะ!

            “ก็อยากทำแบบนั้นอยู่หรอก แต่ตอนนี้ฉันทำไม่ได้จริงๆ”

            “นี่คุณ...”

            “ในเมื่อเธอก็โกรธฉันอยู่แล้ว แถมตอนนี้ความโกรธนั้นก็ดูเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวอีก ดังนั้นถ้าระหว่างเรามันจะหนักหนาสาหัสกว่านี้ละก็ให้มันเป็นไปเถอะ เพราะฉันก็อยากจะรู้เหลือเกินว่า ถ้าฉันเถื่อนถ่อยกับเธอจนถึงขีดสุดแล้ว เธอยังจะเกลียดฉันอยู่อีกไหม”

            “จะบ้าไปแล้วหรือไง” หญิงสาวกัดฟันใส่ “ทำไมคุณไม่ลองพยายามง้องอนฉันให้มากกว่านี้ ทำไมต้องทำตัวเป็นคนเลวด้วย”

            ครานี้ชายหนุ่มแย้มริมฝีปากบางๆ แล้วถูไถปลายจมูกโด่งเป็นสันเข้ากับผิวแก้มเนียนไปมา “เขาว่าผู้หญิงชอบคนเลวไม่ใช่หรือ ดังนั้นฉันก็เลยคิดว่า จะเลวให้มันสุดๆ ไปเลย”


    *************************

    อัพเนื้อหาให้อ่านเพื่อเป็นตัวอย่าง  10-12 บท (แบ่ง 3 ตอนย่อย)

    ขออภัยที่ลงไม่จบนะคะ

    ฝากติดตามด้วยนะคะ

     

     

    นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537

    ห้ามมิให้ผู้ใดละเมิด ลอกเลียนแบบทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปใช้

    ในการเผยแพร่หรืออ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร

    หากฝ่าฝืนมีโทษตามกฎหมายบัญญัติไว้ สูงสุด

    ทั้งนี้เป็นเพียงการจินตนาการของผู้เขียนเพื่อความบันเทิงเท่านั้น รวมทั้ง ชื่อ สกุลตัวละครทุกตัวในเรื่องก็เป็นการสมมุติไม่ได้มีเจตนาร้ายแอบแฝงแต่อย่างใด

     

    ***************************************

     

     

    คอมเมนต์โหวตๆ ให้กำลังใจกันด้วยนะคะ

    ติดต่อพูดคุยกับคนเขียนได้ที่ Facebook ได้ที่ลิงค์ข้างล่าง

    https://www.facebook.com/nam.rosequartz

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น