คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : SEND.091: ice heart หัวใจเจ้าละลายหัวใจข้า (Yaoi)sesshomaruXinuyasha :เมฆฝนสีซา
ผู้วิจารณ์: Beatrice
ชื่อเรื่อง: ice heart หัวใจเจ้าละลายหัวใจข้า (Yaoi)sesshomaru X inuyasha
นามปากกา: เมฆฝนสีซากุระ
สวัสดีค่ะ ‘คุณโบลี่’ >O< บีขอเรียกสั้นๆว่า ‘โบว์’ นะคะ ก่อนอื่น ‘บี’ต้องขอโทษจริงๆนะคะที่ดองไว้ยาวและนานมว๊ากกกก เอาล่ะ ห่างหายไปเดือนกว่าๆก็ต้องมีสนิมเกาะบ้างอะไรบ้าง ถ้าวิจารณ์ไม่ดีตรงไหนก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้เลยนะคะ อ่อแล้วก็บีบอกไว้ก่อนมันมันยาว ประมาณ 7 หน้าครึ่งของเวิดได้ แต่บีอยากให้อ่านให้จบนะ ขอบคุณค่ะ
ชื่อเรื่อง (2.5/5)
‘หัวใจเจ้าละลายหัวใจข้า’ พูดถึงก็เป็นชื่อเรื่องที่ค่อนข้างดีทีเดียวนะคะ ดูดีและมีเสน่ห์ บีค่อนข้างชอบชื่อนี้ทีเดียวแต่ปัญหาคือ ชื่อเรื่องนี้ดันไม่สามารถบ่งบอกถึงความเป็นเรื่องนี้ได้หรือพูดง่ายๆคือไม่สอดคล้องกับเนื้อหานั่นเองอีกทั้งยังมีใจความที่ขัดแย้งอยู่บ้าง เอาล่ะ! งั้นบีจะอธิบายเป็นข้อๆให้ฟังนะคะ
-ว่าด้วยเรื่องของชื่อเรื่องภาษาไทย ที่บีบอกว่ามีใจความขัดๆก็เรื่องนี้นี่แหละค่ะ ชื่อภาษาไทยนั้นคุณโบว์ยังตีความไม่แตกซักเท่าไรนะคะ คืองี้ค่ะ บีคิดว่าชื่อเรื่องภาษาไทยของคุณโบว์นั้นเป็นชื่อเรื่องที่ถ่ายทอดออกมาในมุมของของเส็ตโชมารูเพราะเส็ตโชมารูเป็นหนุ่มเย็นชาไร้หัวใจจึงไม่แปลกที่เขาจะบอกว่า หัวใจเจ้า(อินุยาฉะ)ละลายหัวใจข้าแต่ถ้าให้พูดถึงคำว่า ‘ละลายหัวใจ’ ส่วนใหญ่มันจะมีความหมายประมาณว่าพระเอกมีนิสัยเย็นชาและไม่เคยรักใครเหมือนมีหัวใจที่ถูกเกาะด้วยน้ำแข็งแล้วถูกนางเอก(หรือในที่นี้คือนายเอก)ดูแลหรืออะไรก็ว่าไปจนทำให้หัวใจของเขาค่อยๆเป็นผู้เป็นคนและรักคนเป็นขึ้นมาบ้างแต่พอบีกดอ่านตอนแรกปุ๊บบีก็คิดขึ้นมาเลยว่า ‘ละลายหัวใจหรอ..ละลายยังไง?’ ในเมื่อเส็ตโชมารูรักอินุยาฉะมาตั้งแต่แรกแล้วซึ่งก็หมายความว่าเส็ตโชมารูมีหัวใจ(ก็เขารักเป็นนิ) บีเลยคิดว่าใช้คำว่าละลายหัวใจคงไม่ถูกนักเพราะหัวใจของเส็ตโชมารูได้ถูกอินุยาฉะละลายตั้งแต่ต้นแล้ว
-ไม่สอดคล้องกับเนื้อเรื่องได้ คือก็อย่างที่บีบอกไปด้านบนนั่นแหละค่ะถ้าใช้คำว่าละลายหัวใจจริงๆเนื้อเรื่องก็ควรจะเกี่ยวกับการกระทำทั้งหลายของนายเอกที่ทำให้พระเอกรู้สึกรักแต่เท่าที่บีอ่านมันไม่ได้เกี่ยวอะไรเลยนะคะ เท่าที่บีอ่านดูเนื้อเรื่องส่วนใหญ่จะออกไปทางรักหลายเส้าและการแย่งชิงซะมากกว่า
-ว่าด้วยชื่อเรื่องภาษาอังกฤษ ชื่อภาษาอังกฤษถ้าให้แนะนำ บีว่าควรใช้คำว่า melt แทนคำว่า ice จะดีกว่านะคะเพราะชื่อไทยมีคำว่าว่าละลายแล้ว ฉะนั้นก็ไม่ควรที่จะให้ชื่ออังกฤษมีคำว่า ice(มันจะให้ความหมายว่ายังแข็งอยู่)ซึ่งมันก็ไม่ค่อยตรงกับชื่อภาษาไทยเท่าไร ฉะนั้นบีเลยแนะนำว่าใช้คำว่า melt จะดีว่าค่ะ ในส่วนของชื่อเรื่องนี้จุดบอดค่อนข้างเป็นจุดใหญ่พอสมควรเลยขอหักเยอะหน่อยนะคะ จริงๆแล้วบีจะให้2แหละแต่อยากที่บอกไป พอดีถูกใจชื่อไทยเลยเพิ่ม .5 ให้เพราะดูดีและมีเสน่ห์ค่ะ >.<
ความสวยงาม+หน้าบทความ (8/10)
ความสวยงามบีไม่เน้นนะคะแค่มีธีมก็เอาไปเลย4คะแนน ส่วนอีก6คะแนนเป็นคะแนนหน้าบทความนะคะหน้าบทความเนี่ยจะขอไม่พล่ามอะไรมากก็แล้วกันนะคะเพราะแค่ขนาดชื่อเรื่องก็ปาเข้าไปหนึ่วหน้ากว่าแล้ว *หัวเราะ* เอาล่ะค่ะ บีว่าหน้าบทความควรมีเรื่องย่อเพื่อดึงดูดใจรีดเดอร์มากกว่านี้นะคะ อันนี้บีก็เน้นนะ ทำไมถึงเน้น..ลองนึกถึงหนังสือที่ไร้คำโปรย หยิบหนังสือมาซักเล่ม เราก็จะชอบพลิกดูด้านหลัง อ่านเรื่องย่อแล้วคิดว่ามันน่าสนใจมั้ย? มันเป็นแนวที่เราชื่อมั้ย? ถ้าเราซื้อไปจะคุ้มรึเปล่า? นิยายเรื่องนี้ก็เช่นเดียวกันค่ะ ถ้าคุณโบว์หยิบหนังสือมาพลิกดูด้านหลังแล้วเล่มนั้นไม่มีเรื่องย่อไม่มีเนื้อหาบอกอะไรเลยมีแค่หน้าปกสวยๆคุณโบว์จะยอมเสี่ยงซื้อมันมาอ่านมั้ย ถ้าในกรณีที่เป็นนามปากกาดังๆหรือนักเขียนคนโปรดเราก็ต้องยอมเสี่ยงอยู่แล้วแต่ลองคิดถึงนักเขียนหน้าใหม่อย่างเราดูสิค่ะ...จะยอมเสี่ยงรึเปล่า ส่วนการแนะนำตัวละครถามว่าดีมั้ย ดีค่ะ แต่อยากให้จัดให้เป็นระเบียบมากกว่านี้ ถ้าให้แนะนำบีคิดว่า รูปใหญ่(รูปสุดท้ายที่เป็นรูปรวมน่ะ)ถ้าเป็นไปได้อยากให้อยู่บนสุดมันเปรียบเสมือนโปสเตอร์ค่ะแล้วต่อมาควรเป็นแนะนะตัวละครส่วนทอล์คกับนักเขียนและขอบคุณน่ะบีแนะนำให้อยู่สุดท้ายดีกว่านะ ถ้าให้บอกตามความเป็นจริงทอล์คไม่ค่อยจะสำคัญเท่าไรเลยอยากให้อยู่หลังสุด
ว่าด้วยเรื่องฟอนต์บีอยากให้ใช้ Cordia New นะคะส่วนขนาดก็แล้วแต่เลยเพราะใช้ Cordia New มันจะมีระยะห่างที่พอดีและตัวหนังสือจะเป็นระเบียบมากกว่านี้
พล็อตเรื่อง (5/10)
พล็อตของคุณโบว์ค่อนข้างวางมาได้ดีทีเดียวนะคะเพราะหลายๆอย่างค่อนข้างลงตัว เช่น ตอนนี้ใครไปรักใคร แล้วตอนไหนถึงเวลาที่ใครจะต้องเปลี่ยนใจ บีชอบในจุดนี้จริงๆค่ะ แต่จุดเสียมีด้วยกันใหญ่ๆ2จุดค่ะคือ
-พล็อตในช่วงแรกบอกเลยว่าค่อนข้างจะออกทะเลค่ะ ไม่มีเหตุการณ์อะไรที่ส่งผลต่อเนื้อเรื่องหลักเลยเหมือนมีไว้แค่เซอร์วิสเฉยๆเพราะส่วนใหญ่ที่บีอ่านก็รู้สึกว่าจะเน้นแต่ฉากเซอร์วิสและความรู้สึกของตัวละครที่มีให้กัน แบบนี้เลยดูเหมือนแต่งไปชิวๆแต่งไปเรื่อยๆไม่เข้าเนื้อเรื่องหลักซักที จริงอยู่ที่ความรู้สึกของตัวละครนั้นเป็นสิ่งสำคัญยิ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับรักหลายเส้าแล้วยิ่งสำคัญเข้าไปใหญ่แต่ของแบบนี้น่ะมันต้องค่อยๆหยอดค่ะ ค่อยๆหยอดยังไง? บีจะขอยกตัวอย่างนะคะ หลังๆเนี่ยคุณโบว์มีการวางปมซึ่งปมนั้นก็คือการที่อินุยาฉะถูกลักพาตัวไปมันเลยทำให้ดูมีอะไรๆขึ้นและระหว่างที่มีการสู้กันนั้นคุณโบว์ก็มีใส่ความคิดตัวละครเข้าไปและฉากสวีตบ้างซึ่งนี่แหละค่ะที่บีบอกว่าค่อยๆหยอด พูดง่ายๆคือก็คือการที่เราสร้างเหตุการณ์ขึ้นมาแล้วใส่ฉากสวีตเข้าไปนั่นแหละ ต่อนะคะ ในช่วงแรกๆบีอ่านแล้วรู้สึกว่าคุณโบว์ค่อนข้างที่จะแต่งสนองนีทตัวเองหน่อยๆเพราะอย่างที่บอกไปข้างต้นมีแต่งฉากเซอร์วิสทั้งนั้น เหตุการณ์ที่สามารถทำให้เนื้อเรื่องสนุกได้ก็ดันไม่เน้นและข้ามผ่านไปอย่างง่ายๆ ถามว่าชอบมั้ยที่มีฉากเซอร์วิสเยอะ บีตอบเลยค่ะว่าชอบ แต่ก็ไม่อยากมันเซอร์วิสมากเกินไป เอาง่ายๆนะคะ ถ้าเปรียบนิยายเหมือนขนมนิยายรักสบายๆก็เหมือนขนมที่มีรสหวานใช่มั้ยล่ะ ช่วยเพิ่มน้ำตาลให้เรารู้สึกกระปรี่กระเปรา มีแรงทำงาน สมองโล่งโปร่งสบายแต่ลองคิดดูสิถ้าเรากินขนมหวานนั้นมากๆเราก็จะรู้สึกเลี่ยน แบบ แหวะ! ไม่อยากกินล่ะ แล้วเราก็จะเบื่อ นี่แหละค่ะคือสิ่งที่บีต้องการบอก การที่นิยายมีแต่ฉากหวานก็เหมือนขนมเลี่ยนๆบีเลยอยากให้เพิ่มอะไรขึ้นมาหน่อย แต่พอนาราคุโพล่มาสิ่งที่บีพูดมาทั้งหมดนั้นก็ค่อยๆลดลงค่ะซึ่งมันดีแล้วเพราะพล็อตเริ่มมีอะไรๆขึ้นมาบ้างทำให้น่าอ่านขึ้นเยอะ
-เรื่องปมค่ะ ปมของเรื่องค่อนข้างที่จะถูกกล่าวมาลอยๆเพราะอย่างที่บีบอกไปในช่วงแรกๆนั้นมีแต่ฉากเซอร์วิสและความรู้สึกของตัวละครไม่ได้บอกไม่ได้กล่าวอะไรถึงนาราคุเลยแต่จู่ๆ อินุยาฉะก็ถูกนาราคุลักพาตัวไปซะอย่างนั้นซึ่งเหตุการณ์นี้บอกเลยว่ามันนับเป็นปมของเรื่องนี้ค่ะแล้วหลังจากตอนที่12คุณโบว์ก็ใช้ปมนี้ดำเนินเรื่องไปตลอดจนจบแบบนี้ดีแล้วนะคะ แต่มีตินิดนึงคือที่บอกไปนั่นแหละค่ะว่ามันค่อนข้างลอยๆ ถ้าให้แนะนำก่อนนาราคุจะโพล่บีเลยอยากให้มี ความหลังซักหน่อย เพราะหลายคนที่มาอ่านอาจจะไม่ได้ดูอินุยาฉะหรือดูไม่จบพวกรีดเดอร์เลยอาจจะงงว่า เอ๊ะ เขาไปทำอะไรกันไว้ถึงได้บาดหม่างกัน
อ่อ...แล้วก็ในช่วงแรกๆน่ะที่บีบอกไปว่ามันค่อนข้างจะชิวแล้วก็หวานเลี่ยนน่ะ บีอยากให้มีเหตุการณ์บลาๆๆเกิดขึ้นมานิดนึง คือจริงอยู่ค่ะที่ตอนหลังคุณโบว์ค่อยมาสาดเนื้อเรื่องแต่ก็อย่างที่บีบอกไปแหละค่ะ ถ้าขนมมันหวานเกิน คนทานก็อาจจะเบื่อแล้วก็เลิกอ่านไปก่อนที่จะถึงจุดไคลแมกซ์ก็ได้เลยอยากจะให้หยอดเหตุการณ์น่าตื่นเต้นเข้าไปนิดนึง แต่ช่วงครึ่งหลัง(ตั้งแต่ตอน12ไป)เนี่ยที่ใช้ปมเดียวดำเนินเรื่องไปตลอดเรื่อง ถือว่าดีขึ้นนะ อ่า...บีบอกไปแล้วนะคะว่ามันเป็นสองจุดใหญ่ๆฉะนั้นจึงของอนุญาตหักเยอะหน่อยนะคะ
การดำเนินเรื่อง+เนื้อเรื่อง (7/10)
ส่วนนี้หันเป็นสองท่อนนะคะ บีจะขอแจงในส่วนของเนื้อเรื่องก่อนล่ะกันนะ
-เนื้อเรื่อง: เนื้อเรื่องของเรื่องนี้ตรงใครไปรักกับใครนี่แหละคะที่ดีตรงเพราะมันมีความสมเหตุสมผลและเข้าใจง่ายแถมยังลงตัวอีกต่างหาก ในส่วนนี้ดีตั้งแต่การวางพล็อตแล้วค่ะบีกล่าวชมไปแล้วนะ ส่วนจุดเสียคืออย่างที่บีบอกไปค่ะ ค่อนข้างที่จะหยอดเนื้อเรื่องไม่เป็นเพราะเท่าที่บีอ่าน มันเหมือนได้ทำการแบ่งส่วนเอาไว้แล้ว ตอน1-11 เป็นฉากเซอร์วิสไม่เน้นเนื้อเรื่อง ตอน12-ตอนจบ เนื้อเรื่องเต็มเปี่ยมพร้อมฉากเซอร์วิสบ้างเล็กน้อย ซึ่งบอกเลยว่า ทำแบบนี้ก็ไม่ถูกนักเพระมันเหมือนแบ่งแนวในเรื่องทั้งๆที่เป็นนิยายเรื่องเดียวกัน ซึ่งในช่วงหลังๆคุณโบว์ค่อนข้างทำได้ดีค่ะแบบว่าหยอดฉากเซอร์วิสได้ถูกเวลามากขึ้นฉะนั้นบีจะขอแนะนำให้แก้ในช่วงแรกๆแทนนะคะแล้ววิธีแก้ที่บีจะแนะนำคือ การสร้างเหตุการณ์ค่ะ มันมีเหตุการณ์นึงที่บีมองแล้วคิดว่าสามารถทำให้เรื่องมันสนุกกว่านี้ได้นั่นก็คือ เหตุการณ์ที่อินุยาฉะกลายร่างเป็นมนุษย์ค่ะเหตุการณ์นี้บีบอกเลยว่ามันเหมือนเป็นปมอย่างหนึ่งนะเพราะมันดึงดูดให้รีดเดอร์อยากอ่านต่อ แต่ด้วยความที่คุณโบว์เน้นฉากเซอร์วิสมากเกินไปแบบอยากให้เส็ตโชมารูมาเห็นฉากที่อินุยาฉะมาเจอกับโคงะเร็วๆมันเลยทำให้เหมือนเหตุการณ์นี้ผ่านไปแค่เสี้ยววิทั้งๆที่ในเรื่องกล่าวไว้ตั้ง 3 วัน เสี้ยววิจริงๆนะต้องลองไปอ่านดู บีเลยคิดว่าถ้าคุณโบว์สร้างเหตุการณ์นี้ให้ดูมีอะไรๆขึ้นแล้วใช้เป็นปมดำเนินเรื่องในช่วงครึ่งแรกควบคู่กับความรู้สึกของตัวละครไปเรื่องน่าจะออกมาสนุกกว่านี้ค่ะ อ่า...พูดแล้วก็เสียดายโน๊ะ!
-การดำเนินเรื่อง: จำนวนหน้าในหนึ่งตอนค่อนข้างที่จะน้อยเกินไปค่ะมันเลยทำให้การดำเนินเรื่องดูเร็วเกินไปประกอบกับการตัดฉากที่ยังทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไรเลยทำให้เรื่องเนื้อเรื่องเหมือนผ่านไปแป๊บๆ ถามว่าจำนวนหน้าในหนึ่งตอนจำเป็นต้องเท่ากันหมดมั้ย ไม่จำเป็นค่ะ แต่จำนวนหน้าในหนึ่งตอนควรแต่งให้ได้มีความยาวที่เหมาะสม ถ้ายาวไปรีดเดอร์อาจจะขี้เกียจอ่าน(ยกเว้นถ้าแต่งสนุกจริงๆรีดจะยอมอ่าน)หรืออ่านไปนานๆก็จะรู้สึกปวดตาแล้วไม่อยากอ่านต่อ ต้องเข้าใจนะคะนิยายผ่านเน็ตไม่ได้อ่านสบายตาเหมือนอ่านในหนังสือ แต่ถ้าสั้นไปมันก็จะทำให้การดำเนินเรื่องดูเร็วแบบนี้แหละคะ ส่วนการใส่รายละเอียดนั้นบีอยากแนะนำว่าให้ใส่ไปบ้างก็ดีนะคะเช่น บรรยายฉากหรือสถานที่มันจะได้ทำให้ดูเห็นภาพและมีอะไรๆ จริงอยู่ค่ะที่การใส่รายละเอียดมากเกินไปมันไม่ดีแต่การที่ไม่ใส่เลยก็ไม่ดีเช่นกันดั้งนั้นจึงอยากให้ใส่อะไรเพิ่มเต้มลงไปนิสนึงนะคะ
การบรรยาย (4/10)
ในส่วนของการบรรยายจะขอไม่พูดพล่ามอะไรมากแล้วเน้นตรงเลยๆนะคะ การบรรยายของคุณโบว์ค่อนข้างจะแย่เลยก็ว่าได้ บีจะขอแจงให้ฟังถึงข้อเสียใหญ่ๆของคุณโบว์นะคะ
การบรรยายของคุณโบว์เป็นการบรรยายแบบบุรุษที่3ก็จริงแต่เพราะคุณโบว์เน้นความรู้สึกของตัวละครมากเกินไปเลยทำให้อ่านแล้วรู้สึกว่าเหมือนบรรยายควบสองคือ บรรยายทั้งแบบบุรุษที่3และแบบบุรุษที่1 บีบอกเลยว่าตอนอ่านครั้งแรกนึกว่าคุณโบว์จะใช้การบรรยายแบบบุรุษที่1แต่พออ่านไปเรื่อยๆมันกลับมีการบรรยายแบบบุรุษที่3เข้ามาแจมด้วยแหะแล้วเท่าที่บีสังเหตุการณ์บรรยายแบบบุรุษที่3ของคุณโบว์ก็บรรยายแค่เหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นใน ซึ่งจริงๆแล้วการบรรยายแบบบุรุษที่3ไม่จำเป็นต้องใช้บรรยายเฉพาะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในขณะนั้นแต่สามารถบรรยายความรู้สึกของตัวละครที่มีให้กันได้ด้วยนะ บีไม่ได้บอกว่าการบรรยายแบบบุรุษที่3ห้ามมีความคิดของตัวละครนะคะ มีน่ะมีได้แต่ก็ต้องมีให้พอดี ไม่ต้องเน้นซะเหมือนตัวละครบรรยายเองแบบนี้ อ่อ...แล้วก็ถ้าคุณโบว์จะบรรยายแบบบุรุษที่3แล้วมีความคิดของตัวละครโพล่มาด้วยคุณโบว์ก็ต้องใช้ตัวเอียงเพื่อเน้นว่านี่คือความคิดของตัวละครนะ รีดเดอร์จะได้แยกออก
แล้วก็คุณโบว์น่ะต้องบรรยายให้รีดเดอร์เห็นภาพด้วยนะคะ พูดง่ายๆคือ คุณโบว์บรรยายทื่อค่ะซึ่งการบรรยายทื่อก็จะทำให้เวลาอ่านไม่เห็นภาพซักเท่าไร อีกทั้งยังทำให้ไม่ได้อรรถรสในการอ่านอีก ถ้าบรรยายแบบนี้ต่อไปนักอ่านก็จะเลิกอ่านไปโดยปริยายค่ะ ไม่ว่าคุณโบว์จะบรรยายแบบใดก็ตามแต่ก็ต้องบรรยายให้รีดเดอร์เห็นภาพเพื่ออรรถรสในการอ่านของรีดเดอร์และหลายๆอย่างค่ะ อย่างที่บีบอกไปในส่วนของการดำเนินเรื่อง ใส่รายละเอียดบ้างก็ดีนะคะ เช่นอย่างการบรรยายก็ใส่รายละเอียดให้กับการบรรยายฉากด้วยซึ่งการใส่รายละเอียดนี่แหละค่ะคือการบรรยายให้เห็นภาพ อาทิ ตอนนี้ข้าเดินอยู่ข้างสระบัวที่มีบัวบานสะพรั่ง เป็นต้น ไม่ใช่แค่ ข้าเดินอยู่ข้างสระบัว แบบนี้มันถือว่าเป็นการบรรยายทื่อๆนะคะ อันนี้ยกตัวอย่างเฉยๆแต่ถ้าให้เอามาจากในเรื่องละก็มีแน่นอนค่ะ อย่างตอนแรก ที่อินุยาฉะบอกว่า ข้าที่เดินทางมากับเพื่อนบลาๆๆ บีบอกเลยว่าเอ่อ...ขอพูดตรงๆนะคะ ถ้าบรรยายแค่นั้นอย่างมีเลย ซึ่งบีก็ขอบอกตรงๆอีกเหมือนกันว่า ไม่มีจะดีกว่าค่ะ ทำไมถึงไม่มีดีกว่า บีบอกเลยว่า ไม่รู้ถึงจุดประสงค์ของประโยคนั้นเลยทั้งประโยคอ่านกี่รอบๆก็ไม่เข้าใจแต่ก็พอจะเดาได้อยู่ว่าคุณโบว์อาจต้องการบอกรีดเดอร์ใช่มั้ยว่าคนที่อินุยาฉะรักที่สุดคือคาโงเมะ ถ้าเป็นอย่างที่บีเดาบีแนะนำให้บรรยายในแกมท้องให้ผู้อ่านสงสัยมากกว่านะ เช่น คิเคียว...นามของหญิงที่ข้ารักมากที่สุดบัดนี้เจ้าได้เกิดมาในร่างของ คาโงเมะ หญิงสาวจากอีกโลกหนึ่งซึ่งนางได้ปลดปล่อยข้าและดูเหมือนว่าตอนนี้ข้าหวังว่าข้าคงยังจะรักนางเหมือนเดิม...มั้งนะ เป็นต้น มันจะทำให้ดูชัดเจนมากกว่าว่าตอนนี้อินุยาฉะไปเลิฟๆกับท่านพี่แทน
การบรรยายที่มีเสียงเป็นตัวประกอบไม่ได้ถือว่าแย่นะคะแต่ก็ไม่ได้ถือว่าดีเช่นกันเพราะเสียงที่เราต้องเอาเข้ามาในบทบรรยายควรเป็นเสียงที่เป็นเสียงที่ตัวละครกระทำกับวัตถุมากกว่า เช่น แคว้ก เสียงฉีกของเสื้อแบบนี้ได้ค่ะ แต่พวก ควับ หมับ ไม่ค่อยแนะนำให้ใช้นะ ต้องเข้าใจกันก่อนว่ามันไม่ใช่คอมมิค เวลาอ่านมันไม่มีภาพให้ดู หมับ บียังพอโอเคนะแต่ก็ไม่ควรใช้บ่อยๆอยู่ดีเพราะบางทีอ่านแล้วมันจะรู้สึกติดขัด ไม่ลื่นไหน ส่วน ควับ ไม่ควรใช้เลย มันเป็นเสียงหันหน้าใช่มั้ยล่ะซึ่งมันจะนิยมกันในคอมมิคมากกว่าเพราะมันเห็นภาพแต่นิยายน่ะที่บีบอกมันไม่มีภาพให้อ่าน เราต้องใช้ทักษะการบรรยายล้วนๆ ควับเนี่ย เหมือนไปเจอซักตอนแต่บีขอโทษนะที่จำไม่ได้ว่าตอนไหน ส่วนเรื่องวงเล็บที่ใส่ความคิดของไรท์ลงไปเนี่ยมีได้นะแต่อย่างมีเยอะเพราะมันทำให้อ่านแล้วรู้สึกติดขัด ไม่ลื่นไหลอีกเช่นกันค่ะ
จุดใหญ่ๆที่ควรแก้อย่างยิ่งมี 3 จุด บีหักจุดล่ะ 2 คะแนนนะคะ
ตัวละคร (7/10)
บีคิดว่าฟิคก็คือการที่เราเอาตัวละครเขามาแต่งเป็นเรื่องราวในสไตล์ของเรานะคะ ฉะนั้นเราก็ควรคงนิสัยที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวละครที่เราเอามาด้วยแต่ที่บีเห็นบีรู้สึกว่าอินุยาฉะค่อนข้างที่จะขี้แยแปลกๆ นิดๆหน่อยๆก็ร้องไห้ละซึ่งบีคิดว่ามันไม่ค่อยสมกับเป็นอินุยาฉะเลยนะตรงนี้แหละที่อยากให้ปรับปรุง อินุยาฉะเป็นตัวละครที่มีคาร์แร็ตเตอร์ค่อนข้างซึนแต่ที่บีอ่านถามว่ามันซึนมั้ย มันซึนนะแต่มันไม่ได้ซึน ขี้โวยวาย น่ารักๆแบบอินุยาฉะคนเดิมน่ะ มันออกจะไปในทางเคะอ่อนแอต้องการคนปกป้องมากกว่า ถามว่าการที่นำคาร์แร็ตเตอร์เดิมมาดัดแปลงนิสัยได้มั้ย ได้ แต่เราก็ต้องดัดแปลงให้มีเค้าโครงเดิมของคาร์แร็ตเตอร์ด้วยนะคะแต่ตัวละครตัวอื่นๆค่อนข้างที่จะคงนิสัยเดิมตัวเองได้ดี สำหรับฟิคบีบอกเลยว่าข้อเสียนี้ค่อนข้างใหญ่แถมมาเกิดกับตัวเอกซะด้วยสิขออนุญาตหักเยอะหน่อยนะคะ และเพราะเหตุผลของบนมันเลยทำให้ตัวละครของคุณโบว์ไม่เป็นธรรมชาติ จึงขออยากให้ปรับนิสัยซักนิดนะคะ
บทสนทนา (8/10)
บทสนทนาของคุณโบว์ค่อนข้างไม่เป็นธรรมชาตินะคะเพราะมันค่อนข้างที่จะขัดกับลักษณะนิสัยที่เปลี่ยนไปของตัวละคร จริงอยู่ค่ะที่คุณโบว์ปูทางให้ตั้งแต่ตอนแรกแล้วว่าอินุยาฉะไม่ได้เป็นอย่างที่เราทุกคนคิดนะแต่ถ้าคนที่ดูอินุยาฉะมายังไงก็ต้องมีฝังใจกันบ้างแหละค่ะ แน่ล่ะตอนคุณโบว์บรรยายตอนอินุยาฉะร้องไห้รีดเดอร์อาจจะคล้อยตามไปด้วยก็จริงแต่พอหลังจากฉากที่อินุยาฉะร้องไห้ ทัศนคติที่มีต่ออินุยาฉะของรีดเดอร์(ที่เคยดูอินุยาฉะ)ก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม คือคิดว่าอินุยาฉะเป็นมีคาร์แร็ตเตอร์ซึนพอคิดแบบนี้แล้วมาอ่านบทสนทนาที่ดูอ้อนๆ ยั่วๆของอินุยาฉะในแบบคุณโบว์แล้วมันก็รู้สึกติดๆขัดๆแทน อ่อ...แล้วก็มีอยู่ตอนนึงบีจำได้ว่าเป็นตอนของโคงะเนี่ยแหละ ที่คุณโบว์เผลอไปใช้ ฉัน กับ นาย ซึ่งปกติก็เห็นใช้ ข้า กับ เจ้า ลองไปอ่านตรวจสอบดูอีกทีนะคะ แล้วก็ตอนที่ 9 น่ะ มันไม่มีเครื่องหมายคำพูดนะคะ ในช่วงคู่ของมิโรคุกับโคงะน่ะ บอกเลยว่าพอไม่มีเครื่องหมายคำพูดอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไรเพราะแยกไม่ออกระหว่างการบรรยายกับบทสนทนา ก่อนจะลงเลยอยากให้ไรท์รอบคอบกว่านี้นะคะ
การใช้ภาษา (7/10)
แรกๆยังใช้ได้ไม่ดีนะคะ ไม่ดีมากๆด้วยเพราะมันทื่อๆและบางคำก็ยังใช้ไม่เหมาะสมทำให้อ่านแล้วไม่ลื่นไหลเท่าไร เช่น ตอนบทนำน่ะค่ะ ประโยคที่บอกว่า ใบหน้าอันงดงามของคนที่ทำให้ข้าเกือบตายตะกี้ คือนิยายเรื่องนี้ค่อนข้างจะออกไปแนวญี่ปุ่นสมัยก่อนใช่มั้ยล่ะ จะใช้คำพวก ข้า เจ้า อันงดงามก็ไม่แปลกแต่คำที่ไม่เข้าพวกอ่านแล้วรู้สึกขัดๆก็คำว่า ตะกี้ เนี่ยแหละ เหมือนว่าคุณโบว์พยายามเขียนให้ฮาแต่ไม่รู้สิบีว่าความฮามันไม่ได้อยู่ที่แกใช้ภาษานะ การใช้ภาษาเป็นแค่ส่วนหนึ่งที่ทำให้ฮาแต่เราก็ต้องใช้ภาษาให้เข้ากับแนวนิยายของเราด้วย
ความน่าติดตาม (5/10)
ในส่วนนี้บีขอแบ่งออกเป็นสองลักษณะของรีดเดอร์นะคะ
-ให้รีดเดอร์ที่เป็นสาววายมาอ่านบอกเลยว่าน่าติดตามเพราะบรรยายฉากอิโรติดดี อ่านแล้วแอบฟินก็ต้องติดตามเป็นเรื่องธรรมดา
-แต่ถ้าให้รีดเดอร์ที่ไม่ใช่สาววายมาอ่านเรื่องนี้ถือว่าทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไร โดยเฉพาะช่วงแรกๆ เนื้อเรื่องก็ไม่สนุกดูไม่น่ามีอะไร บรรยายก็ไม่ค่อยสวย สิ่งที่ทำให้ดูน่าติดตามอย่างเดียวก็คงเป็นการทิ้งท้ายได้น่าสนใจ(บอกเลยว่าถ้าเป็นสาววายคงอ่าต่อแน่นอนเพราะอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น) จริงอยู่ค่ะที่ช่วงหลังๆคุณโบว์ทำได้ดีมากขึ้นแต่ลองคิดดูนะคะ
ความประทับใจโดยรวม (9/15)
นี่คือภาพรวมของเรื่องนี้นะคะ ไม่ใช่ความเห็นส่วนตัวแต่อย่างใด ถูกตัดคะแนนในส่วนนี้เยอะเพราะการบรรยายค่ะ การบรรยายของคุณโบว์ค่อนข้างเป็นช่องโว่ที่ใหญ่มากๆส่วนรองมาก็เป็นเรื่องพล็อต แล้วก็การใช้ภาษานะคะ ถ้าภาษาไม่ดีมันอาจมีผลกับการบรรยายด้วยคือมันจะทำให้การบรรยายดูติดขัดค่ะแบบอ่านแล้วไม่ลื่นไหล ความน่าติดตามก็มีอยู่บ้างแต่อย่างที่บีบอกไปเพราะการบรรยายที่ไม่เห็นภาพและไม่ได้อรรถรสอีกทั้งยังมีติดขัดไม่ลื่นไหล อาจทะให้รีดเดอร์หนีได้นะ โดยรวมจุดใหญ่ๆก็อย่างที่บอกค่ะ ส่วนพวกเรื่องรองๆก็บทสนทนา เนื้อเรื่อง การดำเนินเรื่อง พวกนี้แหละค่ะ บีได้บอกขอแนะนำไปหมดแล้วแต่ถ้ามีส่วนไหนที่ยังไม่ได้ข้อแนะนำหรืออยากได้ข้อแนะนำหรืออยากได้ความคิดเห็นอะไรเพิ่มเติมก็เชิญในไอดีบีนะคะ
คะแนนรวม (62.5/100)
บีกดคะแนนมากไปรึเปล่าคะ T T ทั้งหมดนี่ 7 หน้าครึ่งเชียวนะทำลายสถิติ 5 หน้าก่อนหน้านั้นไปเลย เอาเหอะยังไงก็พยายามเข้านะคะ ไฟท์ติ้ง!!!
ส่งท้าย : ขอบคุณที่มาใช้บริการนะ^^ ไม่พอใจก็บอกได้ ถ้าพอใจไว้มาใหม่นะคะ โชคดีค่ะ เขียนให้จบล่ะ!!!
**นี่เป็นความคิดเห็นส่วนบุคคลนะคะ บีได้ให้คำแนะนำไปแล้วว่าควรแก้ไขตรงไหนถ้าจะเลือกปฏิบัติตามหรือไม่ก็แล้วแต่จะเลือกนะ แต่ขอให้เอาเก็บไปพิจารณาด้วย นักวิจารณ์เหนื่อย! อ่อ...ถ้าไม่พอใจตรงไหนก็ขออภัยนะคะ ขอบคุณ**
นามปากกา:
ชื่อบทความ:
มาเซ็นรับวันไหนเอ่ย:
พอใจกับคำวิจารณ์มากน้อยแค่ไหน:
บรรยายมาเลยจ้าร้านนี้หรือนักวิจารณ์เป็นยังไง:
ช่วยแปะแบนเนอร์ของทางร้านด้วยนะจ๊ะ :
ถ้าพอใจไว้มาอีกนะคะ ขอบคุณจ้าา:
ความคิดเห็น