คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 4 คณะพรรค (พักก่อนเถอะจ้า อย่าไปต่อเลยเนาะ) ๓
โร!! รา!!
เสียร้อไม่รัีอท้อเรเพลสัลั่นึ้นมาทำลายบรรยาาศาริบาที่แสนสบ เพราะว่าเมื่อเ้ารีบมาเออีวาน ทำให้เรเพลสทานอาหารไปแ่นิเียว อนนี้็เลยเริ่มหิวึ้นมาอีแล้ว
“เี๋ยว้าให้นยอว่ามาให้ท่านทานรอท้อ่อนแล้วันนะ”
อีวานบอยิ้ม ๆ แม้ไม่ไ้เอ่ยเป็นำพู แ่เรเพลสเห็นนัยน์าหลัรอบแว่นบาใสนั่น ทอประายล้อเลียนออมาอย่าไม่ิะปิบั
“อ้ะ ไม่้อ ๆ ท่านอีวาน พอี้านำเ้าหนมมาฝาท่านพอี” เอรีสบอ “เรเพลส็ทาน้วยันนะ ้าเพิ่ลอหัทำรั้แรรสาิาเหลืออะไรบอไ้เลย ไม่้อเรใ”
เอรีส่อย ๆ นำนมที่ทำออมาวา ายร่าสูที่แนเ็มไป้วยมัล้ามและเส้นเลือปูพอ ลับหยิบับนมออมาวาเรียอย่าประีเรียบร้อย
เรเพลสอ้าปา้าทันทีที่เห็นนมที่เอรีสเอาออมาวาเรียัน นี่มัน!! นี่มัน!!! นี่มัน!!!!!
“ระเ้าสีา” เอรีสเอ่ยแนะนำนม “ลอิมูว่ารสาิมีอะไรที่้อปรับหรือไม่”
‘ระเ้าสีา’
หนึ่ในนมโบราที่ปราอยู่ในหนัสือ ‘ประวัิศาสร์้าวหนมศวรรษที่ผันผ่าน’ นมในำนานที่หาินไม่ไ้อีแล้วในยุอเรเพลส
ถ้าลับไปไ้เมื่อไหร่เาะไปิ ่า ะไร้ ใบมะรูใส่ศาสราารย์เทถึสิ่ที่เาไ้พบเอมาแน่นอน เรเพลสิอย่าั่วร้ายพลาพินินมระเ้าสีารหน้า
มะพร้าวแ้วหลาหลายสีสันวาไว้ในระเ้าเล็ ๆ นาพอีำ ูสวยน่ารับประทานนอใไม่อยู่
เรเพลสเอาระเ้าสีาใส่ปาำเียวหม แม้มันะทุลัทุเลไปบ้าเพราะปาอเาเล็เินว่าะยัเ้าไปไ้ทั้หมภายในำเียว แ่มัน็ไม่ไ้เินวามะละอเ้าัว
เาลัวัทีละำแล้วมันะไม่ไ้รับรสาิในำนานที่ถู้อ
“เป็นยัไบ้าเรเพลส” เอรีสถาม
“อร่อยมา” เรเพลสอบ
อร่อยนแสออปา อร่อยนอยาะโน รสาิหวานำลัพอีไม่บาอ รูปร่า็สวย รสาิ็อร่อย
“นี่นายทำรั้แรริไหมเนี่ย มันอร่อยมา ไม่้อปรับอะไรเลย”
“ริเหรอ ีใั” เอรีสยิ้มหวาน แ่มันลับทำให้ใบหน้าอเ้าัวูิบเถื่อนึ้นไปอี
“อร่อยมาริ ๆ นะ อ๊ะ!” เรเพลสทำระเ้าสีาหลุมือ
มันลิ้หลุน ๆ ไปามพรมในห้อ เรเพลสรีบวิ่ามนมไปอย่ารวเร็ว ออร่อยนานี้เาะไม่ให้มันเสียอเ็า
ระเ้าสีาที่อนนี้สภาพระเ้าแหัไปหลายส่วน ลิ้ไปนถึหน้าประูห้อ เรเพลสรีบามลไปะรุบไว้อย่ารวเร็ว
แผล่ะ~
ระเ้าสีาแสนสวยและเอียเมื่อโนฝ่าเท้าให่เหยียบเ้าเ็ม ๆ เรเพลสที่ามลไปเ็บ ไ้แ่นั่ะลึอยู่ับพื้น้วยใที่แสลายไปพร้อมับนม เา่อย ๆ เลื่อนสายาึ้นไปมอ เห็นเป็นเาำให่ยัษ์ยืนย้อนแสอยู่หน้าประู เรเพลสรีบระโหลบทันที
“โอ๊ะโอ”
เ้าอเท้าให่ ารที่ลมืออย่าโหเหี้ยมับระเ้าสีา ร้อออมา
เมื่อลุึ้นมายืนมอี ๆ แล้ว เรเพลสถึเห็นว่านรหน้าน่าะมีส่วนสูแะสอเมรเหมือนับเอรีส สวมุลุมสีาวลิบเินที่ปิมาถึรึ่แ้ แ่ส่วนที่โผล่ออมาแ่เท่านั้น็พอให้เรเพลสเห็นถึล้ามาที่น่าะแน่นพอันับเ้าอรอยแผลเป็นสุเท่
ายหนุ่มรหน้าประสานนัยน์าสีทอู่สวยับเรเพลสร ๆ ริมฝีปาบาสวยเริ่มเบะออ ่อนะแหปาส่เสียร้อวนปวประสาทออมาัลั่น
“แ๊ ๆๆๆๆๆๆ”
เรเพลสมอูเส้นผมสีแเพลิสวยที่มัและสอ้าเป็นทรน่ารั ส่ายไปมาอย่าบ้าลั่
เอ๊ะ! เี๋ยวนะ มัและ เรเพลสถลึามออีรอบ มัและริ ๆ ้วย
ผู้ายสูสอเมรที่มัผมและน่ารัรหน้านี่มันอะไร๊านนนนนนน~
และ่อนที่สถานาร์ะพิลึพิลั่นไปมาว่านี้ ็มีเสียสวรร์ัมาา้าหลัอเ้าเ็ยัษ์ ทำเอานที่ำลัแหปาร้อไห้ระออแ แ่ไม่มีน้ำาสัะหย หยุแหปาร้อทันที เหมือนมีใรสับสวิ์
“ทานาทอสหยุวิ่เล่น่อน มาหม่ำ ๆ ้าวให้หม่อนเร็วเ็ี”
เ้าอเสียสวรร์เินมาหยุยืน้าเ้ายัษ์ผมและ ทันทีที่เห็นใบหน้าเ้าอเสียั ๆ เรเพลส็ิว่าเาายไปแล้วแน่เลย อนนี้น่าะอยู่บนสรวสวรร์
เาอาะ็อายที่นมถูเหยียบไป่อหน้า่อา เลยวิาหลุาร่ามาอยู่บนสวรร์ ถึะแปลในิหน่อยว่านอย่าเาะไ้ึ้นสวรร์เหมือนนอื่น็เถอะ เพราะนที่อยู่รหน้าอนนี้สวยยิ่ว่านาฟ้านาสวรร์ั้นไหน ๆ ามยิ่ว่าเทวาใ ๆ
เรเพลสไม่รู้ว่าะสรรหาำไหนมาพรรนานรหน้าไ้ ไม่ว่าะเป็นโรหน้าเรียวไ้รูป ปา ิ้ว มู วาที่รับันไปทุสัส่วน
“เิอะไรึ้น” เทวารูปามหันไปถามเ้าเ็ยัษ์ เมื่อสัมผัสไ้ถึสถานาร์ไม่ปิ
“เละหมเลยอ่าเนเ่ สปรหมแล้ว” เ้าารที่สัหารระเ้าสีาอย่าเลือเย็นพูึ้น้วยน้ำเสียยานา พลายรอเท้าที่เ็มไป้วยเศษานมให้น้าัวู
“โอ๋ ไม่เป็นไรนะ เี๋ยวพี่ัารให้” ใบหน้าสวยปรารอยยิ้มเอ็นู “โอมรอเท้าวิเศษเอ๋ยสะอา บันี้ เพี้ย!”
ู่ ๆ ็มีทาที่โผล่มาาไหนไม่รู้ ปราึ้นในมืออเทวารหน้า ่อนะเปล่แสสว่าวาบ แล้วรอเท้าอนัวยัษ์็สะอาเอี่ยม ไม่มีแม้แ่เศษี้ฝุ่นิอยู่
“ทำไมาถาสั้นัอ่าเนเ่” เ็ยัษ์ผมและ หน้ามุ่ยอย่าไม่พอใ
“สั้นไปเหรอ อโทษนะ รั้หน้าพี่ะร่ายให้ยาวว่านี้ ไม่อนน้าเ็ี”
บ้าเอ้ย!!
นี่เาไม่ไ้แ่ย้อนอีมาหลายพันปี่อนเย ๆ แ่ย้อนมาในอีที่ยัมีารใ้เวทมนร์ันอยู่เหรอเนี่ย นัยน์าสีอเมทิส์ไหวระริ้วยวามื่นเ้นถึีสุ แล้วแบบนี้เาะใ้เวทมนร์ไ้้วยรึเปล่า
“นมอเธอเหรอ อโทษนะ ทานาทอสถ้าทำอนอื่นเสียหาย เ็ี้อทำยัไ”
พอไ้สบาัน เรเพลส็ไ้เห็นนัยน์าสีไวน์แที่สวยยิ่ว่าสีไหน ๆ บนโลที่เยพบ ผมสีำประายม่วนี่อี เอาเป็นว่าอะไรที่เป็นวามหมายอำว่าีามบนโลใบนี้ เอามาใ้นิยามนรหน้าไ้เลย ามเินะเอื้อมถึริ ๆ
‘รอยรูปอินทรหยาฟ้า มาอ่าอ์ในหล้า แหล่ให้นม แลฤๅ [1] ’ ทั้ ๆ ที่ไม่ไ้ั้ใเรียนเท่าไหร่ แ่บทวีโบราที่เยฟัผ่าน ๆ ในวิาภาษาศาสร์ ู่ ๆ ็ผุึ้นมาในวามทรำอเรเพลส เาเอแล้วนที่เหมาะสมับโลบทนี้ที่สุในโล
“อโทษ ไม่ไ้ั้ใ ยโทษให้้วยนะ”
เรเพลสไ้สิลับมา เมื่อนผมและรหน้าเอ่ยบอับเรเพลส้วยเสียยานา พร้อมับเอานิ้วแะหูัวเอไป้วย
“แล้วเธอบาเ็บรไหนไหม” เทวายับมาะรวแผลามัวเรเพลส
“ถอยไปห่า ๆ เลย” เ้ายัษ์ผมและ เ้ามาผลัเรเพลสให้ออห่าาทูสวรร์รหน้า
“อะไรเนี่ย” เรเพลสเริ่มมีน้ำโหบ้าแล้ว เหยียบนมนอื่นไม่พอ ยัมาีันสาวับเทพเ้าอเาอี แน่นอนอนนี้เรเพลสสถาปาัวเอเป็นสาวอเทวารหน้าเรียบร้อยแล้ว
“เอาล่ะ ๆ อย่าเพิ่ีัน มานั่ทานนมันรนี้่อนเร็ว” อีวานส่เสียเรียมาาโ๊ะน้ำา โยมีเอรีสวัมือเรียหยอย ๆ
เรเพลสพยายามะเิน้านาม แ่็ถูเ้ายัษ์้า ๆ เบียระเ็น พร้อมหันมาแลบลิ้นใส่ เรเพลสเลยแล้เินเไปนมันบ้า ผลัันนันไปมานถึโ๊ะน้ำา
เทวานั่้าอีวานถัมาเป็นเ้ายัษ์ที่หันมาแลบลิ้นใส่เา เรเพลสำ้อลับไปนั่ที่เิมอัวเอือระหว่าอีวานและเอรีส ีหน่อยที่โ๊ะน้ำาเป็นโ๊ะลม อย่าน้อยเา็ไ้นั่ร้ามเทพเ้าอัวเอ เรเพลสหันไปยัิ้วใส่เ้ายัษ์
“หึ้ยยย” เ้ายัษ์ร้ออย่าัใ พร้อมเอาผ้าเน่าที่พาอยู่บนไหล่ัวเอึ้นมาั ทำให้เทวาอเรเพลสหันไปยิ้มพร้อมลูบหัวและเบา ๆ อย่าอ่อนโยน พลา่อย ๆ ึผ้าเน่าออมาาปาเ็ยัษ์
“มา ๆ ้าทำเ้าหนมระเ้าสีามาเ็มเลย พวเ้ามา่วยันิมหน่อยว่าอร่อยไหม” เอรีสรีบผ่อนลายบรรยาาศบนโ๊ะ
“อร่อยมาเลย อบในะเอรีส” เทพเ้าเอ่ยม
ส่วนเ้ายัษ์เมือบทีเียวสอระเ้าในำเียว เรเพลสเลยไม่ยอมแพ้รีบิน้วยวามเร็วที่เพิ่มึ้นเป็นสามเท่า
“เอาน่าอย่าทะเลาะันเลย ยั้อเินทา้วยันอีนาน” อีวาน่วยไล่เลี่ยพร้อมับิบาอึให่ เห็นหรอว่ารีบินนนมิ่อน่ะ
“เินทา้วยันอีนานหมายวามว่ายัไรับ อย่าบอนะว่า...” หนัา้ายวาอเรเพลสแ่ันระุไม่หยุ
“ใ่แล้ว พวเา็เป็นหนึ่ในะเินทาที่ะไปปิบัิภาริในรั้นี้้วย ้าะอแนะนำให้รู้ั ทานาทอส ทราเวียิส” อีวานผายมือไปที่เ้ายัษ์ผมและ ทานาทอสหันมายัิ้วใส่เรเพลสอย่าวน ๆ วน่วล่าระุ
“ส่วนนี่โฟรเนเ่ ทราเวียิส” อีวานแนะนำนามที่หันมาส่ยิ้มบา ๆ ให้เา
เรเพลสหันไปยิ้มว้าให้โฟรเนเ่ทันที รู้สึถูะาับนผมำประายม่วั้แ่แรเห็น
“ทานาทอส ับโฟรเนเ่เป็นฝาแฝัน โฟรเนเ่เิ่อนสอั่วโม” อีวานให้้อมูลเพิ่มเิม เรเพลสมอสอนรหน้าสลับไปมา
ไม่มีส่วนไหนที่เหมือนันเลยสันิ แล้วเิห่าันสอั่วโมมันนานไปไหมอะ หรือว่าเป็นปิอฝาแฝอยู่แล้ว แฟับฟั์เิห่าันแ่สามนาทีเอ แ่พอมอทานาทอสเ็มา ็เ้าใไ้ทันที ัวโปานนี้็ไม่แปลหรอที่้อใ้เวลานานนานั้น
“ทำไมมีปัหารไหนรึไ” ทานาทอสถามเสียเ้ม บรรยาาศเอื่อยเื่อยรอบัวเปลี่ยนเป็นเย็นเยียบทันที
“เปล่าไม่มีอะไรนี่” เรเพลสยัไหล่ พลาหยิบนมระเ้าสีาเ้าปาอีิ้น ทานาทอสเห็นันั้นเลยรีบหยิบนมระเ้าสีาที่เหลือห้าิ้นสุท้ายเ้าปาหมเลย
“เฮ้ย!! ี้โนี่” เรเพลสร้อลั่น ทานาทอสลับยัิ้ววน ๆ ส่ให้
“ส่วนท่านนี้ือ ท่านเรเพลส เเวนเม นัรบศัิ์สิทธิ์ในำนานที่ะมา่วยแผ่นินาเล้าอเรา” อีวานแนะนำเรเพลสอย่าเป็นทาาร
“ผิัวหรือเปล่าอีวาน” ทานาทอสถามอีวานพลาเหล่ามอเรเพลสที่แลบลิ้นใส่ัวเอ
“ยินีที่ไ้รู้ัอีรั้นะเรเพลส” เอรีสเอ่ยพร้อมับยื่นมือมาเย่ามือเรเพลสเบา ๆ แ่เล่นทำเอาเรเพลสหัวสั่นหัวลอนไปทั้ัว
“ยินี้อนรับสู่แผ่นินาเล้านะนัรบศัิ์สิทธิ์ในำนาน” โฟรเนเ่ส่ยิ้มบาให้เรเพลส ที่รู้สึาพร่าไปั่วะาออร่าที่เิ้าอยู่รอบัวนผมำประายม่วที่สวยแปลา
“ไม่ผิหรอทานาทอสท่านน่าะทราบีที่สุ” อีวานเอ่ยยิ้ม ๆ
ความคิดเห็น