คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CAT COUPLE | Chapter 1 : ตัวร้าย...
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
CHAPTER 4
ฉันชะเง้อคอเข้าไปในร้านคาเฟ่แมวเพื่อมองหาคลาวน์แต่หาอยู่นานก็ไม่เห็นเขาเลยแม้แต่เงา วันนี้ฉันมาตามนัดของเค้าล่ะ ไม่ใช่ว่าท้าทายฝ่ามืออรหันต์ของไอริสหรอกนะแค่ไม่อยากจะเสียมารยาทกับเค้าเป็นครั้งที่สองก็เท่านั้นเอง
“มาแล้วเหรอ เนโกะ~~” น้ำเสียงทะเล้นของผู้ชายดังขึ้นด้านหลังของฉัน ไม่ต้องหันไปก็รู้ว่าเป็นเอียน “มาไวจังน้า”
“ฉันมาหาคลาวน์น่ะ” ฉันเริ่มถามหาเป้าหมายทันที เอียนทำหน้าครุ่งคิดอยู่นิดหน่อยแล้วเอ่ยบางสิ่งที่แทบจะทำให้หัวใจของฉันหยุดเต้น
“วันนี้มันไม่อยู่หรอก ไปตามดูแลแฟนมันน่ะ” ...ผู้ชายไร้มารยาท (ฉันหมายถึงคลาวน์)
ฉันก่นด่าคลาวน์ในใจ เป็นคนชวนฉันมาแท้ๆ แต่กลับผิดนัดแล้วไปกับแฟนเนี่ยนะ? ผู้ชายยอดแย่จริงๆ
“เหรอ งั้นฉันจะมาใหม่วันหลังนะ” พอจะหันหลังเดินเอาเจ้ายอรินกลับไปที่หอ ก็ถูกเอียนรั้งหัวไหล่ของฉันเอาไว้ซะก่อน “อะไร”
“อย่าเพิ่งกลับดิ มันฝากงานเอาไว้กับฉันนะ” ยอดแย่คูณสอง ผิดนัดฉันไม่พอยังฝากงานของตัวเองให้เพื่อนทำอีก
เอียนเดินนำฉันเข้าไปในชั้นสองร้านที่มีของเล่นสำหรับแมวมากกว่าด้านล่าง คาดว่าน่าจะเป็นที่ๆ เค้าใช้เลี้ยงแมวของตัวเอง เค้าวางเจ้ายอรินลงบนโต๊ะญี่ปุ่น
“ฉันต้องทำไงมั่ง” ทันทีที่นั่งลงข้างๆ โต๊ะญี่ปุ่นตัวนี้แล้วฉันก็เริ่มถามทันที ไม่ได้รีบหรอกนะ แค่อยากจะออกไปจากที่นี่เร็วๆ น่ะ
“อย่างแรกก็...อย่าทำให้มันหลับ” เค้าปลุกเจ้ายอรินที่ทำท่าจะหลับอีกครั้งแล้วหันไปหยิบลูกบอลอันเล็กๆ ที่เป็นของเล่นแมวขึ้นมาล่อมัน เจ้ายอรินตอบสนองเป็นอย่างดีพยายามจะตะครุบบอลให้ได้เลย “ลองทำดูสิ”
เอียนยื่นลูกบอลลูกเล็กมาทางฉัน ฉันรับมันไว้แล้วทำอย่างที่เค้าทำบ้าง เจ้ายอรินดูเหมือนจะสนุกสนานพอตัวเลยล่ะ
“ดี อย่างนั้นแหละ~” พูดเสร็จเอียนก็ลุกขึ้นเดินไปหยิบถุงขนมแมว แล้วเปลี่ยนเป้าหมายจากลูกบอลเป็นขนมแทน “ต่อไปก็ล่อด้วยขนม”
เค้ายกขนมขึ้นสูง เจ้ายอรินจะกระโดดขึ้นไปเพื่อตะปบของกิน แต่เอียนยกสูงขึ้นอีก
“ฉันลองมั่งสิ” ฉันยื่นมือไปขอขนมแมวจากเอียน เค้าส่งมาให้ทั้งถุงก่อนจะหันไปเล่นกับเจ้ายอรินต่อ ดูเหมือนเขาจะถูกมันสะกดเอาไว้ซะแล้วสิ = =
วันนี้ฉันอุดอู้อยู่แต่ในร้านคาเฟ่แมวเกือบทั้งวัน มีเพียงขนมในร้านที่เอียนเอาขึ้นมาให้กินและเจ้ายอรินที่กำลังถูกฝึกอยู่แค่นั้น เค้ากะจะขังฉันเอาไว้ในร้านนี้เลยรึไง T^T
“เนโกะ~~~~~ >0<” เอียนวิ่งมาหาฉันด้วยท่าทางดีใจอะไรบางอย่าง “คลาวน์กลับมาแล้วล่ะ”
ห๊ะ?
ฉันรีบหันไปเก็บของพร้อมกับคว้าเจ้ายอรินขึ้นมาทันที ไม่อาอย่างนี้สิพระเจ้า ฉันยังไม่อยากโดนตบจนหน้าบวมหรอกนะ TT^TT
“อะ...อ้าว? เธอจะไปไหนอ่ะ” เอียนมองฉันด้วยท่าทางงงๆ พร้อมเข้ามารั้งแขนฉันไว้ก่อนจะดึงเบาๆ แต่เพราะว่าฉันกำลังรีบบวกกับกำลังอารมณ์บูดนิดหน่อย เลยไม่ค่อยมีสติและเซเข้าหาเอียนเล็กน้อย “ไอ้คลาวน์ก็มาแล้ว เธอนัดกับมันไว้นี่”
“ฉะ...ฉันต้องรีบกลับ”
“ทำไมเสียงเธอดูร้อนรนแปลกๆ อ่ะ มีความหลังอะไรกับมันรึเปลาเนี่ย = =” อย่าเพิ่งมาจับผิดฉันตอนนี้ได้ม้ายยยย~~
“อย่าเพิ่งถามน่า” พอสลัดแขนออกจากการเกาะกุมของเอียนได้ ฉันก็รีบเดินไปที่บันไดแต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาลงบนบันไดขั้นแรกด้วยซ้ำ ร่างสูงของคลาวน์ก็เดินขึ้นมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว
“จะไปไหน” น้ำเสียงเรียบๆ กับใบหน้าแสนเย็นชาแบบเดิมปรากฏให้ฉันเห็น เขานิ่งเกินไปจนฉันเดาไม่ถูกว่าเขากำลังคิดหรือรู้สึกอะไรอยู่ “เสร็จแล้วรึไง”
“ปะ...เปล่า คือจะรีบกลับไปทำงานของอาจารย์ที่จะต้องส่งพรุ่งนี้น่ะ” ฉันเริ่มแถไปมั่ว ไม่แน่เขาอาจจะรู้แล้วก็ได้ว่าฉันโกหกอ่ะ
“ก็ไปสิ” พูดจบคลาวน์ก็เดินผ่านตัวฉันไปแล้วไม่หันกลับมามองอีก ฉันยืนนิ่งอยู่สักพักก่อนจะก้าวลงบันไดไปชั้นล่าง
เจ็บปวดหัวใจจัง...
วันต่อมา
@มหาวิทยาลัยชื่อดัง ย่าน J
“เฮ้อ~” ฉันนั่งถอนหายใจออกมากว่าร้อยรอบแล้ว มันเป็นสิ่งที่น่ารำคาญสำหรับคนรอบข้างมากเลยมั่ง ยัยนีนถึงได้ส่งสายตาพิฆาตใส่ฉันเป็นระยะๆ
“จะนั่งถอนหายใจอีกนานมั้ย -*-“ ฉันหยุดถอนหายใจแล้วฟุบหน้าลงกับโต๊ะที่ประจำของฉัน “เป็นอะไรกันแน่เนี่ย ประจำเดือนไม่มาแล้วเครียด?”
“ฉันถูกตบ...” ฉันพูดออกไปตามตรง ยัยนีนนิ่งเงียบสักพักก่อนจะกระชากตัวฉันขึ้นมา แล้วมองนู่นมองนี่เพื่อหารอยตบ “แค่ปากแตกนิดหน่อยน่า ตอนนี้มันก็หายแล้วด้วย”
“บอกฉันมาให้หมดว่าใครตบ โดนตอนไหนเรื่องมันเป็นยังไง เล่ามา!”
ยัยนีนเริ่มเป็นห่วงฉันมากกว่าเดิม ระหว่างที่ฉันเล่าเรื่องเมื่อสองวันก่อน เมื่อวานฉันไม่ได้โทรหายัยนี่เพราะไม่ได้มาเรียน และอีกอย่างยัยนี่ก็ไม่ได้โทรหาฉันเพราะนึกว่าฉันจะอยู่กับคลาวน์ด้วย
“งั้นไอริสที่ว่านี่ก็...แฟนคลาวน์งั้นสิ” ฉันพยักหน้าแทนคำตอบ ยัยนีนเบะปากเหมือนจะร้องไห้ทำฉันงงเหมือนกันนะเนี่ย
“ฉันขอโทษ~ T^T” ยัยนีนกอดฉันแน่นและเริ่มร้องไห้จ้าออกมา อะไรของมันวะเนี่ย -_- “เพราะแผนของฉันแท้ๆ เลย แกถึงได้เจ็บตัวแบบเน้~~ ฮืออออ”
“เลิกร้องได้แล้ว ฉันไม่ได้เป็นอะไร = =”
“แต่ปากแกแตก T^T”
“ก็หายแล้วไง - -“ ยัยนีนผละออกจากฉันแล้วสะอื้นตัวสั่นอยู่ข้างๆ ให้ตายเซ่! นี่เพื่อนฉันเปลี่ยนอารมณ์ได้อัตโนมัติงั้นเหรอ =*=
“แล้วแกจะทำไงต่ออ่ะ” ยัยนีนเช็ดตาพลางหันมาถามฉัน ฉันอึกอักหาคำตอบอยู่สักพักนึง
“คงจะต้องเลิกยุ่งกับเค้าเลยล่ะมั้ง”
ใช่ บางทีฉันอาจจะต้องทำตามอย่างที่ตัวเองพูดจริงๆ
EIAN PART
“อยากให้ฉันทำอะไรอีกล่ะ” ผมเอ่ยปากถามผู้หญิงตรงหน้าที่เป็นคนรักของเพื่อนตัวเอง แต่...ใช้คำว่าคนรักมันก็ยังไงๆ อยู่ งั้นใช้คำว่าคน ‘เคย’ รัก น่าจะเหมาะกว่าแล้วกัน
“ทำให้ยัยนั่นเป็นของนายซะ” ‘ไอริส’ คือผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าผม
เมื่อสองวันก่อนยัยนี่เพิ่งไปดักทำร้ายเนโกะมา ส่วนเรื่องที่ผมบอกกับเนโกะว่าไอ้คลาวน์มันมีแฟนอยู่แล้วน่ะ เรื่องนั้นยัยไอริสก็ขอให้ผมช่วยทั้งนั้น และอีกอย่างการที่มันไปบอกใครต่อใครที่เข้ามาสารภาพรักกับมันว่ามีแฟนแล้ว นั่นมันก็แค่กำแพง มันโดนยัยไอริสทำร้ายมาหนักจนจำไปพอสมควรถึงได้พูดแบบนั้นไง
“ฉันทำไม่ได้หรอก ฉันไม่ได้เลวขนาดนั้นนะ” ผมอาจจะดูเลว แต่ก็ไม่ได้เลยจะล้ำของเขตนะครับ
“ทำไปเถอะน่า นายอาจจะแค่มอมยาแล้วกุเรื่องขึ้นมาก็ได้” ไอริสทำหน้าออดอ้อนราวกับว่าสามารถควบคุมผมได้ทุกอย่าง แต่ขอโทษทีผมไม่เหมือนพวกผู้ชายที่ชอบเข้าหาเธอหรอกนะ
“ฉันจะลองดูแล้วกัน” ถึงจะออกปากตกลงไป แต่ใจผมมันไม่ได้ต้องการที่จะทำแบบนั้นเลยจริงๆ
“เอียนของฉันน่ารักจริงๆ เลย” พูดเสร็จยัยไอริสก็ยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มผมทีนึงแล้วเดินจากไป
“สกปรก” อย่าคิดว่าผมหลงรักยัยนั่นเชียวนะ ไม่มีทางซะหรอก เพราะยัยนั่นไม่ได้บริสุทธิ์ผุดผ่องอะไรสักหน่อย
ส่วนเหตุผลที่ว่าทำไมผมถึงช่วยยัยนี่ ความจริงมันไม่มีเหตุผลอะไรเลย เพียงแต่ผมว่างจัดไงเลยอยากหานู่นนี่ทำไปเรื่อย ผมเริ่มทำแบบนี้มาปีกว่าๆ แล้ว ส่วนใหญ่พอพวกผู้หญิงที่เข้าหาไอ้คลาวน์ถูกปฏิเสธก็หายวับไปเป็นแถว จะมีก็แค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่จะสู้ต่อ แต่สุดท้ายก็จบไม่สวยทุกราย รวมถึงรายนี้ด้วย...เนโกะ
แต่ครั้งนี้คงไม่เหมือนครั้งที่ผ่านๆ มาสักเท่าไหร่ เพราะ ‘อีกฝ่าย’ ก็คงยังไม่รู้ตัวว่ารู้สึกแบบเดียวกับเธอ
END EIAN PART
@KITTY CAF’E
เฮ้อ~ สุดท้ายวันนี้ฉันก็หนีไม่พ้นการมารับเจ้ายอรินจากคลาวน์ แต่บางทีวันนี้เค้าอาจไม่อยู่ เพราะมัวแต่ดูแลแฟน...
แล้วทำไมฉันจะต้องไปสนด้วยฟะเนี่ย >0<!!!
“นี่ ฉันเรียกแกตั้งนานแล้วนะ = =” ฉันหันไปตามเสียงบ่นของเชสเซอร์ ดูเหมือนมันจะโมโหพอสมควรที่เรียกแล้วฉันไม่ตอบ จะให้ทำไงได้อ่ะ วันนี้ฉันรู้สึกไม่โอเคจริงๆ นี่นา
“โทษทีๆ เหม่อคิดอะไรนิดหน่อยน่ะ” ฉันก้มหน้ามองพื้นฟุตบาทแล้วเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ถ้าทิ้งเจ้ายอรินไว้ที่นั่นได้ฉันทิ้งมันไปนานแล้วล่ะ ไม่อยากเจอหน้าเค้าเลย ไม่อยากเจอเลยง่ะ ฮือออ~ T^T
“อย่าเหม่อนักสิ ฉันเริ่มเป็นห่วงแล้วนะยัยเพื่อนบ้า -*-“ นี่ยังดีที่มันเป็นเพื่อนสนิทของฉัน ไม่ใช่คนอื่นคนไกลไม่งั้นฉันได้หวั่นไหวไปกับมันแน่ๆ
~RRRRR~RRRRR~
“แปปนะ ฮันนี่โทรมา” และทันทีที่เดินถึงหน้าปากทางที่จะต้องเดินเข้าไป โทรศัพท์ของเชสเซอร์ก็ดังขึ้นซะก่อน อะไรมันจะเป๊ะขนาดนี้ TT^TT
“งั้นฉันไปรับเจ้ายอริน แกยืนอยู่ตรงนี้นะ” เชสเซอร์พยักหน้าตอบแล้วคุยกับยัยฮันนี่ต่อ ฉันถอนหายใจยาวๆ ตั้งสติแล้วเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าร้าน
ร้านคาเฟ่ยังไม่ปิดและดูเหมือนยังมีคนอยู่ข้างในด้วย ฉันเลยตัดสินใจเปิดประตูร้านเข้าไปเพื่อจะรับเจ้ายอรินกลับทันที
“ขอโทษ...” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นที่มุมๆ หนึ่งของร้านนี้ พอฉันจะหันไปหาเสียงนั้นสายตาของฉันก็ปะทะเข้ากับร่างชายหญิงคู่หนึ่งบนชั้นสองตรงบันได เค้าสองคนกำลังกอดกัน...ไม่สิ ดูเหมือนผู้หญิงจะกอดอีกคนเองมากกว่า
และฉันจะไม่ช็อกไปมากกว่านี้เลย ถ้าหากว่านั่นไม่ใช่ คลาวน์กับไอริส!
ฉันยืนนิ่งจนคลาวน์เริ่มสังเกตเห็น เค้าหันมามองฉันแวบนึงด้วยสีหน้าตกใจก่อนจะปรับให้เป็นปกติเหมือนเดิม
กริ่ง!
ไม่พูดพร่ำทำเพลงฉันก็รีบวิ่งออกมาจากร้านคาเฟ่นั่นทันที พอวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าเชสเซอร์ที่คุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว ก็เริ่มร้องไห้ออกมาอย่างไม่มีเหตุผล
“อ้าว เจ้ายอรินล่ะ” เป็นเพราะฉันเก็บเสียงสะอื้นเอาไว้ เชสเซอร์เลยไม่สังเกตเห็น แต่พอฉันเงยหน้าขึ้นเท้านั้นแหละ มันก็ผงะไปเลย “เฮ้ย! เป็นอะไรเนี่ย”
“ฮือออ~” ฉันโผเข้ากอดเพื่อนรักอย่างไม่อายใคร ถึงแม้มันจะเป็นผู้ชายและฉันจะเป็นผู้หญิงก็ตาม
“แกเป็นอะไร ตอบฉันก่อนสิวะ” ฉันไม่พูดอะไรออกไป และร้องไห้กอดมันอยู่อย่างนั้น
“ฉัน...ฉันอยากดื่ม ฮึก! ฮือออ~” และพอพูดออกไป เชสเซอร์ก็ตกใจหนักกว่าเดิม ฉันดื่มไม่เป็นแค่อึกเดียวฉันก็เมาแอ๋แล้ว
“แกดื่มมะ....”
“ไปเดี๋ยวนี้!!” ฉันพูดแกมบังคับกับมัน เชสเซอร์ทำหน้าหนักใจแล้วประคองฉันออกไปจากตรงนั้น
คืนนี้ ฉันจะลืมเค้าให้ได้เลย! คอยดูเหอะ!
อัพช้าไปเป็นชาติ T^T
ขอโทษจ้า ช่วงนี้เปิดเทอมแล้ว อาจจะไม่ค่อยว่างอัพนิดนุง แต่จะพยายามมาอัพนะคะ
ความคิดเห็น