คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : CAT COUPLE | Chapter 3 : คำเตือนจากผู้หวังดี (?)
CHAPTER 3
“อ้าม~ ♥”
เชสเซอร์ตักเค้กรสช็อกโกแลตที่อยู่ในจานของเขาก่อนจะยื่นมาป้อนเข้าปากของฉัน...งงใช่ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมันถึงมีบทรักระหว่างฉันกับตานี่ได้ -*-
“ถ้าแกประกาศต่อหน้าเค้าไปแล้วว่าเป็นแฟนกัน แกก็ต้องทำให้ชัวร์ไปเลย!”
แผนแสบของยัยนีนน่ะ = =
ตอนนี้เราสองคนถูกยัยนั่นบังคับให้พาเจ้ายอรินมาเล่นที่คาเฟ่แมว แล้วโชว์สวีทกันในร้านของเขา ฉันเองก็ยังงงเลยว่าทำไมต้องมานั่งป้อนนั่นป้อนนี่ให้คนอื่นเค้ามองกันแปลกๆ ด้วย ไม่เข้าใจเลยยย~ T^T
“ว้า~ สองคนนี้นี่สวีทกันจังเลยน้า ^^” น้ำเสียงทะเล้นแบบนี้จะเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจาก ‘เอียน’ อย่างที่เคยบอกฉันกับเค้าก็สนิทกันนิดๆ หน่อยๆ น่ะ ตามประสาคนที่ได้เจอกันทุกบ่ายก่อนเข้าเรียน
“ไม่ขนาดนั้นหรอก แหะๆ” ฉันส่งยิ้มแหยๆ ให้เอียน ส่วนเชสเซอร์ก็เลื่อนมือมาจับมือฉันไว้เบาๆ ราวกับกำลังแสดงความเป็นเจ้าของของฉันอยู่ ไม่เข้าใจอีกเรื่องเหมือนกันว่าทำไมไอ้เชสเซอร์เพื่อนบ้ามันต้องเล่นสมจริงสมจังแบบนี้ด้วย!
“เราสองคนก็ไม่ได้สวีทกันซะออกหน้าออกตาขนาดนั้นซะหน่อย” เชสเซอร์เริ่มพูดขึ้นบ้าง “คบกันใหม่ๆ ก็ต้องสวีทกันมันเป็นเรื่องธรรมดาน่ะ”
“แหมๆ นี่ขนาดเรียกว่าธรรมดานะเนี่ย อิอิ” แล้วเอียนก็ส่งสายตาจับผิดมาที่ฉัน พระเจ้าถ้าเค้าไม่จับผิดอะไรสักอย่างนี่มันคงจะดีกว่านี้เยอะเลยนะ T^T “ฉันไปทำงานละ ขอให้มีความสุขนะคร้าบบบ~”
เฮ้อ~ ไปซะได้ก็ดี ตัวทำให้แผนเกือบแตกอันดับหนึ่งฉันยกให้เอียนเลยจริงๆ ตั้งแต่วันที่ฉันพาเชสเซอร์มาร้านด้วยกันตอนบ่ายบ่อยๆ เค้าก็เริ่มจับผิดฉันมาจนถึงตอนนี้เลยล่ะ ตัวอันตรายจริงๆ เลย
“เล่นสมจริงจังนะ อีตาบ้า!” ฉันพูดด้วยเสียงกระซิบจน (น่าจะ) มีแค่เราสองคนที่ได้ยิน เชสเซอร์ยักไหล่ส่งกลับมาเหมือนช่วยไม่ได้
“ถ้าแผนแตกแกก็โบ้ยความผิดมาให้ฉันอีกอ่ะ ยัยเตี้ย!” หน็อย...รอให้แผนนี้สำเร็จก่อนเถอะ ฉันจะอัดแกให้เละเลย ไอ้ตัวส่ออันตรายอันดับสอง!
“ขอโทษทีนะ” เสียงอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นอีกรอบ พอหันกลับไปมองต้นเสียงก็เห็นคลาวน์กำลังยืนมองเราสองคนอยู่ พร้อมเจ้ายอรินในอ้อมแขน...อย่าบอกนะว่ามันหลับอีกแล้ว =*= “แมวเธอมันเอาแต่หลับอีกแล้ว ไม่ยอมเล่นอะไรเลยแถมตัวยังหนักขึ้นอีก มันไม่ได้หมายความว่าเธอปล่อยปะละเลยให้มันกินแล้วก็นอนหรอกใช่มั้ย เป็นเจ้าของแมวดูแลมันดีๆ หน่อยสิระวังแมวเธออ้วนไม่สมราคานะ - -“
อดกลั้นกับการที่บทพูดของเขาน้อยรึไง...
ฉันมองคลาวน์ที่ยังยืนทำหน้านิ่งอยู่เหมือนเดิม เอาจริงๆ มั้ยล่ะตั้งแต่รู้จักเค้ามานี่เป็นครั้งแรกที่เค้าพูดยาวขนาดนี้ แต่ก็เหมือนทุกครั้งนั่นแหละเหน็บฉันจนแสบเลย
“อะ...เอ่อ ก็นิสัยมันเป็นงั้นอ่ะ จะให้ฉันทำยังไงล่ะ” ฉันได้มันมาจากพี่สาวนะตอนได้มามันก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว ฉันก็ไม่ใช่คนที่เชี่ยวชาญเรื่องแมวอะไรขนาดนั้นสักหน่อย จะมาว่ากันแบบนี้มันถูกแล้วรึไงล่ะ! = = (ก็ได้แต่คิดแหละน่า ขืนพูดออกไปแล้วโดนด่ากลับชาตินี้ฉันตัดใจจากเขาได้เลย โฮ~~)
“ก็ฝึกสิ...” ทำไม่เป็นโว้ย!
“...”
“ตัวยังเล็กอยู่ อาจจะยังฝึกทันก็ได้” แล้ว? ให้ฉันเสียตังค์พามันไปจ้างคนฝึกเลยมั้ย?
“...”
“พรุ่งนี้ฉันขอนัดเธอตอนแปดโมงครึ่ง พาแมวมาด้วยฉันจะฝึกให้”
พูดจบเค้าก็เดินจากไปเหมือนทุกครั้ง...
ฉันหันไปมองหน้าไอ้เชสเซอร์อย่างไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ หมอนั่นอมยิ้มแล้วหัวเราะคิกๆ ชอบใจอยู่คนเดียว
“หมายความว่าไงอ่ะ - -“
“แกนี่บื้อจริงๆ เล้ย ก็แปลว่าเค้าเริ่มสนอกสนใจแกมากขึ้นยังไงล่ะ” คิดว่าฉันเข้าใจ? มันก็รู้ว่าฉันโง่ขนาดไหน
“แล้วไงอ่ะ...”
“ไม่รู้เหมือนกันว่ะ อาการเหมือนชวนเดทล่ะมั้ง” ห๊ะ!?!
CLOWN PART
ผมเดินกลับมาหลังร้านพร้อมกับแมวของยัยนั่นที่ยังนอนหลับอยู่ พอกำลังจะยัดเจ้าแมวนี่ใส่กรง (เพราะดูยังไงก็ไม่น่าจะไปวิ่งเล่นกับแมวตังอื่นได้อยู่แล้ว) เสียงบุคคลที่ไม่ผมไม่ชอบหน้าที่สุดก็ดังขึ้น
“ไง สำเร็จมั้ย” ไอ้เอียนเอาคางเกยไหล่ผมแล้วพูดเบาๆ ดูๆ ไปบางครั้งไอ้บ้าตาตี่นี่ก็นิสัยเหมือนพวกโฮโมเลยนะ = =
“ยัยนั่นไม่ตอบแต่พรุ่งนี้ก็น่าจะมาแหละ” ผมหมายถึงที่นัดฝึกแมวกับยัยผู้หญิงคนนั้นเมื่อกี้น่ะ ความจริงผมถูกไอ้เอียนวานให้ไปชวนมาน่ะ “แต่...”
“แต่อะไร”
“แต่มันจะดีเหรอ ยัยนั่นมีแฟนแล้วนะ” ก็ถูกอย่างที่ผมว่า เนโกะ (เพิ่งนึกชื่อได้ - -) มีแฟนอยู่แล้วแถมยังรักกันมากขนาดนั้น พอเห็นไอ้เอียนจะพยายามจีบยัยเด็กนั่นก็เลยอยากจะเตือนๆ ไว้ก่อนเอง
“สนใจด้วยเหรอ?” อะไรของมัน เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่ผมไม่เข้าใจสิ่งที่มันถาม
“อะไรของแกวะ”
“ก็เมื่อก่อนฉันอยากจะแย่งของใครก็ไม่เคยห้ามนี่หว่า พอมาเป็นเนโกะแกก็ห้ามซะงั้นแปลกๆ เนอะ” ดูเหมือนมันกำลังจะจับผิดผมอยู่เลย แต่ทุกอย่างที่มันพูดก็จริงหมดเลยนั่นแหละ
ไม่รู้สินะ...แต่ตอนนี้ความรู้สึกบางอย่างมันกำลังไหลเวียนอยู่ในอกผมจนแน่นไปหมด เป็นอะไรวะ
ตึก...ตัก
“...”
“เฮ้อ~ ฉันไม่จับผิดแกแล้วก็ได้ แต่...พรุ่งนี้แต่งตัวมาดีๆ หน่อยล่ะฉันเบื่อกับเสื้อสีดำของแกแล้วอ่ะ เห็นแต่สีเดิมๆ เปลี่ยนมั่งเหอะ” พูดจบแล้วมันก็กลับเข้าร้านไป ส่วนผมก็ยืนคิดเกี่ยวกับความรู้สึกนั้นสักพัก...
บางทีผมอาจจะคิดไปเองก็ได้
END CLOWN PART
“ห๊ะ! จริงดิ!”
เสียงของยัยนีนดังลั่นไปทั่วโถงของโรงอาหาร ตอนนี้ฉันย้ายก้นมาที่มหาลัยเรียบร้อยแล้ว หลังจากที่นั่งยัดเค้กเข้าท้องมาตลอดสองชั่วโมงครึ่งที่คาเฟ่แมวอ่ะ T^T ยังดีหน่อยที่เชสเซอร์เป็นคนออกตังค์ ไม่งั้นวันนี้ฉันอดอยากทั้งวันแน่ๆ (อาหารที่นั่นแพงจริงๆ นะ)
“เบาๆ หน่อยสิ คนทั้งโรงอาหารหันมามองหมดแล้วนะ” ฉันกระตุกแขนให้ยัยนีนนั่งลงเหมือนเดิม
“ก็คนมันดีใจนี่หว่า บอกแล้วไงถ้าทำแบบนี้เค้าต้องหันมามองแกแน่ๆ” เพื่อนของฉันพูดอย่างมั่นอกมั่นใจแต่เหมือนจะมีสิ่งหนึ่งรบเร้าอยู่ในหัวจนฉันเริ่มอยากตัดใจเลยล่ะ
เค้ามี ‘แฟน’ แล้วนะ TT^TT
“แต่เค้ามีแฟนแล้ว...”
“คิดอะไรบ้าๆ ถ้าผู้ชายที่มีแฟนแล้วเค้าขอนัดแก ก็แปลว่ายัยผู้หญิงคนนั้นหมดค่าแล้วยังไงล่ะ!” แกน่ะสิบ้า! นี่มันผิดศีลข้อ 3 นะเฟ้ย!
“ฉันไม่อยากไปเลย” ฉันเริ่มโพล่งความจริงออกไปบ้าง นี่ถ้าแฟนของเค้ารู้จะเป็นยังไงนะ เค้าจะทะเลาะกันรึเปล่า และถ้าสาวมาถึงตัวฉันล่ะ ฉันจะโดนตบมั้ย ใครก็ได้ตอบฉันหน่อยเซ่!!!
“อย่ามาพูดแบบนั้นให้ฉันได้ยินนะ” ฉับพลันบรรยากาศรอบข้างก็เริ่มเย็นลงทันที คงไม่ต้องบอกใช่มั้ยว่าเพราะอะไร Y^Y
“จ้าๆ” ฉันยอมจำนนต่อยัยเพื่อนแสนจู้จี้แล้วนั่งคิดถึงเหตุการณ์ในวันพรุ่งนี้อย่างฟุ้งซ่าน...
@CITTY CAF’E
@19.30 น.
ฉันเดินใจลอยออกจากมหาลัยเพียงคนเดียว เพราะเชสเซอร์ต้องรีบไปเดทกับยัยฮันนี่สองคน ฉันเดินมาเรื่อยๆ พยายามไม่คิดอะไรแล้วนะแต่มันอดไม่ได้อ่ะ กลัวไปหมดเลยจริงๆ T^T
กลัวโดนตบ...
กลัวจะทำใครแตกแยก...
นรกกินหัวแน่ๆ !!
หมับ!
“อ๊ะ!” แต่ก่อนที่ฉันจะได้คิดอะไรบางอย่างจนเสร็จสรรพ ก็ถูกใครบางคนคว้าแขนเอาไว้ซะก่อนพอหันกลับไปก็เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันไม่เคยรู้จักมาก่อน เธอหน้าตาดีสุดๆ เลยล่ะแถมยังอึ๋มแล้วก็สูงกว่าฉันด้วย
“เธอชื่อเนโกะรึเปล่า” เค้า...กำลังถามถึงฉันงั้นเหรอ?
“ค่ะ” ฉันตอบกลับไปอย่างสุภาพบางทีเธออาจจะมีปัญหาอะไรกับฉันก็ได้ แต่ขออย่าให้ร้ายแรงเลยน่า “มีอะไรรึเปล่าคะ”
“ฉันแค่จะมาเตือนด้วยความหวังดี” ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่แต่ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอคนนี้ต้องการสื่อถึงอะไร “ฉันชื่อ ‘ไอริส’ เป็นแฟนของคลาวน์”
เอาแล้วสิ...
“ค่ะ” ฉันทำอะไรไม่ถูกเลยตอบไปแบบนั้น ถึงนั่นมันจะไม่ใช่คำถามแล้วก็ไม่ต้องการคำตอบก็เถอะ
“หึ ซื่อดีนี่...หน้าจืดๆ อย่างเธอกล้ามากเลยนะที่เข้าไปยุ่งกับคลาวน์น่ะ” มือไม้ฉันเริ่มสั่นไปหมด ตัวแข็งทื่อจนขยับไม่ได้ ไอริสขยับเดินเข้ามาหาฉันเรื่อยๆ จนฉันต้องถอยหลังหนี “ฉันขอสั่งให้เธอเลิกยุ่งกับเค้าซะ ถ้าไม่อยากเดือดร้อนอยู่ห่างจากเค้าแล้วฉันจะไม่ทำอะไรเธอ”
“...” ให้ตายสิ ตัวจริงมาเตือนขนาดนี้แล้วหน้าฉันก็ชาไปหมดเลยน่ะสิ ทำยังไงดีล่ะ...ทำยังไงดี
“เข้าใจรึเปล่า” ไอริสพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชากว่าเดิมร้อยเท่า ฉันแอบเห็นเธอกำหมัดด้วยล่ะ คงไม่ได้คิดจะต่อยฉันหรอกใช่ไหม
“ค่ะ” พูดเสร็จฉันก็หันหลังเดินหนีเธอทันที ก็เค้าเตือนเสร็จแล้วฉันจะยืนอยู่ต่อทำไมล่ะ
“เดี๋ยว!”
เพี๊ยะ!
ไอริสกระชากให้ฉันหันไปอีกรอบ พร้อมกับฟาดฝ่ามือลงบนหน้าฉันอย่างแรงจนหน้าหันไปอีกด้านเลยทีเดียว ไม่รู้ว่าฉันคิดเองรึเปล่านะ แต่รู้สึกเจ็บบี๊ดที่แก้มเลยล่ะพอยกมือขึ้นไปลูบเท่านั้นล่ะ
เลือด...
เล็บของเธอคงข่วนเข้าหน้าฉันจนได้สินะ...
“มัดจำไว้ก่อน หวังว่าคงไม่อยากโดนอีกรอบหรอกนะ” เสียงรองเท้าส้นสูงดังไกลออกไปเรื่อยๆ
ถึงมันจะเจ็บ แต่แผลเล็กแค่นี้ฉันไม่รู้สึกอะไรหรอกนะ
สุดท้ายฉันก็เลือกที่จะเดินต่อไปเรื่อยๆ เพื่อจะไปรับเจ้ายอริน พอเดินมาถึงตรงบริเวณที่คลาวน์จะมารอฉันประจำน้ำตาฉันก็เริ่มไหลโดยอัตโนมัติเลย เมื่อกี้ฉันขอถอนคำพูดละกัน...
“มาแล้วเหรอ นี่...” เมื่อคลาวน์เดินมาถึงเค้าก็ยื่นแมวให้ฉันทันที ฉันรับแมวไว้โดยที่ไม่ได้เงยหน้ามองเค้าเลย จะทำไงได้ถ้าเค้าเห็นน้ำตาของฉันก็ซวยน่ะสิ...ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอนะ “พรุ่งนี้อย่าลืมมาล่ะ”
“...” ฉันไม่ตอบรับกลับไปแล้วเดินหนีเค้าทันที
“นี่!” เมื่อฉันเสียมารยาทเค้าก็เริ่มหัวเสียทันที พอได้ยินเสียงเค้าแล้วเสียงของไอริสก็เริ่มแทรกเข้ามาในประสาทของฉัน
“ฉันขอสั่งให้เธอเลิกยุ่งกับเค้าซะ ถ้าไม่อยากเดือดร้อนอยู่ห่างจากเค้าแล้วฉันจะไม่ทำอะไรเธอ”
รู้สึกเจ็บจี๊ดแปลกๆ แฮะ...
ความรู้สึกนี้มันอะไรกันนะ
ช่วงนี้เป็นไข้ทับฤดูอ่ะค่ะ เลยไม่ได้เข้ามาอัพ
แต่สำหรับคนที่รอ (มีรึเปล่าหว่า) วันนี้กลับมาอัพแล้วนะค้า
อย่าลืมให้กำลังใจกันหน่อยนะคะ ^^
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น