คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ทึกกี้ เจ๊ซิน.........................
“เดียวรอพวกห้องAก่อนดิจากรีบไปไหนหนักหนาครับคุณคยูฮยอน”ซีวอนพูดประชดคยูอยอน “ก้อกลัวว่าซองมินจะแย่งตำแหน่งหนุ่มที่เรียนเก่งที่สุดไปอ่ะดิใช่มั้ยล่ะคยูฮยอน”ฮยอกแจแซว “กลัวซะที่ไหนหน้าตาก้อยังกะเด็กผู้หญิงไม่รู้ว่ามีความสามารถอะไรหนักหนาถึงได้มาอยู่ห้องเด็กความสามารถพิเศษอย่างฉันได้เนี้ย”ดูสิไงดูถูกกันอย่างนี้ล่ะคยูฮยอน
“นั่นอะดินายมีความสามารถพิเศษอะไรเหรอซองมิน”ดงแฮหันมาถามซองมิน
“เอ่อ......คือ.....”แต่ก่อนที่ซองมินจะได้ตอบอะไรก็มีเสียงดังขึ้น
“นี่พวกนายคุยไรกันอยู่เหรอ”มีคนเดินมาที่โต๊ะที่ซองมินนั่ง อยู่คนแรกเป็นหนุ่มหน้าตาดีเวลายิ้มเค้าน่ารักมากๆเลย คนที่สองแก้มป่องๆน่ารักดี ส่วนคนที่สามเป็นผู้ชายหน้าตาสะสวยเหมือนกับผู้หญิงมากๆและคนที่สี่หน้าหวานๆตัวสูงโปร่ง
“อ๋อเรากำลังคุยเรื่องของนักเรียนที่เข้ามาเรียนใหม่อยู่นะ”ฮันกยองตอบคำถามของเยซอง ซองมินตอนนี้เอาแต่จ้องหน้าของผู้มาใหม่คนที่สามและสี่จนกระทั่ง......
“ซองมินๆนายเป็นอะไรอ่ะ”ฮยอกแจเรียกสติของซองมินกลับมา
“เปล่าไม่มีอะไร”
“สงสัยจะอยากจีบสองคนนั้นอ่ะดิไอ้เด็กใหม่แต่ขอโทษนะสองคนนั้ยนดป็นผู้ชายว่ะ”กวนทีนกันอีกแล้วนะนายคยูฮยอน
“จริงเหรอซองมินนายชอบสองคนนั้นเหรอ ”เอ้าอันกยองก็เป็นไปกับเค้าด้วย
“ไม่ใช่ซักหน่อยฉันแค่คุ้นหน้า2คนนี้เฉยๆเพราะเค้าเหมือนกับเพื่อนของฉันตอนเด็กๆเลยเหมือนมากเลยเหมือนซินนี่กะทึกกี้เลยอ่ะ”สิ้นเสียงของซองมินก็มีเสียง
“เพล้ง!!!!!!!อย่าบอกนะว่านายคือ.........”ซองมินอึ้งกับปฎิกิริยาของ2คนนี้เหลือเกิน
“มินนี่!!!!!!!!”
แล้วทั้ง2คนก้เข้ามาโผล่กอดซองมินจนซองมินแทบหายใจไม่ออก
“นี่นายคือ......”
“ใช่ฉันคือทึกกี้เพื่อนรักของนายไง”ที่แท้หนุ่มหน้าหวานคนนี้ก็คือปาร์คจองซูหรือทึกกี้เพื่อนรักของเค้าตั้งแต่ตอนเรียนชั้นอนุบาลนี้เอง
“ส่วนชั้นก้ออีซอลหรือที่นายตั้งฉายาให้ฉันเพราะฉันชอบออกคำสั่งนายกะทึกกี้ว่าเจ๊ซินนี่ไงล่ะมินนี่”ส่วนหนุ่มหน้าสวยนะเหรอก้ออีซอลเพื่อนรักของฉันกะทึกกี้ไงล่ะ
“เอ้า นายย้ายกลับมาเรียนที่นี่ตั้งแต่เมื่อไรอ่ะซองมิน”ทึกกี้ถาม
“นั้นอ่ะดิจะกลับมาก้อไม่บอกกันซักคำ จะได้ไปรับ”
“ฉันไม่อยากรบกวนนายสองคนอ่ะ”มินยิ้มให้เพื่อนรัก
“จะพูดกันอีกนานไหมคนจะแดกข้าว” แน่ใจนะว่านั้นปาก
“ชอบฉันรึไงจ้องอยู่ได้ แต่เสียใจนะชั้นไม่ชอบนายว่ะ”หลงเข้าไปหาทางออกเจอป่ะนั้น หลงตัวเองอยู่ได้
“คิดว่าอยากจ้องนักหรือไงห่ะ” ซองมินเริ่มโมโหก็คนอ่ะไรเพื่อนเค้าไม่ได้เจอกันนานจะคุยกันหน่อยก็ไม่ได้หรือไงกกหมายที่ไหนเขียนไว้ว่ะ
“นี่มินไปซื้อข้าวเป็นเพื่อนชั้นกะทึกหน่อยดิพอดีมันหล่นแตกหมดแล้วอ่ะ”อีทึกห้ามไว้ก่อนที่จะเกิดสงครามขนาดย่อมๆภายในโรงอาหาร
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพ 4 ตอนรวดครับ
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะค่ะ
จาขยันมาอัพนะ
ถ้าสมองไม่ตันซ่ะก่อน
ความคิดเห็น