คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ชั้นเป็นต้นเหตุ....
ณ โรงเรียน SM ภายในชั้นเรียนของห้อง 3 – A แผนกม.ปลาย
“นักเรียนกราบ??”เสียงฮึนฮยอกหน้าไก่หัวหน้าห้องทำความเคารพคุณครูที่แสนรักเสด็จออกจากห้องเรียนตอนคาบสุดท้าย
“อัญเชิญครับคุณครู”ดูดู้ดูพวกมันทำยังกะครูเป็นเทวดาเหนะ ไม่จุดธูปเทียน วางหัวม่งหัวหมูอัญเชิญครูออกจากห้องซ่ะเลยล่ะ <---- ความคิดซองมิน (ทำยังกะแกไม่เป็นหนึ่งในคนที่พูดนะซองมิน <--- ไรเตอร์)(ใครก็ได้ช่วยนำนังไรเตอร์ไปเก็บซ่ะ < ---ซองมิน)
เมื่อคุณครู คิม แจจุง ที่แสนน่ารักออกจากห้องไปเรียบร้อยแล้วซองมินกะฮันกยองก็รีบเก็บกระเป๋าด้วยเร็วหลายร้อยปีแสง
“นี่ฮันกยอง ซองมินพวกแกจะรีบไปไหนห่ะ”เจ้าปลาน้อยทงเฮส่งเสียงทักเจ้ามนุษย์สองตนที่กำลังเตรียมตัวเดินออกจากห้อง
“เปล่า พอดีวันนี้เจ้าคยูฮยอนมันมีเรียนแค่ 7 คาบ ตอนนี้คงรอเราจนเหงือกแห้งแล้วล่ะมั้ง เลยต้องรีบเดี๋ยวมันโกรธเอาอีก”ฮันกยองบอกทงเฮก่อนจะหันไปพูดแล้วจูงมือร่างอวบที่ตอนนี้มัวแต่คุยกะฮยอกแจอยู่ โดยเค้าไม่เคยรู้เลยว่าการกระทำของเค้าจะทำให้ใจอีกดวงหนึ่งพองโตอยู่ภายใต้อกซ้ายของคนที่ตอนนี้ใบหน้าถูกเติมแต้มด้วยสีแดงระเรื่อ
“ฮัน เดี๋ยวฮัน”
~โคร๊ม~ เลือดสีแดงสดค่อยๆซึมออกมาทางบาดแผลบริเวณเข่าและหน้าขาของร่างเล็กที่โดนขูดกับขั้นบันได
“ซองมินเป็นยังไงบ้าง เจ็บไหม”ฮันกยอกหันกลับมาถามร่างอวบที่หกล้มลงเพราะเค้าจูงซองมินจนซองมินก้าวขั้นบันไดพลาด
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ไม่ต้องทำหน้ายังงั้นเลย ฉันไม่ได้ตายสักกะหน่อย”ร่างอวบเอยเมื่อเห็นร่างโปร่งเอาแต่ก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด
“แต่ชั้นเป็นต้นเหตุให้นายเจ็บนี้”
“ชั่งมันเถอะ งั้นเอาเป็นว่านายต้องเลี้ยงไอติมฟักทองแล้วพาฉันไปสวนสนุกเป็นการไถ่โทษนะ”ร่างอวบยิ้มให้แก่ฮันกยอง
“อืม งั้นก็ได้ แล้วนายลุกไหวไหม”ฮันกยองเข้าไปช่วยพยุงร่างอวบให้เดินได้สะดวก
+++ นายจะรู้ไหมฮันว่าฉันใจเต้นแรงทุกครั้งที่เราไกลกัน นายจะรับได้ไหมฮันหากนายรู้ว่าจากเพื่อนรักแต่ฉันกลับกลายเป็นรักเพื่อนอย่างนาย........ฮันกยอง ++++
“ช้าจังนะครับพี่ฮันกยอง เอ้าแล้วนั้นเป็นอะไรไปอีกละไอ้กระต่ายอ้วน”ดูปากมันน่าเอาไม้ดีดปากซ่ะเหลือเกิ๊น......ไอ้หมาป่าลืมฉีดวัคชีน
“ใครอ้วนมิทราบย่ะ”เค้าเรียกอวบต่างหากล่ะ < --- มิน (จ้าอวบจ้ามินอวบน่ากด < ----- ไรเตอร์หื่น -3- )
“เอ่อพอดีพี่รีบไปหน่อยก็เลยลากซองมินเค้ามาจนมินเค้าล้มลงที่บันไดนะ”ฮันกยองพูดด้วยสีหน้าสำนึกผิด
“ ~ Oh My Super Girl~”เสียงเรียกดังขึ้นจากโทรศัพท์สีเงินของฮันกยอง
“ครับ ฮันกยองพูดครับ ......ครับ......ครับป๊าไม่ต้องเป็นห่วง.....ครับผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้ครับ สวัสดีครับ”ฮันกยองละจากเครื่องมือสื่อสาร
“มิน ขอโทษนะพอดีวันนี้พี่ฮีซอลกะพี่ซีวอนจะไปดูงานที่ไนท์คลับที่เซจูน่ะแล้วคุณพ่อก็ยังอยู่ที่ออสเตรียนะชั้นต้องไปดูงานแทนเดี๋ยวเครื่องต้องออกแล้วฉันต้องรีบไป ขอโทษนะมิน”ฮันกยองได้แต่บอกซองมินด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดี
“อืม ไม่เป็นไรรีบไปเถอะ เดี๋ยวฉันกลับเองได้ นายไม่ต้องเป็นห่วง ฝากตวามคิดถึงพี่ฮีซอลกะพี่ซีวอนด้วยนะ”
“อืม คยูพี่ฝากดูแลพี่ซองมินด้วยนะ”ฮันกยองพยักหน้ารับคำของซองมินก่อนจะบอกคยูฮยอน
“ครับ....”คยูรับคำ
“งั้นพี่ไปก่อนนะ ไปล่ะนะซองมินเดี๋ยวจะซื้อของมาฝากนะ”ฮันกยองเอยก่อนที่จะเรียกรถไปยังสนามบินที่ตอนนี้ซีวอนกับ ฮีซอลพี่ชายที่เค้าเคยรักมาก........เกินคำว่าพี่น้องอดีตที่เค้าไม่เคยลืม รอเค้าอยู่เพื่อไปเกาะเซจู
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาอัพอีกตอนจ้า
อีก3วันก็ต้องสอบปลายภาคแล้ว
ไรเตอร์เครียด
ดีไม่ดียังไงก็ช่วยคอมเมนต์ด้วยนะค่ะ ไรเตอร์จะได้มีกำลังใจ
ความคิดเห็น