คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เปิดเทอมวันแรก (ก็วุ่นซะแล้ว)
กริ๊งงงงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ฉันเอื้อมมือไปปิด
อันที่จิง ฉันตื่นตั้งแต่ก่อนนาฬิกาจะปลุกแล้วแหละ ตื่นเต้นจัดไง วันนี้เปิดเทอมวันแรก
แล้วตอนนี้ ฉันก้ออยู่ในสภาพชุดนักเรียนมอปลายที่สวยงามแล้ว ^_^
ฉันยืนส่องกระจกอยู่ ... ฮิฮิ คนอะไรดูดีเป็นบ้าเลยนะเนี่ย
----- ที่ โรงเรียน -----
วันนี้ฉันมาโรงเรียนเช้ามากๆ ยังไม่ค่อยมีคนมาเลย ก้อจะไม่ให้มาเช้าได้ไง ฉันเล่นตื่น ตีสี่แน่ะ แถมบ้านฉัน ก้ออยู่ใกล้โรงเรียนแค่เนี๊ยะ อย่างนี้เค้าเรียกพวกบ้าเห่อ อื้มม ฉันก้อเลยไปนั่งเล่นเงียบๆในโรงอาหาร
10 นาทีผ่านไป มีเสียงกระเทยค-ว-า-ย ^_^ๆ ดังมาแต่ไกลโพ้น
"ฉ่ำสิมิหรา สงขลาปัตตานี แฟนตาซีภูเก๊ตตตตตตตตต เดี๊ยน ... นางสาวมิกกี้ ผู้เลอโฉม สวัสดีค่าาา" มิกซ์ทักทายฉัน เสียงและท่าทางของมันสามารถสะกดทุกสายตาให้หันมามองได้อย่างไม่ยากเย็น
"อ้าววว มิกซ์ คิดถึงแกจังเลย ไม่ได้เจอกันสามเดือนเต็มๆ แกสวยขึ้นนะ" แถม^_^เหมือนเดิมด้วย (เอ๊ะ หรือจะกว่าเดิม)
"โอ้วแน่น๊อนสิยัยพิงค์ ปิดเทอมที่ผ่านมา ชั้นเข้าทั้งสปา อบผิวขัดตัวนวดหน้า หมดไปหลายหมื่นเลยนะแกกกกก"
"อ่อเหรอจ๊ะ ^_^" ^_^จิงเว้ยยย
"ย่ะส์... เอ้อ แล้วนี่ สาวบิกินี่ อีกสามตัว เอ้ยย สามคน ยังไม่มากันอีกหรอ"
"อื้อ ยังไม่เหนเลย ...... อ้อ นั่นไง เจเจกะลิซมาแล้วๆๆ เฮ้ๆๆๆ เจเจ ลิซ ทางนี้ๆๆๆ" ฉันโบกมือเรียกเจเจกะลิซให้มานั่งด้วยกัน
"ว้าววววว เฮฮาปาร์ตี้ จักกะดี้ ริงโก้ อีโต้ บึ้ม ว่าไง เป็นไงมั่ง นางแบบสุดสวยทั้งสอง แต่ยังไงก้อยังสวยสู้ชั้นไม่ได้อยู่ดีแหละ โฮ๊ะๆๆ" ดูมันเชิดดิ๊ หมั่นไส้
"จ้าาาาาา เอาเถ๊อะ ฉันยอมแพ้ก็ได้" เจเจพูดทักทายนัง^_^มิกกี้
"หวัดดีย่ะมิกซ์ หวัดดีพิงค์ โอ้ยคิดถึงแกจังเลย" แล้วยัยลิซก้อลากฉันไปกอดซะแน่น จากนั้นเจเจก้อกอดฉันต่อ
"โอ้ยยยย ปล่อยได้แล้ว ฉันหายใจไม่ออกๆๆๆ"
"นี่ๆๆๆ พวกหล่อน มันหายไปหนึ่งนะย้าาส์ ยัยซาซ่าสุด^_^มันยังไม่มาอีกเหรอเนี่ย" มิกซ์ถามแทรกขึ้นมา
"เออ นั่นดิ ซ่ามันไม่คิดจะมาโรงเรียนเช้าๆกะเค้าบ้างเลยเหรอไง" เจเจพูดขึ้นมั่ง
"ช่างมันไปก่อนเห๊อะ ยัยนั่นน่ะสายประจำ เอ้อๆ ว่าแต่ปีนี้เราอยู่ห้องอะไรอะพิงค์" ลิซถามพิงค์
"141 บรึ๋ย.. แค่คิดก้อสยอง ใครๆเค้าก้อว่ากันว่าห้องนั้นน่ะ มีผี"
"โอ้ยยย ต๊ายตายแระ ยัยพิงกี้สกิมบี้ หล่อนไปเอามาจากไหนย้ะ ผีเผออะไรกันไม่มี๊ไม่มีหรอก แต่ถ้ามีจิงๆก้อไม่ต้องกลัวไปหรอกนะมีแกอยู่ทั้งคน ^O^"
"นี่แกหมายความว่าไงย่ะยัยมิกซ์"
"ผีมันกลัวตำราเรียนแกน่ะ โฮ๊ะๆๆๆ ไม่เชื่อแกลองเอาไปกางแถวๆบ้านร้างสิ ^.,^"
">_< ฮึ๋ยๆ ชิชิชิ"
แล้วเราทั้งสี่ก้อนั่งโม้นั่งเม้าท์กันต่างๆนาๆเกี่ยวกะปิดเทอมที่ผ่านมา ฉันไม่ค่อยมีอะไรจะเม้าท์เลยอะ ปิดเทอมก้อมีแต่เรียนพิเศษ น่าอิจฉาเจเจกะลิซจังเลยเนอะ โม้เรื่องถ่ายแบบที่พัทยากันใหญ่
แล้วก้อเรื่องนายแบบหล่อๆที่พวกมันไปถ่ายด้วย ส่วนยัยมิกซ์ก้อโม้แหลกลาญว่ามันอะ ไปทำสวยที่ไหนมาบ้าง มันบอกฉันว่ามันจะประกวดมิซทิฟฟานี่ ขอให้ได้เถอะย่ะ ....
"ติ่งต๊องตุงตุ่ง ตั่งติงเต๊งเด่งๆๆๆๆๆ ด้งโด่ดี๊ดิ่ง โด่ตงติ๊งเต่ง ด่ง ดิ่ง โด่ ดั่งๆๆๆๆ" เสียงออดโรงเรียน ฉันทนฟังมาสามปีแล้วนะ ยังรับไม่ได้กะความอุบาทว์ของมันเลยอะ ไม่คิดจะเปลี่ยนบ้างหรือไงกัน นี่ฉันอยู่มอสี่แล้วน้าาา ยังดีที่ออดนี้จะใช้เฉพาะสำหรับให้นักเรียนเตรียมตัวเข้าแถวเท่านั้น ไม่อย่างงั้นล้ะก็ คงมีนักเรียนเอาหินไปปาอ๊อดประท้วงไม่เว้นแต่ละวันแน่ๆ
"เฮ้ย ออดอัปรีย์ดังแล้วอ้ะ สงสัยยัยซ่ามันจะมาหลังเข้าแถวแหงๆ ไปเข้าแถวกันเหอะๆ"
"เออ ไปๆๆ"
พิธีเข้าแถว ณ. สนามฟุตบอล
ฉันกะอีกสามตัวค่อยๆเดินมาที่แถว เจอเพื่อนๆหลายคนเลยละตอนนี้ พอขึ้นมอปลาย
ทุกคนสวยขึ้นกันหมดเลยอะ บางคนก้อไปซอยผมมาใหม่ พวกผู้ชายก้อหล่อขึ้นกันหลายคน
ฉันก็ทักทายคนนู้นคนนี้ อิอิ ฉันชอบเปิดเทอมวันแรกจังเลย ตื่นตาตื่นใจดี
มีใครบางคนมาสะกิดหลังฉันอ้ะ สงสัยยัยซ่าจะมาแล้ว
"พิงค์ หวัดดีๆๆ"
เอ่อ....
คนนี้แหละ "เรย์" ที่ฉันบอกหละ เขาตัวสูงแล้วก้อขาวขึ้นเยอะเลย ปีนี้มอสี่ ไม่ต้องตัดผมหัวเกรียนๆแล้ว
ทำไมเรย์ถึงได้ดูดีขนาดนี้น้าาา ฉันพูดอะไรไม่ออกเลยอะ หน้ามันร้อนฉ่าไปหมดแล้ว แล้วทำไมฉันถึงสั่นอย่างนี้อ้ะ
"อะ..เอ่อ หวัดดีเรย์ เป็นไงมั่งปิดเทอม" ฉันพูดตะกุกตะกักไปหน่อย เขาคงไม่สงสัยอะไรหรอกมั้ง
"เฮ้ยยย ไอ้เรย์ ทางนี้โว้ยยย มาจอยกันหน่อยเร้วววว"
เสียงเพื่อนเรย์ จะใครเป็นใครซะที่ไหนล่าา ก็พวกไอ้พง ปุ่ม เกม กอล์ฟ บอล สหายเรย์ทั้งหลายตะโกนเรียกอะดิ ทำไมต้องขัดความสุขชั้นด้วยหละเนี่ยยยย
"เออ ไปก่อนนะพิงค์" เรย์วิ่งจู๊ดไปหาไอ้พวกนั้นใหญ่เลยอะ ชิชิ ทำอย่างกะไม่ได้เจอมาเป็นปี
แค่สามเดือนเองนะ ... ฉันมองไล่หลังเรย์ไป เฮ้อ ฉันจะเป็นเจ้าของหลังกว้างๆที่ดูอบอุ่นของเค้าได้หรือเปล่านะ
....
.........
.............
"นี่พวกเธอ จะเข้าแถวกันได้หรือยัง นี่มันปาเข้าไปแปดโมงพวกเธอยังจะวิ่งเล่นกันเป็นลิงเป็นข้างอยู่อีกเหรอเนี่ย ไปเร้ววๆๆๆ ไปตั้งแถวกันเดี๋ยวนี้นะ"
นี่เป็นเสียงแหลมๆของอาจารย์พัสนา อาจารย์สุดโหดของระดับมอสี่เลยแหละคะ รุ่นพี่ทั้งหลายบอกฉันมาว่าอาจารย์คนนี้ โหดมหาประลัยเลย
หวังว่าคงจะไม่มาเป็นที่ปรึกษาห้อง 141 หรอกนะ ปกติอาจารย์เค้าจะประจำ 143 ปีนี้อย่าเกิดซวยมาเปลี่ยนขึ้นมาหละ
"แล้วยัยพวกนี้นี่ จับกลุ่มคุยกันเป็นนกกระจิบนกกระจอก ไปเข้าแถวกันได้แล้ว อย่าให้ชั้นต้องฟาดด้วยไม้เรียว"
กลุ่มนั้นสลายโต๋กันหมด โหดจิงๆเลยเนี่ย แต่ภายในระยะเวลาไม่นานเลยจิงๆ แถวก้อจัดเป็นระเบียบเรียบร้อย วันนี้สนามบอลคนเต็มไปหมดเลยอะ
ตั้งแต่น้องมอหนึ่งเข้าใหม่ ที่ชั้นก้อไม่รู้ว่าทำไมมันถึงตัวเล้กกกเล็ก ชั้นสาบานได้เลยว่ามันตัวเล็กลงทุกปีๆ จนถึงพี่มอหก คนเลยคับคั่งเป็นพิเศษ
เปิดเรียนวันแรกมักจะเข้าแถวรวมอย่างนี้แหละ ... แต่ชั้นชักเป็นห่วงยัยซ่าซะแล้วสิ แถวก้อตั้งกันเป็นระเบียบหมดแล้ว ขืนยัยซ่าวิ่งทะเล่อทะล่าเข้ามา
มีหวังโดนอาจารย์พัสนาเล่นงานตั้งแต่วันแรกแหงๆ
"พิงค์ หวัดดีจ๊ะ"
"อ้าว หลุงหลิง เธอมายืนอยู่ข้างหลังฉันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ไม่เหนเลย"
"เรามายืนอยู่นานแล้วหละ ตะกี้อาจารย์เดินตรวจแถวเราอยู่เลยไม่กล้าชวนพิงค์คุยอะ.. อื้ม พิงค์สวยขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย"
"ฮะฮะ จิงเหรอ ขอบใจจ้า" ฮี่ฮี่ หลุงหลิงช่างเป็นเพื่อนที่น่ารักของฉันจิงๆเลยนะเนี่ย (ยัยพิงค์มันบ้ายอ.. ชมหน่อยเป็นไม่ได้)
...
เพลงชาติเริ่มบรรเลง ทุกคนร้องเพลงกันเสียงดังฮึกเหิม แล้วเชื่อม่ะ ว่านานๆไป จะไม่มีเสียงใครร้องเลยหละ
ก้องี้แหละน้าเปิดเทอมวันแรก ไม่ได้ร้องเพลงชาติมาสามเดือนแน่ะ ....
"นักเรียนทุกคนเตรียมตัวสวดมนต์"
"อะระหัง สัมมา สัมพุธโธ ภควา ..."
ฟึ่บๆๆๆๆๆ มีคนวิ่งมาทางข้างหลัง ทุกคนแถวนั้นหันไปดูกันใหญ่
"เฮ้ยย ซ่า ทางนี้ๆๆ เร็วๆๆ เดี๋ยวอาจารย์เห็น"
นั่นไง ยัยซ่า ฉันเรียกพลางกวักมือ เพื่อนซี้ตัวดีของฉันมาถึงจนได้ ยัยซ่าวิ่งมาแทรกหน้าหลุงหลิงจนหลุงหลิงเซไปเลย
"เฮ้อออ เออ หวัดดีไอ้พิงค์ แฮ่กๆๆ" ยัยซ่ามันทักทายชั้นอย่างหอบแหกๆๆ อย่างกะพึ่งไปฟัดกะสุนัขที่ไหนมางั้นแหละ -_-"
"เอ้อ หวัดดีเว้ยซ่า แกมาสายแม้กระทั่งวันแรกเลยนะ"
"แหะๆ ก็ฉันขี้เกียดตื่นเช้านี่หว่า เมื่อคืนคุยโทรศัพท์กะไอ้วู้ดจนดึก"
"จิงๆเลยนะแกนี่ วันแรกทั้งที ยังจะมาสาย"
"เอ้อ พิงค์ ว่าแต่เปรตสองชะนีหนึ่งอยู่ไหนว้ะ"
"เจเจกะลิซอยู่ข้างหลังนู่น ว่าแต่ เธอช่วยเรียกเพื่อนตัวเองดีๆหน่อยได้ม่ะยัยซ่า ส่วนมิกซ์มันก้ออยู่แถวผู้ชายไง"
"ต๊ายตายแล้วพิงค์ -o- ให้ชะนีไปยืนท่ามกลางหมู่ชายเนี่ยนะ ฮือๆๆชั้นสงสารคนที่ยืนข้างหน้ามันจังเลยอะ" ชั้นไม่เห็นว่าหน้าตามันจะดูสงสารตรงไหนเล้ยยย
"เธอนี่ไม่วายกัดไปทุกเรื่องเลยนะซ่า"
"^.,^ หึหึ"
...
.....
.......
"นี่ หล่อน มานี่เดี๋ยวนี้ ออกมานี่ๆๆ"
อ้าว ไงหละ ซวยแล้ว อาจารย์พัสนา ... อาจารย์เดินมาที่แถวเรา แล้วเรียกยัยซ่าน่ะสิ จารย์แกตาโคตรเหยี่ยว สมคำล่ำลือจิงๆ
แล้วยัยซ่า มันก็เดินออกไปจากแถวอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว เฮ้อออ มันจะโดนทำโทษตั้งแต่วันแรกเลยหรือไงเนี่ยย
"เธอ.. วันแรกแท้ๆ ทำไมยังจะมาสาย ฮ๊ะะะ"
"เมื่อคืนนอนดึกก็เลยตื่นสายค่ะ -_-"
"พูดกับอาจารย์ ทำไมไม่มีสัมมาคารวะอย่างนี้.. เธอชื่ออะไร อยู่ห้องอะไร"
"ชาลิสา ห้อง 141 -_-"
ทุกท่านคะ ดูมันสิคะ มนุษย์ผู้นี้... หน้ามันปูด้วยอิฐ ฉาบด้วยซีเมนต์อีกสองชั้นหรอไง .. ไม่มีอ้ำอึ้ง แถบยังตอบคำถามอย่างกะอาจารย์ถามว่า สองบวกสองเป็นเท่าไหร่อย่างงั้นน่ะ
"ชั้นจะจดชื่อเธอไว้ ถ้าคราวหลังเห็นมาสายอีก ชั้นไม่ปล่อยเธอไปแน่ๆ โอ้.. ไม่หรอก ยังไงชั้นก้อไม่มีทางปล่อยเธอ"
อาจารย์ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วเดินออกไป ... หมายความว่ายังไงเนี่ย "ยังไงชั้นก้อไม่มีทางปล่อยเธอ"
-------- ณ. ห้องเรียน 141 ---------
จ๊อกแจ๊ก แง๊กๆ แกร๊กๆ กรี๊ดๆๆๆ #$^^&%^$*$#!!@&((<a href="mailto:&^*%^$%$#@!@$">&^*%^$%$#@!@$</a>
นี่แหละ บรรยากาศในห้องฉันตอนนี้ ไม่ได้เจอกันแค่สามเดือนเองนะย้ะ อย่างกะนกกระจอกแตกรัง
โดยเฉพาะยัยเต๊นท์กะยัยมิกซ์ เสียงดังมากกกกกกกกกกกกกก มันนั่งกันข้างหลัง ฉันยังได้ยินถึงตรงนี้
ยัยสองตัวนี้มันจะแข่งกันเป่าปี่หรือไงเนี่ย น่าจับไปลงกินเนสบุคจิงๆ
แล้วอย่างยัยพวกนั้นน่ะ วันๆ ก้อจับกลุ่มคุยกันแต่เรื่องผู้ชาย เฮ้ออ ไร้สาระสิ้นดี
อื้มมม แล้วฉันก้อเห็นยัยซ่า เจเจ กะลิซ ไปนั่งเม้าท์กะเค้าด้วย เฮ๊อะ ให้ตายสิ
อื้ม จิงๆกลุ่มฉันไม่ได้มี 5 คนหรอกนะ กลุ่มฉันน่ะ 17 คนต่างหาก
แต่ที่ซี้กันปึกๆน่ะ มีแค่ 5 คนเท่านั้นแหละ แต่ถึงจะเป็นกลุ่มใหญ่ก้อเถอะ
ยัยซ่ามันยังห้ามหลุงหลิงเข้ากลุ่มอยู่ดี เพื่อนๆในกลุ่มก้อไม่มีใครกล้าขัดยัยซ่าหรอก
เฮ้อๆๆๆๆๆๆๆ
"กรี๊ดดดดดดดดดด แกกกกก...ตอนปิดเทอม ชั้นไปคอนเสิร์ตที่ฟิล์ม ศาลพระภูมิ มา หล่อม๊ากกกกกกกกกกมากกกกกกกกก ชั้นจะละลายแล้วววว"
-_-"" นี่คือยัยเต๊นท์... หนึ่งในผู้ที่น่าจับไปลงกินเนสบุกด้วยระดับเสียงกรี๊ดที่อาจจะมากถึง 300 เดซิเบล
เจ๊จะเอาให้ได้ยินถึงปากีสถานเลยหรอไงว่าเจ๊ได้ไปเจอพี่ฟิล์มตัวเท่ามดเต้นกะย๊องกะแย้งอยู่บนเวทีคอนเสริตน่ะ
"ว้ายยยยยยยยยยยตายแระแก พี่ฟงพี่ฟิล์ม ยังไงก้อสู้พี่อาร์ตสุดหล่อของชั้นมั่ยด้ายหรอกย่ะ กรี๊ดดดดดดดดด" << และนี่คือ อีมิกซ์ เป็นอีกหนึ่งที่น่าจับไปลงกินเนสบุคพอๆกัน
"โธ่ พวกแกก้อแค่เหนหน้า สู้ชั้นกับลิซไม่ได้.."
"ทำไมย่ะ??"
"ก้อฉันกับลิซ ได้ไปถ่ายแบบกะพี่โดม ปกรณ์ลัม ที่พัทยาน่ะสิ ฮิฮิ พี่เค้าหล่อมากกกกก น่ารักเปนกันเองด้วยยย แถมมีช๊อตนึง ฉันได้นั่งตักพี่โดมด้วยแหละ
ไม่เชื่อพวกแกก็ลองไปซื้อนิตยสาร LD Woman ฉบับเดือนนี้ซิ มีตั้งหลายช๊อตแน่ะ อิอิ"
"ช่ายๆๆๆ เนอะ เจเจ อิอิอิ"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จิงเหรอพวกแก ทำไมไม่ชวนชั้นไปด้วย <a href="mailto:$#^%#54%$&^$@#%&^*%&^*&^$#%$@%">$#^%#54%$&^$@#%&^*%&^*&^$#%$@%</a>@"
เอ้า... เอาเข้าไป ป่าช้าแตกเลยนะเจ๊ อิ่พวกบ้าผู้ชายเอ้ยยย
"เออ ซ่า แล้วแกกะวู้ดสุดหล่อเป็นยังไงบ้างละเนี่ย"
ใครสักคนในกลุ่มนั้นน่ะแหละ ถามยัยซ่า ฉันเลยเดินเข้าไปแจมกะพวกมันด้วย
ตอนนี้วู้ดเป็นแฟนกะยัยซ่า วู้ดเป็นผู้ชายที่สาวหลายๆคนจะต้องกรี๊ดสลบ สยบให้กับความน่ารัก
แหม ฉันเองก็แอบๆกรี๊ดเหมือนกัน ใบหน้าขาวๆอมชมพู ริมฝีปากแดงระเรื่อๆ
ผมสีดำ ตัดกับใบหน้าที่ขาวน่ารักๆ ทำให้หน้ายิ่งดูเด่น รอยยิ้มของวู้ดสามารถสะกดทุกสายตา
ทำให้โลกสดใสขึ้นมาได้ในทันที หญิงใดเห็นเป็นต้องเหลียวมอง นี่แหละที่เค้าเรียกว่า ผู้ชายน่ารัก
แถมยังเรียนเก่ง เป็นที่รักของอาจารย์ และที่สำคัญ "โคดรวย"
"วู้ดอะเหรอ เฮ๊อะ จืดชืดเป็นบ้า หัวโบราณ เด็กเรียนมากๆ ฉันจะเป็นลมตาย"
"แล้วแกจะเอาไงต่ออะ" ฉันถามซ่า เฮ้ออ เบื่ออีกแล้วเหรอ กี่รายแล้วเนี่ยย ยกให้ฉันก็ได้นะ ....เห้ยย ฉันคิดบ้าอะไรเนี่ย
"ก้อเอาไว้ฉันได้เสื้อเบอเบอรี่ที่มันบอกมันจะซื้อให้ฉันก่อน ฉันก้อจะบอกเลิกมันแล้วหละ"
"โห แก เลวหวะๆๆๆๆๆ"
ยัยซ่าเอ้ยยย เมื่อไหร่แกจะจิงจังกะผู้ชายสักคนซะทีเนี่ยยยย
"พวกแกอยากได้อะไรมั้ยละ เสาร์นี้ฉันกะจะชวนมันไปเดินเอ็มโพ ^_^" เฮ๊อะ ยังมีหน้ามายิ้มอีก แถมอีกพวกเพื่อนบ้าก็หน้าด้านพอกัน
"ช้านเอาร๊อกซี่ใบนึง"
"ช้านขอเสื้อกล้ามเพิร์ลแฟรงค์"
"ส่วนชั้นกระเป๋า กุชชี่ ละกาน"
"เป๋าตังค์ดิออร์น้าาา"
$%$^%%^%$%&^%$%!@%#%^$&%^&^*&%^$%@!#~@%">#$%$^%%^%$%&^%$%!@%#%^$&%^&^*&%^$%@!#~@%</a>#&&&&(*&
"เฮ้ยๆๆๆๆๆ พวกแก พอๆๆๆ อยากได้ไร จดมาเว้ยย"
"ฮ่าๆ โอเค พวกเรา โลดดดด"
....
.........
................ 5 นาทีผ่านไป
"ซ่า เราว่าเธอไม่ควรทำแบบนี้นะ"
เฮ้ยยยยยยย ไอ้หลุงหลิงเอ้ยยยย เธอรนหาที่ตายแล้วมั้ยล้ะ แล้วเธอ จะเอาอะไรไปสู้ยัยซ่าม๊านนนนน
"ยุ่งจิง.. กลับบ้านไปไถนาไป๊อีหลุงหลิง แกมายุ่งอะไรเรื่องของฉัน"
ฉันว่าอีกไม่นานมีเลือดสาดแน่ๆเรยย ฉันแอบเหนหลุงหลิงชักมีน้ำตาคลอๆแล้วหละ เฮ้ออ ฉันสงสารเธอจังเลยหลุงหลิง
"เราหวังดีนะซ่า คิดดูสิถ้าเกิดวู้ดรู้ขึ้นมาว่าเธอทำแบบนี้ เค้าจะรู้สึกยังไง .. ฮึกๆ"
"ก้อช่างมันสิ แกเป็นญาติของเพื่อนแม่มันหรือไง ถึงได้มายุ่งเรื่องของฉันน่ะ หรือแกแอบชอบมัน ฉันยกให้ได้นะ แต่ช้านว่านะ ยังไง วู้ดมันก้อไม่ชายตาแลแกหรอกชาตินี้ ฝันไปเถอะย้ะส์"
"ฮือๆๆๆๆๆๆๆ"
"โอ้ยยย ยัยสำออย พูดความจริงหน่อยถึงกับร้องไห้เลยเหรอ สงสัยไม่เคยส่องกะจก เด๋วฉันให้วู้ดซื้อกระจกให้เอามั้ยจ๊ะะ"
"ฮือออออออออออออออออออๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"เฮ้ย ซ่า ฉันว่าพอได้แล้วแหละหวะ สงบๆๆๆ"
ฉันเป็นคนบอกพวกมันเอง ไม่งั้นน หลุงหลิงได้ไปฆ่าตัวตายแน่ๆ
ซ่าาา เอ้ยย รู้นะว่าเธอไม่ชอบขี้หน้าหลุงหลิง แต่ทำแบบนี้มันรุนแรงเกินไปหรือเปล่า
ดูสิ หลุงหลิงร้องไห้ใหญ่เลยอะ สงสานหลุงหลิงจัง เฮ้อๆๆๆ
"ใจเย็นๆน้าาหลุงหลิง อย่าไปคิดมากเลย เธอก้อไม่น่าไปยุ่งกะซ่าแต่แรก"
"ฮึกๆ ฮือๆๆๆๆ ก็เราหวังดีนะพิงค์"
"จ๊ะๆ รู้จ๊ะ โอ๋ๆ อย่าร้องน้าา ทีหลังก็อย่าไปยุ่งกับซ่ามันเลยเป็นดีที่สุด นะ"
"อือ อืมมม ฮึกๆๆ ฮืออออ"
....
......
.........
............
"เฮ้ยยย พวกเรา อาจารย์มาเว้ยยย นั่งที่ๆๆๆๆ"
พึ่บๆๆๆๆๆๆๆ โห จากหน้ามือเป็นหลังฝ่าเท้า จากสภาพลิงหลุดจากกรง ก้อกลายเป็นคุณหนูนั่งกันนิ๊งงนิ่ง
แอ้ดดดดดดด
อาจารย์กำลังเปิดประตูเข้ามา ตึกๆ ตึกๆ ฉันตื่นเต้นมากๆเลยแหละ อยากรู้จังว่าใครเป็นอ.ที่ปรึกษาปีนี้
และ...
... เออะ OoO << ทุกคนอยู่ในสภาพแบบนี้
"สวัสดีคะ นักเรียนทุกคน อาจารย์ชื่ออาจารย์พัสนา เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาห้อง 141 ปีนี้"
ฮือๆๆๆๆๆ ทำไมสวรรค์ต้องกลั่นแกล้งกันด้วย ห้องเรียนมีตั้งหลายห้อง หรือว่าาาา
"ยังไงชั้นก้อไม่มีทางปล่อยเธอ..."
เฮ้ยยย แน่ๆเลยอะ ใช่ๆๆ ปกติอาจารย์ประจำ 143 คงเป็นเพราะยัยซ่าแน่ๆ ฮือๆๆ ยัยซ่านะยัยซ่า
ฉันว่าแล้ว เธอไม่น่าไปทำแสบไว้เลย ฮือๆๆๆๆๆ
"ในคาบโฮมรูมวันนี้ ครูจะบอกกฏระเบียบทั้งหมด ซึ่งทุกคนจะต้องปฏิบัติ...ไม่มีข้อละเว้น"
ฉันแอบเห็นอาจารย์ชอบมองไปทางยัยซ่าใหญ่เลยอะ แกซวยแล้วไงซ่า ต้องทนไปถึงหนึ่งปีเชียวนะ จิตพิสัยแกไม่เหลือแน่ๆปีนี้
"พวกเธอขึ้นมอปลายกันแล้ว ไม่ใช่เด็กมอต้น จะมาเล่นเป็นลิงเป็นข้างเหมือนเดิมไม่ได้"
"หน้าที่ของพวกเธอทุกคนคือต้องตั้งใจเรียนหนังสือ"
"นอกจากครูจะเป็นครูที่ปรึกษาของพวกเธอ ครูก็ยังเป็นอาจารย์สอนวิชาเคมีของพวกเธอด้วย"
"ฉะนั้น.. ในคาบเรียนของชั้น ถ้าใครโดดเรียน แอบกินขนม ฟังซาวเบ้าท์ หรือหลับละก็ คอยดู เธอจะได้เห็นดีกัน..."
อาจารย์พูดไว้แค่นั้น แล้วยังไม่วายมองหน้ายัยซ่าอีกยกใหญ่
ว่าแต่ตะกี้ ในห้องมัน เงียบบบ อย่างกะป่าช้าแน่ะ จิงๆจะว่าไปก้อดีเหมือนกันนะ
ถ้าวิชาเคมีห้องเงียบๆอย่างงี้ ฉันจะได้เรียนรู้เรื่อง ฮี่ฮี่
และออดวิชาแรกก็เริ่มขึ้น
คาบแรกของวันนี้เป็นวิชาสังคมศึกษา ก็ไม่มีอะไรมากอ่าา บอกแค่กฏระเบียบทั่วไป การเก็บคะแนน อะไรอย่างงี้น่ะ
ยัยซ่านี่ก็หลับๆๆๆๆ หลับตลอดศก เจเจกับลิซก็เสริมสวยกันใหญ่ เสริมเข้าไปนั่น กระจกน่ะส่องแล้วส่องอีก
จะส่องให้หัวกลายเป็นสีเขียวเลยหรือไงยะ ส่วนยัยมิกซ์ก็นั่งเม้าท์กะยัยเต๊นท์เรื่องผู้ชายย ยังไม่จบอีกหรอนั่น
------- พักเที่ยงๆๆ ที่โรงอาหาร ---------
"วู้วววววว น้องๆ บิกินี่เว้ยยยยยพวก วิดวิ้ววว"
"วิ้วววว น้องเจเจ ระวังตกหลุมรักของพี่นะคร๊าบบบบบบ"
นั่นไง ไอ้พวกรุ่นพี่หน้าหม้อ กลุ่มเราก้อเจออย่างงี้ประจำแหละน้า 5555
"ว้าวววว น้องซาซ่าสุดสวยคร๊าบบบ พี่ขอเหรียญบาทนึงได้มั้ยยย"
"เอาไปทำไร??" ไอ้ซ่ามันตอบแบบยียวนกวนอวัยวะมากๆเลยอะ
"พี่จะเอาไปโทรบอกแม่.. บอกว่า พี่เจอเนื้อคู่แล้วค๊าบบบบ"
"ซ่าคิดว่า ...ถ้าพี่ยังไม่ไสหัวไปตอนนี้ ซ่าจะให้พี่เพิ่มอีกบาท ให้เอาไปโทรหาแม่.. บอกว่า.... พี่โดนเนื้อคู่เตะก้านคอ ไปไกลๆเลยไป๊"
"ดุจังแฮะอีนี่ กูไปก้อด้ายว้ะ ฮึ๋ยยย"
... จบบทสนทนาเพียงเท่านี้
ไม่มีรุ่นพี่หน้าไหนมาวิดวิ้วใส่กลุ่มเราแล้ว ฮ่าฮ่า
ไอ้พวกพี่หน้าม่อเอ้ยยยย
"รับดิวะ รับดิ มีคนโทรมาเว้ยย รับดิ่ รับๆๆๆ กูบอกให้รับงายละว้ะ เอ๊ะ อีนี่ กูดังมานานแล้วนะเว้ย จะรับดีๆอ้ะป้ะ"
เอ่อ ไม่ต้องตกใจไปคะ นี่คือเสียงริงโทนของไอ้ซ่ามัน ยัยเถื่อนเอ้ยยยย
"ฮัลโหลลล"
("เอ้อ ชินเองนะเว้ยย") << เสียงจากในโทรศัพท์
"เออ ฉันรู้น่า แกมีรัย"
("เฮ้ยเพื่อนกันโทรมาต้องมีธุระด้วยเหรอว้ะ เออ เย็นนี้ฉันจะชวนแกไปหารัยกินหน่อย")
"เอ้อ ไปดิ่ๆๆ ว่างพอดี"
("อ้าวว แล้ววู้ดสุดที่รักของแกหละ")
"ไม่รู้มันดิ ฮึฮึ"
("เออๆ งั้นเจอกันร้านเดิม")
"โอเค บ๊ายบาย"
("อืมม บาย")
แล้วไอ้ซ่ามันก้อวางไป.. คนที่มันคุยด้วยตะกี้คือ ชิน หนุ่มที่ป๊อปที่สุดในระดับ ถึงขนาดที่วู้ดยังต้องหลีกทางให้
ขอบอกคะว่า หล่อมากกกกกกกกก หล่อลากไส้ลากดินเลยแหละ รายนี้เป็นหล่อแบบเข้มๆ
ไม่น่ารักเหมือนวู้ด ใบหน้าคมสันได้รูป รับกับจมูกโด่งๆ ตาและคิ้วเข้ม ตัดกับผิวขาวๆ ริมฝีปากเรียวงามสุดเซ็กซี่ (และน่าจูบเป็นอย่างยิ่ง)
เลยเป็นเหตุให้รุ่นพี่รุ่นน้องทั้งหลาย อยากจะลากไส้นังซ่ามาตบกันใหญ่
เพราะมันซี้กับชินไงคะ สองคนนี้มันเป็นเพื่อนซี้กันมาตั้งแต่มอหนึ่งแล้วหละ
ฉันเลยพลอยรู้จักชินไปด้วย ฮี่ฮี่ หล่อละลายเลยแหละ
แต่ยังไง สำหรับฉัน ก็มีแค่เรย์คนเดียวเท่านั้น
ถึงเรย์จะหล่อสู้ชินไม่ได้ก้อเต๊อะ
"อ๊อดดดดดดดดด อ๊อดดดดดดดดดด"
"เฮ้ยย อ๊อดหมดพักเที่ยงดังแล้ววขึ้นห้องๆๆ"
"ย่ะส์ ยัยพิงค์กี้บ้าเรียน จะเลตสักวิชาไม่ได้หรือไงกัน ว้ายยยยตายยย ดูสิ ชั้นยังโบ๊ะไม่เส็ดเรยยยย" << นี่คือเสียง^_^ๆของนังมิกซ์ -.,-
"คาบต่อไปเรียนไรอ้ะพิงค์" ลิซถามขึ้นมา
"เคมีจ้ะ" ฮึ๋ยยยย อ.พัสนานี่หว่า
"เฮ้ย งั้นฉันขอไปเข้าเรียนสายๆละกัน ขี้เกียดไปเจอหน้ายัยป้าแก่หวะ"
"เอาจิงเหรอว้ะซ่า จะเอาตั้งแต่คาบแรกเลยรึ"
"เออสิ พวกแกไปเหอะ เด๋วฉันไปหาวู้ดมันแปปนึงก้อได้ จะได้ชวนมันไปเอมโพเสาร์นี้"
"อืมๆ แกจะโดนทำโทษอะไรบ้าง ฉันไม่รู้นะเว้ยย"
"อือๆๆๆ น่าาา"
"ไปหละ"
....
......
.........
-------ห้องปฏิบัติการเคมี 1 ---------
ขณะนี้ทุกคนในห้องอยู่ในสภาพที่นิ่งและเงียบสนิท แน่นอนว่ามันไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนหรอก
ถ้าไม่ใช่...
"นี่ นายคนนั้นน่ะ ที่นั่งหลังห้อง ตื่นเดี๋ยวนี้ ยืนขึ้นสิ เธอชื่ออะไร"
อ้าว ไอ้บอล เพื่อนในกลุ่มเดียวกับเรย์น่ะแหละ ซวยซะแล้วว โดนอาจารย์เล่นงานซะตั้งแต่วันแรกเลย
"อะ เอ่อ..ชื่อ พิชัย ครับ"
"เธอกล้าดียังไงถึงได้หลับในคาบเรียนของชั้น บอกมาสิทำไมเธอถึงหลับในห้องเรียน"
"เอ่อออ เมื่อคืนผมนอนดึกครับ"
"นอนดึก มัวแต่ทำอะไรฮ๊ะ เลี้ยงลูกอยู่หรือไงถึงนอนดึก"
"เอ่ออ ผม..ขอโทดครับอาจารย์"
"เอาหละ นั่งลง วันนี้คาบแรก ชั้นจะปล่อยเธอไป แต่อย่าให้ชั้นเหนอีกนะว่าใครกล้าหลับในคาบเรียนของชั้น"
"ขอบคุณครับอาจารย์"
โอ้ววว ฮือๆ ฉันต้องทนไปตั้งหนึ่งปี อาจารย์ดุมหาประลัยเลย
กะอีแค่ไอ้บอลหลับในห้องเรียน ก้อทำอย่างกะว่าไอ้บอลมันไปฆ่าใครตายที่ไหนอย่างงั้นแหละ
คาบนี้เป็นคาบที่ฉันโคดตั้งใจเรียนเป็นพิเศษเลยหล่ะ ไม่งั้นฉันตายแน่ๆ
ว่าแต่.. ไอ้ซ่าเอ้ยยย มันยังไม่เสด็จมาซะที ตอนนี้อาจารย์กำลังเชคชื่อด้วยสิ
"พัชริน"
"มาค่ะ"
"สิรินยา"
"มาค่ะ"
"เจตนิพัทธ์"
"มาค่ะ"
"ชาลิสา"
แอ้ดดดดดด (เสียงเปิดประตูห้อง)
"มาค่ะ -_-"
อาจารย์หยุดขานชื่อต่อทันที ยัยซ่า ตอนนี้มันยืนอยู่หน้าห้อง จะเกิดอะไรขึ้นว้ะเนี่ย ตายแระเพื่อนช้านน
"ทำไมเธอถึงมาเอาป่านนี้ ยัยชาลิสา"
"ไปเดินเล่นมาคะ"
"นี่เธอกล้าดียังไง ตั้งแต่ชั้นสอนมา ไม่เคยมีใครบังอาจกับชั้นถึงขนาดนี้.."
".... -_-" (อารมณ์ประมาณว่า "เออ แล้วไงว้ะ")
"รู้มั้ยว่าเธอเลทไป 20 นาที ตั้งแต่ชั้นสอนมาไม่เคยมีคนไหนกล้าเข้าห้องเรียนสายในคาบของชั้นด้วย"
"-_-"
"นี่เทอคิดจะลองดีกับชั้นอย่างนั้นเหรอ"
"-_-"
"ได้.. ชั้นจะหักจิตพิสัยเธอเดี๋ยวนี้หละ"
"-_- ค่ะ หักกี่คะแนนค่ะอาจารย์"
"ผัวะะะะะะ....หนอยยย นี่เธอช่างกล้าขนาดนี้เลยเหรอ ได้.. อยากจะลองดีกับชั้นนักก็ เชิญ ชั้นจะหักให้เธอไม่เหลือสักนิดเลยคอยดู"
นี่ฉันว่ามันรุนแรงแล้วนะ อาจารย์ถึงกับตบหน้าไอ้ซ่า
ชั้นเหนเพื่อนบางคนในห้องแอบน้ำตาคลอๆกันแล้ววว
"เอ่อ อาจารย์ค่ะ จากที่หนูทราบมา จาก 100 คะแนน มีคะแนนจิตพิสัยแค่ 20 คะแนนใช่มั้ยคะ และจากที่หนูได้เคยฟังอาจารย์ฝ่ายวิชาการคุยกัน
อาจารย์เค้าพูดกันว่า จิตพิสัยนักเรียน หักได้ไม่เกิน 10 คะแนนไม่ใช่เหรอคะ แล้วถ้าหักมากกว่านั้นจะต้องมีการตรวจสอบ"
ไอ้ซ่า แกกล้าหาญมาก ขนาดโดนตบซะแรง แกยังไม่รู้สึกรู้สาสักนิด
"...หนอยยัยนี่ พุ่งนี้เธอเรียกผู้ปกครองมาพบชั้นด้วย 7 โมงเช้า"
"พ่อแม่ไปทำงานที่อังกฤษคะ"
"เรียกพี่ชายเธอมา ชั้นจะได้ให้รับรู้ความประพฤติของน้องสาวไว้" เฮ้ยย อาจารย์ไปแอบสืบประวัติไอ้ซ่าแหงๆว่ามันมีพี่ชาย แถมหล่อด้วย^.,^...เฮ้ยย ฉันยังจะมีอารมณ์มานั่งชมผู้ชายในเวลาแบบนี้อีกเหรอเนี่ยยย
"พี่ชายเรียนอยู่ญี่ปุ่นคะ ตอนนี้อยู่กับ SB846C77 .. ไม่ต้องตกใจนะคะ SB846C77 คือชื่อสุนัขที่บ้านคะ อาจารย์จะให้หนูพามันมาฟังพฤติกรรมมั้ยละค้ะ"
"-_-!! อื้มม งั้นไม่ต้อง ชั้นจะรายงานเรื่องนี้กับฝ่ายปกครอง เธอไปนั่งที่ได้แล้ว เสียเวลา ชั้นจะได้สอนต่อ"
"งั้นหนูก้อจะรายงานเรื่องที่อาจารย์ตบหน้าหนู กับฝ่ายปกครองเหมือนกันแหละคะ"
"ฮึ๊ยยยยยย"
ดูก้อรู้ว่าอาจารย์โกรธตาเป็นไฟเลย ซ่าเอ้ยยย แกนี่ช่างกล้าเสียจริง เพื่อนๆในห้องทุกคนอึ้งกันเป็นแถบ
หลังจากหมดคาบเคมี เรื่องของยัยซ่ากับอ.พัสนา ได้กลายเป็น talk of the town ไปแล้ว
"เธอเหนมั้ยๆๆ ตอนที่อาจารย์ตบหน้าซ่าอ้ะ"
"เออๆ เห็นๆ โห โคตรโหดเลย"
"เห้ยย แต่ฉันซะใจหวะๆๆ ซ่าส์มันเด็ดจิง"
"เป็นฉันไม่กล้าทำหรอก"
"แต่ฉันชอบชื่อหมาบ้านมันหวะ 555 โคตรเจ๋งๆๆ ฉันเอาไปตั้งมั่งดีกว่า เอาเป็น JD68RES ดีม่ะ"
"ไอ้บ้าาา... แกยังมีอารมณ์มาชอบชื่อหมาอีกเหรอว้ะ"
"หึหึ"
.... นี่คือเสียง talk of the town ทั้งหลายคะๆๆ
มันดังกระฉ่อนไปทั่วห้องแล้ว และมันเริ่มจะไปห้องข้างๆแล้วหละ แล้วอีกไม่นาน มันจะรู้ไปทั่วโรงเรียน
หลังจากเหตุการณ์ในคาบเคมีที่น่าระทึกขวัญได้เกิดขึ้นก้อไม่มีอะไรให้น่าตกใจอีกแล้วว พอเสียงออดหมดคาบสุดท้ายดังขึ้น ฉันและเพื่อนๆในกลุ่มก้อแยกย้ายกัน
---------------------------------------------------------------------------
เพิ่งหัดแต่งเป็นเรื่องแรกคะ ยังไงก็ช่วยติชมด้วยนะคะ ขอบคุณค่า -/\-
ความคิดเห็น