คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 5 ~แก้~
...่อาอนที่แล้ว...
"ะไปไหนอะ ฮันยอ" เฮรีบวิ่ามฮันไป ฮันยอไม่รู้ะไปที่ไหนึไปที่าฟ้า
เฮึรีบวิ่ามไป
"หยุนะ หยุ...." เฮบอให้ฮันยอหยุเเ่ไร้ผล
"เป็นเพราะันนเียวแท้ๆที่ทำให้ฮันยอเป็นอย่านี้" เฮบ่นพึมพำับัวเอ
ฮันยอวิ่มาถึาฟ้า นที่ามมาือเฮ ฮันยอปีนึ้นไปบนระเบียาฟ้า
"ฮันยออย่าทำอะไรวู่วามนะ"
"ไม่ ไม่ ็เฮไม่รััน ันะอยู่ับใรไ้หละ ฮือ..." ฮันยอพูพร้อมับร้อไห้
"็รูฮีอลไ"
"ไม่ ันไม่ไ้รัรูเา ันรัแ่เธอนเียว" เฮไม่รู้ะทำยัไึโทรไปหาฮีอล
"รูรับ" เฮ่อสายถึฮีอลไ้แล้ว
"มีอะไรหะ"
"ืออนนี้ผมอยู่ที่The shop ฮันำลัะระโึรับ"
"ฮ้า เียวรูะรีบไป" ฮีอลใมา แล้วึรีบับรถไปที่ The shop
... ห้าThe shop ฮีอลรีบลารถวิ่ไปึ้นลิฟ์ไปบนาฟ้า
"รูรับ ผมอยู่นี่" เฮเรียฮีอล
"ฮันยออยู่ไหนละ"
"นั่นไรับ" เฮี้ไปที่ฮันยอ เมื่อฮันยอหันมาเห็นึ่อว่าเฮ
"นายเรียรูมาใ่ไหม ั้นันระโแน่" เท้า้ายอฮันยอออไปนอระเบีย
"หยุนะ" ฮีอลรีบสั่ให้ฮันยอหยุ ฮันยอที่ำลัะ้าวเท้าึหันมาหาฮีอล
"ทำไมรู้อทำอย่านี้้วยละ"
"็รูรัเธอไ ไ้ยินไหม รูรัเธอ รูไม่อยาให้เธอายและอนาอเธอยัอียาว
ไล ลมา่อนนะ" ฮีอลปลอบใ
"ไม่อะ ผมไม่ไ้รัรู ผมรัแ่เฮนเียว"
"รูัะทนไม่ไหวะเธอแล้วนะ ถึะไม่มีใรรัแ่นาย็้อรััวเอเหมือนัน เฮ้อ
นาย็้อเรียนแล้วที่สำัพ่อแม่เธอะเสียในาไหน" ฮีอลบ่นใส่
"ไม่ ถ้าเฮไม่รัผมผม็อยู่ไม่ไ้หรอ"ฮันยอ้าวเท้าออนอระเบีย
"หยุ!" ฮีอลร้อพร้อมวิ่ไปึาฮันยอเ้ามา
"เพี๊ยะ" ฮีอลบหน้าฮันยอ
"ถ้านายไม่มีใรรัแ่นาย็รััวเอบ้าสิ รูนี่ไรู็รัเธอนะ" ฮีอลพูบแล้ว็เ้าไป
ูบฮันยออย่านุ่มนวล ฮันยอทำอะไรไม่ไ้ ไ้แ่ยืนให้ฮีอลูบ
"รูอโทษนะ" ฮีอลออมาาปาฮันยอพร้อมอโทษ
"ือ...รูรัผมมานานี้เหรอหรือรับ"
"ใ่สิ รูนะรัเธอ รัมา้วยแล้วเธอละรัรูไหม"
"ือว่า...อืม..."
"อ้ำอึ้อะไรอีหละ"
"ือผมไม่รัรู..."
"..." และทุอย่า็เียบ
"..."
"..."
"ถ้ารูไม่รัผม" ฮันยอพูวามหมายนัยๆ
"หรือว่า..."
"ใ่รับ ผมรัรูรับ" ฮันยอบอรัฮีอลแล้วเ้าไปออย่าแนบแน่น
"อบุมานะ ฮันยอ" วันนี้เป็นวันนี้ที่ทัู้่มีวามสุที่สุเลย
"เฮ้อีแล้ว เหลือแ่เรานี่แหละ" เฮพูในใ
"เฮลับับรูไหม"
"ไ้รับ" านั้นเฮับฮันยอึนั่รถฮีอลลับโรเรียน
... โรเรียนัู เฮหนัใเรื่อวามรัอเาับรู เฮึเินไปที่โรยิม
อโรเรียน ึ่ที่นั่นมีิบอมำลัเล่นบาสฯอยู่
"อ้าว เฮมีอะไรหรอ" ิบอมถามพร้อมับเาะบอล
"ือว่า...ผมรัรู" ิบอมไม่รอ้าึรีบบอรัิบอม แ่...
"ผัวะ" ิบอมบหน้าเฮเ้าอย่าแร
"นี่ เรา 2 นเป็นรูนัเรียนันนะ ะรัันไ้อย่าไร"
"แ่ผมรัรูนะ ผมรัรู!!!" เฮพูอย่าเสียัแล้วร่าาย็่อยๆร่วโรย
"เฮ้ยเฮเป็นอะไรไป" ิบอมรีบมารับัวเฮแล้วึรีบับรถพาไปโรพยาบาล
... โรพยาบาลิมลี "เฮอย่าเป็นอะไรไปนะ" ิบอมรีบวาเฮลบนเีย
ผู้่วยแพทย์รีบเ็นไปห้อI.C.U
ิบอมนั่รอและภาวนาอย่าให้เฮเป็นอะไรไป หมอออมาาห้อI.C.Uแล้วบอว่า
"นไ้เป็นมะเร็ปอระยะสุท้าย อยู่ไ้อีไม่นาน หมอเสียใ้วยรับ มีอะไระสั่เสีย
ไหมรับ" ำพูที่หมอพูนั้นทำให้ิบอมทรุัวลไปับพื้นและร้อไห้นาบวม
... ห้อI.C.U "อ้าว รูมาเยี่ยมผมแล้วหรอ แล้วร้อไห้ทำไมหละรับ"
"ปล่าวหรอ แ่เธอเป็นมะเร็ระยะสุท้าย อยู่ไ้ไม่นาน"
"ไม่เป็นอะไรหรอรับ ผมไม่มีอะไรที่้าาหรอรับ ยเว้นอย่าเียวือ..."
"อะไรหละ"
"ผมอยาให้รูบอรัผมนะ"
"ือรู็รัเธอเหมือนัน แ่ว่าเราเป็นรูนัเรียนัน เี๋ยวใระว่าเราเสียๆหายๆ"
"ริหรอรับ แล้วรูะลัวทำไม ็เรารัันนี่นา" เฮีใและึ้นร้อไห้
"แ่ถ้าผมายไปรู้อเ้มแ็ อยู่นเียวไ้นะ แ่รูห้ามายามผมนะ ผมะรอรู
อยู่บนสวรร์" เมื่อพูบ ิบอมึรีบเ้าไปอเฮอย่าแนบแน่น
"เฮ...เฮ" ไม่มีเสียอบรับ ิบอมเอานิ้วไป่อที่มูเฮ ลมหายใแห่วามทร
ำหายไปแล้ว
"เฮ ฟื้นสิๆ" ิบอมเรียเฮให้ื่นแ่ไร้ผล หมอ่วยันปั๊มหัวใแ่็ลับไร้ผล
"เสียใ้วยรับนไ้เสียีวิแล้ว" ิบอมร้อไห้ปานาย
"เฮ แล้วันะอยู่ับใรละ"
...ร่าอถูฝัไว้หลัโรเรียน ิบอมลมาหยุรหน้าที่ฝัร่าอเฮ
"เฮ ถ้าาิหน้ามีริอให้เราเิเป็นู่ันเถอะ" านั้นิบอมึวาอุหลาบล
บนที่ฝัร่าเฮ...
...(ยัไม่)บบริบูร์ โปริามอน(พิเศษ)่อไป...
ความคิดเห็น