ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1
1
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นมันทำให้ฉันที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงต้องถึงกับหงุดหงิดขึ้นมาทีเดียว
“จะเคาะอะไรนักพี่ส้ม ก็เข้ามาสิคะ” ฉันส่งเสียงอออกไปโดยที่ไม่รู้ว่าคนที่มาเคาะประตูห้องนอนฉันจะเป็นพี่เลี้ยงสุดใจดีของฉันหรือเปล่า
“......” ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่ฉันพูดด้วย
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นซ้ำอีกครั้งจนฉันทนไม่ไหวแล้ว
“ก็บอกว่าไม่ได้ล็อคห้อง เข้ามาสิคะพี่ส้ม” เงียบไม่มีเสียงจากคนที่อยู่หลังประตูห้องนอน
“......”
แอด!! เสียงเปิดประตูดังขึ้นแต่ทว่าก็ไม่ได้ยินเสียงจากคนที่เปิดประตูเข้ามา เอ!! ฉันคิดสงสัยขึ้นมาถ้าเกิดเป็นพี่ส้มป่านนี้ต้องส่งเสียงขึ้นแล้ว ฉันพลิกตัวแล้วหันไปมองทางประตูห้องนอน
“.......” ฉันแอบช็อคไปสามนาทีก่อนที่สมองของฉันสั่งให้มือหยิบหมอนขึ้นแล้วปาใส่คนที่ยืนอยู่หน้าประตู พึ่บ!! เสียงหมอนกระทบเข้าที่มือของคนที่ฉันปาหมอนใสก่อนที่จะตกลงมายังพื้น
“จะตื่นได้หรือยัง” คนที่ยืนอยู่หน้าประตูพูดขึ้น
“นายเป็นใคร??” ฉันถามขึ้นด้วยอาการงง จะไม่งงได้ไงหล่ะก็ไอ้คนที่ยืนอยู่ตรงประตูนั้นเป็นผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้แล้วก็มายืนสั่งให้ฉันตื่นนอน
“.....” ไม่ตอบ
“ไม่ได้ยินที่พูดหรือไง”
“รีบอาบน้ำแต่งตัวฉันให้เวลาเธอ 15 นาทีเท่านั้นนะ ไม่อย่างนั้นเธอได้เห็นดีกับฉันแน่ๆ” คนที่ยืนอยู่หน้าประตูพูดสั่งฉัน
สิบห้านาทีผ่านไปฉันก็พาตัวเองลงมายังห้องรับประทานอาหารของบ้าน ฉันรีบกดโทรศัพท์หาคุณแม่สุดที่รักทันที โดยมีผู้ชายคนแปลกหน้านั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
“[ว่าไงลูกสาว]” แม่ฉันรับสาย
“แม่คะ!! นี่มันอะไรกันคะ แม่ พ่อ พี่คิน หายไปไหนหันหมด ไหนจะพี่ส้มกับพี่จืด อีกคะ”
“[ใจเย็นก็ยายเต้ย คืออย่างนี้แม่กับพ่อต้องมาดูสาขาที่ยุโรป ส่วนตาคินต้องไปดูสาขาที่ออสเตรเลีย ส้มกับจืดมาอยู่กับแม่ที่นี่ ลูกก็เลยต้องอยู่คนเดียว]”
“ทำไมแม่ไม่บอกให้เต้ยรู้บ้างคะ”
“[ถ้าแกรู้แกก็ต้องมากับแม่สิแล้วบริษัทที่ไทยจะทำยังไง]”
“คุณแม่!!”
“[เออ แล้วนี่แกเจอตาไนท์หรือยัง]” คุณแม่ถามฉันถึงผู้ชายคนที่อยู่ตรงข้ามกับฉัน
“ใครคะแม่”
“[แล้วตอนนี้แกอยู่กับใครบ้างหล่ะที่เป็นผู้ชายหน่ะ]”
“เจอแล้วแม่”
“[ก็ดีแล้วแค่นี่นะเต้ยแม่ไปทำงานต่อแล้ว]”
“ค่ะๆรักแม่กับพ่อนะคะ” ฉันบอกลาแม่แล้วก็กดตัดสายโทรศัพท์
“จะไปกันได้หรือยัง” ไนท์พูดขึ้นทันทีหลังจากที่ฉันกดวางโทรศัพท์
“ -_-” ทำหน้าเซ็งใส่ไนท์
“จะให้ต้องอุ้มเธอไปด้วยใช่ไหม” ไนท์ถามฉัน ฉันถึงกับลุกพรวดจากโต๊ะอาหารเดินไปยังประตูหน้าบ้านแล้วรีบขึ้นรถคันสีขาวที่จอดรออยู่ทันที ภายในรถก็ไม่มีไรมากสะอาดตาแถมยังหอมกลิ่นเย็นของมิ้นท์อีกด้วย ไนท์สำรวจในบ้านว่าปิดทุกอย่างเรียบร้อยหรือยังหลังจากนั้นก็เดินออกมาล็อคประตู ก่อนที่จะก้าวขึ้นมาบนรถด้านฝั่งคนขับ
“เอาของออกมาหมดแล้วใช่ไหม ไม่ลืมอะไรแล้วใช่ป่าว”
“......” ฉันไม่ตอบแต่พยักหน้าตอบแทน
ระหว่างทางมาบริษัทฉันกับไนท์ก็ไม่ได้พูดกันเลย มีแต่ฉันนี่แหละที่นั่งถอนหายใจไปแล้วไม่รู้กี่รอบ
“หิวข้าว” ฉันพูดขึ้นทำลายความเงียบ แต่ก็อย่างที่พูดไปมันหิวจริงๆนี่นา ทุกทีเวลาที่ฉันตื่นแล้วลงมาพี่ส้มก็จะเตรียมอาหารเช้าไว้เรียบร้อยนี่นา
“หือ O_O” ไนท์ส่งเสียงแล้วทำหน้าตาเหวอๆ
“ก็บอกว่าหิวข้าวไง ไม่ได้ยินหรอ” ฉันแว้ดใส่ไนท์
“อืม!! ได้ยินแล้วแต่ตอนนี้มันกินไม่ได้”
“เห้อ!!” ฉันถอนหายใจอีกแล้วคะ
ติ๊ด ติ๊ด เสียงงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ฉันกดรับทันทีที่เห็นว่าเป็นเบอร์ใครรุ่นน้องคนสนิทของฉันโทรมา
“ว่าไงเนม” ฉันกดรับแล้วกรอกเสียงผ่านไปยังปลายสาย
“[ไม่ว่าไงหรอกเจ้ ว่าแต่ตอนนี้อยู่ไหนไม่มามหาวิทยาลัยหรอ ]”
“ไม่ไป ต้องไปบริษัท ไปฝึกงาน”
“[เจ้ไม่บอกเลย โชคดีแล้วกันนะเจ้ 555]”
“เออๆ” ฉันกดวางสาย ตอนนี้ฉันมาถึงบริษัทของคุณแม่กับคุณพ่อเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่ฉันก็ยังนั่งอยู่ในรถ
“ถึงแล้ว ไม่ลงมาหรือยังไง หรือจะต้องให้อุ้ม” ไนท์พูด
“.....” ฉันไม่ตอบแต่ก็รีบพาตัวลงมาจากรถในทันที
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น