ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5 : บอกรัก
Chapter 5 : บอกรัก
ระหว่างทางกลับบ้าน บรรยากาศในรถที่แสนจะเงียบ เงียบแบบว่าได้ยินแต่เสียงลมหายใจของทั้งคู่เข้าออกอย่าเป็นจังหวะ
“เออ...หนึ่งเราขอบใจนายมากนะกี่ครั้งแล้วไม่รู้ที่เราซุ่มซ่าม นายมาช่วยเราทุกทีเลย”
“อืม ไม่เป็นไรหรอก”
“หนึ่ง...คือเรา...เอออ...”
“นายจะถามอะไรก็ถามมาเถอะ”
“คือ..นายกับนิ้ง....”
“เรากับนิ้งกับนิ้งเป็นแฟนกัน”
ทันทีที่เนมได้ยินน้ำตาแหบจะไหลออกมา มันรู้สึกแน่นที่น่าอกอย่างบอกไม่ถูก
“นั่นสินะ เราไม่น่าถามเลย ก็น่าจะรู้อยู่”
“เนม ชั้นอะเป็นแฟนกับนิ้งเมื่อตอน ม.ต้น จอนนี้ชั้นกับนิ้งเป็นแค่เพื่อนกัน”
“จริงหรอ” อาการของเนมจากที่ตอนแรกดูเหมือนจะร้องไห้เพราะว่าเสียใจแต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าจะร้องไห้เพราะว่าความดีใจ
“อืม ว่าแต่ว่านายถามเราทำไมหรอ หรือว่า....นายชอบชั้น”
“_____” ไม่มีเสียงตอบกลับ
“เนม เราถามเนมว่า เนม - ชอบ – เรา - ใช่ - มั้ย” หนึ่งถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เน้นย้ำ
“อืม”
“คือว่าเรามีไรจะบอกนายเหมือนกันนะ เนม คือว่า...เราก้อชอบนายเหมือนกัน ชั้นชอบนายตั้งแต่วันแรกที่เจอนายแล้วแต่ชั้นไม่กล้าบอกนาย ชั้นกลัวว่านายจะรังเกลียดชั้น”
ทุกคำที่หนึ่งได้พูดออกมานั้นทำให้เนมหน้าแดง ยังไม่ทันที่เนมจะตั้งตัว หนึ่งก็ค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปจูบปากของเนม แต่การจูบครั้งนี้เป็นการจูบที่อ่อนโยน นุ่มนวล กว่าทุกๆครั้งที่ผ่านมา
“อืออออ.....หนะ....หนึ่งง แค๊กๆๆ” เนมหายใจไม่ออกจึงผลักหนึ่งออก
“เออ..เราขอโทด นายจะต่อยจะทำไรชั้นก้อได้นะ ชั้นขอโทด”
“มะ...ไม่เป็นไร”
“เนมครับ......หนึ่งขอเป็นแฟนเนมได้มั้ยครับ”
“...........................”ไม่มีเสียงตอบจากเนมแต่เนมกลับพยักหน้าเป็นการตอบแทนคำพูด
“เนมครับ.....หนึ่งขอเป็นแฟนเนมได้มั้ยครับ” หนึ่งถาอีกที
“ครับหนึ่ง” เนมตอบด้วยน้ำเสียงที่เขินอาย
“หนึ่งดีใจนะที่เนมตอบตกลงหนึ่ง หนึ่งขอบคุณนะ”
“เอ่อออ นี่มันจะสองทุ่มแล้วอ่ะ นายพาชั้นไปส่งบ้านได้แล้ว”
“จ้าาาาา..........ที่รักกกกกกก”
“หนึ่ง อ่ะ”
.....................................
“เนมครับ ถึงบ้านแล้วครับ”
“อืออออ หนึ่ง!! พาเนมมาที่บ้านหนึ่งทำไมเนี่ย”
“ก็พี่ตอง โทรมาบอกว่าให้ฝากนายไว่กับชั้น พี่แบงค์กับพี่ตองเค้าไปต่างจังหวัด 2 วัน แล้วที่บ้านนายก็ไม่มีคนอยู่ พวกแม่บ้านเค้าก็ลากลับบ้านกัน อยู่คนเดียวมันอันตราย”
“ชั้นว่าอยู่กับนายมันอัตรายกว่ามั้ง”
“ห๊า นายพูดอะไรนะ”
“ป่าว ไม่มีอารายยยยย”
“เข้าบ้านเถอะ นายไม่ได้อยู่กับชั้นสองคนหรอก ป้าแม่บ้านก็อยู่”
“คุณหนึ่งคะ ตั้งโต๊ะอาหารเลยนะคะ”
“ตั้งเลยฮ่ะ”
“ตั้งแต่ชั้นเห็นนายมา ไม่นึกเลยว่านายจะเป็นคนสุภาพเหมือนกัน ถ้าชั้นไม่เห็นกับตานี่ชั้นไม่เชื่อนะเนี่ย”
“เนมขึ้นไปอาบน้ำกัน แล้วเดี๋ยวค่อยลงมากินข้าว”
“อือ”
“เนม กับข้าวเป็นยังไงบ้าง อร่อยมั้ย”
“อือ อร่อย”
หลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จทั้งสองคนก็มานั่งเล่น นั่งดูทีวีที่ห้องนั่งเล่น
“เนมง่วงยัง” หนึ่งถาม
“ก้อนิดหน่อย หนึ่งง่วงยัง”
“อืม...คืนนี้นายนอนกับชั้นนะ เด๋วชั้นจะไปนอนห้องพี่แบงค์”
“มันจะดีหรอ เนมเกรงใจ”
“เนมครับเราเป็นแฟนกันนะ ไม่ต้องเกรงใจหนึ่งหรอก”
“อืม”
หลังจากที่หนึ่งส่งเนมเข้านอนแล้วก้อได้เดินไปห้องของแบงค์เพื่อที่จะได้นอนพักผ่อนบ้าง หนึ่งกำลังจะล้มตัวลงนอนทันใดนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น หนึ่งมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์เห็นชื่อ เนม ก็อรีบรับทันที
“ครับ เนม มีไร”
“หนึ่งงง คือ...” ยังไม่ทันที่เนมจะพูดจบ หนึ่งก็รีบวางทรศัพท์แล้วรีบเปิดประตูวิ่งไปยังห้องนอนของตน
“ปัง ปัง” เสียงเคาะประตู หนึ่งเค้าะประตูอย่างรีบร้อน
“เนม เป็นอะไร”
“หนึ่ง คือว่า.... เนมนอนไม่หลับ หนึ่งนอนเป็นเพื่อนเนมนะ” “เอ่อออออ คือว่า..”
“นะ หนึ่ง นะ นะ” เนมทำเสียงอ้อนหนึ่ง” “อืม”
หลังจากที่หนึ่งจอบตกลง หนึ่งก็จูงมือเนมเข้าไปในห้อง เนมล้มตัวลงนอนบันที่นอน หนึ่งหยิบผ้าห่มมาห่มให้ แล้วก็จัดการล้มตัวลงนอนข้างๆเนม เวลาผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ ทั้งคู่ไม่มีท่าทีจะหลับ ผลัดกันพลิกตัวไปมา
“เออ หนึ่ง พี่หนึ่ง พี่หนึ่งหลับยังครับ”
“...................” ไม่มีเสียงตอบรัยจากคนข้างๆ
“พี่หนึ่ง พี่หนึ่ง” เนมเรียกอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าคนข้างได้หลับแล้ว
เนมค่อยๆเลื่อนใบหน้าของตัวเองไปจูบที่หน้าฝากของหนนึ่งแล้วค่อยๆขยับร่างบางของตัวเองเข้าไปให้ใกล้กับหนึ่ง พร้อมกับเอาหน้าเข้าไปซุกอยู่ในอกของคนที่กำลังหลังอยู่ แต่เนมหารู้ไม่ว่าคนที่ตัวเองคิดว่ากำหลังหลับอยู่ เค้ายังไม่หลับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น