คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Love's Time - Chapter 1
Love’s Time - Chapter 1
ณ หอพักบีสท์
"กีกวังฮยองงงง~" มักเน่ซนดงอุน เจ้าของใบหน้าคมหล่อเหมือนเจ้าชายที่มาจากอาหรับ เดินออกมาจากห้องน้ำ โดยมีผ้าเช็ดตัวคาดเอวเพียงผืนเดียว
"กีกวังงี่ฮยอง ผมอาบเสร็จแล้วนะ"
"ย่าห์!! ซนดงอุนฉันว่าฉันบอกนายไปหลายรอบแล้วนะว่าให้เช็ดตัวหัวเท้าให้แห้งก่อนออกจากห้องน้ำ เห็นมั๊ยนั่นว่าพื้นมันเปียกหมดแล้ว" ยงจุนฮยอง แรปเปอร์ของวงที่นอนเท้าแขนข้างเดียวดูโทรทัศน์อยู่ หันมาบ่นมักเน่
"อะ...อ่าว จุนฮยองฮยอง กีกวังฮยองล่ะครับ" ดงอุนตกใจเมื่อเห็นว่าคนที่นั่งอยู่ไม่ใช่กีกวัง
"ในห้องน่ะ สลบไปแล้วมั้ง ย่าห์...ไปหาผ้ามาเช็ดเดี๋ยวนี้เลยนะ ก่อนที่จะเหยียบเลอะเทอะทั่วห้อง"
"คร้าบๆ บ่นจริง"
"ว่าไงนะ!?"
"อะ..อ่อ ไม่มีอะไรฮะ ฮยองดูโทรทัศน์ต่อไปเถอะ" ว่าเสร็จดงอุนก็รีบเดินหนีเข้าไปในห้องแต่งตัวอย่างรวดเร็ว
จุนฮยองเห็นอย่างนั้นก็ส่ายหัวอย่างไม่ใส่ใจแล้วหันไปสนใจกับโทรทัศน์ข้างหน้าต่อเหมือนเดิมพลางยกกระป๋องโค้กคู่ใจขึ้นมากระดกหนึ่งที
ดงอุนเดินเข้ามาในห้องแต่งตัวแต่ก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเห็น ลีดเดอร์ของวง ยุนดูจุนกำลังนั่งจัดการกับเสื้อผ้าในตะกร้าจนแทบจะเอาหัวมุดตะกร้าผ้าด้วยท่าทางฟึดฟัด
"อ่าวดูจุนฮยอง มาทำไรในห้องแต่งตัวเนี่ย"
"ก็แม่นายนะสิ สั่งให้ฉันมาแยกผ้าพวกนี้ให้แม่บ้านไปซัก"
"แม่ผมเหรอ? อ่อๆ จุนฮยองฮยองอะนะ 555"
"ก็เออน่ะสิจะมีใครซะอีกล่ะ วันๆเอาแต่บ่นๆๆๆ บ่นนู้นบ่นนี่ จนหูฉันจะพิการอยู่แล้วเนี่ย น่ารำคาญชะมัดเลย" ปากบ่นไปมือก็ทำงานไปด้วย ก่อนจะชะงักเมื่อนึกอะไรบางอย่างออก ก่อนจะหันควับไปเงยหน้ามองมักเน่ที่กำลังหยิบเสื้อยืดสีขาวตัวเก่งของเขามาใส่
รู้สึกแหม่งๆแฮะ
เหมือนมีลางอะไรสักอย่าง
"เออ นายจะแต่งตัวใช่ปะ งั้นแต่งเสร็จแล้วก็ฝากจัดการเสื้อผ้าพวกนี้ต่อด้วยนะ ฉันไม่ไหวละ เหนียวตัวมากไปอาบน้ำก่อนนะ" พูดจบดูจุนก็ลุกขึ้นแล้วเดินจากไปอบ่างรวดเร็ว
ดงอุนมองตามดูจุนไปอย่างงงๆ ก่อนจะถอนหากใจหนึ่งเฮือกใหญ่ๆ
ว่าแล้วเชียว ลางสังหรณ์แม๊นแม่น
อย่างงี้ทุกที โยนตลอด
ชีวิตมักเน่ช่างน่าสงสารนัก เฮ้อ...
ดูจุนที่เดินลัลล้าออกมาจากห้องแต่งตัว มาล้มตัวลงนอนแผ่อยู่ข้างหลังจุนฮยอง
จุนฮยองที่นอนเท้าแขน ลุกขึ้นหันมามองดูจุนอย่าจับผิด
"ย่าห์! ดูจุนนายแยกผ้าเสร็จแล้วเหรอ" จุนฮยองหรี่ตาถาม
"ห๊ะ! อ่อ...ดงอุนมันบอกว่าเดี๋ยวมันจะแยกเองอ่ะ" ดูจุนตอบอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่า อีกสองคนยังไม่กลับหอ เลยเด้งตัวลุกขึ้นมาอีกครั้ง
"เออ! แล้วนี่โยซอบกับฮยอนซึงไปไหนอะ ป่านนี้แล้วยังไม่กลับมาอีก"
"เจ้าพวกนั้นน่ะหรอ เห็นบอกว่าจะออกไปหาอะไรกินอะ"
"หรอ อืมๆ" ว่าเสร็จดูจุนก็ล้มตัวลงนอนแผ่หลาที่พื้นอีกรอบแล้วหยิบตุ๊กตาซูชิข้างๆมาหนุนศรีษะก่อนจะค่อยๆหรี่เปลือกตาลงกะจะนอนก่อนสักงีบ
"เฮ้ยๆ! อย่าเพิ่งมาหลับตรงนี้เซ่ ไปอาบน้ำเลยไป สกปรกสกมกจริงๆ"
"เดี๋ยวค่อยอาบเว้ย ตอนนี้ขี้เกียด เหอะ...ว่าแต่ฉันสกปรกสกมก นู่นไปดูรูมเมทนายนู่น มันนอนหลับเป็นตายอยู่ในห้องน่ะ น้ำท่าไม่ค่อยจะอาบ หน้าตาก็ไม่ค่อยจะล้าง ยิ่งกว่าฉันอีก" จุนฮยองที่กระดกโค้กเสร็จก็วางกระป๋องโค้กลงบนพื้นอย่าแรงดังปึก!!
"แกคิดว่าฉันไม่เคยด่ามันรึไง! แรปด่ากรอกหูมันอยู่ทุกวันว่าให้ไปอาบน้ำก่อนนอน หรือไม่ก็ล้างหน้าก่อนก็ยังดี มันเคยฟังซะที่ไหน ไม่ใช่สิต้องบอกว่ามันฟัง แต่สักพักมันก็ลืม พอฉันพูดย้ำ มันก็ตอบแต่อือๆ เข้าใจแล้ว อือๆรู้แล้วน่า แล้วเป็นไงพอถึงหอปุ๊บก็สลบเป็นตายทุกที จนฉันเหนื่อยที่จะพูดกับเจ้าหมอนั่นละเรื่องอาบน้ำ" พูดจบก็หยิบโค้กขึ้นมากระดกอีกรอบ
"กีกวังมันก็เหนื่อยของมันแหละ ดีนะที่เมื่อวานกีกวังมันถ่ายรายการซึงจาง(ซึงซึงจางกูหรือรายการวินวินที่กีกวังเป็นพิธีกร)เป็นวันสุดท้ายแล้ว ไม่งั้นช่วงทัวร์ที่ญี่ปุ่นมันต้องตายแน่ๆบินไปบินกลับ ช่วงนีักีกวังมันก็คงสบายขึ้นมาหน่อย"
"อือ..นั่นสินะ" ว่าแล้วจุนฮยองก็หันไปสนใจโทรทัศน์ต่อ
เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ เมื่อกี้พอเขาพูดจบ
เมื่อกี้...เขาไม่ได้ตาฝาดใช่ม่ะ
ตอนเขาพูดจบ
สายตาของจุนฮยองมันอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด! ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นมันยังหงุดหงิดอยู่เลย
แววตาแบบนั้น...สายตาแบบนั้น
มันอะไรกันว่ะ!
บรึ๊ยย~ ขนลุกโว้ย!!
ดงอุนเดินออกมาด้วยชุดลำลองที่สบายๆ มานั่งตรงที่ว่างข้างๆจุนฮยองแล้วหันมามองดูจุนที่กำลังทำหน้าขนลุกลูบแขนไปมาอย่างสงสัย
"ดูจุนฮยอง ทำไมทำท่าอย่างงั้นล่ะ หนาวหรอฮะ"
"อ่อ เปล่าหรอก ไม่มีอะไร" ดูจุนตอบดงอุน แต่สายตากลับมองจุนฮยองแปลกๆ
คิดมากไปมั้ง ไม่มีอะไรหรอก
คิดได้อย่างงั้นดูจุนก็ส่ายหัวแรงๆที่นึงทำเอามักเน่มองลีดเดอร์อย่างงงๆ แต่ก็ไม่ใส่ใจอะไร ก่อนจะชะเง้อหาเมมเบอร์ที่เหลือ
"อ่าว แล้วโยซอบฮยองกับฮยอนซึงฮยองล่ะฮะ?"
"ออกไปหาอะไรกินน่ะ เดี๋ยวก็คงมาล่ะมั้ง"
จู่ๆเสียงประตูก็ดังขึ้นพร้อมกับสองร่างที่เดินเข้ามา
"กลับมาแล้ววว~" ยังโยซอบนักร้องหลักของวง ที่ใครๆก็คิดว่าเขาคือมักเน่แทนที่จะเป็นซนดงอุน เดินเข้ามาพร้อมกับของพะรุงพะรังเต็มมือ
"ฮยองกลับมาแล้วหรอครับ กำลังถามถึงอยู่พอดีเลย" ดงอุนลุกขึ้นไปช่วยโยซอบถือของ
"นี่พวกนายซื้ออะไรมาเยอะแยะเนี่ย" ดูจุนที่ลุกขึ้นมานั่งถามอย่างสงสัย
"ดูจุน อย่าใช้คำว่าพวกนาย เพราะฉันไม่เกี่ยว ของโยซอบมันทั้งหมดนั่นแหละ" จางฮยอนซึง ชายเจ้าของใบหน้าเรียวสวยยิ่งกว่าผู้หญิงพูดขัด
"แล้วนี่สรุปไปไหนกันมาเนี่ย"
"ไปกินเนื้อย่างกันมาน่ะ พอดีนึกขึ้นได้ว่าของกินในตู้เย็นจะหมดแล้วเลยไปซื้อที่มาร์ทมาด้วยอะ" โยซอบบอกพลางถือของกำลังจะเดินไปที่ตู้เย็น
"นี่พวกนายอาบน้ำเสร็จก็ไปกินเนื้อย่างน่ะนะ ชุุดติดกลิ่นมาเดี๋ยวห้องก็เหม็นหมดหรอก หูยๆ เห็นมั๊ยเนี่ยกลิ่นลอยมาแล้ว ไปๆ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยแล้วเอาของไปเก็บให้เรียบร้อยด้วย" จุนฮยองลุกขึ้นยืนมือข้างนึงเท้าเอวอีกมือถือกระป๋องโค้กไว้แล้วบ่นทั้งสองคน
"เออๆ รู้แล้วน่ะ บ่นเป็นป้าแก่ๆไปได้ ชิ!!"
"ย่าห์!!!"
โยซอบทำปากจู๋จัดการเก็บของแล้วก็เดินลิ่วไปที่ห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าตามที่จุนฮยองบอก ส่วนฮยอนซึงก็เดินไปเปลียนซื้อผ้าตั้งแต่จุนฮยองเปิดปากพูดคำว่านี่แล้วเพราะไม่งั้นเจ้าหมอนั่นมันก็จะบ่นๆๆๆไม่หยุด
สักพักโยซอบและฮยอนซึงก็เดินออกมานั่งสมทบกับอีกสามคนกันที่ห้องนั่งเล่น โยซอบเห็นว่าขาดไปคนนึงจึงหันไปถามดูจุนที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่
"แล้วกีกวังหายไปไหนอ่ะ"
"หลับไปแล้ว" จุนฮยองเป็นฝ่ายตอบแทน
"อะไรกัน พวกเราเพิ่งกลับมาแท้ๆ ยังไม่ได้เม้าท์เรื่องที่ดงอุนนี่บนเวทีลื่นบนเวทีที่ไทยเลย555"
"โห...โยซอบฮยองอ่ะ เรื่องน่าอายแบบนั้นจะไปเม้าท์ทำไมล่ะครับ กีกวังฮยองได้หัวเราะเยาะผมแน่เลย" ดงอุนพูดงอนๆ
"เออนี่ พวกนายรู้ป่ะฉันเคยลื่นล้มแล้วสลบไปสิบวันเต็มๆด้วยนะ สลบแบบไม่หายใจด้วยนะเออ" ฮยอนซึงพูดด้วยหน้าตาซีเรียส(?)สุดๆ
"คนบ้าอะไรว่ะสลบแบบไม่หายใจไปสิบวัน" ดูจุน
"โกหกน่า" ดงอุน
"ขี้โม้ว่ะ" จุนฮยอง
"เพ้อเจ้อ เมาเนื้อย่างป่ะเนี่ย" โยซอบ
"จริงๆนะ ฉันไม่ได้โกหก สลบแบบไม่หายใจจริงๆ ทั้งทางปากแล้วก็จมูกเลย" ฮยอนซึงยังคงจริงจังกับเรื่องที่ตัวเองกุขึ้นมา ทุกคนทำหน้าไม่เชื่อ
"งั้นฉันว่านายคงหายใจทางผิวหนังแล้วล่ะวะฮยอนซึง555" ดูจุนพูดพลางหัวเราะเสียงดัง
"นายจะบ้าหรอดูจุน ฉันเป็นคนนะเว้ยไม่ใช่กบ" ฮยอนซึงโวยวาย
"ฉันว่าไอ้ดูจุนมันคงหมายถึงคางคกมากกว่านะ" จุนฮยองเสริม
"แต่ฉันว่าเขียดมากกว่านะ" โยซอบเสริมทับอีกคน
"พวกฮยองครับ จะกบจะเขียดจะคางคกจะอึ่งอ่างมันก็ร้อง อบๆ เหมือนกันแหละครับ"
"จริงหรอ?" โยซอบหันมาถามอย่างสนใจเหมือนเป็นความรู้ใหม่ของเขา
"ใช่หรอ?คางคกร้องอบๆหรอว่ะไอ้ดงอุน" ดูจุนหันไปถามดงอุนอย่างงงๆ
"ฉันว่าไม่ใช่นะ" จุนฮยองเสริม
"เอ่อ...ช่างมันเถอะครับ เลิกพูดเรื่องนี้ เปลี่ยนเรื่องคุยกันเหอะครับ" ดงอุนตอบเลี่ยงๆ เพราะตัวเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ก็พูดไปงั้นๆ
"ฉันสงสัยมานานแล้วว่ากบคางคกเขียดอึ่งอ่างมันต่างกันยังไง" ฮยอนซึงพูดขึ้น
ทุกคนเงียบสักพักก็ต่างถอนหายใจส่ายหน้าอย่างระอาให้กับเมมเบอร์คนนี้ ดูจุนทนไม่ไหวคลานเข่าไปข้างหน้าฮยอนซึงจับไหล่ฮยอนซึงหมุนไปทางโต๊ะด้านหลัง
"ฮยอนซึงอา นู่นนะ นายเห็นอะไรตั้งอยู่บนโต๊ะรึป่าว?"
"คอม" ฮยอนซึงตอบ
"เออนั่นละ นายก็ลุกไปเปิดคอมนะ แล้วก็เข้ากูเกิ้ลนะ จากนั้นก็เซิร์ชหาเอาตามสบาย ทุกสิ่งที่นายอยากรู้มันอยู่ในนั้นหมดแล้ว"
"ทุกอย่างที่อยากรู้เลยอ่อ ถ้าฉันถามชื่อแม่นายจะขึ้นมาให้ป่ะ?"
"555" คำถามที่ไม่รู้เจ้าตัวไม่รู้จริงๆหรือกำลังกวนบาทาลีดเดอร์ของฮยอนซึงทำเอาทุกคนขำจนปวดท้อง
ดูจุนหันควับไปมองทุกคนด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าถ้าพวกนายยังไม่เงียบพวกนายตายแน่ ทุกคนจึงต้องกลั้นหัวเราะไว้ ดูจุนพยายามระงับสติไม่ให้แตกก่อนจะฝืนกัดฟันยิ้มออกไป
"ก็คงมีละมั้งก็พวกเราเป็นไอดอลนิ เอ่อ ฉันไปอาบน้ำก่อนนะมีอะไรถามเจ้าพวกนั้นแล้วกัน" ดูจุนชี้ๆไปที่อีกสามคนที่เหลือก่อนจะรีบเผ่นไปที่ห้องน้ำทันที อีกสามคนที่โดนพาดพิงมองตาปริบๆ
"เอ่อ...ฉันง่วงแล้วไปนอนก่อนนะ" จุนฮยองรีบพูดขึ้นก่อนจะลุกขึ้นเอากระป๋องโค้กที่กินหมดแล้วไปทิ้ง แล้วหยิบกระป๋องใหม่เข้าไปที่ห้องของตน
โยซอบเห็นอย่างนั้นจึงรีบใช้ซอกสะกิดดงอุน ดงอุนสะดุ้งตกใจแต่ก็รับมุก
"อะ..เอ้อ! ชะ...ใช่ โยซอบฮยองบอกว่าจะสอนผมวาดรูปใช่มั๊ยงั้นไปกันเถอะฮะฮยอง"
"โอ้!! โอเค ไปๆเดี๋ยวสอนให้ ฉันทำให้นายเป็นเทพด้านวาดรูปเลย เอ่อ..ฮยอนซึงอา ฉันกลับเข้าห้องก่อนนะ"
"อือ" ฮยอนซึงขานรับอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเดินไปที่โต๊ะคอมแล้วเข้ากูเกิ้ลตามที่ยุนดูจุนบอก แต่อยู่ก็รู้สึกขี้เกียดขึ่นมาซะงั้น จึงปิดและเดินกลับเข้าห้องไป
---------------
จุนฮยองที่เดินถือโค้กเข้ามาในห้องก็เหลือบไปเห็นร่างของรูมเมทในเสื้อกล้ามสีดำกำลังนอนหลับสบาย ภายใต้การปกคลุมของผ้าห่มผืนใหญ่ จุนฮยองมองคนที่่หลับอยู่ซักพักจึงเดินไปหยุดที่ข้างเตียง ก่อนจะก้มลงไปใช้มือข้างที่ว่างเขย่าร่างบางเบาๆ
"กีกวัง...กีกวัง ไปอาบน้ำ"
เงียบ
ไม่มีการตอบสนองใดๆทั้งสิ้น จุนฮยองจึงเพิ่มแรงเขย่า
"กีกวัง ไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวค่อยมานอน"
ยังคงนิ่ง
"เฮ้อ.." จุนฮยองถอนหายใจเฮือกใหญ่ ส่ายหน้าไปมามองใบหน้าหวานที่หลับพริ้มไม่รู้เรื่องรู้ราว
ใช่ เขารู้...รู้อยู่แล้วว่าต้องไม่ตื่น แต่ก็ยังจะพยายามปลุกคนขี้เซาให้ไปอาบน้ำ เพราะเขาทนไม่ได้ยังไงล่ะ!
พรึบ!!!
จุนฮยองกระชากผ้าห่มออกจากร่างบาง วางกระป๋องโค้กไว้ที่หัวเตียง ก่อนจะกระโดดขึ้นไปนั่งบนตัวของเขา มือสองข้างจับที่ไหล่แล้วเขย่าแรงๆ
"กีกวัง! ตื่น! ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้นะ ฉันไม่อยากร่วมห้องกับคนสกมกนะ ไปอาบน้ามม!!!"
"อื้อออออ" กีกวังครางอื้ออึงในลำคออย่างขัดใจ
"กีกวัง! ลุกขึ้นมา แล้วไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้!"
"อืออ..จุนฮยองหรอออ" กีกวังงัวเงียพูดอู้อี้ ยกมือขึ้นมาขยี้ตา ทั้งๆที่ตายังไม่ลืม
น่ารัก...
เฮ้ย!!! คิดอะไรของแกว่ะจุนฮยอง
สติ...สติ...สติ!
"ใช่! ฉันเอง ตื่นแล้วก็ลุกไปอาบน้ำอาบท่าซะ"
"โอ๊ะ...จุนฮยองมานั่ง ทับท้องฉันทำไมเนี่ย อื้อออ หนักนะ"
กีกวังที่เพิ่งตื่น ก็ตื่นได้เต็มตาเพราะรู้สึกหนักๆที่ท้อง หายใจไม่ออกพยายามดันให้จุนฮยองลุกออกไป แต่ไม่เป็นผล
จุนฮยองกระตุกยิ้ม ยืดตัวขึ้นกอดอก
"ก็นายปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่นเลยต้องใช่วิธีนี้ หนิ ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำไป"
"ก็นายนั่งทับฉันอยู่ จะลุกได้ไง"
"เออว่ะ โทษที...ลืม" จุนฮยองลุก แล้วลงมายืนกอดอกข้างเตียงกีกวัง แต่เจ้ายังไม่ยอมลุก เพียงแต่ยื่นมือออกมาตรงหน้าของจุนฮยอง
"อะไร?"
"ฉุดหน่อย"
"ทำไม?"
"ลุกไม่ขึ้น"
"อย่ามาลีลา"
"ก็จุนฮยองหนักอ่ะ"
จอดสนิท
เจอคำนี้เข้าไป ทำเอาเจ้าตัวปฎิเสธไม่ได้ ได้แต่จิ๊ปาก ทำหน้ามู่ ก่อนจะยื่นมือไปฉุดอีกฝ่ายให้ลุกขึ้น
แต่มันก็จริงอะ ช่วงนี้เขาอ้วนขึ้นเยอะเลย เพราะเป็นช่วงพักก่อนไปทัวร์ที่ญี่ปุ่นเลยมีเวลากินเต็มที่
กีกวังยืนขึ้นเต็มความสูง บิดขี้เกียดไปมา ก่อนจะหันมาจ้องหน้าอีกคนที่ยืนคิ้วขมวดอยู่ไม่สบอารมณ์
"มองอะไร?" จุนฮยองรู้สึกเหมือนตัวเองจะโดนจ้องอยู่
"นายนี่..."
"ฉันทำไม?" จุนฮยองเลิกคิ้วอย่างสงสัย
"หน้านาย..." กีกวังชี้หน้าจุนฮยอง ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ พลางรี่ตาเหมือนสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
"หน้าฉัน? หน้าฉันมันทำไม?"
"ก็..."
"อะไรเล่าก็พูดมาเซ่!!"
"ก็หน้านายบวมอย่างกะกะละมัง”
"วะ..ว่าไงนะ!"
"นายลดความอ้วนได้ละนะ เดี๋ยวก็เหมือนโยซอบหรอก"
กีกวังพูดจบผละใบหน้าออกไป แล้วเดินออกจากห้องไปโดยไม่ลืมหยิบผ้าเช็ดออกไปด้วย ทิ้งให้จุนฮยองยืนอ้าปากค้างกับสิ่งที่เพิ่งได้ยินเมื่อกี๊ จากปากของกีกวัง...
ปากกีกวัง
คำพูดนั้นมันออกมาจากปากกีกวังเลยนะ
กีกวังคนที่เขา...
เขา…
เขาอะไรว่ะ!!
จะอะไรก็ช่างแต่มันทำให้ผู้ชายคนนี้...
คนที่ชื่อยงจุนฮยอง
เสียเซล์ฟสุดๆ
"ย้ากกก!!! อีกีกวังงงง!!! "
---------------
เอาตอนแรกมาลงได้แล้วเย้ หลังจากผ่านอุปสรรคมามากมาย555
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เขียนเลยยังไงก็ฝากติดตามแนะนำติชมกันหน่อยเน้อ^^
From: I'MBo-W
ความคิดเห็น