Ghost sense รหัสลับสื่อวิญญาณ(yaoi)

ตอนที่ 6 : sense 5

        -ตอนเที่ยง-

        หลังจากเหตุการณ์เมื่อเช้าทำเอาทุกคนในร.ร.ไม่เป็นอันเรียนกันเลยทีเดียว เลยไม่มีการ

สอนในวันนี้ ส่วนมากเลยกลับบ้านกันเลยซะส่วนใหญ่ มีบางส่วนเท่านั้นที่ต้องการที่จะเล่นอะไร

แพลงๆ เช่นการสืบหาความจริงอะไรเทือกๆนั้น ก็อย่างว่าน่ะแหละ....

                   ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น==^^

         ผมเดินมาหยุดตรงที่ที่มีร่างของเด็กสาวคนนั้น พลันมีลมพัดแรงมาวูบใหญ่พัดเข้ามา

ทำให้ผมเผลอหลับตา เมื่อรู้สึกว่าลมสงบแล้วผมจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมา จากที่ตรงนั้นที่เคยว่าง

เปล่ากลับมีเด็กสาวตัวโป่งแสงสวมชุดน.ร.เรียนเปื้อนเลือดลอยอยู่ตรงนั้น ขอย้ำคำว่า'ลอย'นะ

ครับ เนื่องจากเธอเป็นวิญญาณจึงไม่มีส่วนขาครับ== ผมก็ไม่ค่อยเข้าเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่

มี(ยังมีอารมณ์มาวิจารณ์อีกนะฮานากะ=_=^^:ไรเตอร์)

          รู้สึกว่าเธอจะรู้ว่าผมยืนมองอยู่ เลยหันมายิ้มให้ผมอย่างประหลาดใจเล็กน้อย

'ทำไมคุณถึงเห็นฉันได้ล่ะค่ะ?' เธอถามผมอย่างสุภาพ

"ไม่รู้สิ เห็นมาตั้งแต่เกิด" ผมตอบเสียงเรียบ

'งั้นหรอค่ะ แย่จังเลยนะค่ะ'

"ก็ไม่แย่เท่าไรหรอก การที่สามารถมองเห็นพวกเธอได้ทำให้ฉันสามารถช่วยพวกเธอให้ไม่

ต้องเป็นทุกข์อีกต่อไปได้ยังไงล่ะ"

'งั้นที่คุณมาที่นี่ก็เพื่อ....'

      "ผมมาตามคำเรียกร้องของเธอ"
 

--------------------------------------------------

         -สักพักใหญ่-

         ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าห้องพักครูหมวดศิลปะเพื่อที่จะ(ทำใจก่อน)เปิดประตูเข้าไป

   ก๊อกๆๆ

"ขออนุญาติครับ" ผมกล่าวขออนุญาติก่อนที่จะผลักประตูเข้าไป

"อ้าว? เธอยังไม่กลับบ้านอีกหรอ" ชายหนุ่มร่างสูงผิวขาวผู้เป็นครูด้านในเอ่ยอย่างแปลกใจเมื่อ

เห็นว่ายังมีคนอยู่ในร.ร.

"มีคนขอร้องให้ผมเอาคำพูดของเขามาบอกครูครับ ครูทาราคาซึ คิริโนะ"

"ว่ามาสิ" คิริโนะเอ่ยอนุญาติให้อีกฝ่ายพูด

"ผู้ให้ข้อความคือ'อาซุโกะ ซึกิโยะ' ครับ" เมื่อผมพูดจบ ครูคิริโนะก็ทำท่าประหลาดใจกับชื่อของ

ผู้ให้ข้อความ

"อะ...อาซุโกะ ซึกิโยะ นี่น่ะคือ...." ครูคิริโนะเอ่ยอย่างตะกุกตะกักเป็นเชิงคำถาม

"ครับ เขาคือเด็กที่ฆ่าตัวตายเมื่อเช้า" ผมยังคงเอ่ยเสียงเรียบต่อไป ในขณะที่ครูคิริโนะมีท่าทาง

มีพิรุธต่อคำตอบของผม

"นี่ เธออย่ามาอำครูเล่นอย่างนี้นะครูไม่สนุกด้วยหรอกนะ" ในที่สุดครูคิริโนะก็พูดกับผมด้วยน้ำ

เสีบงตึงเครียด

"ครูจะเชื่อหรือไม่ก็เรื่องของครู" ผมพูดขึ้นอีกครั้งพลางหันไปมองครูที่หน้าซีดไปแล้วด้วยสาย

ตาเย็นชา "ผมก็แค่ทำตามความต้องการของเจ้าตัว"

"ซึกิโยะให้อภัยครูทุกอย่างแล้ว ครูไม่จำเป็นต้องคิดว่าการที่เธอฆ่าตัวตายมันเป็นเพราะครู" ผม

หยุดพูดไปพักหนึ่งพลางหันไปสังเกตุสีหน้าของครูหนุ่มท่านนี้อีกครั้ง "เธอเข้าใจดีกับความ

รู้สึกของครู เลยยอมรับคำปฏิเสธของครูโดยไม่เสียใจอะไร ที่เธอฆ่าตัวตายก็เพราะเครียดกับ

เรื่องทางบ้าน เพราะงั้นเธอบอกว่าให้ครูสบายใจได้ ไม่งั้นเธอคงไม่สามารถไปสู่สุคติได้ เธอ

บอกไว้แคนี้แหละครับ ถ้าไมมีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ" ผมพูดตัดจบแล้วเดินออกจาก

ห้องไปเมื่อได้เห็นว่าใบหน้าของครูคิริโนะบัดนี้ได้เต็มไปด้วยน้ำตาของความโศกเศร้าที่มีต่อ

ซึกิโยะที่มารักตน

"ครูของโทษนะซึกิโยะ ฮือๆๆ" เสียงร้องไห้ของครูคิริโนะดังออกมาจากในห้องพักครู ผมยืนฟัง

อยู่เงียบๆแล้วผละออกมาจากที่นั่น

'กาลเวลาจะทำให้มนุษย์ลืมความโศกเศร้าไปเอง' ผมคิดพลางเดินกลับมาที่ที่เด็กคนนั้นเสีย

ชีวิต ซึ่งซึกิโยะได้ปรากฏอยู่ก่อนแล้ว

'ขอบคุณมากๆเลยนะค่ะที่ช่วยไปบอกให้^^' เธอพูดพลางยิ้มอย่างมีความสุข

"มันเป็นงานอยู่แล้ว"

'อ่า ฉันต้องไปแล้วล่ะค่ะ' เธอว่าพลางเงยหน้ามองท้องฟ้าเริ่มที่จะเปลี่ยนจากสีฟ้าสดใสเป็นสี

ออกส้มๆ 'ถึงเวลาแล้ว' ว่าจบร่างโปร่งแสงของซึกิโยะก็ค่อยๆเลือนหาไป 'หวังว่าคงจะได้พบกัน

อีกนะค่ะรุ่นพี่ฮานากะ :) อ๋อแล้วฝากคนที่ยืนอยู่ข้างหลังพี่ด้วยนะค่ะ ดูเหมือนว่าเขามีเรื่องอยาก

จะถามพี่น่ะ' ว่าจบเธอก็หายไป

       ว่าแต่ไอ้คำพูดสุดท้ายก่อนไปเนี่ย มันคืออะไรกัน?

"เฮ้!นายมาทำอะไรที่นี่น่ะ?" และแล้วก็มีเสียงดังมาจากข้างหลังผม ดูเหมือนผมจะเข้าใจแล้ว

ล่ะว่าซึกิโยะต้องการจะสื่ออะไร=*=

-------------------------------------------------------------------------------------------------
 

สายันสวัสดิ์ค่าท่านผู้อ่านทุกท่าน ดูเหมือนว่าพระเองของเราจะได้ออกในตอนหน้าแล้วล่ะค่ะ
มาถึงก็สร้างความป่วนให้กับนายเอกของเรากันเลยทีเดียว^O^
มาดูสิว่าฮานากะจะรับมากับคนคนนี้ยังไง ไหนจะเหล่าผีๆที่ออกมาสร้างความวุ่นวายเกือบจะทุกฉากกันเลย ยังไงก็เอาใจช่วยฮานากะที่น่ารักหน่อยแล้วกันนะค่ะ
ขอบคุณสำหรับการติดตามของทุกท่านนะค่ะ ขอให้โชดดีนะค่ะแล้วพบกันใหม่ตอนหน้า