Ghost sense รหัสลับสื่อวิญญาณ(yaoi)

ลำดับตอนที่ #4 : sense 3

     [บันทึก by ฮานากะ]

     สวัสดีครับ ก็อย่างที่รู้ว่าผมนั่นชื่อ อากาชิมะ ฮานากะ ผมเป็นแฝดคนที่2 มีพี่ชื่อ อากาชิมะ ฮา

นะ และน้องสาว อากาชิมะ ฮานาโกะ ผมอายุได้18ปีแล้ว อยู่โรงเรียนสหอามิโซโนะ ส่วนพี่สาว

และน้องสาวอยู่โรงเรียนหญิงล้วนอามิโซโนะที่อยู่ห่างกันประมาณ7ช่วงถนน =_= ผมชักสงสัย

เหมือนกันว่าทำไมไม่เรียนอยู่ที่เดียวกันซะเลยจะได้ไม่ลำบากเรื่องการเดินทาง และที่สำคัญไม่

มีใครรู้เลยว่าผมมีฝาแฝด แต่ผมไม่คิดจะบอกหรอกเมื่อไม่มีใครถาม

"ฮา-นา-กะ!!นั่งเหม่ออะไรอยู่ได้ห๊า!!!!" โอ๊ยหนวกหูจัง ยัยทาคามิจะตะโกนอะไรนักหนานะ อยู่

ใกล้แแค่เนี้ย แล้วผมก็หันไปมองสาวน้อยแต่ความสวยไม่ได้น้อยตามตัวเลย(นี่จะหาว่าฉันเตี้ย

ใช่มั้ย!?!:ทาคามิ)'อาซามิ ทาคามิ'สาวสวยประจำโรงเรียน ผู้มีผมยาวสีน้ำตาลแและตาสีม่วง

เข้ม ผิวงี้ขาวซะจนนึกว่าไม่เคยถูกแดดเลยในชีวิต เธอเป็นเพื่อนของผมเอง

"ไม่ต้องมองด้วยสายตาเบื่อหน่ายอย่างนั้นเลยนะ ฉันสิควรที่จะต้องใช้สายตาแบบนั้นกับนาย"

เธอว่าอย่างเบื่อหน่ายกับนิสัยที่ไม่ค่อยพูดของผม แต่ทุกอย่างกลับสื่อออกมาทางดวงตา(ซึ่ง

คนส่วนมากไม่เข้าใจผมเลย==;:ฮานากะ)

"ว่าแต่เรียกทำไม?" ผมถามเธอ

"ฉันถามว่าวันสถาปนาโรงเรียนที่จะถึงเนี้ยนายจะลงแข่งตอบคำถามวิชาการมั้ย?" ทาคามิถาม

ผมอย่างเคืองๆที่ต้องให้เธอพูดอีกรอบ

    ผมส่ายหน้าปฏิเสธแทนที่จะพูด

"แหม ประหยัดคำพูดจังนะ กลัวว่าพูดแล้วจะมีอะไรร่วงออกมาจากปากรึไง" ทาคามิเอ่ยปากกัด

ผมอย่างเคย แต่ผมไม่ตอบขี้เกียจเถียงกับคุณเธอ

"เฮ้!พวกนาย" มีเสียงหนึ่งตะโกนเรียกพวกผมที่นั่งทานข้าวกันอยู่(ซึ่งผมกินเสร็จแล้ว)พร้อมกับ

เจ้าของเสียงที่วิ่งมา

"มิโอกิ" ผมเอ่ยชื่อของอีกฝ่ายที่วิ่งเข้ามาหาพวกผมอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมรีบจัง

      ทาคามูระ มิโอกิ ชายหน้าหวาน(แน่นอนว่าน้อยกว่าฮานากะ:ไรเตอร์)ซึ่งตัวสูงกว่าผมเล็ก

น้อย เขาก็เป็นเพื่อนอีกคนของผมเช่นกัน เขามีผมสีดำ และตาสีน้ำเงิน(ลูกครึ่งอ่ะนะ)

"มีอะไรหรอวิ่งมาหน้าตาตื่นเลย" ทาคามิถามขึ้นอย่างสงสัยเช่นเดียวกับผม

"กะ...ก็ๆ มะ...เมื้อกี้นี้นะ" มิโอกิพูดอย่างสั่นเหมือนไปเห็นอะไรที่น่ากลัวมากๆมา

"รีบๆพูดมาสิ!" ทาคามิที่เป็นคนใจร้อนเร่งให่มิโอกิพูดออกมาโดยการเขย่าตัวของมิโอกิอย่าง

แรง แล้วจะได้เรื่องมั้ยเนี่ยวันนี้=_=

      ว่าแล้วผมก็จัดการผลักตัวทาคามิออกจากมิโอกิเบาๆเป็นเชิงว่าเดี๋ยวพูดเอง

"ว่าไงมีอะไรหรอมิโอกิ" ผมถามเพื่อนตัวน้อยอย่างใจเย็น

"คือว่านะฮานากะ" มิโอกิที่เริ่มใจเย็นขึ้นแล้วค่อยพูดเป็นภาษาคนหน่อย "เมื่อกี้นี้นะ...."

"มีเด็กนักเรียนหญิงกระโดดตึกฆ่าตัวตายล่ะ"
 

-------------------------------------------------------------------------------------------------

 

ค่าๆๆๆจบไปอีกตอนแล้วนะค่ะ ก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะค่ะ
ถึงจะแต่งไม่ได้เรื่องไปหน่อย แต่จะพยายามต่อไปค่ะ:)
ขอให้สนุกกับนิยายเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่า