[Fic Fushigiboshi no Futagohime(Shade x Rein)]Our Secret ความลับเล็กๆของเราสองคน

ตอนที่ 6 : -4- The Way to be Happy

-4- The Way to be Happy

เมื่อรถไฟจอดนิ่ง เหล่าบรรดาเจ้าหญิงและเจ้าชายจากต่างดวงดาวมากมายก็ทยอยเดินลงมาจากรถไฟด้วยสีหน้าที่บ่งบอกถึงความรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้พบเจอกับเพื่อนใหม่มากมายภายในโรงเรียนแห่งนี้ไม่แพ้เหล่าบรรดาเจ้าหญิงและเจ้าชายจากดวงดาวฟุชิงิกันเลย

หากเป็นเวลาปกติ เรนก็คงจะตื่นเต้นและตื่นตาตื่นใจไปพร้อมๆกับไฟน์ผู้เป็นแฝดพี่ หากแต่ด้วยความกังวลใจทำให้เธอไม่ได้สนใจรอบตัวเท่าที่ควร

ไฟน์ที่เอาแต่มองนั่นมองนี่ตลอดเวลาที่ลงจากรถไฟสัมผัสได้ถึงความไม่ตื่นเต้นเท่าที่ควรของเรน

“เรน?” มือเล็กเอื้อมไปกระตุกชายแขนเสื้อของแฝดน้องจนเรนหลุดออกจากภวังค์แล้วยิ้มสดใสให้อีกฝ่ายเพื่อไม่ให้ไฟน์เป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องของเธอมากจนเกินไป แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล “เรน...ไม่อยากให้ฉันไปสารภาพรักกับเชดขนาดนั่นเลยหรอ...”

น้ำเสียงหงอยๆของไฟน์ ทำให้ในใจของเรนปวดร้าว ไฟน์ชอบเชดมากจริงๆ…

“ก็...” เธอกำลังจะตอบ แต่เสียงประกาศทำให้เธอต้องหยุกพูดไปก่อน “เอาไว้คุยทีหลังนะไฟน์”

สุรทรพจน์ประกาศเปิดภาคเรียนและต้อนรับนักเรียนใหม่ดังขึ้นต่อเนื่อง เรนกวาดสายตามองรอบๆตัวจนกระทั่งไปสะดุดกับสายตาของเชดที่มองมาที่เธอ

เรนเอียงศีรษะเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายแอบยกมือขึ้นชี้มาที่เธอ ดวงตาคู่คมสีน้ำเงินเกือบดำแสดงออกถึงความเป็นห่วง นั่นทำให้เรนยิ้มบางๆส่งไปให้อีกฝ่ายก่อนที่จะขยับริมฝีปากเอ่ยพูดโดยไร้เสียง

‘เดี๋ยวไว้ค่อยคุยกัน’

เชดนิ่งไปนิดหน่อยก่อนที่จะพยักหน้าแต่โดยดี เด็กสาวหันกลับมาสนใจบนเวทีอีกครั้ง

“ก็บอกว่าไม่เป็นอะไรยังไงล่ะ” แต่แล้วเสียงของไฟน์ก็ดังขึ้นข้างๆตัวเธอ เรนหันไปก็พบว่าด้านข้างของไฟน์ เจ้าชายไบร์ทมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

“ผมเห็นว่าเจ้าหญิงไฟน์ดูไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่...” ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีสว่างเอ่ยเสียงเบาพลางมองเด็กสาวเจ้าของเรือนผมสีแดงผูกแกละสองข้างด้วยความเป็นห่วง แต่ไฟน์ก็กอดอกพลางมองไบร์ทด้วยแวตาที่ค่อนข้างเฉยเมยพอสมควร

ก็นะ...ไฟน์ไม่ค่อยชอบท่านไบร์ทนี่นา

“ฉันไม่ได้เป็นอะไร ขอบคุณที่เป็นห่วง”

เรนมองคนที่พูดคุยกันโดยที่เจ้าชายไบร์ทไม่ได้เงยหน้ามามองเธอสักครั้ง เธอแปลกใจตัวเองพอสมควรที่เธอไม่เหลือความรู้สึกใดๆเมื่อเห็นว่าเจ้าชายไบร์ทจงใจพูดคุยแค่กับไฟน์คนเดียว

เธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับเจ้าชายไบร์ทแล้วจริงๆ…

รอยยิ้มบางปรากฏบนใบหน้าน่ารักของแฝดคนน้องจากอาณาจักรดวงอาทิตย์ เธอไม่ได้เอ่ยทักทายเจ้าชายไบร์ทสักครั้งจนกระทั่งการปฐมนิเทศจบลง ขั้นตอนต่อไปเป็นการประกาศเรื่องหอพักและตารางเรียน

[เนื่องจากเราไม่ได้ดูภาคโรงเรียนเจ้าหญิงเพราะอย่างนั่นแล้ว เราขออนุญาตคิดเองเออเองในเรื่องโรงเรียนนี้นะคะ เพราะถ้าต้องไปดูอนิเมะคงอคติและไม่มีอารมณ์แต่งต่อแน่เลย...]

ดูเหมือนว่าโรงเรียนแห่งนี้จะแยกหอพักออกเป็น2หอใหญ่ เหนือและใต้ ซึ่งมันบอกอยู่บนบัตรนักเรียนที่ถูกแจกส่งด้วยเวทย์มนต์ ดวงตากลมโตสีมรกตไล่อ่านข้อมูลบนบัตร

อ่ะ เธออยู่หอเหนือล่ะ!

“เรนๆ! เราอยู่หอใต้ล่ะ!” เสียงของไฟน์ดังขึ้นข้างตัวเธอพร้อมกับเขย่าๆแขนของแฝดน้องอย่างร่าเริง

เอ๊ะ?

“เดี๋ยวก่อนนะไฟน์! เธออยู่หอใต้หรอ!?” เด็กสาวร้องด้วยความตกใจก่อนที่จะแย่งบัตรนักเรียนของไฟน์ไปดู บนนั้นบอกว่าไฟน์อยู่หอใต้จริงๆด้วย!

เราอยู่คนล่ะหอกัน!

“เอ๋!? เรนอยู่หอเหนือหรอ!? ไม่เอานะ ทำไมเราไม่ได้อยู่ด้วยกันล่ะ!” เด็กสาวเจ้าของเรือนผมสีแดงค่อนข้างช็อคไปเลยเมื่ออ่านข้อมูลบนบัตรนักเรยนของเรน นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเธอต้องแยกกันอยู่ไม่ใช่แค่คนละห้อง แต่อยู่คนละหอกันเลย แถมหอพักก็ค่อนข้างจะไกลกันพอสมควรทีเดียว…

“ใจเย็นๆลงก่อนไฟน์” มือเล็กกุมมือของแฝดพี่พลางยิ้มกว้างให้อีกฝ่าย “ไม่เป็นไรหรอก ถึงเราจะอยู่คนล่ะหอกัน แต่ว่า เวลาว่างก็มาเจอกันก็ได้นี่นา!” เธอว่าเสียงใส

“แต่ว่า...”

“อีกอย่าง เราอยู่กันคนล่ะหอนั่นแปลว่าเราก็จะมีเพื่อนเพิ่มมากขึ้นไงล่ะ!”

“เอ๋...นะ...นั่นสินะ!” ไฟน์พยักหน้ารับอย่างเห็นด้วยในที่สุด เรนยิ้มกว้างจนตาหยีให้อีกฝ่าย

“เจ้าหญิงไฟน์ เจ้าหญิงเรน” เสียงทุ้มของชายหนุ่มดังขึ้นด้านหลังของทั้งคู่ อา...เธอลืมไปเลยว่าเจ้าชายไบร์ทยังอยู่ไม่ไกลจากพวกเธอนัก “ผมอยู่หอใต้เหมือนกับเจ้าหญิงไฟน์เลย จากนี้ฝากตัวด้วยนะ” 

“เช่นกันค่ะเจ้าชายไบร์ท” หากแต่ไฟน์กลับตอบรับอีกฝ่ายด้วยเสียงเรียบและยิ้มพอเป็นพิธีไม่ได้ตอบอะไรกลับไปมากนักจนชายหนุ่มแอบหงอยอยู่ในใจ

เจ้าหญิงไฟน์ไม่เคยนึกหันมาชอบเขาเลยหรอ…

“หวา ทั้งไฟน์ทั้งท่านไบร์ทไปอยู่หอเดียวกันแบบนี้ ฉันคงเหงาแย่เลย” เรนหัวเราะเบาๆติดขี้เล่นนิดๆ ไม่ได้รู้สึกเสียใจอะไรที่ไม่ได้อยู่หอเดียวกับท่านไบร์ทจนไฟน์นึกสงสัย

ทำไมล่ะ ไม่ได้อยู่หอเดียวกับเจ้าชายไบร์ทเลยนะ…

“หอใต้” เสียงทุ้มแสนคุ้นเคยดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงของเจ้าชายแห่งอาณาจักรดวงจันทร์จะก้าวเข้ามาร่วมวงสนทนา เรียกความสนใจจากไฟน์ออกไปได้ทันที

“ชะ...เชด! อยู่หอใต้เหมือนกันเลยหรอ!” เด็กสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ไม่คิดว่าชายที่เธอแอบชอบจะมาอยู่ใกล้กันขนาดนี้ โดยที่เธอไม่ได้สังเกตเห็นสายตาของชายหนุ่มที่มองเลยเธอไปสบดวงตากลมโตสีมรกตของเรนเลยสักนิด

‘อยู่คนล่ะหอกัน...’

เรนเผลอตัวส่ายหน้าไปมาเบาๆให้กับความช่างเป็นห่วงของชายตรงหน้าเสียเหลือเกิน นี่เธอไม่ใช่เด็กที่วิ่งวุ่นเข้าหาปัญหาเมื่อเมื่อก่อนแล้วนะ!

“เชด! ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะ!” ไฟน์เอ่ยเสียงสดใส เชดพยักหน้าเบาๆก่อนที่จะมองหน้าเรนอีกครั้ง

“อยู่หอเหนือ ไม่ได้อยู่กับฝาแฝดหรอ?” เขาเอ่ยถามเรนด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งสุขุมตามปกติ เรนกอดอกเล็กน้อยพลางขมวดคิ้วไปตามเรื่องตามราว

“ก็ใช่น่ะสิ! หนอย! นายน่ะ อยู่หอเดียวกับไฟน์ก็ใช่ว่าฉันจะไม่ค่อยขัดขวางนายหรอกนะ!” เรนว่าพลางกอดอกพองแก้มจ้องอีกฝ่ายเขม็ง ท่าทางน่าเอ็นดูแบบนั่น ทำให้ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีน้ำเงินเกือบดำขยับตัวเข้าใกล้พร้อมกับโน้มใบหน้าลงตรงข้างลำคอของเรน

ใบหน้าน่ารักขึ้นสีแดงก่ำเมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่เป่าลำคอของเธออยู่

“ได้ยินจากอัลเลอร์แล้ว งั้น...ไว้เจอกันนะเรน” เสียงกระซิบดังขึ้นข้างหูก่อนที่เขาจะผละใบหน้าออกไปพร้อมยกยิ้มที่มุมปากเมื่อเห็นใบหน้าของคนรักที่ขึ้นสีแดงก่ำคล้ายมะเขือเทศไปทุกที

“เรน...เรน!” เป็นไฟน์ที่เขย่าแขนเธอเรียกสติให้กลับคืนมา เมื่อเห็นสีหน้าของไฟน์ เธอก็สะบัดๆใบหน้าที่เห่อร้อนขึ้นเรียกสติของตัวเองกลับคืนมา เม้มปากมองรอยยิ้มชวนต่อยหน้าของอีกฝ่าย

“เชด!! นี่นาย! นาย!!” มือเล็กชี้นิ้วใส่หน้าของเจ้าชายแห่งอาณาจักรดวงจันทร์อย่างพูดไม่ออก ถ้าอยู่กันสองคนจะไม่ว่าอะไรเลยแท้ๆ!!(???)

“ระ...เรน! ใจเย็นๆลงก่อนนะ เชดเขา...ใช่ๆ! แค่แกล้งเรนเฉยๆเอง!” ร่างเล็กของแฝดผู้พี่พยายามเกลี่ยนกล่อมให้แฝดน้องใจเย็นลง เรนส่งเสียงหึเล็กๆแล้วสะบัดหน้าหนีจนไฟน์ได้แต่หัวเราะแห้งๆ

เรนจะไม่มีทางญาติดีกับเชดได้เลยหรอ…

.

.

.

.

“แล้วเจอกันนะเรน!”

“แล้วเจอกันนะไฟน์!”

ดวงตากลมโตสีมรกตมองตามหลังของไฟน์ไป นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ปล่อยให้ไฟน์ไปอยู่คนเดียวแบบนี้ จริงๆก็ชักจะเป็นห่วงนิดหน่อย แต่ว่า ไฟน์! เข้มแข็งนี่นา! เพราะงั้นต้องไม่เป็นไรแน่นอน!

เอาล่ะ…

เรนหันกลับมาที่เส้นทางที่มุ่งไปยังหอเหนือ

“ไปกันเลย!!”

“เดี๋ยวก่อนเรน” เสียงใสเอ่ยขัดจังหวะการออกเดินของเธอ เด็กสาวหันไปก็พบกับเจ้าหญิงโซฟีที่เดินเข้ามาหาเธอเสียก่อน

ใช่สิ...เธอลืมไปเลย…

ไม่รู้เพราะว่าเรนแสดงสีหน้าแบบไหนไป มือนุ่มจึงวางลงบนไหล่ของเธออย่างนุ่มนวล เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็พบกับรอยยิ้มอ่อนหวานของโซฟีที่ยิ้มให้เธออยู่ก่อนแล้ว นั่นทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายลงกว่าตอนแรกมาก

“งั้น เราไปนั่งรออัลเลอร์กับเจ้าชายเชดกันเถอะ” เสียงใสว่าก่อนที่จะคว้ามือของเรนเดินไปยังสวนที่อยู่ไม่ไกล แต่ก็เป็นมุมที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านมากนัก

ร่างสูงกว่าของโซฟีนั่งลงบนพื้นหญ้าพร้อมกับตบลงที่ว่างข้างตัว เด็กสาวจึงนั่งลงข้างๆโซฟีตามคำชวนเพื่อไม่ให้เสียมารยาท จะว่าไป...เธอเองก็ไม่ได้สนิทกับเจ้าหญิงที่แสนสุภาพและเรียบร้อยอย่างโซฟีนัก คงเพราะความซนของเธอกับไฟน์แน่ๆ…

“รู้สึกว่าต่อให้เป็นเจ้าหญิงเหมือนกัน แต่ว่าพวกเราก็ไม่ค่อยได้พูดคุยกันเลยนะเรน” เป็นโซฟีที่พูดขึ้นก่อน เรนได้แต่พยักหน้าพลางยิ้มแห้งๆให้อีกฝ่าย

“จะว่ายังไงดี ก็เห็นเจ้าหญิงโซฟีแล้วก็ไม่อยากชวนให้ไปวิ่งเล่นซนได้นี่นา” เธอหัวเราะแห้งๆ แน่นอนว่าทั้งเธอและไฟน์ต่างก็ชอบเจ้าหญิงโซฟีและพยายามเอาอีกฝ่ายเป็นแบบอย่างเพื่อเป็นเจ้าหญิงที่สมบูรณ์แบบเหมือนกับอีกฝ่าย

แต่เป็นเจ้าหญิงโซฟีก็ไม่ง่าย เพราะดูเหมือนว่าเธอจะต้องได้รับแรงกดดันแบบมหาศาลจากผู้เป็นแม่

“งั้นเองหรอ แต่ว่านะเรน” โซฟียิ้มบางๆก่อนที่จะหันไปทางเรน เจ้าหญิงแฝดน้องแห่งอาณาจักรดวงอาทิตย์มองเห็นความจริงจังในแววตาของอีกฝ่าย “ฉันน่ะ อยากเป็นเพื่อนกับเรนแล้วก็ไฟน์มากๆเลยนะ!”

ดวงตากลมโตสีมรกตเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดแบบนั่นก่อนที่เรนจะยิ้มกว้างให้อีกฝ่ายพร้อมกับจับมือของหญิงสาวข้างตัวเขย่าๆด้วยความยินดี

“จริงหรอๆ! จริงๆนะ! ไฟน์ได้ยินคงดีใจมากๆเลยล่ะ!” 

โซฟียิ้มก่อนที่จะจับมือของเรนแน่น

“เพราะงั้น ควรบอกไฟน์เรื่องของเธอกับเชดได้แล้วนะ...”

น้ำเสียงจริงจังและตรงไปตรงมาของโซฟี ทำให้ความตื่นเต้นของเรนสงบลงก่อนที่จะเลื่อนสายตาหลบอีกฝ่าย

เธอก็เคยคิดแบบนั่น ว่าควรบอกไฟน์ไปซะ เพื่อให้แฝดผู้พี่เจ็บปวดน้อยที่สุด แต่...ใครจะบอกได้ล่ะว่าไฟน์จะรับเรื่องนี้ได้มาน้อยแค่ไหน ดูสิ ครั้งก่อนยังเกือบจะแตกหักกับเธออยู่เลย

“เรน...ฉันรู้ว่าเรื่องนี้มันอาจจะทำให้เธอกับไฟน์ต้องเสียใจ แต่สำหรับฉัน การบอกไปมันคือสิ่งที่ดีที่สุด วันนี้ไฟน์อาจจะเจ็บปวด แต่สักวันเธอก็ยอมรับมันได้และก้าวเดินต่อไป” น้ำเสียงจริงจังของโซฟีดังขึ้นในหูของเธอ มือของอีกฝ่ายกุมมือของเธอแน่น

ดวงตากลมโตสีมรกตฉายแววลำบากใจและสั่นไหว

ไม่ได้สิ เรน เธอต้องเข้มแข็งเข้าไว้ สิ่งที่โซฟีพูดคือความจริงทั้งหมด เธอต้องบอกเรื่องนี้ให้ไฟน์รู้ได้แล้ว!

แต่ว่า...ถ้าเธอบอก...

“เรน...เจ้าหญิงโซฟีพูดมาเหตุผล” เสียงทุ้มนิ่งแสนคุ้นเคยดังขึ้น เรนหันไปก็สบกับดวงตาคมสีน้ำเงินเกือบดำของเชดที่เดินตรงมาหาเธอ แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไรออกไป ร่างของเธอก็ถูกสวมกอด “ไม่ต้องคิดมาก ต่อให้เกิดอะไรขึ้นจริงๆ ต่อให้ไฟน์จะเกลียดเธอ ฉันก็จะขอรับความเกลียดชังนั่นมาจากเธอด้วย”

เรนหลับตาลงพร้อมกับส่ายหน้าไปมากับอกของเชด

“ไม่...บอกกับไฟน์ตรงๆไม่ได้นะ! ไฟน์ชอบนายมากนะเชด ถ้าเธอรู้ทันทีจะต้อง...แตกสลายแน่ๆ”

เรนรู้จักพี่แฝดของเธอดี ต่อให้ภายนอกจะดูเป็นคนสดใสร่าเริง แต่ไฟน์เป็นคนขี้กังวลและเททั้งใจไปให้คนที่ชอบ เธอแทบไม่เหลือทางไว้ให้ตัวเองตัดใจ หากความจริงปรากฏ เธอต้องแตกสลายแน่ๆ

ซึ่งเรนที่คอยดูแลแฝดพี่มาตลอด เธอก็ไม่อยากเห็นพี่แฝดของเธอต้องเสียใจ

“แล้วทำไม...ไม่คอยแสดงออกให้เห็นล่ะครับ?” เสียงทุ้มนุ่มนวลของเจ้าชายอัลเลอร์พูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มบางๆชวนให้หลงใหล “คอยเป็นคอยไป แสดงออกทางการกระทำให้เห็นชัดเจนว่าเจ้าชายเชดและเจ้าหญิงเรนเป็นคนรักกัน ผมว่า การทำแบบนี้จะช่วยลดแรงกระทบจิตใจของเจ้าหญิงไฟน์ได้นะครับ”

“นั่นมัน...”

“ฉันว่าเป็นความคิดที่ดี”

เรนเงยหน้าขึ้นมองเชดที่สบตาเธอนิ่งไม่หลบเลี่ยง มือใหญ่ยกขึ้นเกล่ยนเส้นผมให้เธอเบาๆพร้อมกับกระตุกยิ้ม

“ฉันอยากดูแลเธอนะเรน ไม่ใช่ใตอนที่ไม่มีใครเห็น แต่ตอนที่มีคนอื่นเห็น ฉันก็อยากทำ” เขาว่าก่อนที่จะหยิกแก้มเธอแบบฉับพลัน!

โอ้ย! เจ็บนะ!

“เข้าใจหรือไม่เจ้าหญิงเรน”

ดวงตากลมโตสีมรกตส่งค้อนเขียวปั๊ดให้ชายหนุ่มคนรักไปทีหนึ่งก่อนที่จะสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนของเชด

“เข้าใจแล้ว! เอาแบบนั่นก็ได้ หึ!” ใบหน้าน่ารักสะบัดหันหนีพร้อมใบหน้าที่ขึ้นสีระเรื่อจางๆ

ให้ตายสิ...เธอจะแพ้เชดไปตลอดแบบนี้ไม่ได้สิ!

“เอาเป็นว่า...พวกเรายังอยู่ตรงนี้นะ” เสียงใสของโซฟีดังขึ้นแทรกคู่รักพร้อมหัวเราะเสียงใสเมื่อเห็นท่าทีขัดเขินของทั้งคู่ ใช่ ไม่เพียงแค่เรนที่เขินจนหน้าแดงจนต้องใช้หมวกของเจ้าตัวดึงลงมาปิดใบหน้า แต่เป็นเจ้าชายเชดแสนเงียบขรึมด้วยที่หันหน้าหนีไปอีกทาง แต่ก็ยังเห็นใบหูที่ขึ้นสีจัดอยู่ดี

จะว่ายังไงดีล่ะ จริงๆเธอก็สังเกตเห็นมาตั้งนานแล้ว ไม่ว่าจะตอนไหนก็ตามที่เรนลำบาก จะมีเจ้าชายเชดโผล่ออกมาช่วยเหลือเจ้าหญิงแห่งอาณาจักรดวงอาทิตย์เสมอ 

ใช่ ไม่ว่าเมื่อก่อนหรือว่าตอนนี้ก็ตาม หุหุ

.

.

.

.

TO BE CONTINUES

//ช่วง MissMichจะกล่าว//

สวัสดีท่านผู้อ่านที่น่ารักทุกคนด้วยนะคะ ขอบคุณที่ยังอยู่ด้วยกัน และอดทนรอฟิคเรา ฮรุก/ซับน้ำตา ถึงแม้ว่าประชากรเรือเราจะน้อย แต่ไรท์จะไม่ทิ้งลูกเรือนะคะ[อาจจะมีหายไปบ้างตามประสาคนอยู่หลายด้อม...] และแน่นอนว่า ไรท์ไม่มีเปลี่ยนคู่ชิป ถึงแม้จะโดนตีเรือ แต่ไรท์จะไม่ยอมแพ้--แค่ก!//โดนตีหัว เอาเป็นว่า ใครก็ตามที่เคยถูกตีเรือ เราขอให้คุณอยากหยุดที่จะชิปคู่ไหนที่ไม่ตรงกับคนส่วนมาก แน่นอนว่าอฟช.จะว่ายังไงก็ช่างค่ะ เรารักของเรา ไรท์คือคนที่ชิปเชดเรนมาเนิ่นนานมากๆ จากมังงะที่ไปหยิบยืมอ่าน การชิปคู่นี้มันตรงกับสเป็คของเราที่สุดแล้ว และจะไม่ยอมให้เรือใหญ่มากดให้จมค่ะ!//โบกธง พอ เลิกเพ้อ

ยังไงก็ตาม ตอนต่อไปขอเวลาสักพักนะคะ แต่มาต่อแน่นอนค่ะ! รักทุกคนนะคะ จาก MissMich

ปล. ถ้ามีคนมาตีเรืออีก ไรท์จะทำการลบคอมเม้นของคนนั่นทิ้งทันทีที่พบเห็นนะคะ จะได้ไม่เกะกะสายตาของคนอื่นๆ และต้องขอความกรุณาทุกคน ไม่ตีเรือคู่อื่นที่ไม่ชอบนะคะ//กราบ

[จะว่าไปมาลงเร็วกว่าที่คิด]

★STAR