[Fic Fushigiboshi no Futagohime(Shade x Rein)]Our Secret ความลับเล็กๆของเราสองคน

ตอนที่ 3 : -1- Our love is Secret

-1- Our love is Secret

ถ้าจะถามว่าเป็นไปได้ยังไงที่เรนจะตกลงใจคบกับเชดก็คงต้องยกความดีความชอบให้กับเจ้าชายเชดที่ขยันมาหาเจ้าหญิงเรนแทบจะทุกคืนโดยที่ไม่ขาดแม้แต่วันเดียว

ครั้งแรกของการพบกันตามลำพังคือวันหนึ่งในยามค่ำคืนที่ฟ้ากระจ่างไปด้วยดวงดาวมากมาย เป็นวันที่เด็กสาวเจ้าของเรือนผมสีฟ้าสดยาวสวยนอนไม่หลับและแอบฝาแฝดของเธอออกมาเดินในสวนของราชวังเพียงคนเดียว

ใครๆต่างก็รู้ว่าเรนเป็นคนเข้มแข็ง เธอไม่ตกใจกลัวอะไรง่ายๆอย่างแฝดของเธอ ดังนั่น ความมืดสลัวแสงดวงจันทร์จึงไม่ทำให้เธอตื่นกลัว กลับกัน มันกลับทำให้เธอรู้สึกสบายใจและสงบใจมากกว่าด้วยซ้ำไป

“ทำไมยังไม่นอนอีก”

“กรี๊ด!”

แต่ก็ไม่ใช่ว่าการที่อยู่ๆก็ส่งเสียงมาโดยที่ไม่บอกไม่กล้าจะไม่ทำให้เธอตกใจนะ!!!

“หึ ตกใจขนาดนั่นเลยหรอ” เสียงนั่นยังคงเอ่ยต่อ น้ำเสียงเรียบๆนุ่มๆที่ฟังดูน่าหงุดหงิดชวนคุ้นเคยนั่น ทำให้เรนขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจพาลนึกไปถึงเจ้าของเสียงชวนหงุดหงิดนั่นอย่างเสียไม่ได้

ไม่...คงไม่ใช่หมอนั่นหรอกใช่มั้ย... เด็กสาวคิดอย่างตื่นตระหนกก่อนที่จะรีบสะบัดหน้าไปมาพลางบอกให้ตัวเองเลิกคิดฟุ้งซ่าน ไม่ๆๆ!! หมอนั่นจะมาอยู่ที่นี่ได้ไงในเวลาแบบนี้น่ะ!!

“ทำอะไรของเธอ ไม่คิดจะหันมาพูดกับฉันเลยหรือยังไง”

“ว้าย!”

ทันทีที่ร่างเล็กถูกแรงจากบุคคลปริศนา(เธอพยายามคิดแบบนั่น)ดึงให้หมุนตัวหันมาเผชิญหน้ากัน ดวงตากลมโตสีมรกตก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจด้วยไม่คิดว่าคนที่เธอคิดจะมาอยู่ตรงนี้จริงๆ!!

“นะ...นะ...นายมาได้ยังไงกัน!!!” ร่างเล็กรีบกระโดดดึ๋งออกห่างจากร่างสูงทันทีพร้อมกับยกมือชี้หน้าอีกฝ่ายโดยที่ไม่คิดถึงเรื่องมารยาทใดๆที่พึงกระทำต่อคนในฐานะเดียวกัน

ไม่สิ...แค่เป็นเจ้าชายเชดแห่งอาณาจักรดวงจันทร์ เรนก็ไม่คิดที่จะรักษามารยาทใดๆกับอีกฝ่ายแล้ว!

“บินมา” น้ำเสียงนิ่งเรียบเอ่ยตอบกลับมา ในความคิดของเรนมันช่างเป็นคำตอบที่กวนประสาทเหลือเกิน

“ฉันหมายถึง...นายมาที่นี่ทำไม! หรือว่า! นายจะมาทำอะไรไฟน์!?! ฉันคิดไว้อยู่แล้วเชียว!! ฉันจะเรียกทหารเข้ามาในฐานะที่นายบุกรุกเข้ามา ต่อให้เป็นเจ้าชายก็เถอะ!!” เสียงเล็กเตรียมอ้าปากตะโกนเรียกทหารตามที่เธอได้เอ่ยขู่ไว้จริงๆ

“ทะ...อื้อ!!”

“ชู่ว...”

ร่างสูงรวบตัวของเด็กสาวเข้ามาในอ้อมแขนพร้อมกับยกมือขึ้นปิดปากเล็กไม่ให้ตะโกนเรียกทหารมาจับเขา และแน่นอนว่าผลที่ได้ตอบกลับมาคือดวงตากลมโตสีมรกตที่วาวโรจน์ด้วยความไม่พอใจและร่างเล็กที่เริ่มดิ้นให้หลุดจากพันธนาการ

“ไม่ใช่แบบนั่น คิดอะไรของเธออยู่” เชดพยายามที่จะอธิบาย แต่ดูจากแววตาของเรนแล้ว ดูเหมือนว่าจะไม่ยอมฟังอะไรง่ายๆ

นั่นทำให้เชดไม่มีทางเลือก

ร่างเล็กถูกกดล้มลงกับพื้นหญ้านุ่มโดยมีร่างสูงทาบทับอยู่เหนือตัว ดวงตากลมโตสีมรกตเบิกกว้างด้วยความตกใจพร้อมกับมือที่ยึดสาบเนื้อคลุมสีเข้มของอีกฝ่ายแน่นอย่างกลัวเจ็บ แต่เชดก็ใช้แขนโอบรองตัวของเรนไว้ก่อนที่จะกระแทกลงพื้นจริงๆ

“นะ...นาย! ปล่อยฉันนะ!!” ร่างเล็กดิ้นขลุกอยู่ใต้ร่างหนักอึ้งของเจ้าชายหนุ่มที่ทับอยู่บนตัวของเธอให้ลุกออกไปเสียที ดวงตากลมโตฉายแววขุ่นเคืองจับจ้องไปยังชายที่เธอไม่ชอบหน้า “นายมันไร้ความเป็นสุภาพบุรุษ!!”

ดวงตาคมสีน้ำเงินจ้องมองเด็กสาวที่ถูกเขาทับอยู่ด้วยแววตาที่เรนอ่านไม่ออกก่อนที่ร่างสูงจะขยับตัวลุกแล้วดึงร่างของเธอให้ลุกขึ้นนั่งตามมาด้วย

“ฉันไม่ได้มาทำอะไรเจ้าหญิงไฟน์ สบายใจได้เจ้าหญิงเรน” น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยเสียงเรียบให้เรนเข้าใจ “กรุณาอย่ากล่าวหาใครโดยที่ไม่มีหลักฐาน เจ้าหญิง” และไม่วายที่จะแขวะเด็กสาวกลับตามวิสัยยามที่เจอกัน

“หะ...เหอะ! ถ้างั้นนายจะมาที่นี่ทำไม” เรนเชิดหน้าใส่เชดราวกับไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่นัก

“ไม่รู้ อยู่ๆก็คิดถึงเธอล่ะมั้ง”

แต่คำตอบของเจ้าชายเชดดันทำให้เรนชะงักค้าง คิ้วเรียวขมวดฉับด้วยความไม่เข้าใจ อยู่ๆมาพูดอะไรแบบนี้กับเธอกันเนี่ย

“อะไรของนาย อยู่ๆก็พูดอะไรน่าขนลุกแบบนั่น” มือเรียวเล็กลูบแขนของตัวเองประกอบคำพูด ฝ่ายชายหนุ่มที่มองอยู่ก็ยิ้มมุมปากเล็กๆอย่างเสียไม่ได้ ท่าทางว่าร่างเล็กตรงหน้าจะระแวงเขาเสียเหลือเกิน

“เธอลืมสิ่งที่ฉันเคยพูดในงานปาร์ตี้เจ้าหญิงครั้งนั่นไปแล้วหรือยังไงเจ้าหญิงเรน”

คำถามนั่นทำให้เรนชะงัก คำพูดนั่น...แน่นอนว่าเธอไม่เคยลืม ไม่เคยลืมว่าตอนนั่นใบหน้าของอีกฝ่ายเคลื่อนเข้ามาใกล้เธอแค่ไหน ถ้าหากว่าไฟน์กับมิลกี้ไม่เข้ามาขวางไว้ ตอนนั่น เธอกับเขาคง...

คิดมาถึงตอนนี้ ใบหน้าขาวของเด็กสาวเจ้าของเรือนผมสีฟ้าสดใสก็ขึ้นสีแดงระเรื่อ

ใบหน้าแดงๆของเรน ทำให้เชดยิ้มอย่างพึงพอใจ แสดงว่าเด็กสาวตรงหน้ายังไม่ลืมสิ่งที่เขาพูดในตอนนั่น

เขาเคยบอกแล้ว...ว่าอะไรที่เขาต้องการ เขาไม่เคยปล่อยให้หลุดมือไปได้เลยสักครั้ง

“จะ...จำไม่ได้เลยสักนิด!!” เด็กสาวร้องเสียงดังพร้อมกับยกมือขึ้นผลักร่างสูงให้ห่างจากตัว พร้อมกับเธอที่รีบผละตัวออกมายืนห่างๆจากอีกฝ่ายแล้วยกมือขึ้นชี้หน้าของเจ้าชายแห่งอาณาจักรดวงจันทร์ตรงหน้าโดยไม่คิดถึงเรื่องมารยาทใดใดอีกต่อไปแล้ว

“ฉันจำไม่ได้!! แล้วฉันก็ไม่จำด้วย!! คนเดียวที่ฉันชอบก็คือท่านไบร์ท! คนอย่างนายน่ะ ฉันเกลียดที่สุดเลย!!” เธอหลับหูหลับตาตะโกนใส่ชายตรงหน้าก่อนที่จะรีบหันหลังออกตัววิ่งกลับห้องของตัวเองให้เร็วที่สุด

บ้า...บ้าที่สุดเลย! ทำไมเธอต้องเผลอใจเต้นแรงกับประโยคนั่นของเชดอีกเป็นครั้งที่สองด้วยนะ!

ไม่ได้นะเรน! เธอน่ะ ชอบท่านไบร์ท! ชอบท่านไบร์ทเท่านั่น!

ลับสายตาจากร่างของเด็กสาวในชุดนอนตัวบางสีฟ้าอ่อน เชดยกมือของตัวเองขึ้นมองโบว์ผูกผมสีน้ำเงินสดที่เผลอเกี่ยวหลุดจากเส้นผมของอีกฝ่าย มือเรียวหนายกโบว์ผูกผมในมือขึ้นแตะริมฝีปากของเขาเอง กลิ่นอ่อนๆคล้ายกับไอจากแสงอาทิตย์ปนกับความชื้นของไอน้ำ กลิ่นเฉพาะตัวของเรน

เชดยิ้มก่อนที่จะหันหลังก่อนที่จะจากไปจากอาณาจักรดวงอาทิตย์

เขาไม่คิดที่จะยอมแพ้เพียงแค่ว่าอีกฝ่ายบอกว่าเกลียดหรอกนะ

.

.

.

.

หลังจากนั่นมา เรนก็มักจะเจอเชดในสวนอาณาเขตของราชวังดวงอาทิตย์เสมอทุกครั้งที่เธอนอนไม่หลับจนต้องออกมาเดินเล่น แน่นอนว่าตัวของเด็กสาวไม่ได้พอใจมากที่มักเจออีกฝ่ายลักลอบเข้ามาภายในเขตวังอย่างไร้มารยาท แต่ทุกครั้งที่เธอต่อว่า อีกฝ่ายก็เหมือนจะทำหูทวนลม และแอบเข้ามาทุกครั้งที่มีโอกาสอยู่ดี จนกระทั่งเรนเลิกว่าไปเองด้วยความเหนื่อยที่จะพูด

จนกลายเป็นความคุ้นชินที่เธอมักจะใช้เวลาพูดคุยเรื่องสำเพเหระ เรื่องเล็กๆน้อยๆ เกี่ยวกับครอบครัว เกี่ยวกับประชาชน เกี่ยวกับอาณาจักรไปเรื่อย ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่คำเรียกมีแค่คำว่า เรนกับเชด

ยอมรับก็ได้ว่าเธอเริ่มรู้สึกดีๆกับเจ้าชายขี้เก็กนี่น่ะ!

“ฉันอยากพาเธอไปที่ที่นึง” ในคืนนึง เชดพูดขึ้นมากระทันหัน เรียกแววตาสงสัยจากเรนได้เป็นอย่างดี ถึงแม้จะวางใจ แต่เธอก็ค่อนข้างระวังตัวตามประสาคนที่ไม่ค่อยถูกกันมาก่อนอยู่ดี

“ไปไหนล่ะ ไม่ใช่ว่านายจะพาฉันไปที่แปลกๆหรอกใช่มั้ย!?” ดวงตากลมโตสีมรกตตวัดมองอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่องเล็กๆ แต่มันไม่ได้ดูน่ากลัวเลยสักนิดในสายตาของเขา

เหมือนแมวขู่

“มาเถอะ ฉันไม่พาเธอไปที่แปลกๆหรอกน่า” มือใหญ่ยื่นมาตรงหน้าของเรนคล้ายกับให้เธอตัดสินใจเองว่าจะไปหรือไม่ เรนหลบสายตาเล็กน้อยอย่างประหม่าก่อนที่จะยอมยื่นมือไปวางลงบนมือของอีกฝ่ายแต่โดยดี

นิสัยอยากรู้อยากเห็นของเธอนี่มันแก้ไม่หายจริงๆ

ทันทีที่มือเล็กวางลงบนมือของเชด ร่างทั้งร่างของเธอก็ลอยหวืดขึ้นในอ้อมแขนของชายหนุ่มก่อนที่เธอจะได้ร้องโวยวายใดๆ เชดก็อุ้งร่างของเธอกระโดดขึ้นหลังมังกรฟ้าที่บินลงมารอรับตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

เดี๋ยวก่อนนะ! อย่าบอกนะว่าเชดสนิทกับมังกรฟ้าถึงขั้นยอมให้ขี่ไปไหนมาไหนได้แล้วน่ะ! ทั้งๆที่เธอกับไฟน์ควรที่จะสนิทกับมังกรฟ้ามากกว่าแท้ๆเลย!

“นี่นาย! ไปหลอกล่อมังกรฟ้าให้สนิทด้วยตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย!?” เรนร้องตะโกนแข่งกับลมที่พัดผ่าน มือเล็กเกาะเสื้อโค้ดของเชดแน่น

แต่นอกจากอีกฝ่ายจะไม่ตอบเธอแล้วยังยกยิ้มเล็กๆที่มุมปากชวนให้น่าหมั่นไส้อีกด้วย!

“มังกรฟ้า! อย่าโดนผู้ชายคนนี้หลอกเอานะ!” เมื่อถามเอาจากเชดไม่ได้ความ เธอก็หันไปพูดกับมังกรฟ้าแทน แต่เจ้ามังกรกลับส่งเสียงร้องตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดีซะงั้น นี่จะไม่มีใครฟังสิ่งที่เธอพูดเลยอย่างนั่นหรอ!

“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ฉันไม่ได้ใช้งานมังกรฟ้าหนักสักหน่อย” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์บนใบหน้าน่ารักนั่น

หึ!

เด็กสาวสะบัดหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่ชอบใจนัก

แล้วมังกรฟ้าก็หยุดบิน นั่นทำให้เรนหันกลับมาสนใจสภาพแวดล้อมอีกครั้ง

ก่อนที่จะหยุดหายใจ...

“ว้าว! สวยจังเลย!” น้ำเสียงสดใสดังขึ้นเรียกรอยยิ้มพอใจจากเชดได้เป็นอย่างดีเมื่อสิ่งที่เขาตัดสินใจพาอีกฝ่ายขึ้นมาดูนั่นทำให้เรนเผยรอยยิ้มสดใสให้เขาเห็นได้ไม่ยาก

ภาพของประกายแสงจากดวงอาทิตย์ที่ส่องประกายเรืองรองบนผืนฟ้าที่มีประกายดาวเต็มผืนฟ้าสวยจนเด็กสาวแทบหยุดหายใจ นี่หรอ ดวงอาทิตย์ที่เธอกับไฟน์และทุกคนบนดาวฟุชิงิช่วยกันส่งพลังหล่อเลี้ยงให้กลับมาส่องสว่างอีกครั้ง

ว่ากันตามตรง หลังจากที่เธอกับไฟน์ช่วยทำให้พลังงานของดวงอาทิตย์ไม่ดับไปนั่น พวกเธอก็ไม่ได้รู้เลยว่าดวงอาทิตย์เป็นยังไงบ้าง แต่วันนี้...เธอได้รู้แล้วว่าดวงอาทิตย์ยังคงส่องสว่าง และยังมีพลังงานอยู่เต็มเปี่ยมชวนให้ใจชื้น

ดวงตากลมโตสีมรกตจ้องมองภาพตรงหน้าก่อนที่จะหันมายิ้มกว้างให้กับชายหนุ่มที่นั่งซ้อนอยู่ด้านหลังของเธอ

รอยยิ้มที่ทำให้เชดหลงรักอีกครั้ง

“ขอบคุณนะเชด”

“ขอแค่เธอมีความสุขแบบนี้ต่อไป ฉันก็ดีใจ” ชายหนุ่มยิ้มบางๆก่อนที่จะเลื่อนมือไปกุมมือเล็กของเด็กสาวในอ้อมแขน ยิ่งเห็นใบหน้าน่ารักขึ้นสีระเรื่อ เขายิ่งอดใจไม่ไหวยกมือเล็กในมือของเขาขึ้นจุมพิตที่หลังมือของเรนอย่างอ่อนโยน

“ฉันชอบเธอ เรน”

ประโยคนี้เอ่ยทวนขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่มีการสวนกลับมาว่า เธอชอบท่านไบร์ท กลับกลายเป็นใบหน้าแดงก่ำของเรนแทน หัวใจของเด็กสาวเต้นโครมครามเสียยิ่งกว่าตอนที่อยู่กับคนที่เธอมักบอกว่าชอบ...

นี่เธอ...ให้ใจกับคนคนนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่...

“ฉัน...” ในขณะที่เรนกำลังจะเอ่ยตอบ นิ้วแกร่งก็ทาบลงบนริมฝีปากนุ่มของเธอ

“ฉันรู้” รอยยิ้มรู้ทันของเชดยิ่งทำให้เธอไปไม่เป็น ได้แต่เบือนหน้าหนีอย่างไม่คุ้นชินกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ เชดหัวเราะก่อนที่จะเอ่ยขอขยับความสัมพันธ์ขึ้นไปอีกขั้น

แล้วพวกเธอก็คบกัน...

“เชด ฉันขออย่างนึงได้มั้ย” เสียงใสของเรนดังขึ้นในขณะที่ขดตัวพิงกับอกของชายหนุ่ม ดวงตากลมโตจับจ้องไปที่ดวงอาทิตย์ แรงขยับจากด้านหลังทำให้เธอรู้ว่าอีกฝ่ายพยักหน้า เรนสูดหายใจก่อนที่จะเอ่ยออกไป “ขอเก็บความสัมพันธ์ของเราไว้เป็นความลับได้รึเปล่า”

เชดก้มลงมองเด็กสาวในอ้อมแขน เขาเผลอกระชับกอดร่างของอีกฝ่ายแล้วกดใบหน้าซุกลงบนเส้นผมนุ่มสีฟ้าสดใสของเรน

ไม่ใช่ว่าไม่รู้เหตุผล คงจะเกี่ยวกับไฟน์ เขารู้ว่าไฟน์ แฝดพี่ของเรน ชอบเขาอยู่ ตลอดมาเพราะการกระทำของเขามักทำให้ไฟน์หลงใหลและหลงรักที่เข้ามาช่วยเหลือเสมอ แต่เขาไม่เคยคิดกับอีกฝ่ายเกินเลยไปจากคำว่า เพื่อน เลยสักครั้ง

เพราะเขาหลงรักในความเข้มแข็งของเรน ต่อมาก็เริ่มหลงรักทุกอย่างในความเป็นเรน เรนรักพี่ฝาแฝดของตัวเองมาก เขารู้

“อืม แบบนั่นก็ได้ แต่ว่า...ฉันมีสิทธิ์ที่จะหวงเธอ ห่วงเธอและใส่ใจเธอ ใช่มั้ยเรน” ชายหนุ่มแอบหวั่นใจเล็กๆ กลัวว่าไฟน์จะทำให้เด็กสาวกังวลมากจนกระทั่งตีตัวออกห่างจากเขาเพื่อความสบายใจของไฟน์

เรนหัวเราะเสียงใสพร้อมกับเอนตัวใช้ศีรษะของเธอถูไถใต้คางของชายหนุ่มเชิงหยอกล้อ

“แน่นอนอยู่แล้ว! อย่านอกใจฉันซะล่ะเชด!” เด็กสาวแสร้งเอ่ยเสียงดุก่อนที่จะได้รับอ้อมกอดอบอุ่นของอีกฝ่ายโอบตัวไว้แน่น

“ฉันไม่นอกใจเธอหรอก เรน เธอต่างหาก อย่านอกใจฉันไปหาไบร์ทก็แล้วกัน”

“ไม่แน่น้า ก็ท่านไบร์ทน่ะ ทั้งหล่อ ทั้งเท่ ทั้งเป็นสุภาพบุรุษ จะไม่ให้หลงรักได้ยังไงกันล่ะ ฮิๆ” เด็กสาวหัวเราะเสียงใสเมื่อสัมผัสได้ถึงแรงที่กอดเธอเอาไว้แน่นยิ่งกว่าเดิมคล้ายกับไม่พอใจของเชด “แต่ว่านะ...ท่านไบร์ทก็เหมือนสุภาพบุรุษของทุกคน เขาทำกับฉันเหมือนที่ทำกับทุกคน”

“แต่กับนายน่ะเชด นายน่ะ...ทำให้ฉันรู้สึกพิเศษมากกว่าท่านไบร์ทซะอีก” เรนยิ้มบางๆแล้วซุกใบหน้าลงกับมือใหญ่ของอีกฝ่าย “ขอบคุณที่ปกป้องฉันมาตลอดนะ”

“เธอสำคัญสำหรับฉันเสมอเรน”

แล้วกว่าเธอจะได้กลับไปที่วัง นั่นก็เกือบจะเช้าล่ะนะ...

เจ้าหญิงเรนและเจ้าชายเชดที่ทุกคนรู้จักว่าไม่ถูกกัน ตกลงเป็นคนรักของกันและกันวันค่ำคืนวันนั่น และเป็นจุดเริ่มต้นของความรักลับๆของพวกเธอ

.

.

.

.

TO BE CONTINUES

★STAR