ตอนที่ 3 : บทที่1 มิริช เออร์ซี แบล็คโรส
บทที่1 มิริช เออร์ซี แบล็คโรส
ในค่ำคืนอันแสนจะเงียบสงบ และยาวนาน สัตว์น้อยใหญ่ต่างพากันหลับไหล หากแต่...ดวงจันทร์ที่ค่อยให้แสงสว่างในยามค่ำคืน ในคืนนี้กลับมืดมิด ไม่มีแม้แต่แสงจันทร์ ทุกอย่างเงียบสงัด... เงียบจนได้ยินเสียงแห่งการกำเนิด
ในคฤหาสน์แห่งหนึ่ง กำลังวุ่นวายกับการกำเนิด ทุกคนต่างวุ่นวายเพราะหญิงสาวที่ให้การกำเนิดนั้นไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา...
หากแต่การกำเนิดครั้งนี้เป็นความลับ ความลับที่ไม่อาจเปิดเผยความผิดพลาดที่น่าอับอายของลูกชายคนสุดท้องของผู้นำตระกูล การดำเนินการให้กำเนิดในครั้งนี้จึงลงมนต์ปิดกั้นผู้คนที่ไม่เกี่ยวข้องในคฤหาสน์ออกไปให้พ้นจากที่นี่
“เฮ้อ ทำไมเราต้องมาให้กำเนิดเด็กที่อาจจะเป็นกาลกินีแบบนี้ด้วย!” ชายหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ เขามีลักษณะที่ดูน่าเกรงขามทีเดียว ผมสีดำสนิทที่ตัดสั้นระต้นคอ ใบหน้าหล่อเหลาคมและดุดัน นัยต์ตาสีน้ำตาลหน่มแสงที่ดูเหมือนจะดูดทุกอย่างเข้าไปได้
“เอาน่าท่านพี่ ข้าว่าอย่างน้อยเด็กคนนี้อาจจะไว้ทำประโยชน์ได้นะคะ” อีกฝ่ายที่พูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันเป็นหญิงสาวหน้าตาสะสวย ใบหน้าของนางคมสวย ด้วยเรือนผมสีเงินยาวยิ่งทำให้นัยต์ตาสีแดงยิ่งทำให้นางเด่นสะดุดตายิ่งกว่าเดิม “ท่านพี่เลอร์เวส หวังว่าท่านจะคิดได้นะคะว่าแม่ปีศาจนั่นน่ะ...”
“อืม...เข้าใจแล้ว กำจัดทิ้งเท่านั้น” เลอร์เวสพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ หญิงผู้เป็นน้องสาวยิ้มอย่างพอใจ “แต่ถ้าเจ้าเด็กที่เกิดมาไม่สามารถทำประโยชน์ได้ล่ะก็ข้าก็จะฆ่ามันซะ!”
“ถ้าเป็นเช่นนั้น ท่านพี่จะทำอะไรก็แล้วแต่ท่านเถอะ” ‘มาเรียเน่’ก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับรอยยิ้มร่าเริง
เสียงร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้นจากภายในห้องดังกังวานไปทั่วอาณาเขต เสียงที่แสนจะหวาน ทำให้เหล่าผู้คนที่รู้เรื่องตกอยู่ในภวังค์ได้
“นังปีศาจนั่น...กำลังคลอดสินะ” เลอร์เวสมองห้องคลอดด้วยสายตาขยะแขยงราวกับบุคคลในห้องนั่นเป็นสิ่งน่ารังเกียจ “หึ ถ้าเจ้าน้องชายที่รักรู้ว่าข้าทำอะไรกับลูกเมียของมันคงสะใจกว่านี่ แต่มันคงไม่มีทางแล้วสินะ ฮะๆๆ” ชายหนุ่มเหลือบตามองฟรุ๊ตสีเงินสวยในมือที่เคยเป็นของน้องชายคนสุดท้องของบ้านอย่างสะใจ
เหตุการณ์ต่างๆยังคงดำเนินต่อไป...
“อ๊า....!” เสียงหวานใสดังกังวานขณะพยายามเบ่งคลอดลูกน้อยของตนอย่างสุดความสามารถ ทั้งๆที่ใจเธอนั่นไม่ได้อยากจะให้กำเนิดเจ้าตัวน้อยนี่เลย...
ใบหน้าสวยชื่นเหงื่อ ผมสีเงินยาวที่เคยยาวสลวยแต่บัดนี้มันกลับยุ่งเหยิงยิ่งนัก แต่ก็ไม่ได้ทำให้นางหม่นหมองลงไปเลย ดวงตาสีแดงสดราวกับเลือดอ่อนแรงเหมือนจวนจะไร้เรี่ยวแรง หญิงสาวพยายามคลอดลูกน้อยของตนอย่างสุดความสามารถ
ไม่อยากเลย...ไม่อยากให้กำเนิดเลย... เธอคิดในใจอย่างทรมาน หากลูกเกิดมา...คงไม่พ้นเป็นเครื่องมือให้พวกโสโครกนี่!
แต่คำขอของเธอคงไม่เป็นผล...
“แง้!!” เสียงร้องนี้เป็นการยืนยันการกำเนิดของเด็กน้อย
“เป็นเด็กผู้หญิง สีตาเหมือนแม่แกเชียวนะ” เสียงหัวเราะของผู้ช่วยให้กำเนิดดังขึ้นอย่างน่ารังเกียจ
“เด็กผู้หญิง...งั้นหรือ...” ผู้ให้กำเนิดเอ่ยอย่างอ่อนแรงพลางมองหน้าลูกสาวตัวน้อยที่เพิ่งให้กำเนิดมา
“เอ้า เห็นหน้าลูกของแกซะให้พอ” อีกฝ่ายแทบจะโยนเด็กทารกสาวมาให้เธอ “สายเลือดครึ่งปีศาจ โดยเฉพาะไซเรนน่ารังเกีจอย่างแก หึ”
หญิงสาวผมเงินอุ้มลูกอย่างทะนุถนอม เธอไม่อยากให้ลูกต้องมาเผชิญชะตากรรมอะไรแบบนี้เลย...
“เข้มแข็งเข้าไว้...ลูกจะต้องมีความสุขในสักวันหนึ่งแน่ๆ...มิริช...” เธอเอ่ยชื่อที่เพิ่งตั้งให้เด็กคนนี้ขึ้นมายิ้มๆ
แต่แล้วยังไม่ทันไร ลูกน้อยก็ถูกแย่งออกไปจากอ้อมอกของเธอ
“หมดเวลาร่ำลาแล้ว” เลอร์เวสอุ้มเด็กพลางมองหญิงสาวด้วยสายตาเย็นชา
หญิงสาวพยายามลุกขึ้นแล้วแย่งลูกของตนกลับมา แต่ก็โดนคนของชายหนุ่มจับไว้ซะก่อน
“เอาลูกของข้าคืนมานะ เอาลูกขอข้าคืนมา!!” น้ำตาแทบจะไหลลงมาเป็นสายเลือดเมื่อลูกน้อยถูกพรากไปจากอก นี่เธอจะไม่ได้เห็นหน้าลูกแล้วหรือ
“ลูกแกหรือ นี่นะ...ตุ๊กตาต่างหาก” ชายหนุ่มยิ้มเลือดเย็นพลางมองเด็กทารกน้อยในมือ “ตุ๊กตาที่ค่อยเชื่อฟังคำสั่งของข้าต่างหาก ข้าจะทิ้ง จะพัง จะสั่งยังไง ตอนนี้มันเป็นสิทธิ์ของข้า!”
“ไม่ ลูกข้ามีชีวิต! นางไม่ใช่ตุ๊กตาของเจ้า!!” หญิงสาวผมเงินตะโกนลั่นพลางพยายามสะบัดตัวให้หลุดจากการจับกุมแต่ก็ไม่สำเร็จ
“เจ้าไม่มีทางได้เจ้าเด็กนี่คืนหรอก ฮะๆๆ”
ทันใดนั้น...ทุกอย่างก็หยุดลง...
“แง้!! แง้!!” เสียงร้องด้วยความไม่พอใจของทารกน้อยหยุดทุกคนไว้อย่างน่าประหลาด เหล่าผู้จับกุมหญิงสาวต่างพากันปล่อยตัวเธอราวกับมีคนชักใย
“นี่มันอะไรกัน...” เลอร์เวสพึมพำเบาๆพลางมองเด็กน้อยที่หยุดร้องไปแล้ว
หญิงสาวผมเงินทรุดลงนั่งกับพื้น...เธอรู้...นั่นคือพลังของลูกของเธอ และตอนนี้เลอร์เวสก็รู้แล้ว...
“ฮะๆ งั้นเองสินะ นี่คือพลังของเด็กนี่สินะ ควบคุม สั่งจิตใจ นี่สินะ นี่มัน...เครื่องมือชิ้นดี...” เขาแสยะยิ้ม ก่อนจะหันไปตะโกนสั่งคนของตน “จับนังปีศาจนั่นไปขังไว้ก่อน!” ทุกคนที่ได้ยินคำสั่งราวกับเพิ่งได้สติต่างพากันรุมจับลากหญิงสาวออกไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางเสียงสะอึกสะอื้นร้องไห้ของเธอ
เลอร์เวสไม่สนใจอะไรอีกต่อไป เขาหันกลับมามองเด็กทารกด้วยแววตาครุ่นคิด
“เมื่อกี้นังนั่นเรียกเจ้าว่ามิริชสินะ ต่อไปนี้เจ้าคือ มิริช เออร์ซี แบล็คโรส เป็นคนของตระกูลสายเออร์ซี เจ้าไม่มีทางที่จะหนีรอดจากพวกเราไปได้หรอก ไม่มีวัน”
หนึ่งชีวิตถือกำเนิด
หนึ่งโชคชะตา...กำลังดำเนิน
TALK!!
แล้วไรเตอร์ก็ดองค่ะ...//ผิด คิดว่าอีกสัก2-3วันจะมีอัพต่อนะคะ พอดีแตกตัวอักษรไม่ได้ดีเท่าไหร่ค่ะ
ได้โปรดอย่าตามกระทืบไรเตอร์นะคะ...;;;^;;;
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ อย่าดองนานน้า~