Mystery Dimension

ลำดับตอนที่ #75 : -EVENT อนุบาลหมีน้อยแห่งรัก-

EVENT

อนุบาลหมีน้อยแห่งรัก

JENES

ที่นี่สินะคะ...

หญิงสาวกวาดสายตามองป้ายหน้าอาคารหลังใหญ่เพื่อยืนยันว่าตัวเธอนั่นไม่ได้มาผิดที่

มือเรียวยกขึ้นทาบอกเล็กน้อยเพื่อให้ตัวเองใจเย็นลงจากอาการตื่นเต้น 

เอาล่ะ...เธอทำได้ เจนิส!

หญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีขาวสะอาดหยักศกเปิดประตูเข้าไปภายในโรงเรียนเตรียมอนุบาล

หรือที่เรียกว่าเนอสเซอรี่นั่นเอง

สวัสดีค่ะ ฉัน เจนิส เซอร์รีน วันนี้เป็นต้นไปจะมาเป็นครูที่โรงเรียนเตรียมอนุบาลแห่งนี้ค่ะ

-แรกพบเจอก็เริ่มวุ่นวายแล้ว!-

อา...

"บอกแล้วว่าให้หลบไปไหนเล่า!!" เด็กชายผมสีชมพูคนหนึ่งโวยวาย

"ฮือ! เจ็บ" เด็กชายอีกคนร้องไห้ มือเล็กๆกุมศีรษะของตัวเองแน่นด้วยความเจ็บ

"อ่ะ...เอ่อ...อย่าเสียงดังกันสิครับ..." เด็กชายอีกคนพูดด้วยน้ำเสียงติดๆขัดๆราวกับกำลังพยายาม

หามเพื่อนอีกสองคนที่กำลังทะเลาะ(?)กัน

"คิก..." เด็กผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มหัวเราะคิกคักเล็กน้อยเพียงแต่ไม่ได้พูดอะไรนอกจากยิ้มอย่างเดียว

ดวงตาสีม่วงอเมทิสต์มองสลับไปมาราวกับไม่รู้จะทำยังไงดี 

ภาพความวุ่นวายตรงหน้าเธอเกิดมาจากการที่เด็กชายผมสีชมพูนั่นเกิดอยากเล่นเป็นชาวประมง(??)

แล้วจัดการเหวี่ยงแห(นี่เอาของแบบนี้มาเป็นของเล่นเด็กได้ด้วยหรอคะ???)แล้วส่วนที่เป็นลูกกลมที่ใช้

ถ่วงน้ำหนักดันโดนหัวของเด็กชายสวมหน้ากากหมีน้อยพอดีจนเด็กคนนั่นร้องไห้จ้าด้วยความเจ็บ ดูเหมือนเด็ก

ชายเจ้าของเรือนผมสีขาวก็พยายามห้ามทั้งคู่ แต่ก็ไม่เป็นผล

นี่เข้ามาวันแรกก็วุ่นวายขนาดนี้แล้วหรอคะ?

"คุณครูเพิ่งเข้ามาใหม่สินะคะ" เด็กหญิงเจ้าของเรือนผมสีม่วงชมพูซึ่งมัดรวบไว้เป็นแกละอย่างน่ารัก

เดินเข้ามาหาเธอที่ยืนค้างอยู่หน้าห้อง คำพูดคำจาที่ฟังดูแล้วเหมือนผู้ใหญ่ทำให้เธอแปลกใจไม่น้อยเลย

รอยยิ้มน่ารักแต่แววตาดูสงบ ทำให้เจนิสรู้สึกเหมือนกับโดนกดดันนิดๆ

"ใช่ค่ะ" เธอพยักหน้ารับก่อนจะมองเหตุการณ์ความวุ่นวายที่ยังไม่สิ้นสุดลง

"หนูว่าคุณครูควรไปห้ามพวกเขาหน่อยนะคะ" เด็กหญิงยิ้ม นั่นทำให้เจนิสนึกขึ้นได้ว่าเธอควรจะไปห้าม

จริงๆด้วย!!

เจนิสเดินเข้าไปหาเด็กชายผมสีขาวสะอาดคล้ายๆกับเธอก่อนที่จะวางมือลงบนไหล่ของร่างเล็ก เด็กน้อย

เงยหน้าขึ้นอย่างตื่นๆ หญิงสาวยิ้มเล็กๆให้เด็กชาย

"เดี๋ยวครูจัดการเองนะคะ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพลางยิ้มบางๆให้เด็กชาย ร่างเล็กพยักหน้ารัวๆ

ให้กับเธอ เจนิสเดินเข้าไปาคู่กรณืสองคนที่ดูท่าเด็กอีกคนจะยังไม่เลิกหัวเสีย

"ครูว่าเธอไม่ควรไปว่าเพื่อนแบบนั่นนะคะ ควรจะขอโทษเขาซะมากกว่านะคะ" 

นั่นทำให้เด็กชายเจ้าเรือนเรือนผมสีชมพูเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยแววตาเอาเรื่อง

"แล้วป้ามายุ่งอะไรด้วย"

"เอ่อ...ก็ฉันเป็นครูที่รับหน้าที่ดูแลกลุ่มของพวกเธอยังไงล่ะคะ" เธอยิ้มอย่างไม่ถือสาคำพูดของเด็ก

ชายก่อนจะหันไปหาเด็กชายที่สวมหน้ากากหมีพร้อมกับยิ้มอ่อนโยนให้พลางเอื้อมมือไปลูบหัวอีกฝ่าย

เบาๆ "ไม่เจ็บแล้วนะคะ ไม่เจ็บแล้ว เนอะ"

"..." เด็กคนนั่นไม่ตอบอะไรแต่ก็พยายามที่จะหยุดร้องไห้ให้ได้ เมื่อเห็นแบบนั่นเจนิสก็ยิ้มเล็กๆพลาง

ลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆอีกทีก่อนจะหันกลับไปหาเด็กชายผมสีชมพูที่ท่าทางเรื่องเอา "ขอโทษเพื่อนเขานะคะ

เราเป็นคนที่ทำเขาเจ็บก็ต้องขอโทษนะคะ"

"หึ..." เด็กคนนั่นส่งเสียงไม่พอใจนิดหน่อยแต่ก็หันไปทางเด็กชายที่สวมหน้ากากหมีแต่โดยดี "ขอโทษ"

ซึ่งเด็กชายสวมหน้ากากหมีก็พยักหน้ารับคำขอโทษของอีกฝ่ายแต่โดยดี ครูสาวหันมองสลับระหว่างทั้ง

สองคนก่อนจะยิ้มบางๆ

"เอาล่ะคะ" เจนิสปรบมือเล็กน้อยเรียกความสนใจจากพวกเด็กๆก่อนจะเอ่ยต่อ "ครูชื่อเจนิสนะ เรียกว่าครูเจนก็ได้

ตั้งแต่วันนี้ไปจะมาเป็นครูพี่เลี้ยงให้พวกเธอนะคะ"

"อย่างป้าเนี่ยนะจะมาเป็นครู" เสียงเดิมดังขึ้นราวกับกำลังกวนประสาทเธอ คิ้วเรียวกระตุกเล็กน้อยแต่ก็ยังยิ้ม

อยู่ไม่เปลี่ยนแปลงและเลือกที่จะไม่ใส่ใจเสียงของเด็กชายผมสีชมพูคนนั่นไป

"แนะนำตัวกันหน่อยสิค่ะ เอาเป็น...เธอก่อนเลยค่ะ" หญิงสาวผายมือไปที่เด็กหญิงคนเดียวของกลุ่มนี้ เด็กหญิงยิ้ม

แย้มอย่างสุภาพก่อนจะเอ่ยแนะนำตัว

"หนูชื่ออีพค่ะ" 

"เอ่อ...ผะ...ผม แกนนอนครับ" เด็กชายอีกคนที่ท่าทางขี้อายค่อยๆพูดขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่แดงขึ้นนิดหน่อย

"คุมะ..." เด็กชายที่สวมหน้ากากหมีพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

"ซี" เด็กชายผมสีชมพูกอดอกพร้อมๆกับบอกชื่อตัวเองด้วยน้ำเสียงค่นข้างจะห้วนนิดๆ

นั่นทำให้ครูสาวหัวเราะแห้งๆให้กับตัวเอง...

งานนี้จะไหวหรอคะ...

-จะเรียนหรือจะเล่นเอาสักอย่าง!-

การเรียนรู้เป็นเรื่องสำคัญสำหรับเด็กวัยกำลังจะเข้าเรียนเพื่อเตรียมให้พร้อมก่อนที่จะเรียนจริงๆ

แต่ทุกครั้งที่เรียนก็มักจะมีปัญหาแบบนี้!

"ซีคุง!" 

"อยากได้ก็ตามมาเอาไปให้ได้สิ!"

"คะ...คีย์บอร์ดของผม..."