Mystery Dimension

ลำดับตอนที่ #41 : -REGISTER KARDIA 3-

Application 

"โลกนี้สวยงามเสมอ ไม่ว่าจะเลวร้ายแค่ไหนนะครับ..."

โลก :: ดรีม

ชื่อ :: มิเชล (Michael)

เพศ :: เกย์ (ขอเป็นเคะค่ะ)

รูปร่างหน้าตา :: ผมสีน้ำเงินเข้มสั้นสอยระต้นคอ ดวงตาสีฟ้ากลมโตมักจะฉายแววอ่อนโยนเสมอ ใบหน้าเรียว สูงในระดับชายทั่วไป รูปร่างเพรียวแต่ไม่บางไม่จนดูเหมือนผู้หญิง

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: สูง 169 cm. น้ำหนัก 57 kg.

ลักษณะนิสัย :: เป็นคนขี้แย ขี้กลัวไปหมด กลัวไปหมดทุกอย่าง ทำให้ไม่ค่อยกล้าแสดงออก ไม่ชอบอยู่ในที่คนเยอะๆ และไม่ชอบการเป็นจุดสนใจ ชอบอยู่คนเดียว แต่ก็เป็นคนที่มีจิตใจอ่อนโยน ใจดีกับพวกสัตว์และสิ่งมีชีวิตเล็กๆเช่นพวกกระรอก กระต่าย 

                          แต่ถึงจะเป็นคนขี้กลัว เขาก็มักจะมองทุกอย่างบนโลกใบนี้เป็นสิ่งสวยงาม เขาคิดเสมอว่าโลกนี้ต่อให้ทุกสิ่งจะน่ากลัวไปหมด แต่ทุกอย่างก็ยังคงสวยงามเสมอ นั่นทำให้เขามีกำลังใจที่จะอยู่บนโลกใบนี้ ทำให้เขากล้าที่จะออกไปเผชิญสิ่งต่างๆแม้จะกล้ามากก็ตามที

                           มิสเป็นคนขี้อายมากๆ มักจะเขินทุกครั้งที่มีคนชมเขา เขาชอบช่วยเหลือผู้อื่นแบบลับๆเพราะไม่อยากให้คนคนนั้นรู้ตัว ทุกเรื่อง ขอให้เป็นสิ่งที่เขาทำได้ เขาก็จะทำ นอกจากนี้มิสยังเป็นคนที่ชอบสงสารผู้อื่นที่กำลังลำบาก เห็นแล้วชอบเข้าไปช่วยเหลือ

                            ไม่เคยโกรธใครได้ลง ต่อให้ใครจะทำร้ายเขาทั้งทางร่างกายหรือจิตใจ เขาก็จะให้อภัยพวกเขาหล่านั้นเสมอ ไม่คิดจะแค้นหรือโกรธเลยแม้แต่น้อย

                           และยังเป็นคนที่ตรงไปตรงมา โกหกไม่เป็น และไม่เคยคิดจะโกหก และจับโกหกไม่เป็น ใครพูดอะไรก็เชื่อไปหมด เรียกได้ว่าเป็นพวกใสซื่อบริสุทธิ์อย่างแท้จริง ชอบแอบโวยวายนิดๆเมื่อมีคนมาทักว่าตัวเองไม่รู้หรือผิดหรือโดนแกล้ง เป็นคนรักษาคำพูด พูดแล้วต้องทำให้สำเร็จ

ลักษณะการพูดจา :: แทนตัวเองว่า ผม และมักแทนคนอื่นว่า คุณ 

"ผมรู้ว่าโลกใบนี้เลวร้ายนะครับ..." เวลาพูดด้วยประโยดบอกเล่าจะพูดด้วยเสียงที่เบามาก แล้วใบหน้าจะยิ้มแย้มบางๆ

"เอ๊ะ? ผมโดนหลอกหรอครับ?" เวลาประหลาดใจจะทำหน้าเอ๋อๆ น้ำเสียงจะแสดงความประหลาดใจมาก

"ผะ...ผมไม่ได้โง่นะครับ!" เวลาโกรธจะพูดเสียงดังขึ้นนิดๆ แต่คำพูดเหมือนกับงอนมากกว่า

"ผะ...ผม...ผม...ผมเสียใจด้วยนะครับ..." เวลาเศร้าน้ำเสียงจะเบามากกว่าปกติ และน้ำตาจะคลอเร็วมาก เวลาเจออะไรที่กลัวจะร้องไห้ทันที

ความสามารถพิเศษ :: มีทักษะในการป้องกันตัวสูง สามารถร้องไห้ได้รวดเร็วมากราวกับสั่งได้(นี่ความสามารถพิเศษ?) สามารถเข้ากับสัตว์ต่างๆได้ดี สามารถรักษาบาดแผลหรืออาการเจ็บปวดได้

ลักษณะการแต่งตัว ::    

อาวุธ :: แส้

สีของลูกแก้วที่พกติดตัว :: สีเทา

ชอบ :: สัตว์ตัวเล็กๆ,ขนม

ไม่ชอบ/เกลียด :: เกลียดของมีคม,เกลียดคนโกหก,ไม่ชอบของขมๆ,ไม่ชอบเรื่องสยองขวัญ

กลัว/แพ้ :: กลัวความมืด,กลัวสิ่งที่มองไม่เห็น,กลัวที่ที่มีคนอยู่มากๆ,กลัวความสูง

งานอดิเรก :: อ่านหนังสือ,การให้อาหารสัตว์และเล่นกับมัน

เจ้าคิดยังไงกับตนเองในโลกตรงข้าม :: ผมว่า...เขาคงไม่อยากทำร้ายผมหรอก...มั้งนะครับ...//เสียงเบา

คิดว่าตนเองจะสามารถไปยังโลกแห่งความจริงได้หรือไม่ :: ได้มั้ยไม่รู้เหมือนกันครับ...ตะ..แต่! ผะ...ผมจะพยายามครับ!!

เพิ่มเติม :: สาเหตุที่มิสเป็นคนที่กลัวที่ที่มีผู้คนมากๆ นั้นก็เพราะ เขาเคยหลงทางมาก่อน มองไปทางไหนก็มีแต่คนแปลกหน้า มองไปทางไหนก็มีแต่คนไม่รู้จัก นั้นเลยทำให้เขากลัวที่จะอยู่ในที่ที่มีคนมากๆนั่นเอง

สัมภาษณ์ผู้ปกครอง

//นั่งเคาะทดสอบไมค์....ไม่ดัง...ไม่ใช้ก็ได้-----สวัสดีค่ะ อะแฮ่ม ขอแนะนำตัวอีกรอบ(?) อันตัวข้ามีนามว่---อ๊ะ โอเค ไม่เล่น คนเขียน(?)ชื่อแผ่นกระดาษนะคะ อนึ่งมีนิยายหลายเรื่องในคลังคาดว่ามีบางท่านที่รู้จักหรือเคยเห็นแวบๆ อนึ่งหรือบางท่านอาจจะไม่รู้จักเลย แต่ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ เอาล่ะ ไม่ทราบว่าท่านชื่ออะไรคะ?

-มิชคนเดิมเองค่าาา

ไม่ทราบว่าทำไมถึงมาสมัครคะ?

-เรื่องน่าสนใจค่ะ

ใบสมัครยาวไปไหมเอ่ย?

-ไม่ยาวไปหรอกค่ะ

อ่า...แล้วถ้าลูกถูกจับขัง(ในโลกของความจริงก็ตาย แต่แค่คนเดียวจะโดนค่ะ ไม่กายก็ดรีม)รับได้หรือเปล่าคะ? 

-รับได้ค่ะ!!

สุดท้ายและท้ายสุด(?)ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ แล้วเจอกันใหม่ มีอะไรจะบอกแผ่นกระดาษไหมคะ? //หยิบผาเช็ดหน้าสีรุ้งรับแสงอาทิตย์ขึ้นโบกแบบโบกแท๊กซี่(?)

-ขอบคุณที่อ่านนะคะ