[Short Fic
Undertale][Chara&Frisk] Chocolate Fever
*[ฟิคนี้อาจมีเนื้อหาดัดแปลงจากในเกมส์และมีการเพิ่มเนื้อหาที่ไม่มีอยู่ในเกมส์Undertaleด้วยเช่นกัน]*
ของหวานเป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ที่ดี
ช็อกโกแล๊ตเป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ที่ดีที่สุดสำหรับบางคน
.
.
.
.
หลังจากที่แยกตัวมาจากเหล่ามอนสเตอร์หลังจากที่พวกเขาได้รับอิสรภาพจากการถูกขังอยู่ใต้ดิน
ฟริกส์ก็ได้เดินทางกลับไปที่ที่เธอจากมานาน...
บ้านของเธอ
บ้านของเด็กน้อยอยู่ไม่ห่างจากภูเขาEBOTTไม่มากนัก
แต่ว่าอยู่ห่างจากตัวเมืองมาก เพราะว่าพ่อแม่ของเธอไม่ชอบเสียงดัง
มันขัดขวางการทำงานของพวกเขา...
ฟริกส์เงยหน้ามองบ้านที่ไม่ได้กลับมานาน...มันช่างโดดเดี่ยว...และปราศจากร่องรอยของการอาศัยอยู่
เด็กน้อยเปิดประตูเข้าไปในบ้าน
ไม่มีใครออกมาต้อนรับเธอ ซึ่งแน่นอนว่าต้องเป็นอย่างนั้น เธออยู่ที่บ้านนี้คนเดียว
พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตไปตั้งแต่เมื่อเธออายุ6ปี
ญาติของเธอรับเลี้ยงเธอ แต่ว่าเธออยากจะอยู่ที่บ้านหลังนี้เลยไม่ย้ายตามญาติไป
นานๆทีพวกเขาถึงจะมาเยี่ยมเธอสักครั้งเพราะต่างคนก็ต่างติดหน้าที่การงาน
ซึ่งฟริกส์ก็อยู่คนเดียวได้สบายมาก
ไม่แปลกที่เมื่อเธอตกลงไปที่อันเดอร์กราวถึงไม่มีใครออกตามหาเธอ(?)
“ว่างเปล่าจังน้า”
เสียงเล็กใสแต่ดูมั่นใจดังขึ้นข้างๆเธอ
ฟริกส์หันไปมองอย่างไม่ตกใจเพราะเธอเคยชินกับการที่อีกฝ่ายอยู่ก็ปรากฏตัวขึ้นโดยไม่บอกไม่กล่าวเสียแล้ว
คาร่าวิญญาณ(?)ของเด็กสาวคนแรกที่ตกลงไปสู่อันเดอร์กราวเกาะไหล่ฟริกส์พลางมองไปรอบๆบ้านอย่างสนใจ
“นี่อยู่คนเดียวงั้นหรอฟริกส์ น่าสงสารจังน้า”
เด็กสาวที่หน้าตาคล้ายฟริกส์เอ่ยเยาะเย้ยแล้วหัวเราะคิกคัก
ฟริกส์ถอนหายใจใส่คาร่าแล้วเดินไปเปิดไฟให้บ้านสว่างขึ้น
ปกติแล้วบ้านของฟริกส์จะจ้างแม่บ้านมาดูแลทำความสะอาด แต่ว่าเธอไม่ค่อยเจอเท่าไหร่
บ้านของฟริกส์จึงดูสะอาดตลอดเวลา
และนานๆครั้งแม่บ้านก็จะซื้อพวกขนมมาไว้ในตู้เผื่อเวลาเธอไม่ได้ออกไปซื้อกับข้าวมากิน
เด็กน้อยมองอีกคนที่ดูท่าทางสนใจบ้านของเธอยิ้มๆก่อนจะเริ่มจัดการเรื่องในบ้านให้เรียบร้อยเพราะว่าเธอไม่ได้กลับมานานอาจจะมีบางอย่างที่ผิดปกติอยู่ก็ได้
.
.
.
คาร่าคอยก่อกวนเธอเป็นระยะระหว่างที่เธอจัดการบ้านให้อยู่ได้
“เมื่อไหร่จะรีเซ็ตล่ะฟริกส์”
นี่คือคำถามที่คาร่าถามเป็นส่วนใหญ่ก่อนจะสาธยายว่าถ้ารีเซ็ตกลับไปจะไปฆ่าทุกคนกัน
แถมยังทำท่าประกอบให้เธอดูอย่างน่ารัก(?)
ถึงภายนอกคาร่าจะเหมือนเด็กที่อายุเท่าเธอและน่ารักมาก
แต่เธอมีความอาฆาตที่แรงกล้า
ฟริกส์ไม่รู้ว่าเธอมีความหลังอะไรนอกจากเป็นเพื่อนที่ดีของแอสเทียล และฟริกส์ก็ไม่เคยคิดถึงคาร่าเช่นกันว่าทำไมเธอถึงตั้งใจจะฆ่าทุกคน
คาร่าอยู่กับเธอมาตั้งแต่ที่เธอตกลงไปที่ดงดอกไม้สีทองนั่น
ฟริกส์รู้จักคาร่าก่อนใครในอันเดอร์กราว
คาร่ามีนิสัยร้ายๆมากมายอย่างการที่อยากฆ่ามอนสเตอร์ทุกตัวที่เจอ
และยอมยุยงให้ฟริกส์ฆ่ามอนสเตอร์ทุกครั้งที่ต้องเข้าไปต่อสู้
แต่ว่าฟริกส์ก็มีความมุ่งมั่นที่จะไม่ฆ่ามอนสเตอร์อยู่แล้ว
เธอจึงไม่เคยทำตามที่คาร่าบอกให้เธอทำเลยสักครั้ง
นั้นทำให้อีกฝ่ายหัวเสียอย่างมากและดูเหมือนจะงอน(?)เธอจนพาลไม่พูดกับเธอเลย
แต่คาร่าก็มีนิสัยน่ารักๆอยู่หลายอย่างที่ฟริกส์รู้สึกได้
เช่น เธอมักจะค่อยผลักดันให้ฟริกส์เดินหน้าต่อไปแม้ว่าจะไม่ค่อยพอใจที่ฟริกส์ไม่ยอมต่อสู้กับใครเลยก็ตาม
คอยช่วยเหลือเธอเวลาที่เธอหวาดกลัวในห้องแล็ปลับของอัลฟี่
และคาร่าน่ารักที่สุดเวลา...
“ฟริกส์!
นี่ฟังกันอยู่มั้ยเนี่ย!?” คาร่าตะโกนข้างหูเธอ นั่นทำให้ฟริกส์สะดุ้งสุดตัว
เด็กสาวหันไปมองคาร่าเชิงถามว่าอะไรหรอ? “นี่ไม่ได้ฟังกันเลยใช่มั้ย!?”
คาร่ากอดอกงอนๆ(?)ที่ฟริกส์ไม่ได้ฟังที่เธอพูด
ฟริกส์รีบเข้าไปลูบไหล่คาร่าเบาๆเชิงง้อ คาร่ามองฟริกส์นิดๆก่อนจะเริ่มพูดอีกครั้ง
“ยกโทษให้ก็ได้!”
คาร่าหันหน้าไปทางอื่น ฟริกส์ยิ้มแล้วเขย่าคาร่าเบาๆเชิงว่ามีอะไรหรอ?
“แค่จะถามว่า...มีช็อกโกแล๊ตมั้ย”
นี่แหละ...ความน่ารักของคาร่า...
ฟริกส์จับคางเอียงคอนึกนิดๆก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็นดู
คาร่าเกาะไหล่ฟริกส์รออย่างใจจดใจจ่อ และเมื่อฟริกส์หยิบช็อกโกแล๊ตแท่งออกมา...
คาร่าก็แย่งมันไปและแกะกินทันที
“งืมมม
อร่อย...!” ฟริกส์มองคาร่าที่กินช็อกโกแล๊ตอย่างเอร็ดอร่อยยิ้มๆ
ท่าทางตอนกินช็อกโกแล๊ตของคาร่าน่ารักมากที่สุด!
คาร่าลดความระวังตัวและผ่อนคลายมากถึงมากที่สุดเวลาที่กินช็อกกแล๊ต
มันทำให้ฟริกส์อารมณ์ดี
ฟริกส์สะกิดคาร่าเบาๆ
“หืม อะไรหรอ
หรือว่าอยากกินด้วยกันล่ะ หืม” คาร่ายื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆฟริกส์นิดๆ
ฟริกส์ส่ายหน้าไปมาแล้วดันหน้าคาร่าที่แกล้งตนออกไปห่างๆ
ก่อนจะเอาผ้ามาเช็ดมุมปากให้อีกฝ่ายขำๆ
คาร่าสะดุ้งนิดๆก่อนจะหน้าแดงขึ้นจางๆด้วยความอายที่เผลอกินเลอะ
ฟริกส์หัวเราะเบาๆแล้วลูบหัวคาร่า คาร่าปัดมือฟริกส์ออกอายๆ
“ไม่ต้องมาลูบหัวเลยนะ
เดี๋ยวฆ่าซะเลยนี่!!”
เด็กสาวเสื้อไหมพรมสีเขียวหยิบมีดมาจากด้านหลัง(?)แล้วใช้มีดชี้หน้าฟริกส์ขู่ๆ
แต่ฟริกส์รู้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ทำร้ายเธอ หลายครั้งแล้วที่คาร่าเอามีดขู่เธอ
แต่อีกฝ่ายไม่ค่อยแทงหรือฟันเธอเลยสักครั้ง เด็กน้อยเลยยืนยิ้มให้อีกฝ่ายได้อย่างไม่กลัว
“เออ
รู้นี่ว่าฉันไม่ทำร้ายเธอน่ะ เหอะ...”
คาร่าเมื่อเห็นว่าฟริกส์ไม่มีท่าทีกลัวเธอเลยแม้แต่น้อยจึงลดมีดในมือลงแล้วหันไปกินช็อกโกแล๊ตต่องอนๆ(?)
ฟริกส์ยิ้มก่อนจะดันไหล่คาร่านิดๆ
ชี้ช็อกโกแล๊ตแล้วกลับมาชี้ที่ตัวเอง
คาร่ามองท่าทีนั่นนิดๆก่อนจะยื่นช็อกโกแล๊ตไปตรงหน้าฟริกส์ “เอ้า...กินสิ...”
ฟริกส์ยิ้มร่าเริงก่อนจะงับช็อกโกแล๊ตกิน
คาร่ามองนิดๆก่อนจะดึงกลับไปกินเองแล้วยื่นไปให้ฟริกส์กินต่อ
อีกคนยิ้ม อีกคนก็เริ่มที่จะยิ้มตาม
แล้วทั้งคู่ก็นั่งกินช็อกโกแล๊ตกันเงียบๆอย่างมีความสุข(?)
.
.
.
*แถมอีกนิด(?)*
“ฟริกส์!!”
เสียงหวานแต่มั่นใจของคาร่าดังขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะโผล่เข้าจากในห้องครัว
ฟริกส์ที่นั่งมองปฏิทินอยู่หันมามองอีกฝ่ายเชิงถามว่ามีอะไรหรอ?
คาร่าเดินตรงเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มที่ไม่น่าไว้ใจ(?)
“!!!”
ยังไม่ทันที่ฟริกส์จะได้ตั้งตัว คาร่าก็พุ่งเข้ามาใส่เธอทัน
ที
เด็กสาวเสื้อไหมพรมสีฟ้ามองคาร่าที่กอดคอตัวเองอย่างทำอะไรไม่ถูก
คาร่ายิ้มกว้างก่อนจะหยิบช็อกโกแล๊ตแท่งออกมา
“ฟริกส์...มากินช็อกโกแล๊ตกันเถอะ!” คาร่าเอาแก้มแนบกับแก้มฟริกส์ก่อนจะยื่นช็อกโกแล๊ตมาจ่อหน้าฟริกส์ยิ้มๆ
“กินกันเถอะ!”
“....เอ่อ....”
ฟริกส์มองช็อกโกแล๊ตนิดๆก่อนจะยกมือห้ามแบบยังไม่อยากกินตอนนี้
“กินเถอะน้าฟริกส์”
แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะยังไม่ยอมแพ้
ยื่นช็อกโกแล๊ตแท่งมาจ่อหน้าเด็กสาวอีกคนอย่างสนุกสนาน ฟริกส์ยังคงส่ายหน้าปฏิเสธ
คาร่าก็สนุกที่ได้บังคับให้ฟริกส์กินช็อกโกแล๊ต
“กินน้าฟริกส์”
“(><
)( ><)!”
“กินเถอะน้า”
“(><
)( ><)!!”
.
.
.
ดีเหมือนทุกอย่างจะสงบ...ล่ะมั้งนะ...
[Pic BY PPnote]
Talk with Writer
สวัสดีน้าาาาา =) วันนี้ก็กลับมาหย่อนฟิคไว้อีกเรื่องแล้ว ต้องขออภัยเหล่าบุคคลที่รอSansxFrisk แต่วันนี้!! CharaขอมาแทนSansแล้วกันนะ//ฮา เอาจริงๆ ตอนแต่งนะ นางน่ารักมากกก ไรท์อวยสักครู่(//หลบกระดูกที่ปามา) แต่ยังไงก็ต้องแซนส์ฟริกส์เท่านั้นล่ะนะ แต่คาร่าน่ารักจริงๆนะ -////-
วันนี้ก็ขอลาไปก่อนแล้วกันนะคะ ขอฝากคาร่าที่น่ารักไว้ด้วยแล้วกันนะ//หลบมีด(?) บะบายยยย ^^
ทำไมทั้งคู่น่ารักแบบนี้ ////w////
น่ารักอ่ะ คาร่าน่ารักอ่ะ----