คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Tender Love :: 7 ::
PART 7
“อวัอผมฮ้ะ ... สุสัน์วันไวท์เย์ฮ้ะเฟ”
.
.
.
.
แบฮยอนผละออ
แล้วรีบวิู่้ไปึ้นรถทันที โยทิ้ให้นที่ถูโมยูบไปเมื่อี้ ยืนอึ้ นิ่
า้า อยู่ับที่
“เี๋ยวสิ แบฮยอน นี่นายูบัน ?”
เฟปาร์เพิ่รู้ัว ็รีบวิ่ามไป ัหน้ารถอแบฮยอน
านยอลเท้าแนับระรถ ันนัวเล็ที่เอาแ่้มหน้าเอียอหนี
“ื้ออออออ เฟ ไม่เอาิ ผมะลับบ้าน -/-”
“แล้วันะทำยัไับนายีล่ะ ที่นายโมยูบัน ?”
“พรุ่นี้ไ้มั้ยเล่า ผม่วนอนแล้ว”
แบฮยอนบ่นอุบ
ทำท่าพอแ้มเป็นปลาปัเป้าู่านยอลอย่าไม่ยอมแพ้ หารู้ไม่ว่า มันน่ารั
น่าฟัมาแ่ไหน ในสายาานยอล
“ใระปล่อยให้นายนอน่ายๆล่ะ”
านยอลอุ้มแบฮยอนึ้นมาพาไหล่
นัวเล็ูใมา พยายามิ้นัืน แ่็ไม่เป็นผล
านยอลอุ้มร่าเล็ไปยันบนห้ออัวเอ แล้ววาบนเียนุ่มเบาๆ
“ไปอาบน้ำ แล้ว็นอนที่นี่แหล่ะ”
แบฮยอนเอียอมอานยอล
เาับารระทำอานยอลมา เหมือนบนหน้ามีเรื่อหมายำถามอันให่อยู่ลาหน้า
“มออะไร ไปอาบสิ มันึแล้ว ันปล่อยให้นายลับบ้านแบบนี้ไม่ไ้หรอ”
ร่าสูที่ยืนหันหลัให้
แะฝาวน้ำื่ม แล้วระน้ำลออึให่ อนแรแ่ะแล้เล่นๆ แล้วูอนนี้สิ
แบฮยอนเหมือนใยั่วเา นั่นิ่ไม่ยอมไปไหน แล้วไอ่ใบหน้าๆ
เหมือนหมาหลทานี่อี ลแบฮยอนหมาบ้าน ะยอมเป็นเหยื่อให้หมาป่าแบบเาใ่มั้ย
(?)
สวบบบบ
!!!
แรอา้านหลั ทำให้านยอลแทบสำลัน้ำ
แบฮยอนหมาบ้านัวน้อย ำลัสวมอเาอยู่ อไม่พอเอาหน้ามาถูๆ
เหมือนะอ้อนเอาอะไร
ฮึ้บไว้านยอล
ฮึ้บไว้ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“เฟ... เป็นอะไรอ่ะ ไหนพูสิ ... เี๋ยวเฟ็ทำเหมือนยั่วผม เี๋ยวเฟ็ไม่ยั่วผมแบบเนี้ยะ
ผมไปหมล่ะน่ะ”
านยอลหันไปมอร่าเล็ที่สวมอเาอยู่
วาสอู่หันมาสบาันทันที แบฮยอนผละออพร้อมๆับปลระุมเม็บน....
เม็ที่สอ
เม็ที่สาม...
นเห็นเนินอสีาวั่มาเมลโล่
ร่าบาเยหน้าึ้นมอานยอล พร้อมับล้อออีนให้เ้ามาใล้
พลาระิบ้าหูเบาๆว่า
“ผมยอมอ่อยเฟ่อน็ไ้...”
(อยาอ่าน่ออ่าเ่ ...ลิ์ในทวิเลย่ะลูสาว @เอ็นเอเอ็มไอีเอีวาย19)
♫ เปรียบ...เธอเพรามน้ำหนึ่ หวาน...ปานน้ำผึ้เือนห้า... ♫
“พ่อ็ ...พอไ้แล้ว เี๋ยวลูๆ็ื่นันหมหรอ”
“ลูเรายัไม่ลับันหรอ ป่านี้เ้าอินนอน้าบ้านหนูยอูไปแล้ว พ่อว่าเรามาทำน้อให้อินันีว่าน่ะแม่๋า”
“พ่อ... แ่แล้ว อายลูๆมั้เถอะ ิิ”
แบฮยอนในอ้อมอานยอล าโเบิว้า ็ใ่สิ ลืมไปเลย นี่มันไม่ใ่บ้านส่วนัวอใร แ่เป็นบ้านออิน แล้วเาสอน็ .....
“ใหรอหื้ม ?”
านยอลมอหน้าอีนพลาหอมแ้มนุ่มอแบฮยอนัฟอ
“็ลัวเาะว่านี่นา...”
านยอลยิ้มให้ับแบฮยอน แ่มูโ่ยัลอเลียอยู่แถวๆลำอาว
“ลัวเาว่าเราเสียั ....”
อยาโนอีสัรอบมั้ย้ะนสวย (?) J
เ้าวันใหม่...
แบฮยอน ื่นึ้นมาอย่าัวเีย เพราะเมื่อืนมีเรื่อให้เพลียถึเ้า เาพลิัวไปอานยอลที่ยัหลับสนิทอยู่ ร่าเล็หมุนัวมานอนทับร่าให่ แล้วับมูอีนเบาๆ
“ว่าไหื้ม ??”
แบฮยอนใ เาิว่าานยอลยัไม่ื่นะอี ริๆานยอลื่นนานแล้ว แ่เา็เพลียแบบแบฮยอนนั่นแหล่ะ ถึยัไม่ลุออาเีย านยอลอโอบรอบเอวแบฮยอนไว้แน่น ันอีนเีย
ส่วนแบฮยอน็นอนีาไปมาบนัวานยอลอย่าน่ารั เาเย่ัวึ้นไปุ้บแ้มานยอลเบาๆ ไม่้อบอ็รู้ว่าเมื่อืนมีวามสุมานาไหน
“ื่นนานยัฮ้ะ ??”
“ื่นพร้อมนายนั่นแหล่ะ”
านยอลบีบมูรั้นเบาๆ ทำให้แบฮยอนยู่หน้าใส่อย่าหมั่นเี้ยว
“สายแบบนี้ ทำไมไม่เปิร้านอีล่ะฮ้ะ ??”
“ร้านเปิแล้ว แ่ันอยาอยู่ับนายนานๆ”
แบฮยอน้มหน้ามุอย่าเินอาย เฟบ้านี่เรี๊ยน....เรียน
“ั้นเราลไปันเถอะฮ้ะ แ่ว่า...”
“ลัวหรอ ??”
“อื้อออออ...”
“็บอไปามร...”
แบฮยอนเยหน้ามออีนอย่าใ ให้บอพ่อับแม่อินไปว่า เมื่อเาสอน..... หรอ ?!!!
“เมื่อืนมันึไป ันเลยให้นายนอน้าที่นี่”
านยอลหอมแ้มนุ่มแล้วเินลาเีย โยมีผ้าเ็ัวพันรอบเอวไว้ เห็นแบบนั้นแบฮยอนเลย้มมอัวเอบ้า เามีแ่บ๊อเอร์ัวบาๆปปิแ่นี้เอ !!
“ะอาบน้ำพร้อมันมั้ย ไม่้ออายหรอ เมื่อืนเรา็เห็นๆันมาแล้ว”
เฟบ้า !!!!!!!!!!!!!
านยอลเินลมาาัวบ้านพร้อมๆับแบฮยอน พอพ่อับแม่ออินเห็นเ้า ึเอ่ยปาถามว่าทำไมแบฮยอนถึมาอยู่ที่นี่ ึ่านยอล็อบไปแบบที่้อมันไว้ือ เมื่อืนแบฮยอน่วยานที่ร้านนถึึื่น ะให้ับรถลับบ้านนเียว็ไม่ไหว ส่วนแบฮยอนเอ็โทรบอที่บ้านแล้วเรียบร้อย ็แ่โนุนิเียวที่หายัวออาบ้านแบบไม่บอพ่อแม่
านยอลเินเ้ารัว สวมผ้าันเปื้อน เรียมัวเป็นเฟทำอาหาร ส่วนแบฮยอน็เินไปัโ๊ะเ้าอี้ เ็บานเหมือนเิม ทั้สอน่าทำานันามปิ วันนี้เป็นวันเสาร์แบฮยอนไม่มีเรียนึมา่วยานที่ร้านไ้ ส่วนเ้าอร้านอย่าอิน อนนี้ยัไม่โผล่หัวมา สสัยิยอูแน่นอน เมื่อืน็ะัหนั ัเ็ม เหมือนัน
เวลาานล่วเลยมานถึอนเที่ย แม่ออินึให้แบฮยอนเ้ามาพัในรัวเพื่อทานอาหาร่อน
“วันนี้แม่ทำีลบอล้ะแบฮยอน ทานเยอะๆน่ะลู มี้าวยำในู้เย็น้วย เอามาอุ่นไ้น่ะ้ะ”
แบฮยอนโ้ให้เป็นารอบุ โอ้โหหหหห !!! มื้อเที่ยแบบนี้ มัน็้ออทอสิน่ะ ลิ่นมัน่ายั่วน้ำลายไ้ีริๆ แบฮยอนเินไปเปิู้เย็น ั้าวยำแบบเาหลีแท้ๆ มาอุ่นในไมโรเวฟ พร้อมับเทน้ำอัลมสีำใส่แ้ว อ่า... ีวิแสนเพอร์เฟ
รุบบ บบบบ !!
ัเ้าไปำแรมันรุบรอบมา ลิ่นีสบอลที่หอมอบอวนไป้วยลิ่นสใหม่ ลุเล้าับมันบละเอีย ไ้วามหวานหอมาหอมหัวให่ ไ้ลไปทอในน้ำมันอย่าี ัแล้วยืแบบที่เาโษาทำัน ีสยาวยืไปเรื่อยๆามแรึ แบฮยอนับีสเ้าปา เม้มๆเ้ามาทีละนิ ทีละนิ นหมลูีสบอล เาเี้ยวเสียัรุบรับอย่ามีวามสุ
เหลือบไปมอ้าวยำเาหลีสูราววัอุแม่อิน ็วนเรียน้ำย้อยไม่แพ้ัน ้าวหุสูราววั หุ้วยหม้อถ่านหินอ่อนอย่าี บ่บอถึวามพิถีพิถันในารปรุ้าว ารโรยเลือสินเธาว์อย่าีาประเทศไทย ทำให้้าวเม็โและูาวึ้น โปะหน้า้วยผัหลาสีสันนานานิ ทั้แรอท ถั่วอ หัวไเท้า ผัโม แวา เห็นาฟ้า ิมิสีแส และเนื้อวัวอย่าี รลามีไ่แสีเหลือทอ โรยหน้า้วยาาวาี่ปุ่น แถมยัมีอสโูัสีและเลบนหน้า้าวยำเพื่อเพิ่มวามอร่อย แบฮยอนสูวามหอมา้าวยำเาหลีเ้าไปเ็มปอ ลิ่นหอมาน้ำมันา ทำให้วนลิ้มลอ
แบฮยอนไม่รอ้า เาใ้้อน ีไ่แนเละแล้วนๆ ผสมอสโูั ผัและ้าว เ้า้วยัน พลาั้าวึ้นมาิม
“อื้มมมมมม !!! ฟินอ่ะ !!!!!!!!!!!!!!!!”
สัมผัสแรแห่ารรับรส้าวยำ ือไ้ลิ่นาีวนันไปหมอยู่ในปา รุบรอบไป้วยผัทีุ่แม่อิน้มอย่าี ทำให้ยัวามรอบ ส ใหม่ อผัอยู่ เพิ่มรสาิเผ็้วยิมิหมัอย่าี ัวามเผ็้วยอสโูั ที่ทั้เ็มทั้อร่อย ร่าเล็ยันผสม้าวยำ่อ แล้วีบเอาเนื้อวัวเ้าปา เนื้อวัวนุ่มมานแทบะละลายในปา โยที่ยัไม่ไ้เี้ยว สวรร์ัๆเลยแบฮยอน
“อร่อยม่ะ ??”
“อ้ะ !!”
เฟที่รัมาแบบไม่ให้ั้ัว านยอลเห็นนัวเล็เินเ้ารัวมานาน เลยามมาู พบว่าอีนำลันั่ฟินับอาหารรหน้าแบบไม่ลืมหูลืมา เาเินมาอยู่้านหลัแบฮยอน ้มลมาให้หน้าอยู่ระับใบหู แล้วระิบเบาๆ ทำให้แบฮยอนสะุ้ แล้วหอมแ้มเฟเบาๆ
“ทำให้ใอีแล้ว เิผมสำลัายึ้นมาทำไ ??”
“ันะผายปอเอ J”
นเ้าเล่ห์ยิ้มมุมปา แล้วลาเ้าอี้มานั่้วย แบฮยอน ี้ไปที่าน้าว เิถามว่าะิน้าว้วยมั้ย านยอลพยัหน้าอบ แบฮยอนึรีบั้าวยำให้แล้วนำไปอุ่น ส่วนร่าสู็นั่เทน้ำอัลมรอไป
“หิวหรอฮ้ะ ?? หิวมามั้ย ??”
แบฮยอนย้าวมาเสิร์ฟ แล้วนั่ัานยอลอย่าุ้นเย านยอลโอบเอวบามาแนบาย แล้วุ้บรไหล่าวอย่าเอาใ
“อ้อนแบบนี้ะเอาอะไรหื้ม ??”
“ผมเปล่าอ้อนน่ะ -/-”
“เี๋ยวทาน้าวเสร็ ันะสอนทำนม ีม่ะ ??”
“ริหรอ >< ว่าแ่เฟว่าแล้วหรอฮ้ะ ??”
“ันอบนมเรียบร้อยแล้ว รอแ่เสิร์ฟ”
พูเสร็ านยอล็หอมแ้มแบฮยอนฟอให่ แบฮยอนเอียอหนีส่เสียราหิเหมือนลูหมาเบาๆ
“ื้ออออออ ... นี่อนลาวันน่ะ”
“ั้นลาืน็ทำไ้สิ ป้อน้าวหน่อยสินเ่”
แบฮยอนั้าวยำเาหลี่อปาานยอล พร้อมส่เสีย อ้ามมมม !! านยอลหัวเราะออมาเบาๆ แล้วับ้อนเ้าไป เาส่ยิ้มหวานใส่แบฮยอน มอาัน้วยสายาที่หยาเยิ้ม ที่พร้อมะหลอมละลายไ้ทุเมื่อ
เมื่อพาันสวีทป้อน้าวนเสร็ านยอล็พาร่าบามารรัวสำหรับทำเบเอรี่ โยานยอลเริ่นบอแบฮยอนว่านมวันนี้ ่ายมา ึ่็ทำให้แบฮยอนระือรือร้น อยาทำึ้นมาทันที
Fortune Cookie ุี้เสี่ยทาย
“็มาลอทายู ว่าเรื่อเมื่อืน ันิยัไับนาย”
แบฮยอนพอแ้มป่อ แล้วถ้าแบบนี้เาันหยิบนมอันที่บอว่าเลียล่ะ วามรู้สึะย่ำแย่แ่ไหน ไม่อยาทำแล้ว ....
“ในแ้วนี้มีระาษ้อวามสำหรับใส่ไว้ในนมอยู่ 10 อัน ันให้พวพนัานนอื่นเียนว่า รั ับ เลีย”
านยอลยิ้มมุมปาอย่าเ้าเล่ห์ แ่แบฮยอนเหมือนะไม่อยาเล่น้วย เาพอแ้ม หันหน้าไปทาอื่น ไม่สบาับานยอล เะหม้อ เะานไปเรื่อย
“อ้ะ !! มาเริ่มทำันีว่า ส่วนประอบวันนี้็่ายๆเลย มีไ่าว น้ำาล เนยละลาย แป้อเนประส์ น้ำเปล่า และ็ลิ่นวนิลา”
แบฮยอนมอามอีนอธิบายส่วนผสม เอาว่ะ !! เอาวามรู้ไว้่อน ่อนะโนเาเี่ยทิ้ว่ะ ไ้แล้วทิ้ิน่ะ อย่าเา็เป็นไ้แ่อเล่น เห้ย ! เี๋ยว ! ยัไม่ไ้นี่หว่า...
“นายสสัยรไหนมั้ย ??”
“ทำไม้อไ่าวล่ะรับ ไ่แไม่ไ้หรอ ??”
านยอลโอบเอวแบฮยอนา้านหลั แล้วระิบที่หูเบาๆ
“ไ่แมีวามหนาแน่นมาว่าไ่าว มันะทำให้แป้ไม่รอบ เนื่อาส่วนผสมหนัเินไป ไหนะแป้อี”
เาระิบ้าหู แล้วมือ็เลื่อนลมาวนลูบสะโพมนเบาๆ
“ื้อออออออ .... ทะลึ่”
านยอลยัไหล่หล่อๆ แบบไม่สนใ แล้วเริ่มอธิบาย่อ
“็เอาพวนี้มาผสมันเลย เสร็ล่ะ !”
“ห้ะ ?! เฟ แ่นี้เอหรอ ?”
“อื้อ !! ันวส่วนผสมให้นายล่ะ นายแ่ับใส่รวมๆัน แ่นี้เอ”
แบฮยอนทำท่าๆปนอึ้ อะไรมันะ่ายนานี้ เาับะร้อนาลาสีมพู พร้อมับถ้วยผสมนาให่ เพื่อมิ์ส่วนผสมให้เ้าัน แบฮยอนเทแป้ลถ้วยผสม แล้วหยิบเนยละลายมา ำลัะเท แ่ว่า...
“นี่แหน่ะ !!”
“อ้ะ !! เฟีผมทำไมอ่ะ ??”
“ันสอนนายแล้วไม่ใ่หรอ ว่าให้รวมอเหลว่อน”
านยอลที่ำลัยืนูลูศิษย์สุที่รัทำนม เห็นท่าทาะรวมส่วนผสมผิ ึเ้ามาีมือเบาๆ เพื่อเป็นารเือน แบฮยอนอ้าปาอ๋อทันที เรานี่น้า !!!!!!!!! เาสอนแล้วทำไมไม่ำ !!!!!!!!!!!!!
านยอลเปลี่ยนถ้วยผสมให้แบฮยอน แล้วเ้าัว็ลับไปยืนที่เิม อยมออยู่ใล้ๆ แบฮยอนเริ่มใหม่ โยารโยนส่วนผสมอเหลวทั้หม่อน เริ่มา ไ่าว น้ำาล เนยละลาย น้ำเปล่า และ็ลิ่นวนิลา
“ีผสมให้เ้าัน็พอ ไม่้อให้ั้ยอน่ะ ไม่ไ้ทำเ้”
แบฮยอนพยัหน้าเ้าใเบาๆ แล้วั้ใีส่วนผสมให้เ้าัน พอผ่านไปสั่วหนึ่ านยอลเห็นว่าสมวรใส่แป้อเนประส์ไ้ เาึ่วยแบฮยอนโยารเทแป้ลไป ส่วนแบฮยอน็มีหน้าที่ นส่วนผสมให้เ้าันเหมือนเิม
“ั้นอนนี้สำัล่ะ ถือว่าเป็นุลายแม็์เลย็ว่าไ้ นายสสัยมั้ยว่านมมันอไ้ยัไ ??”
“็พับ่อนแล้ว่อยอบนมไ”
“นายะพับมันยัไ แป้มันยัเหลวอยู่เลย”
เออเนอะ ... แบฮยอนิในใ
“หอมแ้มัน่อน แล้วันะบอ ..”
านยอลยื่นแ้มให้แบฮยอน
มั้วะ !!
แบฮยอน็ยอมหอมแ้มแ่โยี ไม่ไ้อยารู้หรอน่ะ แ่หมั่นไส้ หมั่นเี้ยว
“เห็นแ้วนั่นป้ะ ??”
แบฮยอนเินไปหยิบแ้วน้ำมาวารหน้า ส่วนานยอล็้มลหยิบแม่พิมพ์ที่ใ้สำหรับทำนมทาร์ พร้อมับถานาลา โยมีระาษไวาไว้ในนั้น
“นายใ้้อนวนาเล็สุ เทแป้ที่ผสมไว้บนถาแบบนี้ แล้วใ้้อนยายวว้าให้มันวว้าึ้นประมา 4 เ็น”
แบฮยอนั้ใึ้นมาทันที เพราะนี่ือุสำั และ็สำัแบบที่านยอลบอริๆ
“พยายามให้แป้มันบาหนาเท่าๆัน หนาเิน บาเิน ็ไม่ี ประมานี้พอ”
านยอลยัั้ใอธิบายให้แบฮยอนฟั โยที่เาสาธิให้แบฮยอนู แบฮยอนพยัหน้าอย่าเ้าใ แ่แทนที่แบฮยอนะไ้ทำ านยอลลับถือ้อนนเียวไม่ให้ัวเล็ทำะั้น านยอลทำนเสร็รบ 10 อัน
“่อไป ือารอบ ั้อุหภูมิไว้ที่ 180 อศา อบแ่ 4 นาที หลัาอบแล้วเรา้อรีบเอาแป้มาใส่ระาษ แล้วอับแ้วน้ำ นมันพับแบบนี้ ริๆะพับับมือ็ไ้ แ่ทรมันะไม่สวยเท่าใ้แ้ว ส่วนถ้านายว่าทำไม้อรีบ เพราะถ้าไม่รีบแป้มันะรอบะ่อนที่ะพับไ”
พูเสร็านยอล็ับถาเ้าเาอบ เาเหมือนพูนเียว ทำนเียวมาว่า ไม่ยอมให้แบฮยอน่วยเลย
“เฟ... แล้วถ้าผมับไ้ว่าเฟเลียผมล่ะ ?”
านยอลูอึ้ไป แล้วหันมาสนในรหน้ามาว่านม เาแ่ะแล้เล่นๆ ไม่ไ้ิว่าแบฮยอนะีเรียสนานี้
“นายะเื่อใัน หรือนายะเื่อในโะาล่ะ ??”
“แ่เรานอน้วยันแล้วน่ะเฟ ผมไม่เยนอน ไม่เยทำ.... ทำแบบนี้ับใรอ่ะ”
ร่าบาเถียไปน้ำาลอไป นานยอลทนไม่ไ้ ว้ามาอแน่น บาทีเา็เล่นแรเินไปรึเปล่า...
ิ้ !!!!!!
นมอบเสร็แล้ว ไม่มีเวลาพูพร่ำทำเพลใใ เา้อรีบทำนม่อน านยอลรีบเอาแป้นมออมา แล้วใ้ไม้พายเล็ๆแะแป้ออาถา เาหยิบระาษ้อวามมาวาลบนแป้อย่ารวเร็ว แล้วับีบให้แป้พับเ้าหาัน านั้น็นำไปพับให้อับแ้วน้ำ นเป็นรูปเท้าหมูเล็ๆ เป็นอันเสร็พิธี
านยอลทำแบบนี้ โยไม่หันมามอหน้าเศร้าสร้อยอร่าเล็แ่น้อย แบฮยอนมอูระาษ้อวามในแ้วน้ำหายไปทีละอันามลำับนม เาไม่สามารถแอบเปิอ่านไ้เลย มอูีวิัวเอำลัถูัสิน...
“อ้ะ !! เสร็ล่ะ ลอหยิบึ้นมาเสี่ยทายเลย”
านยอลยื่นานที่ันมเสร็เรียบร้อยมาให้ แบฮยอนหลับาปี๋ พร้อมยื่นมือออไปหยิบนมเสี่ยาย(?)
เาหยิบมันึ้นมา...
แล้วแะออ...
ลี่ระาษ้อวาม
I …
I LOVE YOU
แบฮยอนยิ้มทั้น้ำาแล้วหันไปมอานยอลที่อ้าแนรออเาอยู่ เารีบวิ่เ้าอานยอลทันที อแน่นนานยอลระแอมออมาเหมือนะสำลั
“อะแฮ่ม... ร้อไห้ทำไมหื้ม ?? ันบอแล้วไ ว่าันรันาย ัวเล็อพี่”
“ฮืออออ... ็มันลุ้นอ่ะ แล้วถ้าผมไ้เลียึ้นมาล่ะ พี่ะว่าไ ??”
“ยัไัน็รันาย ... ินนมให้หมน่ะ ินทั้ืนเลย็ไ้”
านยอลหอมแ้มแบฮยอนแรๆ แล้วออีนโยไปมาเบาๆอย่าน่ารั ไม่ว่ายัไเา็อบแบฮยอน อบในวามน่ารัั้แ่แรเห็นเลย็ว่าไ้
“้าับพี่อีืนไ้มั้ยหื้ม ??”
“ไม่ไ้หรอเี๋ยวแมุ่”
อีนยู่ปาอย่าน่ารั อยาะนอนะาย แ่แม่อบบ่น นี่ลับบ้านไปะโน่าเป็นสามวันเ็วันเลย็ไม่รู้
“ั้นเี๋ยวพี่ไปส่น่ะ”
“อื้อออออ !!”
.
.
“ียอน !! มานี่หน่อยันมีเรื่อะเม้าท์ รี้ๆๆๆ”
“อะไรล่ะเธอเล่ามา ๆๆๆๆ ><”
“็เฟปาร์สุหล่อหน่ะสิ เมื่อเ้าเห็นั้ใเียนำว่า I LOVE YOU เป็นสิบๆแผ่น สสัยหมายรั”
“ริหรอแร๊ !!!!!!!!?”
“แลัวัวหนัสือไม่สวยหน่ะ เียนเยอะมาเลย รี้ๆๆ ันอิแฟนเา รี้ !!!!!”
#ฟิเฟานยอล
PS. เฟปาร์ายแน่่ะ ถ้าน้อบี๋รู้วามริน่ะ 55555555555 เม้นันหน่อยน้า อยาอ่านเม้นอ่านแล้วมีำลัใ ะ่า ะแนะนำ็ไ้ มาเหอะ 5555555+ สรีมแท็ในทวิให้้วยน้า อบุ้า !
ความคิดเห็น