MY LADY...โทษที นั่นเมียผม! (MarkBam)

ลำดับตอนที่ #3 : Re-Chapter 1 แอบมอง 100%

Chapter 1 แอบมอง

ครืด ครืด

เสียงโทรศัพท์ที่สั่นบนโต๊ะ เรียกความสนใจให้ ‘แบมแบม’ หญิงสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง ซึ่งเธอกำลังพูดคุยกับเพื่อนๆอีกสองคนในกลุ่ม ต้องหันมาสนใจโทรศัพท์ที่มีสายเข้านี้

มือเรียวหยิบเครื่องสี่เหลี่ยมขึ้นมาดูพลางอมยิ้มเมื่อเห็นรายชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอ ก่อนจะเลื่อนรับสาย และยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู

(ว่าไงครับที่รัก วันนี้เลิกกี่โมง) ไม่ทันไรเสียงทักทายสดใสจากปลายสายก็ดังขึ้นมาทันที

“วันนี้หรอ น่าจะประมาณสองโมง”

(งั้น…ถ้าเลิกแล้วไปดูหนังกันไหม)

“แล้วจะดูเรื่องอะไรล่ะ”

เพราะช่วงนี้อาจารย์เล่นสั่งงานมาเป็นกองเท่าภูเขา ไม่รู้จะสั่งเยอะไปไหน เธอเลยไม่ค่อยได้ติดตามข่าวสารสักเท่าไหร่ ว่ามีหนังเรื่องไหนน่าดูบ้าง ถึงแม้โทรศัพท์จะมีอินเทอร์เน็ตแต่งานเยอะขนาดนี้ ใครจะมีเวลาไปเปิดเล่นกัน อีกอย่างถ้าเกรดเทอมนี้ออกมาไม่สวยนะ เธอได้โดน ‘พี่ชาย’ ที่ดุยิ่งกว่าพ่อฆ่าตายแน่ๆ บรึ๋ยยย

(ยูคเลือกไว้แล้วล่ะ แบมอยากดูเรื่องอื่นเปล่า)

ยูค หรือ คิม ยูคยอม เป็นแฟนหนุ่มที่แบมแบมกับกำลังคบหาอยู่ในขณะนี้ เขาเรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ แต่คนละมหาลัย พวกเขาสองคนคบกันมาได้ประมาณหกเดือนกว่าๆแล้ว ถ้านับตั้งแต่ตอนม.6 ในวันสอบจบวันสุดท้าย 

เขามาสารภาพกับเธอ…ว่าแอบชอบมานานแล้ว และขอคบเป็นแฟน…

ตอนนั้นแบมแบมนิ่งมึนไปพักใหญ่ ไม่คิดว่าในชีวิตเธอจะมีผู้ชายมาบอกชอบตรงๆแบบนี้ เอาทำเธอนอนเก็บไปคิดหลายวันเลยทีเดียว จน ‘ยองแจ’ เพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยประถมก็เอาแต่ยุให้เธอลองคบกับยูคยอมดู ตัวเธอเองคิดว่าลองๆคบดูคงไม่เสียหายอะไร

ถ้าไม่ใช่ก็เลิก…

นับแต่วันนั้นจนถึงวันนี้…เธอคิดว่าตัดสินใจไม่ผิดจริงๆที่ลองคบกับผู้ชายคนนี้ เขาดูแลดีทุกอย่าง โดยที่ผู้หญิงอย่างเธอไม่เคยวาดฝันมาก่อน ว่าจะเจอคนดีๆแบบนี้อย่าง… คิม ยูคยอม

“แบมดูเรื่องอะไรก็ได้ ตามใจยูคเลย”

 (โอเคครับผม งั้นยูคจะจองตั๋วไว้ก่อนนะ เดี๋ยวสองโมงเจอกันหน้าคณะเหมือนเดิม จุ๊บๆครับ)

“รับทราบค่า” ก่อนจากไม่ลืมจะทำเสียงจุ๊บๆให้คนในสายสองสามทีก่อนจะวางสายและเก็บโทรศัพท์ใส่ในกระเป๋าสะพายใบโปรด

การกระทำอันหวานแหววเมื่อกี้ทำเอา เพื่อนรักที่นั่งข้างๆ โดยยองแจนั่งกลางและตามด้วยจูเนียร์นั่งถัดออกมาแทบจะอ้วก ถึงพวกเธอจะเจอและได้ยินอะไรเลี่ยนๆแบบนี้ทุกวัน แต่มันก็ยังไม่ชินอยู่ดี

“ยัยแบม แกช่วยลดระดับความหวานลงบ้างก็ได้นะ น้ำตาลในเลือดฉันสูงอีกแล้ว”

จูเนียร์ เพื่อนสาวประเภทสองแสนเริ่ด เชิด สวย พูดอย่างหมั่นไส้เพื่อนตัวเอง ไม่ใช่ว่าไม่ชอบใจอะไรหรอกนะ แต่บางทีก็ได้โปรดสงสารคนโสดบ้าง ไอ้เวลาพูดตอนจบจุ๊บๆนั่น โคตรฆ่าประชากรคนโสดเลยจะบอกให้!!!!

“แกก็น่าจะชินได้แล้วนะ ได้ยินแทบทุกวัน ยังมาบ่นอีก” แบมแบมเอียงคอไปพูดกับจูเนียร์ 

“อย่าว่าแต่มันเลย ฉันก็เหมือนกันแหละ คิดถูกคิดผิดก็ไม่รู้ที่ยุให้แกกับยูคยอมคบกัน หวานกันซะไม่อายชาวบ้านบ้างเล๊ยยยยย” ยองแจออกความเห็นเสริม ประโยคสุดท้ายเธอพูดเสียงสูงปรี๊ด บ่งบอกว่ามันน่าหมั่นไส้และน่าอิจฉาขนาดไหน

“เวอร์ละๆ” แบมแบมใช้มือตีไปที่ไหล่ยองแจทีหนึ่งเบาๆ พลางอมยิ้มไปกับการหยอกล้อของเพื่อนสาวทั้งสอง

ถ้ายูคยอมโทรมาตอนสองคนนี้อยู่ด้วยเมื่อไหร่นะ พอวางสายก็จะโดนล้อแบบนี้ทุกที เหมือนทุกอย่างกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว

“เลยมาเกือบสิบนาทีล่ะนะ ทำไมอาจารย์มาช้าจัง” จูเนียร์ก้มมองหน้านาฬิกาข้อมือตปกติอาจารย์ท่านนี้มาสอนตรงเวลาจะตาย พออาจารย์เข้าสอนช้าแบบนี้เลยแปลกๆ

“แล้วแกจะพูดขึ้นทำไม เดี๋ยวอาจารย์ก็มา…” ประโยคสุดท้ายของแบมแบมขาดตอนไป เพราะเสียงของอาจารย์ประจำภาควิชานี้ดังขึ้นมาขัดซะก่อน   

“เอ้า นักศึกษาหยุดคุยกันแล้วนั่งที่ให้เรียบร้อย”

อาจารย์หนุ่มอายุราวๆสามสิบต้นๆ เดินหอบหิ้วเอกสารอย่างเร่งรีบเข้ามาในห้องเรียน เม็ดเหงื่อบนใบหน้านั้นบ่งบอกได้เลยว่า ท่านรีบมาสอนแค่ไหน ช่างเป็นอาจารย์ที่ทุ่มเทกับนักเรียนเสียจริง

“ยัยเนียร์ (  - -)(  - -)” ทั้งแบมแบมและยองแจต่างมองไปยังจูเนียร์เป็นสายตาเดียวกัน คนถูกมองก็ทำได้แค่ก้มหน้าก้มตาทำเป็นเปิดหน้าหนังสือเล่นไปพลางๆ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อะไร  

เวลา 14.00 นาที

คณะจิตวิทยา

รถยนต์ยี่ห้อฮุนไดสีขาวขับเคลื่อนเข้ามาหยุดอยู่หน้าคณะ ประตูฝั่งคนขับถูกเปิดออก ปลายเท้าหนักนำพาร่างสูงหนึ่งร้อยแปดสิบสองเซนฯ เดินลงมาจากรถตรงไปหาสาวๆทั้งสามคนที่ยืนรออยู่ ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“ว้าว มาตรงเวลาเป๊ะ” ยองแจเหลือบมองดูนาฬิกาข้อมือตัวเอง ก่อนจะชูนิ้วโป้งยอดเยี่ยมทั้งสองข้างให้ยูคยอม

“เป็นไง เท่ไหมล่ะ” คนถูกชมยิ้มแป้นออกนอกหน้า

“จ้า เท่เหลือพ่อคุณ”

“หนังฉายตอนสามโมงยี่สิบแหนะ ไปหาไรกินก่อนไหม” ยูคยอมหันไปคุยกับแบมแบมที่ยืนข้างจูเนียร์

“ยูครู้ใช่ไหมว่าแบมอยากกินอะไร”

“ร้านเดิมใช่ไหม” เธอพยักหน้าตอบ “ได้เลย ยูคจะพาที่รักไปเดี๋ยวนี้แหละครับ”

“พวกแกไปกินด้วยกันเปล่า?” แบมแบมหันไปถามเพื่อนรักทั้งสองของเธอ

“ไม่เอาด้วยหรอก เรามีนัดไปเสริมสวยกันย่ะ” พูดจบจูเนียร์ก็เอื้อมมือไปคล้องแขนยองแจไว้ พร้อมกับสะบัดผมยาวสลวย เชิดหน้าเต็มที่

อีกทางด้านหนึ่ง

“กูว่าแล้ว มึงต้องอยู่ที่นี่แน่ๆ”

‘แจ็คสัน’ ชายหนุ่มจากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ เดินเข้าไปหาเพื่อนของเขาที่แอบมองอะไรบางอย่างอยู่หลังต้นไม้ใหญ่

ไม่ต้องถามก็รู้ว่าเพื่อนรักคนนี้กำลังสังเกตดูอะไรอยู่ เวลาเลิกทีไรนะ ‘มาร์ค’ ก็จะชอบมาส่องน้องแบมแบม สาวสวยจากคณะจิตวิทยาตลอด มาได้ทุกวี่ทุกวัน หลังกินข้าวเสร็จมันยังมาเลย แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาอะไรหรอก…. ถ้าไม่ติดว่าน้องเขาคนนั้นมีคนควงแล้ว!!!

เพื่อนคนเนี่ย….กำลังหลงรักคนมีแฟนแหละ น่าสงสารจังครับ

“มึงไม่เจ็บเหรอวะ ภาพบาดตาบาดใจซะขนาดเนี่ย” ถึงจะถามคำถามกับเพื่อนตัวเอง แต่สายตากับมองไปยังภาพเบื้องหน้าที่น้องแบมแบมเดินจับมือกับแฟนไปที่รถยนต์คันหนึ่งซึ่งจอดไว้ตรงหน้าคณะ ไม่พอแฟนของน้องเขายังเปิดประตูฝั่งข้างคนขับให้อีก

“เจ็บดิสัส” มาร์คกรอดฟันพูด มือหนาทุบไปที่ต้นไม้ทีหนึ่งก่อนจะหันหน้ากลับมาเพราะรถยนต์คันนั้นได้ขับออกจากหน้าคณะไปแล้ว  

“โอ๊ะไอ่โง่ มึงก็มายืนดูอยู่ได้”

“กูอยากเห็นหน้าน้องเขา ไม่อยากเห็นไอ้เปรตนั่น” ร่างสูงเดินไปยังตรงหน้าหินอ่อนแถวนั้น แจ็คสันก็เดินตามไปนั่งลงข้างๆ

“อย่างกับมึงไม่เปรตงั้นแหละไอ้นี่”

“เอ่อ กูเตี้ยกว่ามันอีก” แจ็คสันได้ยินคำตอบแล้วถึงกับต้องถอนหายใจออกมา

ที่บอกว่าเตี้ยกว่าไอ้น้องยูคยอมนั้น…มึงเตี้ยกว่ามันแค่เซนเดียวเองนะ นี่เรียกว่าเตี้ยหรอครับ แล้วคนสูงร้อยเจ็ดสิบหกอย่างแจ็คสันล่ะ จะเรียกว่าอะไร…ไอ้สั้น งี้สินะ

“แล้วมึงจะตามออกไปเปล่า”

“กูไม่ตามหรอกหน่า เปลืองน้ำมันรถ”

“แล้วถ้าน้องเขาออกไปคนเดียวอะ”

“ตามดิ ผู้หญิงกลับบ้านคนเดียวอันตรายจะตาย”

“โห ไม่ค่อยเลยนะมึง หลงแฟนชาวบ้านเขาไม่พอยังตามติดเป็นปลิงอีก”

“กูแค่บอดี้การ์ดรักษาความปลอดภัยแบบห่างๆเฉยๆหน่า”

"มึงชอบน้องเขา แล้วทำไมไม่บอกไปละวะ" มาร์คเงียบไปสักพักหนึ่งก่อนจะพูดขึ้น

"ก็น้องเขา 'มีแฟนแล้ว' บอกไปก็เท่านั้นแหละ มึงก็รู้ดี"

มาร์คตามติดน้องแบมแบมมาเกือบๆเดือนแล้ว นับตั้งแต่วันนั้น…วันที่เจอน้องเขาครั้งแรกใต้อาคาร วันที่เหมือนพรหมลิขิตให้เราต้องมาติดฝนด้วยกัน ตอนนั้นมันโคตรดีเลย

นับตั้งแต่วันนั้นเขาก็ตามสืบเรื่องน้องแบมแบมทุกอย่าง กะว่าจะจีบเป็นแม่ของลูกสักหน่อย แต่ที่ไหนได้สืบไปสืบมาถึงได้รู้ว่าน้องเขามีแฟนแล้ว

โคตรพีค สัส...

"ใช่กูรู้ มึงเอาแต่เอาตามส่องน้องเขาเป็นเดือนๆ มึงได้อะไรล่ะ"

ไอ้บทพระเอกหล่อๆแบบนี้คนอย่างแจ็คสันไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่หรอก มันต้องแย่งของคนอื่นมาแบบเลวๆนี้แหละงานถนัด

"อืมม ความสุขเล็กน้อยๆมั้ง อีกอย่างนะกูไม่อยากเป็นต้นเหตุให้น้องเขาเลิกกับแฟน"

"โห พูดอย่างกับน้องเขาจะหันมาเอามึงงั้นแหละ"

"ก็ไม่แน่ปะวะ..."

50%

เวลา 17.50 นาที

ร่างสูงเดินเข้ามาในห้องเดิน ขายาวตรงไปยังโซฟายาวสีขาว ก่อนจะโยนกระเป๋าเป้ลงบนนั่นอย่างไม่สนใจสักเท่าไหร่ว่าของด้านในจะมีอะไรเสียหายบ้าง แต่ถึงอย่างงั้นในกระเป๋าก็ไม่มีอะไรนอกจากเอกสารใช้ประกอบการเรียนเป็นสิบๆชุด 

และระหว่างที่เขากำลังจะเดินไปหยิบน้ำดื่มในตู้เย็น เสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าก็ได้ดึงความสนใจให้หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมาดู

J.Jackson

คืนนี้เที่ยวกันเปล่า ไอ้ซองแจมันชวน

M.Tuan

เที่ยวไหน

J.Jackson

ผับเปิดใหม่ อยู่ไม่ไกลจากคอนโดมึงอ่ะ

คิ้วหนาขมวดเป็นปม เรื่องผับเปิดใหม่แถวนี้เหมือนมาร์คก็เคยได้ยินเขาพูดกันบ้าง เพราะผับนี้ก็เคยเปิดมาแล้วในย่านอื่น ก่อนจะค่อยขยายสาขามาแถวๆนี้ละมั้ง

M.Tuan

อ่อ ร้านนั้นหรอ แล้วใครไปบ้าง

J.Jackson

ก็พวกหน้าเดิมๆนั่นแหละ

M.Tuan

อ่อๆ

มาร์คเป็นพวกเพื่อนเยอะ เกือบๆสิบคนได้ถ้านับรวมตัวเขา และส่วนใหญ่เพื่อนพวกนี้ก็ชอบเฮฮาปาร์ตี้กันทั้งนั้น แต่ถึงจะมีเพื่อนเยอะยังไง เพื่อนที่เขาไว้ใจและสนิทมากที่สุดก็คงเป็น แจ็คสัน เพราะแม่ของทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกัน ทำให้ทั้งมาร์คและแจ็คสันเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ

J.Jackson

ตกลงมึงไปใช่ป่ะ

M.Tuan

ไม่

กูขี้เกียจ

ถามว่ามาร์คชอบเที่ยวไหม…แน่นอน มันเป็นสิ่งที่เขาชอบรองจากถ่ายรูปเลยล่ะ หรือว่ารองจากน้องแบมแบมกันนะ

แต่ถึงอย่างงั้นเขาก็ไม่ได้เที่ยวตลอด ขึ้นอยู่กับอารมณ์ตอนนั้นด้วย วันไหนที่ถูกชวนแล้วรู้สึกไม่อยากทำอะไร เขาก็ปฏิเสธ เหมือนกับที่เขากำลังทำเมื่อกี้ไง 

J.Jackson

ก็แล้วแต่มึงครับ

แจ็คสันเลือกที่จะไม่เซ้าซี้ เขารู้ดีว่าถึงทำไปมาร์คก็ไม่ยอมมาอยู่ดี

มาร์คคว่ำหน้าจอลงวางไว้บนเคาเตอร์ ก่อนจะเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นออกมาดื่มแก้กระหาย 

ต่อจากนั้น ร่างสูงก็เดินเข้าไปในห้องนอน กระโดดล้มตัวลงนอนแผ่เต็มเตียงขนาดห้าฟุต หลับตาพริ้มเพียงเท่านั้น หน้าน้องแบมแบมก็ลอยเข้ามาในหัวทันใด

ตั้งแต่เกิดมา มาร์คไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะได้มา แอบมองหรือแอบชอบ แฟนชาวบ้านแบบนี้ ทั้งที่รอบตัวเขามีผู้หญิงมารายล้อมมากมาย แต่เขากลับไม่รู้สึกสนใจผู้หญิงพวกนั้นเลยสักนิด แต่กลับไปสนใจผู้หญิงที่มีเจ้าของแล้วแทน…

บ้า….ไหมละ ถามใจตัวเองดู 

…ใช่! มันบ้ามากๆเลยเว้ย

น้องแบมแบมทำให้พี่มาร์คหลงจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว!!!!

“ไหวปะเนี่ย” ยูคยอมพยายามกลั่นเสียงหัวเราะไว้ เพียงเพราะสายตามองแรงของแฟนตัวเองที่มองมา

เขาพาแบมแบมมานั่งพักหน้าโรงหนังหลังจากดูหนังเสร็จเรียบร้อย ตอนเดินออกมาเมื่อกี้เธอก็เดินเซไปซะหลายก้าว เลยต้องมานั่งพักก่อน….เจอหนังผีเข้าไปถึงกับอ่อนแรง

“งื้ออ เพราะยูคนั่นแหละ” พูดแล้วก็จัดการตีไปที่ท่อนแขนแฟนหนุ่มที่ยืนอยู่ทีหนี่ง ทำเอาเขาหัวเราะลั่น

“ก็แบมบอกดูหนังอะไรก็ได้ นี่ไงหนังผีสนุกดีออก”

“สนุกบ้าอะไร หัวใจแทบวาย” แบมแบมเบ้ปากอย่างหงุดหงิด

ปกติเธอก็ดูหนังผีนะแต่จะชอบดูในคอมมากกว่า เวลาผีมันออกมาตอนไหนจะข้ามไปดูตอนอื่นได้ แต่มาดูในโรงแบบนี้เธอไม่ชอบเลย ได้แต่นั่งลุ้นระทึกว่าเมื่อไรมันจะจบสักที โพล่ออกมาทีเล่นตกใจซะแรง  แถมในโรงยังมืดอีก แบบนั้นยิ่งหลอนเข้าไปใหญ่ ฮืออ

“ไว้ถ้าเรื่องใหม่เข้าเรามาดูกันอีกเนาะ” ยูคยอมยังแกล้งคนตรงหน้าต่อไป

“มาดูคนเดียวเถอะ ไม่มาด้วยแล้ว!!” ใบหน้าสวยบูดบึ้ง แต่ยูคยอมนั้นกลับยิ่งชอบเข้าไปใหญ่เวลาเห็นแบมแบมทำหน้าแบบนี้

มันน่ารัก…น่าหยิกแก้มยุ้ยๆบนหน้า ซะจริง

“โอเคครับ หกโมงแล้วไปหาอะไรกินกันดีกว่า”

“เนื้อย่าง กินเนื้อย่างกัน นะๆ” พอได้ยินคำว่า กิน ดวงตากลมโตก็ลุกวาวทันที ส่งสายตาอ้อนวอนให้แฟนตัวเองเต็มที่ มีเหรอที่ยูคยอมจะทนไหว

“เคๆ เนื้ออย่างก็เนื้อย่าง”

“เย้! ยูคยอมใจดีจังเลยยยย” ลุกขึ้นกระโดดกอดเข้าใส่คนตรงหน้า จนร่างสูงแอบเซถอยหลังไปนิดๆ

ยูคยอมกุมมือแบมแบมไว้ข้างหนึ่งก่อนจะพากันเดินออกไปจากห้างเพื่อไปกินเนื้ออย่างตามคำขอของแฟนสาวต่อ

มาร์คเดินมารับโทรศัพท์ในสภาพผมเผ้ากระเซอะกระเซิง หลังจากผ่านการนอนงีบมาเกือบสองชั่วโมง ถ้าเสียงโทรศัพท์ไม่ดังขึ้นมาซะก่อนเห็นทีวันนี้เขาคงได้นอนยาวยันเช้า

“อือ มีไร”

(มึงเห็นรูปที่กูส่งให้ยัง) แจ็คสันถามน้ำเสียงตื่นเต้นสุดๆ

“รูปไรวะ?”

(เปิดดูเพื่อน โคตรเด็ดเลยจะบอกให้) ยังไม่ทันจะตอบอะไรแจ็คสันก็วางสายไปซะก่อน มาร์คมองจอโทรศัพท์อย่างงงๆในสิ่งที่เพื่อนรักบอกเมื่อครู่นี้

สายตาเหลือบไปเห็นการแจ้งเตือนที่เด้งขึ้นค้างไว้ เป็นแจ็คสันที่ส่งอะไรมาสักอย่างจริงๆด้วย ไม่รอช้ารีบกดเข้าไปตรงแจ้งเตือนทันที

J.Jackson

มึงวิ่งมาที่ผับตอนนี้ยังทันนะเว้ย

*แนบรูปภาพ

รูปใครสักคนในมุมมืดที่กำลังนัวเนียอยู่กับผู้หญิง แต่ภาพไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ แล้วทำไมแจ็คสันต้องส่งมาให้เขาดูด้วย

M.Tuan

ใครวะ

J.Jackson

ซูมดูดีๆ แล้วให้ทายว่าใคร

กว่าจะได้รูปนี้มามึงรู้ไหมว่ากูลงทุนขนาดไหน

เพื่อจะเอามาฟ้องมึงเนี่ย!

มาร์คทำตามที่แจ็คสันบอก โดยการกดเข้าไปดูรูปแล้วขยายให้มันใหญ่ขึ้น เพ่งสายตามองไปที่ภาพนั่นให้ชัดๆ เน้นๆ พยายมจินตนาการออกมาให้เป็นรูปเป็นร่าง

“เชี่ย แมร่ง!”

มาร์คสบถคำหยาบออกมา ถอนหายใจแรงๆเหมือนพยายามยับยั้งอารมณ์ที่กำลังเดือดของตัวเองหลังจากเห็นรูปนั้น เขาพอจะรู้แล้วว่าคนในรูปเป็นใคร แล้วทำไมแจ็คสันถึงส่งมาให้

เพื่อนคนนี้นี่มันร้ายกาจดีจริงๆ… สมแล้วที่รู้จักกันมานาน

เพื่อนรัก หวัง แจ็คสันทำดีมาก หึ     

M.Tuan

อีก 10 นาทีเจอกันเพื่อน

#ficmyladyMB

_____________________________

อยากรู้กันละสิ หวังส่งรูปอะไรมาให้ ลองทายกันดูสิจ้ะ 

O W E N TM.