คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Re-Intro
Intro
ซ่า
เม็ดฝนเทกระหน่ำลงมาจากท้องฟ้ามืดครึมอย่างกะทันหัน ทำเอาผมที่พึ่งเดินลงมาจากอาคารเรียนต้องหยุดเดินและมองดูสายฝนที่เทลงมาด้วยความงุนงง
ทั้งที่ก่อนหน้านี้สภาพอากาศก็ยังดีอยู่แท้ๆ
ทำไมจู่ๆฝนถึงตกลงมาก็ไม่รู้ แล้ววันนี้ผมก็ไม่ได้พกร่มมาซะด้วย สงสัยคงต้องรออยู่ใต้อาคารจนกว่าฝนจะหยุดตกแล้วละมั้ง
เมื่อกี้ผมพึ่งขึ้นไปบนดาดฟ้าเพื่อจะถ่ายรูปวิวรอบๆมหาลัย ไม่ได้ทำส่งอาจารย์หรอก ก็ถ่ายเล่นๆไปงั้นแหละ วิวแถวนี้สวยมาก
โดยรอบๆมหาลัยจะถูกล้อมไปด้วยภูเขาเล็กใหญ่สลับกันไป ท้องฟ้าและอากาศเมื่อกี้ยังต่างจากตอนนี้ลิบลับ
แต่ดีที่ผมรีบถ่ายเสร็จก่อนที่ฝนจะตกลงมา ไม่งั้นคงอดได้ภาพสวยๆกลับบ้านแน่
อีกอย่างเวลานี้ก็เกือบจะห้าโมงครึ่งแล้ว
ในมหาลัยเลยไม่ค่อยมีนักศึกษามากนัก คงยกเว้นผมคนเดียวละมั้งที่ยืนติดฝนอยู่ตรงนี้
น่าเศร้าจัง
ฟืดดดด
จมูกโด่งสูดน้ำมูกที่ไหลออกมาเสียงดัง
โทษที พอดีผมไม่ค่อยสบายแถมเสียงยังแหบอีก สองอาทิตย์กว่าๆที่ต้องสวมผ้าปิดจมูกมาเรียน
เพราะผมไม่อยากแพร่เชื้อให้คนอื่น ปกติถ้าไม่จำเป็นก็จะไม่ใส่ มันอึดอัด
โคตรไม่ชอบเลยไอ้ผ้าปิดปากเนี่ย
“ทำไงดีละเนี่ย”
ผมยืนนิ่งทันที
ค่อยๆชำเลืองตาไปมองข้างๆอย่างช้าๆ ผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งในสภาพผมและเสื้อผ้าเปียกปอนเกือบทั้งตัว
ยืนบ่นอุบอิบกับตัวเอง น้ำเสียงเธอดูโมโหและเหมือนไม่ชอบใจนิดๆกับสถานการณ์ตอนนี้
ก็แน่ละ…เปียกซะ สงสัยคงวิ่งลุยฝนมาแน่ๆ
มือเล็กของเธอเช็ดน้ำฝนตามลำแขนขาวเนียน
และใบหน้าไปมา มือซ้ายเลื่อนขึ้นทัดผมยาวไว้หลังใบหู
ทำให้ผมเห็นใบหน้าเธอจากด้านข้างได้ชัดขึ้น….
….
….
สายตาจดจ้องไปยังใบหน้าจากด้านข้างของเธอ และเหมือนทุกอย่างบนโลกนี้หยุดเคลื่อนไหวไปชั่วขณะ…
น่ารัก
เธอมีผิวขาวดูสุขภาพดี
ยิ่งเวลาผิวของเธอโดนน้ำฝนเปียกๆมาแบบนี้ มันน่าสัมผัสมากๆ
ไม่พอเธอยังมีใบหน้าคล้ายรูปไข่กลมมน ดวงตาดำกลมโตเปล่งประกายอย่างธรรมชาติ
จมูกสวยได้รูปกำลังดี ริมฝีปากอวบอิ่มถูกแต่งเติมด้วยลิปสติกสีชมพูอ่อนๆ
เธอจัดผมหน้าม้าที่เปียกให้ได้ทรงดีๆ
ใช้มือปัดผมยาวสีน้ำตาลอ่อนให้ไปด้านหลังอย่างลวกๆ พลางยกนาฬิกาข้อมือที่ข้อมือซ้ายขึ้นมาดู
…แค่ด้านข้างยังน่ารักขนาดนี้
“เออ…แหะๆ” ใบหน้าหวานค่อยๆหันมายิ้มแห้งๆให้กับผม ก่อนจะหันกลับไปก้มหน้าก้มตา และดูเหมือนว่าระยะห่างระหว่างผมกับเธอเริ่มจะไกลออกไป
เธอขยับตัวออกห่างงั้นเหรอ ทำไมล่ะ?
ตึกตัก ตึกตัก
….วินาทีนั้นเหมือนผมได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
แทบจะทะลักออกมา
รอยยิ้มนั้น ทำให้ผมเป็นแบบนี้
ตึกตัก ตึกตัก
ไม่ไหวแล้ว…ผมไม่สามารถห้ามใจตัวเองให้หยุดเต้นได้เลย…
ไม่สามารถละลายสายตาไปจากเธอได้เลย….
ผมทำอะไรกับตัวเองตอนนี้ไม่ได้เลยจริงๆ!
เหมือนเธอกำลังใช้มนต์สะกดผมอยู่ยังไงอย่างงั้น….และผมคงหลงมนต์สะกดนี้เข้าแล้ว
ผมทั้งอยากเดินเข้าไปทักทาย…
อยากรู้จัก….
อยากดูแล….
อยากเป็นเจ้าของ….
…และอยากเป็นทุกอย่างในชีวิตเธอ
_____________________________________________________________________________
นึกถึงสายตาที่มาร์คชอบมองแบมเข้าไว้ มันจะละมุนอ่อนนุ่มดุจฟองน้ำแบบนั้นแหละคะ T///T
ความคิดเห็น