คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Poster :: INTRO
INTRO
Somethin Kinda Crazy Happens to me เป็นเรื่องที่เหมือนกับเรื่องโกหก
เธอที่เคยเป็นดวงดาวเจิดจรัส มาอยู่ในอ้อมกอดฉัน มันเรื่องอะไรกันนะ
เรื่องที่เหลือเชื่อเหมือนอยู่ในหนังกลายเป็นความจริงแล้ว
เราข้ามผ่านจักรวาลนับล้านของผู้คนมากมาย จนได้พบกัน
ตลกมากเลย เราเคยอยู่ไกลกันตั้งมากมาย แต่บนโลกวันนี้เราได้อยู่ใกล้กันมากที่สุด
ไม่อยากจะเชื่อเลย ฉันมีความสุขมากจนหัวเราะออกมา ฉันดูแปลกไปสักหน่อยแล้ว
คนที่ทอประกายให้ฉันตามหาได้แม้จะอยู่แสนไกล คือเธอใช่ไหม…
Cr. pimtaebak / Sometin Kinda Crazy
“เจ๊! ปูปลาร้าถุงหนึ่ง” บอกกับเจ๊ร้านส้มตำเจ้าประจำหน้าปากซอยที่ผมออกมาซื้อบ่อยๆจนเจ๊แทบจะจำหน้าผมได้แม่นเลยล่ะ
“เปรี้ยวหวานเหมือนเดิมใช่ไหม ‘แบมแบม’ ” เจ๊ถามขณะที่ตำส้มตำในครกไปด้วย
“เอาแซ่บๆนะเจ๊”
“จัดไปโลด!”
ผมมองหาโต๊ะว่างๆในร้าน
แต่เมื่อมองดูแล้วแทบจะไม่มีโต๊ะว่างให้ผมเลย ลูกค้าอัดแน่นเต็มร้านไปหมด
ก็ส้มตำเจ๊นี้เขาอร่อยจริงไรจริง รสชาติแซ่บเวอร์
เมื่อไม่นานมานี้ได้ออกทีวีด้วยแหละเลยมีลูกค้าแห่กันมาชิมเยอะกว่าเดิม
คิวเลยต้องรอนานหน่อย แต่ตอนนี้จะให้ทำไงได้ละโต๊ะมันเต็มหมดแล้วนี่หน่า คงไม่มีตัวเลือกอื่นนอกจากยืนรอ
“มึง ได้ดูเอ็มวีใหม่ของบีทีเอสยัง โคตรหล่อเลยมึง” เสียงสะดิ้งของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเรียกความสนใจผมค่อยๆมองไปรอบตัว
อะไรๆ บีทีเอส ได้ยินนะเฟ้ย
“เออมึงกูดูเมื่อคืน จองกุกหล่อมากกก แทบกรี๊ดลั่นบ้านอะ”
นั่นไง เจอแล้ว…
ผมหันไปเจอเด็กผู้หญิงสองคนน่าจะอยู่สัก ม.ปลาย มั้ง นั่งโต๊ะเยื้องๆจากที่ผมยืนอยู่ไปนิดหนึ่ง สองคนนี้กำลังเม้าท์กันอย่างสนุกสนานเกี่ยวกับวงเกาลีวงหนึ่ง ชื่อ BTS ไม่ใช่รถไฟฟ้านะ มันเป็นชื่อวงเขาย่อมาจาก bangtan sonyeondan หรือ bangtan boys อะไรนั้นแหละ อยากรู้กว่านี้ก็ไปหาในเน็ตอ่านเอาเถอะ ถ้าจะให้ผมอธิบายทั้งหมดคงไม่ไหว
“มึงดูดิ จีมินแมร่งน่าลากกลับบ้าน”
ผมค่อยๆขยับเข้าไปใกล้โต๊ะเด็กผู้หญิงสองคนนั้นอย่างเนียนๆ
แอบเหล่ตาดูเอ็มวีในหน้าจอแท็ปเล็ต อย่างอยากรู้อยากเห็น
มั่นใจล้านเปอร์เซ็นใครที่ติ่งเกาหลีนี่เป็นแบบผมแน่นอน
ได้ยินอะไรใครพูดถึงวงเกาหลี หรือเปิดเพลงเกาหลีที่ไหนน่ะ
ประสาทหูนี่รับรู้เร็วเกินขนาด เจอแสตนดี้ศิลปินในห้างนี่รีบวิ่งเข้าไปถ่ายรูป
อย่างกับเจอตัวจริงงั้นแหละ
“เจโฮปก็หล่อขึ้นนะมึง เนี่ยๆโคตรหล่อ” ผู้หญิงคนหนึ่งชี้ไปที่หน้าจอแท็ปเล็ตให้ดูว่าไอ่คนเนี่ยมันหล่อนะมึง
ผมแอบมองตามนิ้วที่เธอชี้
และนั้นทำให้ผมค้นพบสัจธรรมบางอย่างว่าเด็กสองคนนี่ไม่ธรรมดานะจ๊ะ
สัส นั้นมันชูก้า -_____-
“ไม่มึง นั้นมันวีต่างหาก” เด็กผู้หญิงอีกคนค้านขึ้นมา
อิคนนี้ยิ่งไปใหญ่เลย
วีมันขาวตั้งแต่เมื่อไหร่ห้ะ!!! ไหนใครเป็นอาร์มมี่(ชื่อแฟนคลับ) บอกผมหน่อยดิ
ก่อนคัมแบ็ควีมันแอบไปขัดผิวมาหรอ ผมก็เห็นวีมันดำเหมือนเดิมนิ โด่ววววว
ติ่งกระแส ดีออก
“แบมแบม ปูปลาร้าได้แล้ว” เสียงเจ๊ตะโกนบอกผมที่กำลังเพลียกับพวกนางติ่งกระแสสองคนนี้สุดๆ
รีบเดินไปหยิบถุงแล้วจ่ายตังค์ เดินออกมาจากร้านอย่างรวดเร็ว ถ้าให้อยู่นานกว่านี้คงทนไม่ได้กับติ่งกระแสสองนางนั้น คือพวกนางนั่งเถียงกันไปมาทั้งๆคนที่พวกนางพูดถึงมันไม่ใช่สักนิด มันน่าจับมาตบสักตะหลบ
อ้อ! ลืมแนะนำตัว ขอประทานอภัย อะแฮ่ม ชื่อเล่นผมคือ แบมแบม ชื่อจริง นาย กันต์พิมุกต์ ภูวกุล อายุ 18 ปี เพศชาย สถานะโสด อยู่ในช่วงรอมหาลัยเปิดเทอมสำหรับขึ้น ปี 2 คณะอักษรสาสตร์ มหาลัยXXX
ผมบ้าเกาหลีมาก บ้าตั้งแต่สมัยเอสเจเดบิวต์ใหม่ๆจนถึงปัจจุบันก็ยังบ้าเหมือนเดิม ที่ผมเรียนอักษรเพราะจะไปเป็นล่ามภาษาเกาหลีแหละ เป็นความฝันสูงสุดในชีวิตผมเลยนะ เป็นล่ามให้ศิลปินเกาหลีเวลามางานที่ไทยไรเงี้ย แถมได้ใกล้ชิดกับศิลปินสุดๆ แค่คิดก็ฟินละมึง
ฟิ้ววววววววว
ผมหยุดเดิน หรี่ตาลงเพราะจู่ๆลมที่ไหนไม่รู้ก็พัดมาเฉยเลย
สักพักลมนั้นก็หายไป ผมลืมตาขึ้นปกติ ก้าวขาขวาออกเดินต่อไปได้ไม่กี่ก้าว
ก็ต้องหยุดชะงัก
นั่น…นั่น กระดาษอะไรน่ะ ทำไมมันใหญ่จัง?
ผมเพ่งสายตามองไปยังแผ่นกระดาษใบใหญ่
ที่ปลิวอยู่บนอากาศ ก่อนที่มันปลิ้วมาหยุดอยู่ตรงเท้าผมพอดี
แหม อย่างเป๊ะ
ก้มตัวไปหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาดู
กางออกด้วยมือสองข้าง และพอเห็นสิ่งที่อยู่ในกระดาษนั้นทำให้ผมถึงกับอ้าปากกว้าง
=[]= !!!
น…นี่มันโปสเตอร์ ‘มาร์ค JYM4’ นิ ทำไมถึงออกมาปลิวเร่ร่อนแบบนี้อะ =[]= ???
เอามาลงให้ดูก่อนว่าเป็นไงบ้าง กำลังคิดอยู่ว่าจะแต่งต่อดีรึเปล่า 55555
เม้นท์บอกกันนะ ชอบอ่านเม้นท์นะรู้ยัง
#พี่มาร์คออกมาจากโปสเตอร์
ความคิดเห็น