อัดอั้นตันใจครับ บอกเลยอัดอั้นตันใจมากจนแทบจะกลั่นออกมาเป็นน้ำตา
ถึงได้ต้องมานั่งปรึกษาอิแตงที่กำลังนั่งโซ๊ยบะหมี่เป็นชามที่สอง เอิ่ม =_= นี่มุงจะกินให้กางเกงปริใช่ไหมแตงไหนตอบเจ้ซิ
“แตง เจ้เครียด”บอกน้องชายพร้อมกับเบะปากบอกว่าเจ้เครียดจริงไรจริง
“แจก็เครียดเจ้”มึงเครียดแต่มึงซดบะหมี่ไปสองถ้วยและโอเคเจจะเชื่อว่ามึงเครียดจริง
ถ้าถามว่าจินยองงี่คนนี้เครียดอะไรนักหนาตั้งแต่ยังไม่แปดโมง
นี่บอกเลยว่ามันเป็นเรื่องคอขาดบาดตายซะยิ่งกว่า
บอร์ดประชุมผู้บริหารตอนสิบเอ็ดโมงที่จินยองต้องเข้าประชุมแทนพี่ชายคนโตกับปาป๊าที่ตอนนี้ไปดูงานอยู่ที่ฝั่งยุโรปเพื่อเปิดสาขาใหม่ที่นั่น
เพื่อใครจะยังไม่รู้นี่ที่บ้านเปิดกิจการนะ แบบว่าเกี่ยวกับโรงแรมอะไรอย่างงี้มีโรงแรมในเครือแทบจะทุกจังหวัดในเกาหลีเหอะ
รวยมากบอกเลยนี่ไม่อยากจะโม้หรอกนะเดี๋ยวจะอิจฉาป่าวๆ ฮ่ะไม่เชื่อบอกพี่โม้
ดอทแคร์ เบเบ้ หน้าไม่เหมือนแบมมี่ของเจ้ เจ้ไม่ใส่จายยยยยย ยกไหล่สองที
แต่ไม่ดินั่นไม่ใช่ประเด็นป่ะกลับมาหาประเด็นที่ทำพี่จินคนแมนคนนี้เครียดจนกินข้าวไม่ลงก่อน
“เจ้ยังคิดว่าเราจะทำอะไรได้อีกหรอ เมื่อวานหม่าม๊าพาน้องแบมไปเจอฝั่งนู้นมาเหละ
แบบนี้คงต่อรอเฮียยอลกะปาป๊ากลับมาเท่านั้นเหละ”แจแจรู้ตัวไหมว่ากำลังพูดอะไรที่มันทำร้ายจิตใจเจ้อยู่
เมื่อวานก็หนหนึ่งทุกคนรู้ไหมว่า
เมื่อวานคือวันที่เด็กนักเรียนทุกคนต้องไปโรงเรียนรวมถึงฝาแฝดทั้งสองคนด้วยแต่ประเด็นคือว่าในขณะที่เจ้ส่งนังแตงที่มันเรียนมหาวิทยาลัยใกล้กับเด็กแฝดให้มันไปรับน้องก่อน
เพราะวันนี้เจ้จะพาน้องแบมมายฮาร์ทของเจ้ไปกินไอติมหลังเลิกเรียน
แล้วเจ้จะตามไปสมทบที่ห้างแทน
แต่หัวใจพี่จินคนแมนแทบวายเมื่อยองแจโทรกลับมาบอกเจ้ว่าน้องแบมคนน่ารักของเจ้กับไอ้เด็กโข่งคยอมมี่กลับไปตั้งแต่สิบโมงเช้าแล้ว
จินยองซังนัมจาแทบทรุดลงกับพื้นห้อง
เกือบจะโทรหาสำนักงานนักสืบทุกที่เพื่อตามหาน้องแบมให้เจ้ซะแล้ว
ถ้าไม่ติดว่านุ้งแตงพูดขึ้นแทรกเสียงโวยวาย ไม่ซิ เสียงร้องของความเป็นห่วงน้องของเจ้มากกว่ามาเสียก่อนว่าคนที่มารับสองแฝดไปคือ
ปาร์ค ยุนนา แฟนผู้นำตระกูลปาร์ค
ชิร์
ถึงว่าวันนี้กระตุกตาขวาทั้งวัน ไลน์ไปหาน้องแบมก็ไม่ตอบ
นี่เกือบจะโทรไปอยู่แล้วถ้าไม่ติดว่าเลขาหน้าห้องส่งสายตาประหนึ่งพี่จินไปฆ่าหั่นศพบ้านหล่อนมา
อิโธ่กะอีแค่ไลน์หาน้องแค่นี้ทำมาเป็นมองตาขวาง
ไม่ได้ไลน์ทั้งวันซะหน่อยแค่สามนาทีต่อครั้งที่พี่จินต้องยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูเท่านั้นเอง
หลังจากที่ผมวางสายจากยองแจ ก็รีบต่อสายหาน้องแบมทันที โธ่คนดีของเจ้จะโดนแฟนพ่อทำอะไรรึเปล่าก็ไม่รู้พี่จินยองเป็นห่วงมากบอกเลย
“ฮาโหล เจ้จินน้องแบมคิดถึงเจ้จินมากเลยเมื่อไรจะกลับบ้านฮะ”
กุญแจเครื่องบินอยู่ไหนเจ้จะขับไปหาน้องจะได้ไม่เสียเวลา
เดี๋ยวน้องแบมของเจ้จะรอนาน ><
ฮื่อออออนาทีนี้อยากอยู่ใกล้อยากฟัดน้องงงงงงแต่เดี๋ยวก่อนถ้าคุยกับน้องแบมต่อเห็นทีว่าจินยองคนนี้จะไม่รู้ว่าหม่าม๊าพาน้องน้อยของเจ้ไปไหน
เรื่องนี้คงต้องให้ไอ้เด็กโข่งคยอมมี่มาฝอยแทน
“น้องแบม เจ้ขอคุยกะคยอมมี่หน่อยซิที่รัก”มุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้งได้อีกกรุ แต่ถ้าเป็นน้องแบมเจ้ยอม
ผมได้ยินเสียงเล็กๆใสตะโกนเรียกยูคยอมที่มันคงไปหาที่อ่านหนังสือที่ไหนซักที่
ไอ้เด็กนี่ไม่ได้หรอกครับหนอนหนังสือแต่ก็ดีแล้วเวลาใกล้สอบจะได้ช่วยน้องแบมติว
ยิ้มหวานสองทีนี่พี่จินยองรักน้องเท่ากันทุกคนนะบอกเลย
“เจ้จิน หนูอ่านหนังสืออยู่หนูไม่คุยเรื่องไร้สาระนะ”จร้า เคารพกูมากน้องรัก นี่เห็นว่าพี่จินเป็นคนไร้สาระไง
พี่นี่มีสาระสุดในบ้านและบอกเลย
“เชี่ยยูค
วันนี้ไปไหนกันมาเล่ามาให้หมดไม่งั้นเจ้เอาน้องกระต่ายมึงมาเผาหมดห้องแน่”นี่เจ้ไม่โหดนะ เจ้เป็นคนที่ใจดีที่สุดของบ้านนะ ไม่นานผมก็รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด
รู้แม้กระทั่งว่าเด็กแฝดทั้งสองคนได้ตุ๊กตามากี่ตัว
เอิ่มบางทีน้องกุก็เล่าละเอียดไปนะ +_+
กลับมาที่ปัจจุบันซะทีหมดเวลาการนึกถึงเรื่องเมื่อวานให้พี่ปวดใจอยากจะโทรไปหาปาป๊ากะเฮียยอลก็ทำไม่ได้เพราะทั้งคู่คงยุ่งน่าดู
เพราะว่าอย่างนี้ไงจินยองงี่ถึงได้ต้องมานั่งเครียดให้ตีนกาเพิ่มขึ้นอีกสองสามตีน
ให้ตายเถอะ พี่จินอยากจะร้อง ขอใมค์ให้พี่ที (กุบอกแล้วใงว่าอย่าเล่นมุขแบบนี้ทำไมอิคนแต่งไม่ฟังเด๊ะเจ้ให้อิแตงจับทุ่ม)
“เจ้จิน เจ้แจน้องแบมตื่นแล้วนะ หิวด้วยยย”เสียงใสที่ดังขึ้นหน้าห้องครัวทำให้ผมกับน้องชายอีกคนหันกลับไปมอง
กรี๊ดดดดด ดาเมทความน่ารักพุ่งตรงกระแทกตาพี่จินเต็มที
เมื่อน้องชายหัวแก้วหัวแหวนลงมาพร้อมกับลากแขนตุกตาหมีสีน้ำตาลมือเล็กที่ขยี้ตาไปมาบ่งบอกว่าอีกคนยังไม่ตื่นดี
หือพี่จินจะตายกับความน่ารักของน้องแบมโทรศัพท์เจ้อยู่ไหนขอถ่ายรูปแปป
“น้องแบม ตื่นแล้วหรอครับมาครับมานั่งนี่”โห้อิแตงง ไวมากเมื่อกี๊มึงยังนั่งคุยกับเจ้ตรงนี้อยู่เลย
เจ้มองหาโทรศัพท์แปปเดียวมึงถึงตัวน้องแบมซะและ ได้แต่เบะปากมองน้องไม่รักดีที่วันนี้มันถึงตัวน้องน้อยก่อนผมซึ่งได้แต่มองดูมันกำลังเอาน้องนั่งตัก
ก่อนที่คนตัวเล็กจะซบใบหน้าหวานลงกับซอกคอคนพี่อย่างออดอ้อน
มึงฟินเจ้รู้อิแตงถ้าเจ้ลุกทันบอกเลยตักที่น้องแบมนั่งต้องเป็นเจ้จินไม่ใช่เจ้แจ
กัดผ้าเช็ดหน้าด้วยความอิจฉา แต่อ่าเมื่อกี๊น้องแบมบอกหิวนี่นา
“น้องแบมหิวหรอครับ เอาโจ๊กไหมเดี๋ยวเจ้ให้ป้ามินทำให้”ผมบอกพร้อมกับเอื้อมมือไปลูบหัวคนตัวเล็กอย่างแสนรัก
ซึ่งอีกคนก็ให้การตอบสนองโดนการนำมือผมไปแนบแก้มทันที
อ๊ายยยยเจ้อยากกอดรัดฟัดเหวี่ยงน้องงงงง เพราะน้องแบมเป็นเด็กขี้อ้อนแบบสุดๆเป็นน้องเล็กที่เล็กมากไม่แปลกเลยซักนิดที่พวกผมจะรักและตามใจน้องขนาดนี้
ส่วนยูคยอมเป็นเด็กที่ขี้อ้อนไม่น้อยไปกว่าน้องแบมแต่ไอ้เด็กโช่งนั่นจะออกแนวอ้อนมืออ้อนตีนเสียมากกว่า
“ไม่เอาน้องแบมยังไม่อยากกิน”อ้าวแล้วเมื่อกี๊บอกหิว
นี่ถ้าไม่ใช่น้องแบมนี่มีตบนะพี่จินว่า
“คยอมมี่ละครับยังไม่ตื่นหรอ”เสียงยองแจเอ่ยถามกับคนตัวเล็กนี่ดูเหมือนกำลังจะหลับอีกครั้ง
“คยอมมี่ตื่นแล้วไปโรงเรียนแล้วด้วย
วันนี้คยอมมี่ต้องไปทำเวรแต่เช้า แต่น้องแบมไม่ต้องไปโรงเรียนละวันนี้หม่าม๊าบอกว่าให้น้องแบมหยุดเพราะหม่าม๊าจะพาไปหาพี่มาร์ค”
“............”บอกจินยองทีว่าเมื่อกี๊น้องแบมพูดอะไรออกมา
ได้ยินไม่ชัดว่าอะไรอะไรนะใครจะพาใครไปไหน
ที่ไหนละชัดเต็มสองรูหูเจ้เลย อยากจะกรีดร้องลั่นบ้านหม่าม๊านะหม่าม๊า
ผมมองหน้ายองแจที่ทำหน้าไม่ต่างกันกับผมก่อนที่สมองของเราทั้งคู่จะคิดหาวิธีอย่างรวดเร็วงานนี้ต้องเร็วครับไม่งั้นเดี๋ยวไม่ทันคุณนายปาร์ค
“น้องแบมครับไปนั่งเล่นที่บริษัทกับเจ้มั๊ยเห็นเลขาคิมบอกว่าเจ้าเหมียวที่อยู่ด้านหลังคลอดลูกมาใหม่ตั้งหลายตัว”แมว เมิน ที่ไหนมี งานนี้พี่จินตอแหลล้วนๆเลยละ
แต่ช่างมันก่อนงานนี้ต้องพาน้องแบมออกจากบ้านก่อนที่คุณนายปาร์ค จะตื่นครับ และดูเหมือนจะได้ผลเสียด้วยเพราะตอนนี้น้องแบมที่เหมือนกำลังจะหลับกลับมองมาที่ผมด้วยดวงตาที่ใสกริ๊ง
ป่ะไปอาบน้ำแต่งตัวกันดีกว่าที่รักของเจ้ ผมมองสบตากับยองแจเป็นอันรู้กันว่าแผนสำเร็จ
งานนี้หม่าม๊าก็หม่าม๊าเถอะเรื่องอะไรจะให้ชนะอะไรหลายๆรอบ
“แกมีประชุมบอร์ดผู้บริหารตอนเช้าไม่ใช่หรอจินยอง”อุ่ยตายหม่าม๊ามาตอนไหนทำใมจินไม่เห็น
เสียงเย็นที่ดังมาจากข้างหลังทำให้ผมค่อยๆหันกลับไปมอง
ก่อนจะพบว่าคุณแม่สุดที่กำลังยืนควงกุญแจรถเล่นอยู่ ว้ายหม่าม๊ามา
ส่งยิ้มให้จนตีนกาโผล่ งานนี้เจ้ว่าเจ้เห็นแววแพ้มารำไร T^T
End จินยองขอเซย์
และก็เป็นไปตามคาด
ปาร์คคนลูกหรอจะมาสู้ปาร์คคนแม่ เพราะฉะนั้นตอนนี้คนตัวเล็กที่ไม่รู้เรื่องอะไรกับเค้าซักอย่างเลยได้มานั่งอยู่หน้ารถกับหม่าม๊าคนสวยแทน หม่าม๊าบอกว่าจะพาน้องแบมไปหาป้าเอมี่ก่อนแล้วถึงจะไปหาพี่มาร์คที่คอนโด แต่เมื่อกี๊ตอนออกมาทำใมเจ้จินกับเจ้แจ
ต้องทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ขนาดนั้นก็ไม่รู้ น้องแบมไม่สบายใจเลยอยากเข้าไปถามเจ้ๆแต่ก็โดนหม่าม๊าดันขึ้นรถมาเสียก่อน
น้องแบมว่าน้องแบมโทรหาเจ้จินดีกว่า ไม่ว่าเปล่าคนตัวเล็กล้วงเข้าไปในกระเป๋าเพื่อหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างที่คนเป็นแม่ละสายตาจากถนนมาดู
“น้องแบม ทำอะไรครับ”เสียงคนเป็นแม่เอ่ยถามลูกชายตัวเล็กที่ยังไม่หยุดล้วงมือลงตามกระเป๋ากางเกงทั้งสองด้าน เอ๋.....อยู่ไหนนร้าคุณโทรศัพท์
“น้องแบมหาโทรศัพท์อยู่ครับหม่าม๊า
น้องแบมจะโทรหาเจ้จินฮะเมื่อกี๊เจ้จินเหมือนจะร้องไห้น้องแบมอยากโทรหาแต่ว่าน้องแบมหาโทรศัพท์ไม่เจอ
หม่าม๊าเห็นโทรศัพท์น้องแบมใหมฮะ”บอกพร้อมกับมองไปที่หม่าม๊าที่หันหน้าไปยังท้องถนนเรียบร้อยแล้ว
หาให้ตายก็ไม่เจอหรอกลูก เพราะตอนนี้โทรศัพท์ของหนูมันกำลังสั่นอยู่ในกระเป๋าหม่าม๊านี่เหละ
คนโทรมาก็คงไม่พ้นลูกชายคนรองและคนกลางของเธอแน่นนอน ให้ตายเถอะเด็กพวกนี้น้องแต่งงานนะไม่ได้ให้ไปตายที่ไหนซักหน่อย
“อ๋อ โทรศัพท์น้องแบมอยู่กับหม่าม๊าครับ เดี๋ยวใกล้จะถึงบ้านป้าเอมี่แล้วไว้เสร็จธุระก่อนแล้วค่อยโทรหาเจ้จินแล้วกันเนาะ”น้องแบมเป็นเด็กดีว่านอนสอนง่ายเพราะแบบนี้ลูกชายตัวเล็กของเธอจึงพยักหน้าขึ้นลงเป็นอันรับทราบพร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานให้เธอ
แกล้งพวกมันซะให้เข็ดเผลอไม่ได้จ้องแต่จะทำลายแผนการหม่าม๊าตลอด นี่เมื่อเช้ากว่าจะลากยูคยอมออกจากบ้านได้ก็ทำเอาเธอเหนื่อยแทบตายดีนักที่เมื่อวานตอนที่เธอไม่อยู่แล้วเจ้าแฝดคนเล็กคุยกับลูกชายคนรองไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้เพราะลืม
หม่าม๊าเห็นข้อดีของการขี้ลืมของหนูก็วันนี้เหละยูคยอม
แต่งานนี้ต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลมเมื่อเช้าเธอถึงได้ทำการตกลงกับน้องยูคแล้วว่าจะไม่มีการพูดเรื่องนี้ให้ใครได้ยินแลกกับการที่เธอจะส่งให้น้องยูคไปซัมเมอร์ที่เมกาตอนปิดเทอม
แค่ก็เป็นอันเรียบร้อยโรงเรียนปาร์ค ยุนนา
ไม่นานมินิคูเปอร์สีขาวสะอาดตาก็มาถึงบ้านหลังใหญ่
อย่างที่คนตัวเล็กอย่างแบมแบมได้แต่มองไปรอบข้างบ้านคุณป้าเอมี่สวยจัง สองคนแม่ลูกเดินลงจากรถเพื่อไปหาบุคคลที่เดินออกมาต้อนรับทั้งสอง แบมแบมเมื่อเห็นผู้ใหญ่ก็ยกมือไหว้ตามคำสอนของหม่าม๊าทุกอย่าง
“ป้าเอมี่ สวัสดีครับ”บอกพร้อมกับยิ้มหวานให้กับคุณป้าใจดีที่ซื้อคุณหมีให้เค้าต้องหลายตัว
“ไม่เอาสิน้องแบม ไม่เรียกป้าแล้วครับเรียกหม่าม๊าสิ”คำพูดที่เรียกเสียงหัวเราะจากหม่าม๊าตัวจริงของคนตัวเล็กได้อย่างคนถูกใจ หม่าม๊าเคยสอนว่าเป็นเด็กดีต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่แล้วน้องแบมก็เป็นเด็กดีนะ
“ฮะ หม่าม๊าเอมี่”ปริ่มจร้า
ตอนนี้บอกได้อย่างเดียวว่าคนแก่ปริ่มมาก
ยิ้มให้กับคนตัวเล็กกว้างก่อนจะดึงเข้ามาในอ้อมกอด แล้วหอมแก้มซ้ายขวา ให้หน่ำใจ
“นี่ๆพอได้แล้วลูกฉันซ้ำหมด”เสียงเตือนที่ดังมาจากเพื่อนสนิททำให้เอมี่ได้แต่มองอย่างค้อนๆก่อนจะพาคนทั้งหมดเข้ามาในห้องรับแขกของบ้าน
“ว่าแต่นี่ทานข้าวมากันรึยัง ให้ฉันจัดโต๊ะให้ไหม”คำถามจากเพื่อนสนิทที่ทำให้ยุนนาส่ายหน้าเป็นการปฎิเสธ
“ไม่ละฉันกับน้องแบมเรียบร้อยมาแล้ว แล้วเธอละ”ยุนนาหันกลับไปถามเจ้าของบ้านเมื่อคนทั้งหมดเดินมาถึงห้องรับแขก
“ฉันก็เรียบร้อยแล้วละ วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านซักคนปาป๊าก็ไปทำงานแต่เช้าแล้วลูกชายคนเล็กของฉันก็ออกไปแต่เช้าเหมือนกัน
นี่ตามาร์คก็อยู่แต่คอนโดไม่กลับบ้านซะที นี่ฉันเหงาจริงๆนะยุนนาถ้าน้องแบมแต่งเข้ามาบ้านนี้คงจะมีสีสันมากขึ้น”บอกพร้อมกับลูบหัวคนตัวเล็กที่เธอยึดไว้ข้างกายตั้งแต่มาถึงอย่างเอ็นดู
ทำให้ยุนนาได้แต่ยิ้มให้เพื่อนแทน เห็นมีคนรักลูกตัวเองขนาดนี้เธอก็ดีใจ
“งั้นเอาอย่างนี้ดีกว่า เราไปคอนโดกันเลยไหม
เด็กๆจะได้ทำความรู้จักกันด้วย”พูดเสียงใสก่อนจะพยักหน้าเห็นชอบกันอยู่สองคน
โดยไม่สนซะนิดว่าคนตัวเล็กที่นั่งตาใสอยู่ทำหน้างุนงงขนาดไหน นี่เพิ่งมาถึงเองนะฮะจะไปไหนอีกหรอ น้องแบมเริ่มจะเหนื่อยแล้วนะ
ตอนนี้บอกได้คำเดียวว่าน้องแบมกำลังงงมากถึงมากที่สุด เพราะอยู่ดีหม่าม๊าเอมี่กับหม่าม๊าของน้องแบมก็พาน้องแบมมาทิ้งใช่แล้วน้องแบมบอกได้เลยว่าน้องแบมถูกทิ้ง
ถูกทิ้งให้อยู่หน้าห้อง 9397 ของคอนโดหรูใจกลางกรุงโซล
พร้อมกับกุญแจหนึ่งดอกกับคีย์การ์ดหนึ่งใบ T_T หม่าม๊าทิ้งน้องแบม
น้องแบมจะฟ้องเจ้จิน
มาก็มาด้วยกันแต่อยู่ดีๆหม่าม๊าทั้งสองกลับจะไปทำธุระต่อซะงั้น น้องแบมจะงอนหม่าม๊าแล่ว แล้วที่นี้น้องแบมจะทำยังไงดีละ
ลองเคาะไปแล้วแต่ไม่มีคนออกมาเปิดนี่นา
“น้องแบม
ถ้าเคาะแล้วพี่เค้าไม่มาเปิดน้องแบมเปิดห้องเข้าไปเลยนะลูกเพราะยาที่พี่เค้ากินอยู่จะทำให้หลับลึกนะ
น้องแบมเปิดเข้าไปได้เลยนะคะ” เสียงของหม่าม๊าเอมี่ที่บอกก่อนจะปล่อยให้คนตัวเล็กอยู่คนเดียวดังก้องอยู่ในหัว แต่ถ้าน้องแบมเปิดเข้าไปเลยจะเป็นการเสียมารยาทไหมอ่ะ
แต่ถ้าหม่าม๊าเอมี่บอกว่าไม่เป็นไรคงไม่เป็นไรมั้ง
ราวกับคนตัวเล็กตัดสินใจได้แล้ว
มือเล็กก็กดลูกกุญแจลงกับตัวล็อคของลูกบิดก่อนจะเปิดออกเบาๆ เบื้องหน้าของแบมแบมคือห้องชุดสุดหรูที่ดูสะอาดเรียบร้อย
อีกทั้งดูเป็นระเบียบอย่างที่เด็กน้อยดูแปปเดียวก็รู้ว่าเจ้าของห้องชอบความเป็นระเบียบขนาดไหน
คนตัวเล็กก้าวเข้ามาภายในห้องรับแขกที่อยู่ตรงกลางระหว่างห้องครัวและห้องนอนของเจ้าของห้องที่ยังคงหลับสนิทอยู่บนเตียงนอนสีขาวสะอาดตา น้องแบมไม่ได้แอบดูนะแต่พี่มาร์คไม่ได้ปิดประตูเองตากหาก
แต่สงสัยจะจริงอย่างที่หม่าม๊าเอมี่บอกไว้
ขนาดน้องแบมเข้ามาถึงในห้องแล้วพี่มาร์คยังไม่เห็นรู้สึกตัวเลย งื้อพี่มาร์คน่าสงสารจริงๆด้วย
ร่างบางของแบมแบมยืนคว้างอยู่กลางห้องรับแขกอย่างที่คนตัวเล็กไม่รู้จะทำยังดี เพราะก่อนที่จะมาที่นี่หม่าม๊าแค่บอกว่าจะพามาทำความรู้จักกับพี่มาร์ค
แต่ตอนนี้อีกคนยังไม่ตื่นเด็กน้อยน่ารักจึงทำได้แต่เพียงมองไปรอบห้องตามประสาเด็กช่างสังเกตุ ก่อนคนตัวเล็กจะพบเข้ากับกระดาษโพสอิทสีเหลืองที่ติดอยู่ประตูตู้เย็นภายในห้องครัว ขาเล็กพาตัวเองไปยังกระดาษแผ่นน้อยนั้น
“เชี่ยมาร์ค ตื่นแล้วโทรหากุด่วน
เพราะวันนี้สิบเอ็ดโมงมึงมีนัดคุยกับบริษัทที่มึงจะเซ็นต์สัญญาด้วย
เมื่อคืนเมาอย่างหมานะมึง เย็นนี้เลี้ยงเหล้ากุด้วยเพราะกุเป็นคนแบกมึงขึ้นมาสำนึกในบุญคุณกุซะ
อิม แจบอม”
เสียงหวานอ่านข้อความที่อยู่บนกระดาษออกเสียงพร้อมกับใบหน้าหวานที่เลือนสายตามองไปยังนาฬิกาที่ติดอยู่บนฝาผนัง
ที่ตอนนี้บอกเวลาว่าอีก ครึ่งชั่วโมงจะถึงเวลานัดหมาย ถ้าพี่มาร์คไม่ตื่นตอนนี้พี่มาร์คจะสายแล้วนะ เด็กน้อยคิดก่อนจะยู่ปากอย่างคนใช้ความคิด ถ้าจะปลุกคงไม่เป็นไรมั้ง
คนตัวเล็กคิดในใจก่อนจะก้าวขาออกไปยังห้องนอนที่มีอีกคนนอนหลับสนิทอยู่
เพื่อนพี่มาร์คที่ชื่อแจบอมคงจะใจดีหน้าดูที่แบกพี่มาร์คมานอนที่ห้องแล้วยังห่มผ้าให้อีก แต่เพราะอีกฝ่ายนอนคว่ำหันหน้าไปอีกฝั่งอยู่คนตัวเล็กเลยไม่ทันเห็นว่าหน้าตาของพี่มาร์คเป็นแบบไหนกันแน่
“พี่มาร์คฮะ ตื่นได้แล้วฮะสายแล้ว”ไม่กระดุกกระดิกซักนิด เอ๋ก็เวลาน้องแบมปลุกเฮียยอลแบบนี้เฮียยอลก็ตื่นแล้วนี่นา สงสัยเมือคนพี่มาร์คคงกลับดึก คนตัวเล็กอ้อมไปอีกฝั่งเพื่อปลุกคนพี่ที่มีขนาดใหญ่กว่าได้ถนัดเพราะคนที่นอนอยู่เล่นนอนชิดอีกฝั่งเสียขนาดนั้นนี่ถ้านอนดิ้นคงได้ลงไปนอนกับพื้นแน่นอน เมื่อได้เห็นใบหน้าของพี่มาร์คที่ได้ยินแค่ชื่อมาตลอด
สิ่งแรกที่คิดได้ก็คือ ยังมีคนที่หล่อกว่าเฮียชานยอลของน้องแบมอีกหรอ
ผู้ชายที่นอนอยู่ตรงหน้านี้มีใบหน้าที่หล่อเหลาเหมือนภาพวาดตามนิทรรศการที่ปาป๊าเคยพาน้องแบมไปดู
พี่มาร์คนี่หล่อจริงๆน้องแบมอยากหล่อแบบนี้บางจัง คนตัวเล็กส่ายหัวเพื่อไล่ความคิดของตัวเองก่อนที่มือเล็กจะเอื้อมไปเขย่าตัวคนที่นอนอยู่บนเตียง
“พี่มาร์คฮะ ตื่นเถอะฮะถ้าไม่ตื่นตอนนี้พี่จะไปตามนัดไม่ทันแล้วนะฮะ”เสียงใสลองเรียกอีก
ซึ้งคราวนี้ดูเหมือนจะได้ผลเมื่อคนที่นอนหลับเมื่อครู่ขยับตัวเล็กน้อยก่อนที่ดวงตาคมจะเปิดขึ้นมา สาบานได้ว่าก่อนนอนมาร์ค ต้วน อยู่ในห้องคนเดียวแล้วเด็กตาโต แก้มย้วยที่ยืนยิ้มอยู่นี่ใครกัน เจ้าของห้องที่เพิ่งตื่นดีดตัวขึ้นจากที่นอนทันทีเมื่อพบว่าห้องที่เค้าอยู่มาตลอดมีบุคคลแปลกหน้าเข้ามา แต่เจ้าตัวคงจะลืมไปสนิทว่าเมื่อคืนดื่มหนักขนาดไหนบวกกับการดีดตัวขึ้นอย่างรวดเร็วส่งผลให้เจ้าของห้องต้องทรุดลงไปอีกครั้งพร้อมกับมือใหญ่จับที่หัวตัวเอง อ่าปวดหัวชิบ
เห็นที่เค้าคงจะแฮงค์เพราะเมื่อคืนก็หนักพอสมควร
แต่ไม่ใช่กับคนตัวเล็กที่สังเกตอาการของคนตัวสูงเมื่อเห็นว่าคนเป็นพี่ยกมือขึ้นกุมหัวตัวเอง คนร้องไห้ง่ายอย่างแบมแบมก็เริ่มมีน้ำตามาปริ่มที่ขอบตาแทน
พร้อมกับร่างเล็กที่ถลาเข้ามาหาคนตัวสูงทันที อาการพี่เค้ากำเริบแน่เลยน้องแบมสงสารพี่มาร์คจัง
“ไม่เป็นไรนะฮะพี่มาร์ค น้องแบมจะอยู่ตรงนี้เอง
ปวดหัวมากรึเปล่าฮะยาอยู่ตรงไหนน้องแบมจะไปหยิบมาให้”บอกพร้อมกับเอียงคอมองคนตรงหน้าโดยไม่สนซะนิดว่าคนที่ถูกตัวเองวางมือซ้อนทับอยู่จะเบิกตากว้างแค่ไหน ให้ตายเถอะไอ้เด็กนี่มันเป็นใครกันแน่
นี่เค้าแค่แฮงค์เฉยๆแต่เด็กนี่ทำเหมือนกับเค้ากำลังป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย มาร์ค ต้วน
พลิกมือเพื่อดึงมือคนที่อยู่ด้านบนออกก่อนจะลุกหนีคนที่นั่งทับขาตัวเองอยู่บนเตียงของตัวเอง
“นายเป็นใครแล้วเข้ามาอยู่ในห้องฉันได้ยังไง”เสียงนุ่มทุ้มของคนที่ยืนอยู่ทำให้น้ำตาที่ปริ่มอยู่ขอบตาของคนตัวเล็กนั้นแทบจะหายไป
เอ๋!!!!!!!! นี่พี่มาร์คไม่รู้จักน้องแบมงั้นหรอ O_O หม่าม๊าน้องแบมจะกลับบ้านนนนนนนนT__T
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ครบแล้วนร้ามาร่วมลุ้นตอนหน้าไปพร้อมๆกันนะทุกคน>< เค้ารักลีดทุกคนนะ
บอกเลย >3< เค้าเห็นเม้นส์แล้วเค้ากระชุ่มกระชวยมากเลยเพราะงั้นเข้ามาอ่านเข้ามาเม้นส์กันเยอะๆๆๆๆเลยนร้า
เค้าชอบ ขอบคุณสำหรับทุกเม้นส์นะครับเป็นกำลังใจของเค้ามากเลย รักอ่ะ ฮริงงงค์
วันนี้เค้ามาทำตามสัญญาให้ทั้งสองเจอกับแล้วน่ะ ม้วฟๆแล้วเค้าก็จะให้ทั้งสองคนได้กันด้วย อ๊ายยยยมือลั่น 55555
รักลีดรักกัซมะมะโล้ยยยยยยยยยย
>+++++++++<
ความคิดเห็น