The Secret Pen ปากกาลับสั่งตาย

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ (ยังไม่เสร็จ)

          ดวงดาว จันทร์ทรา และความมืด...เริ่มค่อยๆจางหายไปเมื่อดวงอาทิตย์เริ่มขึ้นตรงสุดขอบฟ้า ความหนาวในยามค่ำคืนเริ่มเลือนหายไปและอดแทนด้วยความอบอุ่น เช่นเดียวกันกับความมืดที่ถูกทดแทนด้วยแสงอาทิตย์
          นกน้อยเริ่มโบบินออกจากรังเพื่อหาอาหาร หิมะเริ่มละลาย ผู้คนเริ่มตื่นจากนินทราเพื่อรับแสงวันใหม่ เสียงทักทายยามเช้าด้วยคำว่า 'อรุณสวัสดิ์' และเดินจากลาด้วยคำว่า 'โชคดีวันใหม่'
          ในเมืองเล็กๆที่สงลสุขและผู้คนรู้จักกันท่วนหน้า มีคฤหาสน์หลังนึงที่มีสภาพดูใหม่เอี่ยมหลังจากที่พึ่งถูกปรับปรุงได้ไม่นาน ไม่นานนัก....เจ้าของบ้านคนใหม่ที่พึ่งจะย้ายเข้ามาก็มาถึง ครอบครัวมาเวล
         "เอาหล่ะ....ถึงแล้วเด็ก ลงได้แล้วหล่ะ" เนส มาเวล ผู้เป็นพ่อได้ขับรถมาจอดหน้าประตูคฤหาสน์ก่อนจะคุยกับลูกๆของเค้า
         เรซัส มาเวล ผู้เป็นลูกคนเล็กของเขานั่งเล่นเกมส์อย่างเมามันส์ ในขณะที่พี่สาวของเขา รัสซิ มาเวล กำลังฟังเพลงอย่างดังพร้อมอ่านหนังสือฆาตกรรมไปด้วย ทั้งสองพยายามอย่างมากที่จะไม่จนใจพ่อของพวกเขา แต่ก็รู้ว่าทำไม่ได้
         "เด็กๆ..." เนส ย้ำลูกของเขาอีกรอบ และสิ่งที่เขาได้กลับมาคือ..
         "เฮ้อ...." เสียงถอนหายใจด้วยความเหนื่อยใจของลูกสา และ ปัง!! เสียงกระแทกประตูรถอย่างแรงจากลูกชายเขา...เขาไม่พูดอะไร นอกจากลงจากรถและขนของขึ้นไปบนคฤหาสน์ที่ละนิด ริซ(รัสซิ มาเวล)ได้เดินออกมาจากรถแล้วเดินเข้าไปในคฤหาสน์ในขณะที่น้องชายเธอเดินเข้าไปในสวน
         ภายนคฤหาสน์นั้นตกแต่งด้วยของสไตล์อังกฤษ และรูปภาพแปลกๆอีกมากมาย ไม่ว่าจะเป็น ภาพม้ามยศสีนิลที่มีดงตาสีแดง หรือจะเป็นรูปของผู้หญิงร้องไห้ในวันที่ฝนตก " นี้มันอะไรกัน รูปพวกนี้....บรื้อ ขนลุก" เธอจ้องมองภาพแล้วพูดขึ้น ก่อนจะไปสำรวจห้องอื่น
         ภายในสวน....เรส(เรซัส มาเวล)กำลังเดินดูสวนที่เต็มไปด้วยดอกกุหลาบแดงและกุหลาบขาว เรสได้เหลือบไปเห็นกรรไกรตัดกุหลาบวางอยู่บนโต๊ะจิบชาในสวน "ฮึ......กุหลาบ ดอกไม้แห่งความรัก" เขาพูดก่อนจะตัดดอกกุหลาบมาถือขว้างทิ้งสุดแรง "น้ำเน่า!!"
         เปรี้ยง!!!!!
         เสียงฟ้าผ่าดังขึ้น ด้วยความตกใจเรสจึงรีบวิ่งเข้าไปคฤหาสน์ด้วยสีหน้าที่ซีดราวกับศพ
         "โรคกลัวเสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่ายังไม่หายสินะ" ริซพูดขึ้นเมื่อมองเห็นน้องชายของเธอวิ่งเข้ามา
         "ฉันไม่ได้กลัว" เขาพูดเสียงนิ่ง
         "ฮึ....คนโกหก" ริซพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินขึ้นไปดูชั้นบน
         "ชิ....ฉันไม่ได้โกหกซะหน่อย"เรสพึมพัมเบาๆ
         "รัสซิ!!เรซัส!! มาช่วยพ่อขนของหน่อยสิ!!" เนส มาเวล ตะโกนขึ้นมาจากชั้นล่าง
         "เฮ้อ...//เฮ้อ..." ทั้งสองถอนหายใจพร้อมกัน แล้วเดินไปหาพ่ออย่างเหนื่อยๆ พร้อมกับช่วยขนของอย่างไม่เต็มใจ "ทำไมเราต้องมาที่นี้ด้วย....อยู่ที่เดิมก็ดีอยู่แล้ว" ริซพูดขึ้น
         "ริซซี่....พ่อรู้ว่าลูกทำใจไม่ได้ แต่ว่า...เราจำเป็น"
         "จำเป็น!!?" เรสวางของลงกับพื้นอย่างแรง "พ่อแค่ต้องการหนีจากอดีตที่ว่าแม่ตายที่บ้านหลังนั้น เลยย้ายมาอยู่ที่นี้แทน นั้นคือเหตุผลใช่่มั้ย!!!" เขาเดินขึ้นชั้นบนแล้วปิดประตูห้องอย่างดัง
         "หนูว่าหนูเห็นด้วย" เธอพูดขึ้น ก่อนจะมองพ่อที่กำลังจ้องเธออยู่ "อะไร? หนูพูดจริงนะ" เธอพูดก่อนจะช่วยยกของขึ้นไปชั้นบนจนหมด