คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : LYM06.
“พี่ขอไลน์หยวนได้ไหม?”
เหมือนถูกไฟฟ้าช็อตร่างกายเขาตอนนี้มันชาไปหมด หยวนยืนค้างอยู่นานเกือบครึ่งนาที จนทำให้ฝากที่เอ่ยบอกขอหน้าถอดสี คนตรงหน้าจะรู้บ้างไหมนะ ว่ากว่าเขาจะรวบรวมความกล้าขอไลน์อีกคนนั้นมันยากขนาดไหน
“เอ่อ..”
“อ่า ถ้าลำบากใจก็ไม่เป็นไรนะ พี่ไม่เอาก็ได้..”
“โอ๊ะ! พี่จุนไคครับ!”
“ว่าไง?”
“คือผม..ไม่ได้ลำบากใจหรอกครับ..ผมแค่..ไม่คิดว่าพี่จะขอน่ะครับ” หวังหยวนพยายามซ่อนใบหน้าแดงไว้ด้วยการก้มหน้าคุยกับอีกคน
“เอาอีกแล้วนะเรา ทำไมเวลาคุยถึงชอบก้มหน้านักนะ จะคุยกับพี่ หรือจะคุยกับพื้นดินหืม?” จุนไคที่ได้ยินแบบนั้นก็หลุดยิ้มออกมาทันที ร่างสูงจึงเดินเข้าไปหาร่างเล็กพร้อมกับเอียงหน้ามองอีกคน
หวังหยวนเงยหน้ามองร่างสูงตรงด้วยความขลาดอาย พร้อมกับเบี่ยงตัวหลบแล้วจึงหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองแล้วกดเข้าแอพลิเคชันแชทยอดฮิต พร้อมกับยื่นสัญลักษณ์คิวอาร์โค้ดให้จุนไค ร่างสูงยิ้มออกมาอีกครั้งและเจ้าตัวเองก็ทำการกดเพิ่มเป็นเพื่อนทันที
“ขอบคุณนะครับ”
#YUAN#
ทุกคนเห็นอย่างที่ผมเห็นใช่ไหมครับ? เมื่อกี๊พี่จุนไคเพิ่งขอไลน์ผมไป แล้วผมจะช้าอยู่ทำไม ก็ให้ไปเลยสิครับ ตอนแรกผมก็กะว่าจะขอพรุ่งนี้นะขอรวบรวมความกล้าก่อน แต่เรื่องไม่คาดขึ้นก็เกิดขึ้น!! ผมนี้อึ้งเลยย้ง(?) เอาเถอะ แต่ถึงแม้จะอึ้ง ผมก็ให้ไลน์พี่เขาไปอยู่ดี..
หลังจากแยกกับพี่จุนไคแล้วผมก็เดินกลับร้าน เดินเข้าประตูข้างๆร้านน่ะสำหรับขึ้นไปชั้นบน ผมอยู่ที่นี่คนเดียว เหงามากมายแต่มันดีตรงที่ไม่ต้องรีบตื่นไปทำงานไงครับ สบาย งานเริ่ม 7 โมงครึ่ง ผมตื่น 7 โมง 15 ก็ยังทัน ผมสามารถ อาบน้ำ แปรงฟัน ล้างหน้า แต่งตัว ได้ภายใน 10 นาทีครับ หวังหยวนมีทาเล้น
‘ไลน์!!’
อุ่..อยู่ๆก็มีเสียงไลน์เด้งขึ้นมา ผมก็นึกว่าเพื่อนที่โรงเรียน คงไลน์มาถามวันจ่ายค่าเทอม เพราะตอนใกล้เปิดเทอมแล้วครับ...แต่มันไม่ใช่ครับ!! คนที่ทักผมมาเขาใช้ชื่อว่า Karry อะไรวะ? อ่านไม่ออก คารี่? แครี่? การี่?
Karry♡ :
นอนรึยังครับ? 21:23
เอ้า มาถามอีกว่านอนรึยัง ผมกำลังจะพิมพ์ด่ามันผู้นั้นแต่สายตาก็ดังเลื่อนไปเห็นรูปโปรไฟล์ของอีกคน...ผมเลยกดเข้าไปดูภาพใหญ่..
ชัดเลยครับ..พี่จุนไค!!
ทักมาทะม๊ายยยยยยย ผมยังไม่พร้อมเลย ร้องไห้แรง แต่ก็เอาวะไหนๆก็ไหนๆแล้ว คุยไปเถอะ เรายังสามารถเก็บอารมณ์ได้เพราะนี่คือการคุยกันผ่านตัวอักษร จะเขินจะฟินแค่ไหนพี่เขาก็ไม่มีทางรู้แน่ๆ
อ่านแล้ว 21:23 ยังครับ พี่มีอะไรรึป่าวครับ?
ป่าวหรอก ทักมาเฉยๆ 21:23
อ่านแล้ว 21:24 อ่อ อย่างนั้นหรอครับ
อ่านแล้ว 21:24 แล้วทำไมพี่จุนไคยังไม่นอนล่ะครับ?
พี่กะจะรอใครบางคนแถวนี้บอกฝันดีก่อนน่ะ 21:24
อ่านแล้ว 21:25 เอ๋? ใครหรอครับ?
ก็เราไง หยวนอ่ะ 21:25
เหยยยยยยย ล้อเล่นปะเนี่ย
อ่านแล้ว 21:26 อ่า..
ฮือออออออออออออ โดนดาเมจอีกแล้วอ่ะ ถึงกับไปไม่ถูกเลยครับ ตอนนี้มือสั่นมาก ผมคงต้องหาที่หลบภัยก่อน....
อ่านแล้ว 21:26 ผมคงต้องนอนแล้วล่ะครับ
อ่านแล้ว 21:26 ใกล้เวลานอนของผมแล้ว
บอกไปงั้นแหละครับ ความจริงผมนอน 5 ทุ่มกว่าๆโน้นน่ะครับ เล่นเกม
ว้า จะนอนแล้วหรอ ได้คุยแปปเดียวเอง 21:27
อ่านแล้ว 21:27 เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้คุยแล้วครับ อย่าไปหาเรื่องพี่ลู่หานนะ
อะไร พี่ไปหาเรื่องตอนไหน? 21:28
อ่านแล้ว 21:28 ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ
อ่านแล้ว 21:28 บ๊ายบายนะครับ
พอส่งเสร็จผมก็รีบปิดไลน์เลยครับ ไม่พร้อมจะบอกฝันดีพี่แก เขินอ่ะ;/////;
‘ไลน์!!’
Karry♡ :
อ้าวอะไรกัน ยังไม่บอกฝันดีพี่เลยอ่ะ อย่าเพิ่งนอนสิ 21:29
จะไม่บอกพี่จริงๆหรอ.. 21:29
งั้นพี่บอกเองก็ได้ 21:30
Karry♡ ส่งความเสียง
ความจริงก็ไม่อยากจะเปิดดูหรอครับ เดี่ยวพี่เขาจะรู้ว่าผมยังไม่นอน แต่เขาดันเล่นส่งวอยซ์มาแบบนี้ มันก็ต้องเปิดฟังอ่ะ..
พอผมกดฟังผมก็รู้ได้ทันทีเลยว่าผมไม่ได้เปิดเข้ามาฟังเลย พี่เขาส่งข้อความเสียงที่สามารถฆ่าชะนีได้ทั้งแผ่นดิน ข้อความนั้นก็คือ...
‘ฝันดีนะครับเด็กน้อย’
วันที่สองสำหรับการทำงานของลูกชายคนเดียวแห่งตระกูลหวังได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ดูเหมือนว่าครั้งนี้เขาจะมาไวกว่าคนอื่น เพราะตอนนี้เพื่อนร่วมงานของเขายังไม่มาเลยสักคน อ่อ เว้นเด็กน้อยที่นอนอยู่ชั้นบนของร้านไว้คนนึงนะ...
ตอนนี้หวังหยวนกำลังเช็ดโต๊ะด้วยความตั้งใจจนไม่ทันได้รู้สึกถึงการมาของใครอีกคน ส่วนคนที่เพิ่งเดินเข้ามาก็แอบมองเด็กน้อยด้วยความเอ็นดู ตอนเขาอายุ 17 เขาทำอะไรอยู่นะ...อ่อช่วงนั้นกำลังติดเพื่อนเลย ว่างเป็นเที่ยว ว่างเป็นเล่น ช่วงนั้นคือแทบไม่ได้อยู่บ้าน เกือบจำหน้าพ่อกับแม่ไม่ได้
“มอร์นิ่งครับหยวน”
คนตัวเล็กสะดุ้งจนตัวโยน เหลียวหลังไปมองผู้มาใหม่ หลังจากนั้นก็โค้งทำความเคารพคนที่มีอายุมากกว่า
“มาไวจังเลยนะครับพี่จุนไค” คนตรงหน้าส่งยิ้มเล็กน้อยแล้วจึงเดินไปยังโต๊ะตัวใหม่เพื่อทำความสะอาด
“ก็พี่อยากมามอร์นิ่งหยวนนี่หน่า” ว่าเสร็จก็ทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาข้างโต๊ะที่หยวนกำลังเช็ด
“เอาอีกแล้วนะครับ..”
“อะไรหรอ?”
“ทำไมพี่ชอบหยอดผมจังเลยอ่ะ” หยวนหยุดเช็ดโต๊ะแล้วเลื่อนสายตาไปมองคนที่กำลังคนที่กำลังทำตัวสบายตรงหน้า
“...”
“...”
“เอ่อ..”
“ว่ายังไงล่ะครับ?”
“พี่ว่า พี่ไปเปลี่ยนชุดดีกว่าเนอะ” พูดเสร็จร่างสูงก็เฟดตัวออกจากคำถามนั้นแล้ววิ่งเข้าหลังร้านทันที พอดีกับที่คุณเจ้าของร้านเดินเข้ามาพอดี
“อ้าว ไอจุนไคมันรีบไปไหนอ่ะหยวน?”
“ฮ่าๆ ไม่รู้เหมือนกันครับ สงสัยโดนจี้จุด” ร่างเล็กอมยิ้มหลังจากที่ตอบเชียนซีไป จากนั้นก็เปลี่ยนเป้าหมายไปเช็ดกระจกต่อ
เชียนซีมองตามเด็กน้อยที่พูดประโยดอะไรก็ไม่รู้ เขาไม่เห็นจะเข้าใจ จี้จุดอะไร ร่างโปร่งเกาหัวอย่างงงงวยมองหยวนสลับกับทางเข้าหลังร้านไปมา...
โอ้ย!!ไม่รู้ด้วยละเว้ย!!
[TBC]
สวัสดีทุกคน เรามาแล้ว 555555555555555 หายไปนาน มึงได้มาแค่นี้หรอ //ถือมีด เค้าขอท่ดนะเตง แต่มาช้าก็ดีกว่าไม่มาใช่ไหมล่ะ อิอิ โรงเรียนเราใกล้เปิดละ อีก 2 อาทิตย์ หน่อยๆ เราก็จะก้าวเข้าสู้การเป็นพี่รหัสแล้วววววว ม.5คงเรียนหนักอ่ะ ดูจากรุ่นพี่ โอเคไปละ แล้วเจอกันเมื่อชาติต้องการ บรัยส์ #ลยมไคหยวน
ความคิดเห็น