My Dream GD&TOP ความฝันของฉันก็คือนาย

ลำดับตอนที่ #8 : ความทรมานที่แสนมีความสุข.....

(Jiyong Part)

“แกพี่ท๊อปกระพิบตา”ผมได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมันฟังดูเหมือนภาษาไทย

“เฮ้ย!จีตื่น”ผมรู้สึกถึงแรงสะกิดที่แขน ผมจึงลืมตาขึ้นมา และก็ต้องตะลึงตึงๆ>>> 

“เฮ้ย!ท๊อปตัวอะไรว่ะ?? เราตายแล้วหรอ”ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่านักร้องอย่าผมจะต้องมานั่งรถ เอ๊ะ!เค้าเรียกว่ารถหรือเปล่า(ปกตินั่งแต่รถตู้+รถสปอตร์)ในนี้มีแต่คนใส่เสื้อสีน้ำเงิน ยกเว้นผู้หญิง2คนที่หน้าตาพอดูได้(ดูได้จริงๆก็ผมดูอยู่ =0=) แต่ผู้หญิงหนึ่งในนั้นคนหนึ่งกำลังจับมือผมไว้ แม่ผมไปทำศัลยกรรมมาใหม่หรือเปล่าเนี่ย(แม่อะไรของนายฉันออกจะสวย=ไม่เชื่อไปอ่านแนะนำนางเอกนะฮุๆ) เอ่อ..นอกจากนี้ยังมีลูกผสมระหว่างคิงคองกับคนอีกตัวด้วย

“ตัวอะไรของนายไอ้บ้านี่ ฉันหล่อขนาดคังโฮดงยังอาย รู้จักไหมคังโฮยุอ่ะ”เจ้าคิงคองยักษ์นั่นพูดว่าอะไรไม่รู้ คือผมฟังไม่ออกอ่ะ

“หุบปากไปเลยยุ แกว่าพี่จีฉันได้ไงไอ้บ้า เดี๋ยวฉันคุยเอง”ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆท๊อปหันไปพูดอะไรบางอย่างกับเจ้าคิงคิงยักษ์ ผมว่าเธอต้องชอบพี่เซเว่นแน่ๆก็เธอเล่นติดกระแสซะขนาดนั้น (~TVจอแบน TVจอเอ็กซ์~)<<<คือนางเอกของเราหน้าเหลี่ยมนี่เอง

“พี่ๆ ไม่ต้องกลัวพวกเรานะ พวกเราเป็น VIP พวกเราเห็นพี่ๆสลบอยู่ก็เลยเข้าไปช่วยน่ะ”เธอหันมาพูดภาษาเกาหลีกับผม

“เธอชื่ออะไร”ท๊อปหันไปถามยัยป้านี่>>>  ผมว่าท๊อปต้องเริ่มสนใจยัยป้านี่แน่ๆ

“ห๊า...โอป้าความจำเสื่อม”เสียงผู้หญิงข้างๆผมดังขึ้น

“เสื่อมบ้านแกดิ พี่ท๊อปเค้าไม่รู้จักฉันซะหน่อย==”ยัยป้า(ตอนนี้เจนกลายเป็นยัยป้าไปแล้ว)หันไปแยกเขี้ยวใส่ผู้หญิงที่นั่งข้างๆผม จากนั้นผู้หญิงที่นั่งข้างๆผมก็ทำตาเป็นประกายแล้วหันมาพูดกับผมว่า

“พี่จียงเรามาทำความรู้จักกันเหอะ..ฉันชื่อเนม ฉันรักพี่ อาโฮ๊ะๆ”
>>> นี่คือหน้าของผมตอนนี้

“เอ่อ..ฉันชื่อเจน”

“เจนหรอ...”พี่ท๊อปยิ้มแล้วทำสายตาเจ้าเล่มาทางผม>>> 

“เอ้า! จะพูดภาษาเขมรกันอีกนานไหม?”ไอ้คิงคองยักษ์ตัวเดินหันมาพูดอะไรก็ไม่รู้ผมว่าหน้ามันน่ากลัวกว่าพวกข้าศึกจากเกาหลีเหนืออีก

“เขมรบ้านแกดิไอ้บ้านี่”เนมหัยไปพูดภาษาไทยกับไอ้คิงคองยักษ์

“ถึงแล้วลงไป ฉันจะไปเก็บศพแล้ว เห็นคนหล่อน้อยกว่าแล้วอารมณ์เสีย”ไอ้คิงคองยักษ์พูดแล้วเปิดท้ายรถให้พวกผมกับพวกผู้หญิงลง

          ตอนนี้พวกเราอยู่ในร้านไอศกรีมเล็กๆ ในร้านมีคนขายและพวกเรา4คนการันตีความอร่อย แผนผังที่นั่งของเราคือ เนมนั่งตรงข้ามกับผม เจนนั่งตรงข้ามกับท๊อป แล้วตรงข้ามกับร้านไอศกรีมก็มีโรงเรียนอะไรซักอย่าง ผมว่ามันดูไฮโซมาก นักเรียนที่นี่คงต้องเป็นลูกคุณหนูมีชาติตระกูลแน่ๆ

“พี่ๆ พวกพี่ๆจะกลับกันวันไหน”เจนเปิดประเด็นถาม ผมจึงหันไปมองหน้าท๊อป>>> 

“ไม่รู้สิ ฉันยังไม่อยากกลับ ฉันอยากพักผ่อนบ้าง นายว่าไงจี”ท๊อปหันมาถามผม>>> 

“แล้วแต่นาย ฉันเองก็อยากพักเหมือนกัน”ผมบอก

“ฉันขอบใจมากๆนะที่พวกเธอไปช่วยพวกฉัน ไม่งั้นป่านนี้พวกเราคนโดนเครื่องบินเหยียบตายไปแล้ว”ท๊อปหันไปบอกพวกสาวๆ

“มันเป็นสิ่งที่พวกเรา VIP สมควรทำไม่ใช่หรอ ถึง VIP คนอื่นที่ไม่ใช่พวกฉันมาเจอพวกพี่เข้า พวกเค้าก็ต้องช่วยพี่เหมือนกันเชื่อฉันเหอะ”เนมบอก

“ยังไงก็เหอะ ขอบใจจริงๆ อ่ะนี่ฉันให้เธอ”ท๊อปยื่นผ้าเช็ดหน้าพร้อมรายเซ็นต์สดๆร้อนๆให้เจน

“*0*”เนมทำตาเป็นประกายเห็นแล้วน่าสงสารชะมัด ผมก็ไม่มีผ้าเช็ดหน้าซะด้วยสิ เอาไงดี เฮ้อ!เสื้อโค้ดที่ใส่อยู่นี่เลยละกัน

“ฉันให้”ผมถอดเสื้อโค้ดตัวนอกที่ใส่อยู่แล้วเดินอ้อมไปใส่ให้เธอ ว่าแล้วก็เสียดายชะมัด>>> ตัวนี้ของชาเนลเลยนะเนี่ย

“งั้นฉันกับท๊อปไปก่อนนะ ขอบใจอีกครั้ง”ผมกับท๊อปโค้งให้พวกเธออีกครั้งแล้วเดินออกมาโดยไร้เสียงอำลาใดๆจากพวกเธอ

          ทางด้านเนมกับเจนในร้านไอศกรีม

“ ”ทั้งสองวิญญาณหลุดไปแล้วครับพี่น้อง

 

อันยองค๊า......
เจ้นอยซ์มากสั่งอัลบั้ม Bigbang ไปแล้วไม่ได้ กรี๊ดดดด
เอาความเครียดมาปลดปล่อยกะฟิค
ฮาให้มันหลุดโลกไปเลย
ชอบไม่ชอบ เม้นๆๆ โหวตๆๆ
แต่ไม่เห็นมีใตรโหวตซักที
มันน่าน้อยใจนัก
แต่ไม่เป็นไร มีคนอ่านก็บุญแล้ว โฮ๊ะๆๆ