ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Strong baby~ฟิคเรื่องนี้มี Bigbang เป็นพระเอก

    ลำดับตอนที่ #8 : เกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ยยยย!!!

    • อัปเดตล่าสุด 16 ม.ค. 54


     (Sandara Part)
    "ดาร่า ตามฉันมา"  ท่านประธานพูด หลังจากที่จียงเดินอ้าปากหาวออก

    ไปโดยไม่หันมาสนใจฉันซักนิด
    "ค่ะ" ฉันตอบออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ  ให้ตายเหอะ ฉันต้องทำอะไรบ้าง

    เนี่ย ไอ้ดีมันก็ดีอยู่หรอกนะที่จะได้

    เป็นแฟนกับจียงน่ะ แต่! เป็นได้แค่ชื่อเนี่ยอ่ะดิ มันช่างเจ็บปวดรวดร้าวไปถึงลูก

    กระเดือก (เอ่อ...เธอมีด้วยหรอดาร่า)


              ผ่านไป3นาทีกว่าๆ
         
         
         ตอนนี้ฉันอยู่ที่โกดังเก็บเสื้อผ้า ต้องเรียกว่าโกดังจริงๆเพราะเสื้อผ้ามันเยอะมาก

    มันเป็นเสื้อผ้าของส่วนรวมที่พวกสไตลิสเค้าเก็บไว้น่ะ

    "ดาร่า เธอจะต้องแสดงให้เนียนที่สุดนะ เออ  แล้วรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ

    เดี๋ยวฉันเข้าไปเอาของก่อน" แสดงอะไรค่ะท่าน? เชื่อ

    ไหมมันจะต้องพิศดารแน่ๆ

    "เอ้า! ถือไว้เราจะไปอพาทเม้นต์เธอกัน" ห๊า!! อะไรนะ ไปอพาทเม้นต์ฉัน ไปทำไม

    แล้วนี่เอาอะไรมาให้ฉันถือเนี่ย เมื่อลองให้ตาตี่ๆที่มีอยู่เล็กน้อยลองเบิ่ง ดูก็พบว่ามันคือ เสื้อสีส้ม+ขาว ที่จียงกับซีแอลเคยใส่นี่ แล้วจะเอาไป

    อพาทเม้นต์ฉันทำไมกันนะ

    "เอ่อ...ขอโทษนะค่ะ เราจะไปอพาทเม้นต์ฉันทำไมค่ะ" ฉันงงจริงๆนะเนี่ย

    "เอ้า! เราก็จะไปทำเรื่องนั้นกันยังไงล่ะ" ท่านประธานคิดอะไรกับฉันงั้นหรอฮ่าๆๆ YG

    จะต้องตกเป็นของฉันแน่ๆ (ความคิดอะไรของเธอเนี่ยดาร่า) 


              ณ อพาทต์เม้น 2NE1

    "ดาร่า ทำหน้าให้มันมีความสุขหน่อยสิ" เสียงท่านประธานพูดขึ้น ตอนนี้เราอยู่กันที่

    เตียงนอนของฉัน คิดไปถึงไหนกันเนี่ย(รู้สึกว่าเธอจะคิดอยู่คนเดียวนะดาร่า) ท่าน

    ประธานให้ฉันเอาเสื้อที่จียงกับซีแอลเคยใส่มาทำเป็นปลอกหมอนแล้วเอามากอดไว้

    แถมยังให้ฉันทำหน้าให้มีความสุขสุดขีด เฮ้อ! แล้วฉันจะมีความสุขลงไหมเนี่ยไม่รู้

    ว่าขี้เต่าใครบ้าง ฉันเองก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันนะไม่รู้ทำไมตอนแรกฉันคิดว่าฉัน

    จะแสดงได้เนียนกว่านี้ซะอีก แต่พอเอาเข้าจริงๆฉันกลับไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นนะ จะว่า

    ไปฉันยังอยากคุยกับจียงเรื่องที่ยังคุยกันค้างไว้มากกว่า ป่านนี้ซึงรีจะเป็นยังไงบ้างนะ

    "ดาร่าเธออย่าเหม่อได้ไหมเนี่ย" ท่านประธานตะโกนขึ้น นี่ฉันเหม่อคิดถึงอีตานั่น

    จริงๆหรือเนี่ย

    "อ๋อ...ค่ะๆ" ฉันพูดพร้อมกับตั้งใจทำตามที่ท่านประธานสั่งอย่างเคร่งครัด (ตกลงเธอ

    เป็นทหารหรือนักร้องเนี่ยดาร่า)


    "เฮ้อ เสร็จซักที " ฉันพูดพร้อมกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ตอน

    นี้ฉันนั่งกินพิซซ่าที่ซีแอลซื้อเข้ามาฝากอยู่ที่โซฟากับเธอ และฉันก็เริ่มเล่าเรื่องต่างๆ

    ให้ซีแอลฟัง
    "ควอน จียง " เมื่อฉันพูดจบซีแอลก็พูดชื่อจียงออกมาเบาๆและเธอก็ทำ

    สีหน้าเศร้าๆ

    "เธอเป็นอะไรน่ะซีแอล" ฉันถามพร้อมลูบหัวซีแอล

    "ไม่รู้สิ พอได้ยินชื่อพี่จียงทีไรก็รู้สึกเศร้าทุกที" ซีแอลหันมาบอกฉันแล้วก็หันกลับไป

    ทำหน้าตาเหม่อลอยต่อ เฮ้อ ฉันล่ะสงสัยจริงๆเลยทั้งๆที่ซีแอลแล้วก็จียงต่างก็ย้าย

    มาจากญี่ปุ่นด้วยกันทั้งคู่(สมมุตินะจ๊ะสมุติ)แต่ทำไมสองคนนี้แทบจะไม่คุยกันเลยนะ

    พวกฉันก็ไปอพาทต์เม้นของพวกBigbangบ่อยๆ แต่ทุกครั้งที่ซีแอลไปด้วยจียงก็จะ

    อยู่ในห้องตลอด หรือไม่ถ้าออกมานะก็จะหานู้นหานี่ทำเหมือนจะเลี่ยงๆซีแอลยังไงก็

    ไม่รู้ เท่านั้นยังไม่พอนะ ตอนวันเกิดซีแอลปีที่แล้วฉันชวนจียงไปซื้อของขวัญให้ซี

    แอล หมอนั่นก็แทบจะไม่ต้องเลือกเลย หมอนั่นแค่เดินเข้าไปในร้านๆหนึ่งแล้วยังไม่

    ถึงนาทีหมอนั่นก็เดินออกมาพร้อมกับของขวัญในมือทำอย่างกับรู้ดีว่าซีแอลชอบ

    อะไร ทั้งๆที่ฉันอยู่กับซีแอลตลอดเวลาฉันยังเลือกเกือบตั้งชั่วโมง แต่ถ้าคิดในแง่ดี

    สองคนนี้อาจจะเคยร่วมงานกันก็ได้มั้ง
    "พี่ๆ ฉันกลับมาแล้วนะ  เปิดทีวีเร็วดิ" เสียงยัยนี่มาก่อนตัวอีก จะใคร

    ซะอีกล่ะก็มินจีน้องเล็กของเราไง พี่บอมที่เดินตามมาติดๆก็ได้แต่ส่ายหน้าแบบปรงๆ 
    "พี่ๆดูนี่ดิรายการนี้ซึงรีเป็นพิธีกรนะ" พอเป็ดทีวีเสร็จเธอก็นั่งลงข้างๆฉันและกรี๊ด

    กร๊าด......==

    "น่ารักตรงไหนเนี่ย ขอบตาดำอย่างกับหมีแพนด้าแน่ะ" ฉันพูดต่อ พร้อมทำท่าทาง

    ล้อเลียน

    "โถ่พี่ดาร่า ซึงรีออกจะน่ารักขนาดนี้" มินจียังคงพร่ำเพ้อไปเรื่อยๆ ทุกคนพยายามไม่

    สนใจเพราะรู้ว่ามินจีชอบซึงรีอยู่ แต่ทำไมเดี๋ยวนี้ฉันรู้สึกสนใจหมอนั่นจังนะ แถมฉัน

    ยังรู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่ได้ยินมินจีชมซึงรีไม่หยุดปากแบบนี้ นี่มันเกิดอะไรขึ้น

    กับฉันเนี่ย

    "ฉันว่าเธอเลิกพูดเหอะมินจี" ฉันพูดพร้อมกับเดินปึงปังเข้ามาในห้องนอน ทันทีที่ปิด

    ประตูสมองของฉันก็คิดถึงแต่เรื่องวันพรุ่งนี้ ฉันเริ่มไม่อยากให้ข่าวของฉันกับจียง

    ออกมาเป็นอย่างนี้เลย มันเป็นเพราะอะไรกันนะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนฉันพยายามทำทุก

    ทางเพื่อที่จะได้อยู่ไกล้ๆจียง!!


    อันยองค่า ชาวฟิคของเจ้ควอนสุดสวย
    ตอนนี้เจ้รู้สึกว่า การเต้นโคฟเวอร์ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย
    เวลามาแต่งฟอคก็ไม่คอยจะมี ขนาดเวลาเก็บรูปควอนจีจี้สุดที่รักยังไม่มีเลย
    เรื่องมันช่างน่าเศร้านัก ยังไงก็เป็นกำลังใจให้เจ้ด้วยเน้อ
    Mc One


    >
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×