ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ยยยย!!!
(Sandara Part)
"ดาร่า ตามฉันมา" ท่านประธานพูด หลังจากที่จียงเดินอ้าปากหาวออก
ไปโดยไม่หันมาสนใจฉันซักนิด
"ค่ะ" ฉันตอบออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ ให้ตายเหอะ ฉันต้องทำอะไรบ้าง
เนี่ย ไอ้ดีมันก็ดีอยู่หรอกนะที่จะได้
เป็นแฟนกับจียงน่ะ แต่! เป็นได้แค่ชื่อเนี่ยอ่ะดิ มันช่างเจ็บปวดรวดร้าวไปถึงลูก
กระเดือก (เอ่อ...เธอมีด้วยหรอดาร่า)
ผ่านไป3นาทีกว่าๆ
ตอนนี้ฉันอยู่ที่โกดังเก็บเสื้อผ้า ต้องเรียกว่าโกดังจริงๆเพราะเสื้อผ้ามันเยอะมาก
มันเป็นเสื้อผ้าของส่วนรวมที่พวกสไตลิสเค้าเก็บไว้น่ะ
"ดาร่า เธอจะต้องแสดงให้เนียนที่สุดนะ เออ แล้วรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ
เดี๋ยวฉันเข้าไปเอาของก่อน" แสดงอะไรค่ะท่าน? เชื่อ
ไหมมันจะต้องพิศดารแน่ๆ
"เอ้า! ถือไว้เราจะไปอพาทเม้นต์เธอกัน" ห๊า!! อะไรนะ ไปอพาทเม้นต์ฉัน ไปทำไม
แล้วนี่เอาอะไรมาให้ฉันถือเนี่ย เมื่อลองให้ตาตี่ๆที่มีอยู่เล็กน้อยลองเบิ่ง ดูก็พบว่ามันคือ เสื้อสีส้ม+ขาว ที่จียงกับซีแอลเคยใส่นี่ แล้วจะเอาไป
อพาทเม้นต์ฉันทำไมกันนะ
"เอ่อ...ขอโทษนะค่ะ เราจะไปอพาทเม้นต์ฉันทำไมค่ะ" ฉันงงจริงๆนะเนี่ย
"เอ้า! เราก็จะไปทำเรื่องนั้นกันยังไงล่ะ" ท่านประธานคิดอะไรกับฉันงั้นหรอฮ่าๆๆ YG
จะต้องตกเป็นของฉันแน่ๆ (ความคิดอะไรของเธอเนี่ยดาร่า)
ณ อพาทต์เม้น 2NE1
"ดาร่า ทำหน้าให้มันมีความสุขหน่อยสิ" เสียงท่านประธานพูดขึ้น ตอนนี้เราอยู่กันที่
เตียงนอนของฉัน คิดไปถึงไหนกันเนี่ย(รู้สึกว่าเธอจะคิดอยู่คนเดียวนะดาร่า) ท่าน
ประธานให้ฉันเอาเสื้อที่จียงกับซีแอลเคยใส่มาทำเป็นปลอกหมอนแล้วเอามากอดไว้
แถมยังให้ฉันทำหน้าให้มีความสุขสุดขีด เฮ้อ! แล้วฉันจะมีความสุขลงไหมเนี่ยไม่รู้
ว่าขี้เต่าใครบ้าง ฉันเองก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันนะไม่รู้ทำไมตอนแรกฉันคิดว่าฉัน
จะแสดงได้เนียนกว่านี้ซะอีก แต่พอเอาเข้าจริงๆฉันกลับไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นนะ จะว่า
ไปฉันยังอยากคุยกับจียงเรื่องที่ยังคุยกันค้างไว้มากกว่า ป่านนี้ซึงรีจะเป็นยังไงบ้างนะ
"ดาร่าเธออย่าเหม่อได้ไหมเนี่ย" ท่านประธานตะโกนขึ้น นี่ฉันเหม่อคิดถึงอีตานั่น
จริงๆหรือเนี่ย
"อ๋อ...ค่ะๆ" ฉันพูดพร้อมกับตั้งใจทำตามที่ท่านประธานสั่งอย่างเคร่งครัด (ตกลงเธอ
เป็นทหารหรือนักร้องเนี่ยดาร่า)
"เฮ้อ เสร็จซักที " ฉันพูดพร้อมกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ตอน
นี้ฉันนั่งกินพิซซ่าที่ซีแอลซื้อเข้ามาฝากอยู่ที่โซฟากับเธอ และฉันก็เริ่มเล่าเรื่องต่างๆ
ให้ซีแอลฟัง
"ควอน จียง " เมื่อฉันพูดจบซีแอลก็พูดชื่อจียงออกมาเบาๆและเธอก็ทำ
สีหน้าเศร้าๆ
"เธอเป็นอะไรน่ะซีแอล" ฉันถามพร้อมลูบหัวซีแอล
"ไม่รู้สิ พอได้ยินชื่อพี่จียงทีไรก็รู้สึกเศร้าทุกที" ซีแอลหันมาบอกฉันแล้วก็หันกลับไป
ทำหน้าตาเหม่อลอยต่อ เฮ้อ ฉันล่ะสงสัยจริงๆเลยทั้งๆที่ซีแอลแล้วก็จียงต่างก็ย้าย
มาจากญี่ปุ่นด้วยกันทั้งคู่(สมมุตินะจ๊ะสมุติ)แต่ทำไมสองคนนี้แทบจะไม่คุยกันเลยนะ
พวกฉันก็ไปอพาทต์เม้นของพวกBigbangบ่อยๆ แต่ทุกครั้งที่ซีแอลไปด้วยจียงก็จะ
อยู่ในห้องตลอด หรือไม่ถ้าออกมานะก็จะหานู้นหานี่ทำเหมือนจะเลี่ยงๆซีแอลยังไงก็
ไม่รู้ เท่านั้นยังไม่พอนะ ตอนวันเกิดซีแอลปีที่แล้วฉันชวนจียงไปซื้อของขวัญให้ซี
แอล หมอนั่นก็แทบจะไม่ต้องเลือกเลย หมอนั่นแค่เดินเข้าไปในร้านๆหนึ่งแล้วยังไม่
ถึงนาทีหมอนั่นก็เดินออกมาพร้อมกับของขวัญในมือทำอย่างกับรู้ดีว่าซีแอลชอบ
อะไร ทั้งๆที่ฉันอยู่กับซีแอลตลอดเวลาฉันยังเลือกเกือบตั้งชั่วโมง แต่ถ้าคิดในแง่ดี
สองคนนี้อาจจะเคยร่วมงานกันก็ได้มั้ง
"พี่ๆ ฉันกลับมาแล้วนะ เปิดทีวีเร็วดิ" เสียงยัยนี่มาก่อนตัวอีก จะใคร
ซะอีกล่ะก็มินจีน้องเล็กของเราไง พี่บอมที่เดินตามมาติดๆก็ได้แต่ส่ายหน้าแบบปรงๆ
"พี่ๆดูนี่ดิรายการนี้ซึงรีเป็นพิธีกรนะ" พอเป็ดทีวีเสร็จเธอก็นั่งลงข้างๆฉันและกรี๊ด
กร๊าด......==
"น่ารักตรงไหนเนี่ย ขอบตาดำอย่างกับหมีแพนด้าแน่ะ" ฉันพูดต่อ พร้อมทำท่าทาง
ล้อเลียน
"โถ่พี่ดาร่า ซึงรีออกจะน่ารักขนาดนี้" มินจียังคงพร่ำเพ้อไปเรื่อยๆ ทุกคนพยายามไม่
สนใจเพราะรู้ว่ามินจีชอบซึงรีอยู่ แต่ทำไมเดี๋ยวนี้ฉันรู้สึกสนใจหมอนั่นจังนะ แถมฉัน
ยังรู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่ได้ยินมินจีชมซึงรีไม่หยุดปากแบบนี้ นี่มันเกิดอะไรขึ้น
กับฉันเนี่ย
"ฉันว่าเธอเลิกพูดเหอะมินจี" ฉันพูดพร้อมกับเดินปึงปังเข้ามาในห้องนอน ทันทีที่ปิด
ประตูสมองของฉันก็คิดถึงแต่เรื่องวันพรุ่งนี้ ฉันเริ่มไม่อยากให้ข่าวของฉันกับจียง
ออกมาเป็นอย่างนี้เลย มันเป็นเพราะอะไรกันนะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนฉันพยายามทำทุก
ทางเพื่อที่จะได้อยู่ไกล้ๆจียง!!
อันยองค่า ชาวฟิคของเจ้ควอนสุดสวย
ตอนนี้เจ้รู้สึกว่า การเต้นโคฟเวอร์ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย
เวลามาแต่งฟอคก็ไม่คอยจะมี ขนาดเวลาเก็บรูปควอนจีจี้สุดที่รักยังไม่มีเลย
เรื่องมันช่างน่าเศร้านัก ยังไงก็เป็นกำลังใจให้เจ้ด้วยเน้อ
Mc One
>
"ดาร่า ตามฉันมา" ท่านประธานพูด หลังจากที่จียงเดินอ้าปากหาวออก
ไปโดยไม่หันมาสนใจฉันซักนิด
"ค่ะ" ฉันตอบออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ ให้ตายเหอะ ฉันต้องทำอะไรบ้าง
เนี่ย ไอ้ดีมันก็ดีอยู่หรอกนะที่จะได้
เป็นแฟนกับจียงน่ะ แต่! เป็นได้แค่ชื่อเนี่ยอ่ะดิ มันช่างเจ็บปวดรวดร้าวไปถึงลูก
กระเดือก (เอ่อ...เธอมีด้วยหรอดาร่า)
ผ่านไป3นาทีกว่าๆ
ตอนนี้ฉันอยู่ที่โกดังเก็บเสื้อผ้า ต้องเรียกว่าโกดังจริงๆเพราะเสื้อผ้ามันเยอะมาก
มันเป็นเสื้อผ้าของส่วนรวมที่พวกสไตลิสเค้าเก็บไว้น่ะ
"ดาร่า เธอจะต้องแสดงให้เนียนที่สุดนะ เออ แล้วรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ
เดี๋ยวฉันเข้าไปเอาของก่อน" แสดงอะไรค่ะท่าน? เชื่อ
ไหมมันจะต้องพิศดารแน่ๆ
"เอ้า! ถือไว้เราจะไปอพาทเม้นต์เธอกัน" ห๊า!! อะไรนะ ไปอพาทเม้นต์ฉัน ไปทำไม
แล้วนี่เอาอะไรมาให้ฉันถือเนี่ย เมื่อลองให้ตาตี่ๆที่มีอยู่เล็กน้อยลองเบิ่ง ดูก็พบว่ามันคือ เสื้อสีส้ม+ขาว ที่จียงกับซีแอลเคยใส่นี่ แล้วจะเอาไป
อพาทเม้นต์ฉันทำไมกันนะ
"เอ่อ...ขอโทษนะค่ะ เราจะไปอพาทเม้นต์ฉันทำไมค่ะ" ฉันงงจริงๆนะเนี่ย
"เอ้า! เราก็จะไปทำเรื่องนั้นกันยังไงล่ะ" ท่านประธานคิดอะไรกับฉันงั้นหรอฮ่าๆๆ YG
จะต้องตกเป็นของฉันแน่ๆ (ความคิดอะไรของเธอเนี่ยดาร่า)
ณ อพาทต์เม้น 2NE1
"ดาร่า ทำหน้าให้มันมีความสุขหน่อยสิ" เสียงท่านประธานพูดขึ้น ตอนนี้เราอยู่กันที่
เตียงนอนของฉัน คิดไปถึงไหนกันเนี่ย(รู้สึกว่าเธอจะคิดอยู่คนเดียวนะดาร่า) ท่าน
ประธานให้ฉันเอาเสื้อที่จียงกับซีแอลเคยใส่มาทำเป็นปลอกหมอนแล้วเอามากอดไว้
แถมยังให้ฉันทำหน้าให้มีความสุขสุดขีด เฮ้อ! แล้วฉันจะมีความสุขลงไหมเนี่ยไม่รู้
ว่าขี้เต่าใครบ้าง ฉันเองก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันนะไม่รู้ทำไมตอนแรกฉันคิดว่าฉัน
จะแสดงได้เนียนกว่านี้ซะอีก แต่พอเอาเข้าจริงๆฉันกลับไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นนะ จะว่า
ไปฉันยังอยากคุยกับจียงเรื่องที่ยังคุยกันค้างไว้มากกว่า ป่านนี้ซึงรีจะเป็นยังไงบ้างนะ
"ดาร่าเธออย่าเหม่อได้ไหมเนี่ย" ท่านประธานตะโกนขึ้น นี่ฉันเหม่อคิดถึงอีตานั่น
จริงๆหรือเนี่ย
"อ๋อ...ค่ะๆ" ฉันพูดพร้อมกับตั้งใจทำตามที่ท่านประธานสั่งอย่างเคร่งครัด (ตกลงเธอ
เป็นทหารหรือนักร้องเนี่ยดาร่า)
"เฮ้อ เสร็จซักที " ฉันพูดพร้อมกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ตอน
นี้ฉันนั่งกินพิซซ่าที่ซีแอลซื้อเข้ามาฝากอยู่ที่โซฟากับเธอ และฉันก็เริ่มเล่าเรื่องต่างๆ
ให้ซีแอลฟัง
"ควอน จียง " เมื่อฉันพูดจบซีแอลก็พูดชื่อจียงออกมาเบาๆและเธอก็ทำ
สีหน้าเศร้าๆ
"เธอเป็นอะไรน่ะซีแอล" ฉันถามพร้อมลูบหัวซีแอล
"ไม่รู้สิ พอได้ยินชื่อพี่จียงทีไรก็รู้สึกเศร้าทุกที" ซีแอลหันมาบอกฉันแล้วก็หันกลับไป
ทำหน้าตาเหม่อลอยต่อ เฮ้อ ฉันล่ะสงสัยจริงๆเลยทั้งๆที่ซีแอลแล้วก็จียงต่างก็ย้าย
มาจากญี่ปุ่นด้วยกันทั้งคู่(สมมุตินะจ๊ะสมุติ)แต่ทำไมสองคนนี้แทบจะไม่คุยกันเลยนะ
พวกฉันก็ไปอพาทต์เม้นของพวกBigbangบ่อยๆ แต่ทุกครั้งที่ซีแอลไปด้วยจียงก็จะ
อยู่ในห้องตลอด หรือไม่ถ้าออกมานะก็จะหานู้นหานี่ทำเหมือนจะเลี่ยงๆซีแอลยังไงก็
ไม่รู้ เท่านั้นยังไม่พอนะ ตอนวันเกิดซีแอลปีที่แล้วฉันชวนจียงไปซื้อของขวัญให้ซี
แอล หมอนั่นก็แทบจะไม่ต้องเลือกเลย หมอนั่นแค่เดินเข้าไปในร้านๆหนึ่งแล้วยังไม่
ถึงนาทีหมอนั่นก็เดินออกมาพร้อมกับของขวัญในมือทำอย่างกับรู้ดีว่าซีแอลชอบ
อะไร ทั้งๆที่ฉันอยู่กับซีแอลตลอดเวลาฉันยังเลือกเกือบตั้งชั่วโมง แต่ถ้าคิดในแง่ดี
สองคนนี้อาจจะเคยร่วมงานกันก็ได้มั้ง
"พี่ๆ ฉันกลับมาแล้วนะ เปิดทีวีเร็วดิ" เสียงยัยนี่มาก่อนตัวอีก จะใคร
ซะอีกล่ะก็มินจีน้องเล็กของเราไง พี่บอมที่เดินตามมาติดๆก็ได้แต่ส่ายหน้าแบบปรงๆ
"พี่ๆดูนี่ดิรายการนี้ซึงรีเป็นพิธีกรนะ" พอเป็ดทีวีเสร็จเธอก็นั่งลงข้างๆฉันและกรี๊ด
กร๊าด......==
"น่ารักตรงไหนเนี่ย ขอบตาดำอย่างกับหมีแพนด้าแน่ะ" ฉันพูดต่อ พร้อมทำท่าทาง
ล้อเลียน
"โถ่พี่ดาร่า ซึงรีออกจะน่ารักขนาดนี้" มินจียังคงพร่ำเพ้อไปเรื่อยๆ ทุกคนพยายามไม่
สนใจเพราะรู้ว่ามินจีชอบซึงรีอยู่ แต่ทำไมเดี๋ยวนี้ฉันรู้สึกสนใจหมอนั่นจังนะ แถมฉัน
ยังรู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่ได้ยินมินจีชมซึงรีไม่หยุดปากแบบนี้ นี่มันเกิดอะไรขึ้น
กับฉันเนี่ย
"ฉันว่าเธอเลิกพูดเหอะมินจี" ฉันพูดพร้อมกับเดินปึงปังเข้ามาในห้องนอน ทันทีที่ปิด
ประตูสมองของฉันก็คิดถึงแต่เรื่องวันพรุ่งนี้ ฉันเริ่มไม่อยากให้ข่าวของฉันกับจียง
ออกมาเป็นอย่างนี้เลย มันเป็นเพราะอะไรกันนะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนฉันพยายามทำทุก
ทางเพื่อที่จะได้อยู่ไกล้ๆจียง!!
อันยองค่า ชาวฟิคของเจ้ควอนสุดสวย
ตอนนี้เจ้รู้สึกว่า การเต้นโคฟเวอร์ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย
เวลามาแต่งฟอคก็ไม่คอยจะมี ขนาดเวลาเก็บรูปควอนจีจี้สุดที่รักยังไม่มีเลย
เรื่องมันช่างน่าเศร้านัก ยังไงก็เป็นกำลังใจให้เจ้ด้วยเน้อ
>
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น